Sound Check!
Συζήτηση του Αντώνη Κλειδουχάκη με τους δύο… ανθεκτικούς μουσικούς και υπόκρουση ελληνικών και ξένων ροκ κομματιών, ηλεκτρονικών και ρεμπέτικου.
Ενόψει της επικείμενης συναυλίας των δύο Συνθετικών στο Death Disco, το Σάββατο 31 Οκτωβρίου, είχα την χαρά να συνομιλήσω μέσω skype με τον Διονύση Αυγερινό και τον Αποστόλη Λοβέρδο, να ακούσουμε κάποια τραγούδια και να πάρω λίγη από την αγάπη που μοιράζονται όλα αυτά τα χρόνια με τον κόσμο τους.
[Κλικ εδώ για να ξεκινήσει το mixtape]
:: THE REPORTERS - I WANNA KNOW (7'', 1982)
Αντώνης Κλειδουχάκης: Για το ξεκίνημα της κουβέντας μας ας γυρίσουμε κάπου στις αρχές ή τα μέσα της δεκαετίας του 80. Πείτε μας λίγα λόγια για την έναρξη της μουσικής σας καριέρας. Πού γυρίζατε ως teenagers, πότε αποφασίσατε να φτιάξετε μπάντα, τι έπαιζε τότε γύρω σας;
Αποστόλης Λοβέρδος: Ακόμα είμεθα teenagers. (γέλια)
A KΛ: Αυτό το κρατάμε. Τότε που πρωτοήσασταν teenagers.
Διονύσης Αυγερινός: Την ιδέα να φτιάξουμε μπάντα την είχαμε από παιδιά. Ακούγαμε μουσική από πολύ μικρή ηλικία και σ' αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο ότι στην οικογένεια μας λίγο-πολύ όλοι ήταν μουσικοί. Ο πατέρας, ο παππούς και ο προπάππους μας ήταν πιστοί στις εδώ παραδόσεις, τις Κεφαλλονίτικες. Εδώ στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς, ξέρεις, φτιάχτηκε η πρώτη φιλαρμονική της Ελλάδας το 1836. Ήταν ζήτημα χρόνου για μας να πάρουμε τα πρώτα μας όργανα και να ασχοληθούμε με τη μουσική. Περάσαμε την εφηβεία και τα περισσότερα χρόνια της ζωής μας στην Αθήνα, και το στούντιο το είχαμε στον Πειραιά, στη Δραπετσώνα όπου και μέναμε αργότερα. Συχνάζαμε στα Εξάρχεια, ήμασταν πιστοί θαμώνες εκεί και αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στο πως διαμορφώθηκε η προσωπικότητα μας και κοινωνικά και πολιτικά. Ήρθαμε σε επαφή με πολύ κόσμο. Κατά συνέπεια όλο αυτό επέδρασε και στη μουσική μας. Περάσαμε πολύ όμορφα χρόνια που δεν τα ξεχνάμε, με πολύ καλούς φίλους που ήταν απλοί πολλές φορές και αυτό έχει τη σημασία του ή ήταν άνθρωποι που είχαν σχέση με τέχνες, τη ποίηση, εικαστικοί, το θέατρο, ξέρεις όλα αυτά.
Α ΚΛ: Κάτι άλλο από τα Εξάρχεια;
Δ Α: Στα Εξάρχεια τότε, επειδή ήταν λίγος ο κόσμος και τα μαγαζιά, όλοι ήμασταν μια παρέα. Πολλές φορές με ρωτάνε ποια ήταν η σχέση μου τον Παύλο τον Σιδηρόπουλο και την Κατερίνα Γώγου. Σαν πιτσιρικάς τους είχα γνωρίσει και καθόμουν μαζί τους, τους ρωτούσα πράγματα, συζητούσαμε και με αποδεχόντουσαν. Ήμουν ο πιτσιρικάς που πήγαινε μαζί τους και τους αγαπούσε, μιλάμε για εξαιρετικά ευαίσθητα άτομα και οι δύο και διαφορετικά από όλους τους θαμώνες. Ο Παύλος είχε πολύ καλή καρδιά.
:: SCORIA - THE PASSION OF LOVERS (Both, 1986)
Α ΚΛ: Οι Scoria ήταν συντοπίτες σας από τον Πειραιά. Εδώ από το LP τους Both διασκευάζουν Bauhaus.
Α Λ: Πιο παλιοί από εμάς.
Α ΚΛ: Είχε ακουστεί αυτή η διασκευή τότε; Εγώ, για να σου πω την αλήθεια, την άκουσα αργότερα.
Α Λ: Κοίτα να σου πω. Εμείς το προλάβαμε. Τότε ευνόησε το ανεξάρτητο ραδιόφωνο όπου μπήκε κάποια στιγμή. Νωρίτερα δεν μπορούσε να παιχτεί τίποτα, γιατί ξέρεις ήταν μόνο τα κρατικά που έπαιζαν πιο mainstream πράγματα. Το 90 ακούστηκε αυτό το κομμάτι, ήταν τότε και η εκπομπή του Δημητράκα, στο Rock Fm νομίζω. Όλα αυτά νωρίτερα παίζονταν περιθωριακά, σε κάποιους σταθμούς, για λίγη ώρα.
Δ Α: Πιστεύω ότι και σήμερα υπάρχει μουσική που παίζεται στο περιθώριο και που το κάθε είδους σύστημα δεν ενδιαφέρεται να την παίξει και καλά κάνει, και καλά κάνουν και αυτοί που συνεχίζουν τη διαδρομή τους.
Α Λ: Τώρα βέβαια η διαφορά είναι ότι υπάρχει το internet και μέσω του internet μπορεί να ακουστεί η μουσική σου, να μιλήσει ο ένας με τον άλλον, να την ανακαλύψει. Τότε δεν υπήρχαν αυτές οι δυνατότητες, μόνο αν σε παίξει το ραδιόφωνο, δεν υπήρχε κάτι άλλο.
Α ΚΛ: Μπήκατε στον πειρασμό να διασκευάσετε κάτι που σας άρεσε πολύ ή δεν χρειαζόσασταν κάτι τέτοιο;
Α Λ: Όχι δεν το κάναμε. Δεν θέλαμε κάτι τέτοιο.
:: ANNETTE PEACOCK - LOVE ME TENDER (I'm The One, 1972)
Α ΚΛ: Θα θέλαμε να ξέρουμε ποια είναι η σχέση σας με τους κλασσικούς, αν και εδώ πάλι διασκευή παίζουμε, ένα πειραγμένο κλασσικό τραγούδι. Elvis, Beatles, Stones και οι άλλοι... Ποιες μπάντες θα λέγατε ότι σας ώθησαν στη μουσική σας και σε αυτό που κάνατε;
Δ Α: Tα ακούσματα μας στην ξένη μουσική είναι κλασικά και ξεκινούν από τη δεκαετία του 60 (μην πω και πιο παλιά με Frank Sinatra) με τους Beatles, Stones, Animals, Cream, Kinks. Την δεκαετία του 70 με τους Zeppelin, Who, τον Bowie τους Roxy Music βέβαια, τους Kraftwerk. Εδώ στέκομαι γιατί όταν είχαμε πρωτοακούσει Kraftwerk τα είχαμε χάσει. Πολύ πριν γίνουν ευρέως γνωστοί στην Ελλάδα, και βρήκαμε κάτι εντελώς διαφορετικό στη μουσική τους.
Α Λ: Και με τους Roxy Music.
Δ Α: ...και με τους Roxy Music και ο Bowie είχε αυτά τα στοιχεία. Επειδή τότε, δεν υπήρχαν κάποιοι να τους μιμηθούν γρήγορα, όπως γινόταν πιο εύκολα στη δεκαετία του 80 ή του 90, ό,τι έβγαζαν οι Roxy Music ή οι Kraftwerk ή ο Lou Reed σού φαινόταν κάτι εντελώς διαφορετικό από τα άλλα που παιζόταν. Μετά στο 80 στα ακούσματα μπήκαν οι Pistols, οι Joy Division, οι Stranglers, οι Cure, οι Soft Cell που τους αγαπούσαμε ιδιαίτερα, οι Tears for Fears.
A KΛ: Νέος ήχος τότε.
Δ Α: Νέος ήχος, ναι, είναι κάτι σχετικό, γιατί δεν υπάρχει παρθενογένεση στη μουσική.
Α Λ: Δεν υπάρχει παρθενογένεση, αλλά υπάρχει το κάτι διαφορετικό. Υπάρχει κάποιο κομμάτι που από αυτό δημιουργείτε κάτι άλλο.
Δ Α: Αυτό που χαρακτηρίζει το 80 ήταν οι πολλές τάσεις στη μουσική. Η σημερινή γενιά δεν μπορεί να το αντιληφθεί. Έχει στο μυαλό της τους Cure, τους Joy Division, τους Bauhaus, τους Sister of Mercy και κάπου εκεί σταματάει. Ενώ υπήρχαν και άλλες τάσεις και σημαντικές μπάντες. Πολλές φορές σκέφτομαι για παράδειγμα τους Magazine που ίσως να μην είναι τόσο γνωστοί σήμερα αλλά επέδρασε στο ύφος τότε, ακόμα και ελληνικές μπάντες.
Α ΚΛ: Σίγουρα υπήρχαν στοιχεία που είναι φανερά πως πέρασαν σε μετέπειτα μπάντες στη χώρα. Με το παράδειγμα των Gang of Four.
Δ Α: Ναι.
:: ΜΕΤΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ-ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ(Φαρμακείο cassette 1983, LP reissue 2013)
Α ΚΛ: Με τους εν λόγω καλλιτέχνες θα ήταν λίγο δύσκολο να βρεθείτε κοντά, μιας και δραστηριοποιόντουσαν στα Ιωάννινα. Είχαν κυκλοφορήσει τη δουλειά τους μόνο σε κασέτες αλλά παρ' όλα αυτά είχαν ακουστεί παραέξω. Είχατε ποτέ, αν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο, φιλικές μπάντες; Θέλω να πω οι Συνθετικοί ένοιωθαν κομμάτι κάποιας σκηνής ή είχαν ας πούμε μια πιο μοναχική πορεία;
Α Λ: Μοναχική ήταν η πορεία μας. Ίσως είναι και θέμα χαρακτήρα αυτό, δεν επιδιώκαμε κάτι. Δεν το θεωρώ απαραίτητα καλό, έτσι ήταν, έτσι μας έβγαινε.
Δ Α: Εγώ πιστεύω ότι αυτό που υπήρχε στους χαρακτήρες μας και υπάρχει, διαφοροποίησε και τον ήχο μας από τις υπόλοιπες μπάντες. Από τις πρώτες μας εμφανίσεις δεν υπήρχε αποδοχή από τον κόσμο. Ήμασταν μόνοι μας σε αυτό που κάναμε. Η πρώιμη χρήση των synthesizer και των drum machine ξένιζε τότε το κοινό και σε κάποιες περιπτώσεις είχαμε αντιμετωπίσει αποδοκιμασίες. Ρομποτάκια, μαζέψτε τα και φύγετε. Ο κόσμος να φωνάζει, μόνο και μόνο επειδή άκουγε ηλεκτρονικό ήχο το 1986.
Το Rollin Under ήταν το μοναδικό έντυπο τότε που είχε γράψει θετικά πράγματα για εμάς. (Σημ. Εδώ να προσθέσω και τον Χρήστο Μίχο που ήταν ο πρώτος που έπαιξε στο ράδιο τον δίσκο, στην εκπομπή "Το Σπίτι με τα Παράξενα", ο οποίος Χρήστος επρόκειτο να συμμετέχει στην συνέντευξη αλλά δεν τα κατάφερε. Μερικές από τις ερωτήσεις και κάποια από τα τραγούδια του soundcheck είναι δικές του επιλογές).
Α Λ: Άκου, όταν βγήκε ο δίσκος όλοι τον έθαψαν εκτός από δύο, το Rollin Under με τη πολύ θετική δισκοκριτική του και ο Γιάννης Πετρίδης που είπε δυο καλά λόγια στην εκπομπή του. Όλοι οι άλλοι τον έθαψαν μέχρι θανάτου.
:: SILVER APPLES - OSCILLATIONS (Silver Apples, 1968)
Α ΚΛ: Με προλάβατε, τώρα θα ρώταγα για τα μπουκάλια που φάγατε και τις ύβρεις στις πρώτες σας συναυλίες. Το ντουέτο στην ηλεκτρονική pop μουσική είναι πλέον ότι η τετραμελής μπάντα για το ροκ. Το χρωστάμε στους Silver Apples και τους Suicide που υπό αντίξοες συνθήκες κατάφεραν να ανοίξουν διαύλους για το μέλλον. Παρατηρώ ομοιότητες στις αντιξοότητες που αντιμετωπίσατε και παρ' όλες αυτές τελικά εσείς υπάρχετε ακόμα. Μάλιστα η αποδοχή είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή, λατρεύεστε στην κυριολεξία από ένα νεότερο κοινό στην Ελλάδα. Υπάρχει ας πούμε ένας δεύτερος γύρος; Τι έχετε να πείτε σχετικά για αυτό;
Δ Α: Κοίταξε, σίγουρα η εποχή μας διαφέρει από αυτά που ζήσαμε τότε, όσον αφορά τα ακούσματα και τις πληροφορίες, είναι πιο εύκολο σήμερα να ακούσει και να αναζητήσει κάποιος αυτή τη μουσική. Δυστυχώς από μια άποψη, για αυτή την αναγνώριση έχουν ευνοήσει οι σκληρές συνθήκες που υπάρχουν σε αυτή τη χώρα, γιατί οι αναφορές μας είναι κοινωνικές, υπαρξιακές και με ένα έμμεσο τρόπο πολιτικές. Όλα αυτά έχουν παίξει το ρόλο τους και η μοναξιά, η απομόνωση, η ψυχρότητα, ο φόβος που είναι επίκαιρα και σήμερα, σε μεγαλύτερο βαθμό.
Το οποίο θάψιμο έπαιξε σημαντικό ρόλο, όχι να σταματήσουμε τη μουσική - δεν κάναμε αυτή τη χάρη σε κανέναν - αλλά να σταματήσουμε κάπως τα live. Όταν δέχεσαι τόσα χτυπήματα, από μέσα και από έξω επειδή τολμάς να κάνεις κάτι διαφορετικό, το ότι θέλαμε να κάνουμε κάτι πιο προσωπικό το πληρώσαμε. Τώρα όμως πολύς κόσμος το αναγνωρίζει αυτό που κάνουμε, το αγκαλιάζει και το αγαπάει.
Α Λ: Σε γενικές γραμμές είμαστε ικανοποιημένοι. Στην αρχή ο κόσμος θεώρησε ότι ήταν σκουπίδι αυτό που κάναμε και μετά από χρόνια ήρθε η ανταπόκριση. Αυτό μας ικανοποίησε. Γιατί θα μπορούσε να μην είχε συμβεί ποτέ το δεύτερο και το άλλο συνέβη μόνο και μόνο επειδή ήρθε το internet. Αλλιώς δεν θα υπήρχε τίποτα τώρα.
Α ΚΛ: Έπαιξε ρόλο το internet στο να μάθετε ότι και παλαιότερα σας άκουγαν, αλλά πιθανώς να μην είχαν έρθει σε επαφή μαζί σας.
Α Λ: Προφανώς ισχύει και αυτό.
Δ Α: Να σου πω το εξής: Τυχαία, πριν 6, 7 χρόνια έπεσα πάνω σε ένα fan page μας γκουκλάροντας το όνομα μας και εκεί μέσα βρήκαμε πολλά άτομα. Μεγάλο μέρος του κοινού μας είναι μέλη συγκροτημάτων.
Α Λ: Δεν ξέρουμε γιατί συμβαίνει αυτό. Όπως και ότι ένα μεγάλο κομμάτι του είναι fan και της metal σκηνής.
:: ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΜΙΑ ΑΣΚΗΣΗ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΛΥΤΗ (Γκάλοπ, 1985)
Α ΚΛ: Είπαμε λοιπόν ότι οι Συνθετικοί είναι γκρουπ με σαφείς πολιτικοκοινωνικές θέσεις και η οδός που επιλέγουν είναι τραγούδια στα ελληνικά, minimal synth και έντονοι στίχοι.
Α Λ: Το πολιτικό βγαίνει με ένα έμμεσο τρόπο και όχι απ' ευθείας μέσα από κάποια ιδεολογία, δεν στηρίζουμε κάποιο κόμμα ή κάποια ιδεολογία ως δημιουργοί τραγουδιών, δεν κάνουμε στρατευμένη τέχνη. Το σύνολο των στίχων αν το προσέξεις, έχει αυτό το έμμεσο προς την πολιτική.
Δ Α: Όταν ασχολείσαι με κοινωνικά θέματα και πας σε βάθος, η πολιτική ακολουθεί. Όλα είναι πολιτική από ένα σημείο και μετά.
Α ΚΛ: Μου σχολίαζε γνωστός μου πριν λίγες μέρες την ταινία "Εδώ Δεν Υπάρχει Άσυλο", το ντοκιμαντέρ για την εποχή, όπου δεν αναφέρεται ούτε μία φορά η λέξη αναρχικός. Οι μπάντες τότε ήταν σε ένα μέρος σαν καζάνι που έβραζε, έπαιρναν θέση με τη μουσική ή με τις πράξεις τους. Σκέφτηκα μετά, ναι υπήρχαν μπάντες που έπαιζαν punk - και τι σημαίνει παίζω punk; Υπήρχαν μπάντες που δεν έπαιζαν στο Αν γιατί είχε εισιτήριο, έβγαιναν στο δρόμο και χτυπιόντουσαν, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Ήταν έντονο τότε αυτό το πράγμα.
Δ Α: Ναι ήταν έντονο από πολλές μπάντες και θυμάμαι τα παιδιά από τη Γενιά του Χάους που ήμασταν και φίλοι, μια παρέα ήμασταν στα Εξάρχεια όπως προανάφερα. Γενικά το πολιτικό στοιχείο υπήρχε, μη σου πω ότι πιο πολύ υπήρχε τότε από τώρα, που θα έπρεπε να υπάρχει. Θα περίμενα περισσότερη επαναστατική έκφραση, γενικά από τον χώρο των ανθρώπων της τέχνης. Ακούω μια σιωπή, δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, κάποια πράγματα είναι περίεργα. Κάποια στιγμή θα ξεσπάσει ο κόσμος και δεν θα ξέρουν τι θα γίνει; Πάντως, αλλάζω λίγο κουβέντα, παρακολουθώ στο internet διάφορες κουβέντες και παρατηρώ πολλές ανακρίβειες και να περιγράφονται πράγματα που δεν είχαν καμία σχέση με αυτά που ζήσαμε εμείς τότε. Το Άσυλο ήταν μια καλή προσπάθεια και είπε κάποια πράγματα.
:: ΚΟΥΜΠΟΤΡΥΠΕΣ Α.Ε. - Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (7'', 1983)
Α ΚΛ: Κάπως καλύψαμε και την επόμενη ερώτηση που είχα ετοιμάσει. Ακούμε το επόμενο κομμάτι.
Δ Α: Τους θυμόμαστε από το Πήγασο στα Εξάρχεια, τους είχαμε δει.
Α ΚΛ: Το 1982 ο επίσης Πειραιώτης Μιχάλης Κουμπιός, στο ίσως πρώτο punk τραγούδι με ελληνικό στοίχο, αναρωτιόταν για μια καινούργια επανάσταση. Ο Τάκης Σπυριδάκης στη Γλυκιά Συμμορία του Νίκου Νικολαΐδη είχε πει ότι η επανάσταση γαμιέται. Πόσο επίκαιρα είναι όλα αυτά στις μέρες μας;
Δ Α: Θα δούμε, θα δούμε, γιατί θα υπάρξει εξέλιξη σε όσα συμβαίνουν στη χώρα, δεν θα μείνουν έτσι τα πράγματα. Περνάμε κάτι πρωτόγνωρο, αυτό τον ιδιότυπο οικονομικό πόλεμο με κατοχή, γιατί βρισκόμαστε σε κατοχή που δεν περίμενε κανείς ότι θα συμβεί, αν και θυμάμαι φωνές από παλιά που μιλούσαν για τον κίνδυνο της παγκοσμιοποίησης και προβλέψεις ότι θα φτάναμε μια μέρα εδώ. Τώρα τι να σου κάνουν άνθρωποι που έχουν οικογένειες, που έχουν μικρά παιδιά; Τι να σου κάνουν; (συγκαταβατικά)
Α ΚΛ: Η Ελλάδα μας πληγώνει;
Δ Α: Δεν θα έλεγα η Ελλάδα αλλά οι πολιτικοί και όλα αυτά που συμβαίνουν χρόνια τώρα. Αυτά πληγώνουν. Ζήσαμε κάτι τρομερό τους τελευταίους μήνες. Από τη μία όλος αυτός ο κόσμος να στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ για να βγούμε από τα μνημόνια και από την άλλη ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για να μείνουμε στα μνημόνια. Με ρωτούσε ένας φίλος μου Άγγλος πώς εξηγείται αυτό, γιατί δεν μπορούσαν να το καταλάβουν. Μια εξήγηση που ίσως μπορώ να δώσω είναι ότι ο κόσμος ψήφισε για να τον γδάρουν, αλλά πήγε με αυτούς που λένε θα σας γδάρουμε κι ας μας πονάει αυτό και δεν πήγαν με αυτούς που έλεγαν απλά θα σας γδάρουμε. Καταλαβαίνεις το ειρωνεύομαι όλο αυτό το πράγμα.
Α ΚΛ: Φαίνεται σαν να μην έχουμε επιλογή.
Δ Α: Ναι. Εδώ που έχουμε φτάσει ίσως να μην υπάρχουν πολιτικές λύσεις. Φοβάμαι ότι θα υπάρξουν άγρια ξεσπάσματα και δεν είναι τυχαίο ότι περίπου οι μισοί ψηφοφόροι δεν ψήφισαν. Άρα σε αυτό τον κόσμο υπάρχουν πιθανώς και κάποιοι που θα αντιδράσουν με άλλο τρόπο. Δεν μπορεί να είναι όλοι αδιάφοροι, όπως θέλησαν να το περάσουν τα ΜΜΕ, απλώς ένοιωθαν αηδία και δεν πήγαν να ψηφίσουν. Είναι σαν να έχουμε συσσωρευμένο μπαρούτι και ένας σπινθήρας μπορεί να προκαλέσει το μπαμ.
Α ΚΛ: Σκέφτομαι ότι ένας καλλιτέχνης θα έχει τεράστια ανάγκη να κάνει κάτι, να τα βγάλει όλα αυτά, πιθανώς να βοηθήσει τους άλλους γύρω του, να ελαφρύνει κάπως αυτό που του συμβαίνει, δεν ξέρω πώς να το εκφράσω ακριβώς. Μπορεί κάποιος χρησιμοποιώντας όλα αυτά να παράγει τέχνη;
Δ Α: Σφικτά πολιτικάντια είναι ένα νέο μας κομμάτι όπου με απλό τρόπο και ποιητικό, χωρίς βρισιές που δεν είναι στο χαρακτήρα μας καυτηριάζουμε την κατάσταση με τους πολιτικούς και τη συμπεριφορά τους. Θεωρώ ότι σκύβουν το κεφάλι. Ήρθε εδώ ο Ολάντ για να αγοράσει τη δημόσια περιουσία η οποία σε ποιον ανήκει; Στους πολιτικούς ανήκει ή στον κόσμο;
:: LED ER EST - FINGERS CURLING UP (s.s.p.s. split 7'', 2008)
Α ΚΛ: Το Minimal Synth όπως λέγεται αυτό το υπόγειο μουσικό ρεύμα με το σκοτεινό ύφος, τα κρύα φωνητικά και τα απαραίτητα μπιτάτα, ωμά αναλογικά σύνθια, έχει κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια από τις αρχές της δεκαετίας του 80 και θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και σε νέα άνθηση. Το έλεγαν τότε minimal wave;
A Λ: Όχι. Τα ονόματα αυτά αλλάζουν. Τη μια το λένε κάπως και την άλλη το αλλάζουν. Είχα ακούσει από τον Πετρίδη ότι τα ονόματα διαμορφώνονται από τις εταιρείες, τότε που υπήρχαν εταιρείες, για να πουλήσουν ένα παλιό προϊόν σε νέο περιτύλιγμα ή μορφή. Τα ονόματα δεν έχουν σημασία. Όταν παίζεις μουσική μπορείς να προσδιορίσεις κάτι, όπως εδώ το επαναλαμβανόμενο για το minimal, αλλά η περισσότερη κουβέντα είναι κατασκεύασμα. Ίσως μουσικολογικά, ας πούμε τεχνικά, μπορείς να προσδιορίσεις κάτι.
Α ΚΛ: Είσαστε μέρος αυτής της παγκόσμιας σκηνής. Πως το νοιώθετε αυτό;
Α Λ: Η μουσική που κάνουμε έχει ρίζες στο παγκόσμιο του είδους, που έχει επεκταθεί, οπότε είμαστε και εμείς μέρος υπό αυτή την έννοια.
Δ Α: Εγώ δεν αποδέχομαι τον όρο ακριβώς. Όλα αυτά τα χρόνια σε διάφορες κριτικές έχουμε ακούσει πολλά και διάφορα, από dark και electro, από minimal, από synth. Δεν τα κατανοώ ακριβώς όλα αυτά. Επαναλαμβάνω ότι παρθενογένεση δεν υπάρχει και ο μουσικός έχει κάποια πράγματα στο κεφάλι του και τα εκφράζει.
Α ΚΛ: Έχετε επαφή με το εξωτερικό; Είχα δει συμμετοχή σας σε μια συλλογή, την "Synth City".
A Λ: Ναι; Εμείς δεν το ξέρουμε αυτό.
Α ΚΛ: Δεν σας ρώτησε κανείς; Η συλλογή αρχίζει με το κομμάτι σας "Αυγουστιάτικα Πρωινά". Werkstatt Recordings λέγεται η εταιρεία.
Δ Α: Δεν το ξέρουμε. Θα το δούμε. Προφανώς είναι παράνομο.
Α ΚΛ: Η Weird Records είναι μια εταιρεία από τη Νέα Υόρκη που έχει παίξει ρόλο στην προαναφερθείσα αναβίωση. Έχουν συμμετάσχει μάλιστα στις συλλογές της και ελληνικά group, θυμάμαι τώρα τους Wave Tank. Θέλω να πω, επιδιώκεται επαφές; Είμαι σίγουρος ότι θα σας ταίριαζε μια συναυλία στη Νέα Υόρκη παρέα με αυτούς εδώ (Led Er Est, έχουν κυκλοφορήσει στη Weird).
Δ Α: Πριν 3 χρόνια μας είχε γίνει μια πρόταση να πάμε στον Καναδά αλλά δεν βρέθηκαν τα χρήματα που χρειαζόντουσαν. Είναι ζήτημα και ο στίχος, δεν έχουμε Αγγλόφωνο. Παίρνουμε όμως feedback. Με κάποιο τρόπο παίζονται τα κομμάτια σε χώρες του εξωτερικού, λαμβάνουμε μηνύματα. Είναι περίεργο, αλλά είχαμε κάποια στιγμή πολλές επαφές από το Μεξικό. Υπήρχε μια προτίμηση στη Λατινική Αμερική, δεν ξέρω, ίσως λόγω μιας μεσογειακής κοινής κουλτούρας;
:: OVAL - LINE EXTENSION (94 Diskont, 1995)
Α ΚΛ: Αυτό βγήκε το 1995 και χωρίς αμφιβολία ακούγεται όπως τα περισσότερα ηλεκτρονικά πειραματικά της επόμενης δεκαετίας. Έχει χαρακτηριστεί ως άλμπουμ που εμπνέεται καθαρά από την τεχνολογία και τους ήχους που μπορεί να παράγει το ''0'' και το ''1'' μαζί. Στη δεκαετία του 90 υπήρξε μια πιο μαζική στροφή προς την ηλεκτρονική μουσική.
Α Λ: Τα ηλεκτρονικά όργανα εφευρέθηκαν πολύ παλιά, από τη δεκαετία του 20. Στην pop μουσική πέρασαν πολύ αργότερα, στη δεκαετία του 60. Τα σύνθι έχουν πολλές δυνατότητες, αλλά πήρε πολύ καιρό η επικράτηση τους ή μάλλον η αποδοχή τους. Έχεις τη δυνατότητα για παράδειγμα να φτιάξεις ντραμς. Αυτό, ένας συντηρητικός μουσικός τα παλαιότερα χρόνια το θεωρούσε βλακεία, κακό, άσχημο. Αυτό ήθελε γενιές για να περάσει, να βρεθούν πιο πολλοί που το βλέπουν αλλιώς, οπότε έπρεπε να έρθει ο καιρός του. Ήταν σχετικά νέο όργανο αν το έβλεπες σε σχέση με την ηλεκτρική κιθάρα, που και αυτή κάποτε ήταν νέο όργανο με αντίστοιχες αντιδράσεις. Κάθε τι θέλει το χρόνο του. Όταν εμείς προγραμματίζαμε, παλαιότεροι μουσικοί το θεωρούσαν αηδία, αίσχος.
Δ Α: Θυμάμαι που πήγαινα στο ωδείο για τύμπανα. Όταν άρχισα να προγραμματίζω drum machine ήταν 1985. Οι δάσκαλοι μου με έκαναν να αισθάνομαι ότι κάνω κάτι τρομερό, ότι πρέπει να ντρέπομαι για κάποιο λόγο. (γέλια)
Α Λ: Αυτές οι προκαταλήψεις που φαίνονται τώρα αστείες ήταν πραγματικές, ήταν μια άλλη νοοτροπία.
:: DAVID BOWIE - WARSZAWA (Low, 1977)
Α ΚΛ: Θα επιθυμούσατε να κυκλοφορήσετε ποτέ άλμπουμ με καθαρά οργανική ηλεκτρονική μουσική;
Α Λ: Το έχουμε κάνει, στις κυκλοφορίες μας σαν Αποστόλης και Διονύσης Αυγερινός.
Α ΚΛ: Δεν έχουν βρεθεί αυτά μπροστά μου.
Α Λ: Είναι διαφορετικές δουλειές, βασίζονται περισσότερο σε ελληνικούς δρόμους. Αγαπάμε και την ελληνική μουσική. Δεν είναι πάντως Συνθετικοί αυτά. Έχουν γραφτεί με άλλη νοοτροπία. Το Συνθετικοί έχει γραφτεί με την έννοια της ελευθερίας σε αυτό που κάνουμε, δεν είναι προκαθορισμένο που θα πατήσουμε, δεν ξέρεις που θα σε πάει. Αυτές οι δουλειές έχουν κάποια βάση προκαθορισμένη, έχουν γραφτεί με την έννοια ότι κάνουμε ελληνική μουσική, αλλά με δικό μας τρόπο. Επειδή αγαπάμε και την ελληνική μουσική θέλαμε να αφήσουμε κάτι ηχογραφημένο και γι αυτήν. Τώρα μάλιστα ο Διονύσης ετοιμάζει ένα δικό του project που είναι γραμμένο με κλασσικά όργανα (πιάνο, βιολί, κιθάρα και φωνή).
Δ Α: Είναι μελοποιημένα ποιήματα του Λαπαθιώτη. Του εξαρχειώτη Λαπαθιώτη που πολλοί δεν το γνωρίζουν, του αντιδραστικού Λαπαθιώτη, που ήταν αστός βέβαια αλλά του άρεσε το ρεμπέτικο, ήταν από τους πρώτους αριστερούς και τον αγαπήσαμε από παλιά. Πηγαίναμε στη βιβλιοθήκη να βρούμε ποιήματα του γιατί δεν είχαν κυκλοφορήσει ακόμα ευρέως.
:: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΗΧΟΙ - Ο ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΓΗ (fantastikoihxoi.blogspot.gr, 2008)
Α ΚΛ: Συνεχίζουμε με ποίηση. Τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσα να αναφέρω αρκετούς έλληνες καλλιτέχνες που έχουν υλοποιήσει την ιδέα να μελοποιήσουν ποίηση, κυρίως από έλληνες ποιητές (στο συγκεκριμένο με sampling). Είμαι σίγουρος ότι έχετε σκεφτεί κάτι τέτοιο και μου το επιβεβαιώσατε προηγουμένως. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας έλληνας ποιητής ή ποιήτρια;
Δ Α: Εκτός του Λαπαθιώτη, ο Καρυωτάκης, ο Καβάφης μια κορυφαία σκέψη, ο Ρίτσος, ο Ελύτης.
Α Λ: Ο συμπατριώτης μας Καββαδίας.
Α ΚΛ: Η Πολυδούρη.
Α Λ: Ναι η Μαρία Πολυδούρη. Είχαμε κάνει κάτι μελοποιήσεις με τα ποιήματα της πιο παλιά, αλλά δεν το κυκλοφορήσαμε.
Δ Α: Δεν μας έκατσε τότε, μας έκατσε καλύτερα ο Λαπαθιώτης. Γιατί η ποίηση του Λαπαθιώτη είναι σαν στίχοι τραγουδιών, ενώ του Καρυωτάκη, όπως και του Καβάφη είναι κάτι άλλο.
:: ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ - ΟΤΑΝ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΝΩ (78'', 1934)
Α ΚΛ: Η ευρύτερη ελληνική μουσική πώς σας έχει επηρεάσει (μουσικά και συναισθηματικά);
Δ Α: Όπως σου είπαμε, από μικρά παιδιά ακούγαμε πολλή μουσική και έτυχε να ακούμε και καλό λαϊκό τραγούδι στο λαμπάτο ραδιόφωνο του σπιτιού. Δεν υπήρχε αυτή η σαβούρα που προέκυψε τις επόμενες δεκαετίες. Λατρεύαμε πάντα τον Χατζιδάκη και τον Θεοδωράκη, τον Ξαρχάκο, τον Λοΐζο. Αργότερα, γύρω στα 13 μου, έψαχνα στο Μοναστηράκι να βρω δίσκους με ρεμπέτικα. Από νωρίς ανακάλυψα και το ρεμπέτικο, ακολούθησε ο Αποστόλης και μπήκαμε μαζί και στο ρεμπέτικο. Λόγω και της Δραπετσώνας όπου ήταν το στούντιο.
Α Λ: Σε κάθε είδος μουσικής υπάρχουν καλά και κακά έργα. Αυτό ισχύει για όλες τις μουσικές. Όταν είσαι έλληνας κουβαλάς και τις ελληνικές επιρροές στη μουσική, λογικό είναι.
Δ Α: Οι Συνθετικοί εδώ που τα λέμε, είναι επηρεασμένοι από ελληνικούς δρόμους, είναι κάτι που ίσως δεν φαίνεται γιατί είναι καλά αφομοιωμένο, το έχουμε μασήσει και καταπιεί καλά και καλώς υπάρχει. Μην ξεχνάμε και το στίχο. Δεν μας έφταναν όσα είχαμε να αντιμετωπίσουμε με τα ηλεκτρονικά, τα synth, τα drum machine, τα bass machine και όλα αυτά, είχαμε και τον στίχο που ξένιζε. Υπήρχε προκατάληψη και για τον ελληνικό στίχο. Εμείς όμως έτσι το νοιώθαμε, θέλαμε να εκφραστούμε στη μητρική μας γλώσσα.
Α ΚΛ: Με αυτά που ακούω καταλαβαίνω ότι νοιώθετε καλά με την Ελλάδα.
Α Λ: Με τον πολιτισμό της Ελλάδας ναι, γιατί ο πολιτισμός της δεν είναι τα σκυλάδικα. Η ύπαρξη του σκυλάδικου δεν αναιρεί την καλή ελληνική μουσική, είναι απλώς κακή ελληνική μουσική. Ο Μάρκος είναι θεός, τι σχέση έχει;
Α ΚΛ: Ανακοινώσατε ότι θα έχετε καινούργια κομμάτια στο set του live. Και πρόσεξα σε ένα video από την προηγούμενη συναυλία σας πολλούς νέους ανθρώπους να χορεύουν μαζί σας.
Α Λ: Πάντα νέοι, πρόσεξε ότι οι νέοι άνθρωποι μας αποδέχονται.
Δ Α: Δεν ξέρω γιατί σε live δεν βλέπω ανθρώπους της γενιάς μας. Πέρα από αυτά που είπαμε για το internet, νομίζω ότι ήρθε η εποχή να αναδειχτούμε και αυτό έγινε από νέους ανθρώπους. Άλλα μυαλά, με νέες εικόνες, άλλες πληροφορίες.
Α Λ: Έρχονται και από τη γενιά μας και μας αρέσει αυτό. Λογικό είναι. Απλώς είναι λίγοι.
Α ΚΛ: Πως νοιώθετε λοιπόν μετά την καταξίωση;
Α Λ: Είναι ένα θετικό συναίσθημα. Κακά τα ψέματα, όσο και να λέμε ότι κάνουμε μουσική για πάρτη μας, ότι έχουμε προσωπικό ήχο, είναι διαφορετικό όταν έχεις και δέκα άτομα να σου λένε ότι είναι καλό αυτό που κάνεις και διαφορετικό να σου λένε όλοι τι σκουπίδι είναι. Παίζει ένα ρόλο, είναι ανθρώπινο, θα ήταν ψέμα αν υποστηρίζαμε το αντίθετο.