Take a ride with …Ride

Οι Ride είναι πάλι εδώ (κυριολεκτικά και δημιουργικά), ευκαιρία μοναδική για μια συνομιλία με τον Andy Bell.  Στην άλλη μεριά του πληκτρολογίου η Μαρία Φλέδου

Οι Ride έρχονται ξανά στην Αθήνα 26 χρόνια μετά από εκείνο το απρόσμενο διήμερο στο Ρόδον και 4 πλέον χρόνια μετά την επανασύνδεσή τους. Την ιστορία τους λίγο πολύ όλοι και όλες γνωρίζετε, το status τους στην βρετανική εναλλακτική σκηνή των 90s έχει προ πολλού κατοχυρωθεί, αλλά το σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι πως σε έναν περίπου μήνα κυκλοφορούν το έκτο άλμπουμ τους 'This is Not a Safe Place'. 'Όσα και αν σήμαιναν για τους φανς τους οι Ride του ‘τότε’ στις 17/7 στην σκηνή θα έχουμε μπροστά μας τους Ride του τώρα. Αν περιμένετε λοιπόν κάτι σαν 'greatest hits' ίσως και να απογοητευτείτε. Αν όμως είστε έτοιμοι για μία μπάντα που επέστρεψε μετά από 20ετή παύση για να μείνει και να ξαναδημιουργήσει εμπνευσμένη από το παρόν, χωρίς φυσικά να ξεχνάει το παρελθόν της, κανονίστε να φτάσετε νωρίς στην πλατεία νερού την ερχόμενη Τετάρτη. Δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω εγώ γιατί, τα λέει καλύτερα o ίδιος ο Andy Bell.

MiC: Θα πάω λίγο πίσω, όχι πολύ μακριά, ξεκινώντας με το reunion. Όπως έχετε ξανασυζητήσει ένας από τους λόγους που σας έκαναν να το σκεφτείτε ήταν η αναβίωση του shoegaze και βέβαια η επιθυμία του κοινού σας, παλιού και νέου, να σας δούνε ξανά στη σκηνή. Όταν σας είδα στο Roundhouse για πρώτη φορά μετά από την συναυλία σας στην Αθήνα το '93, ήταν σαν να μην λείψατε ποτέ. Ξαφνικά είχα και πάλι μπροστά μου την αγαπημένη μου μπάντα απόλυτα συνδεδεμένη με το τώρα, όχι σαν κάτι νοσταλγικό. Το ίδιο και ένα μήνα αργότερα στο Field Day, ακουγόσασταν σαν να έχετε ξαναδουλέψει τα παλιά σας κομμάτια, σαν να τα ξανα-ανακαλύπτατε. Πώς ήταν η διαδικασία προετοιμασίας για εσάς;
Andy
Bell: Ήταν επιμορφωτικό για εμάς να ξαναπαίζουμε τα παλιά μας κομμάτια στο reunion σε σχέση με το τι ήταν αυτό που κάναμε τότε στο οποίο ήμασταν καλοί και το ποια κομμάτια άντεξαν καλύτερα και περισσότερο στον χρόνο. Ο μοναδικός μας σκοπός ήταν να μείνουμε πιστοί στο πνεύμα των πρώτων μας δίσκων. Αναπόφευκτα μάθαμε μέσα από την εμπειρία του να παίζουμε αυτά τα παλιότερα κομμάτια σε όλο τον κόσμο. Παίξαμε πολύ μεγαλύτερα σετ από ότι στο παρελθόν, πριν διαλυθούμε. Και επιλέξαμε κομμάτια από όλο μας τον κατάλογο ώστε να καταφέρουμε να χτίσουμε σετ με ιδιαίτερη δυναμική.

Ανάμεσα σε τόσες επανασυνδέσεις παλιών αγαπημένων για μένα αυτές που άξιζαν ήταν η δική σας μαζί με τους Swervedriver και τους Slowdive. Όχι μόνο δεν ακουστήκατε ποτέ σαν nostalgia acts, αλλά όλοι σας κυκλοφορήσατε έκτοτε και καινούριο υλικό και συνεχίζετε. Όμως υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στις δικές σας ζωντανές εμφανίσεις. Σας έχω δει πλέον γύρω στις είκοσι φορές και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ποτέ δεν επαναλαμβάνεστε. Για παράδειγμα κομμάτια όπως το 'Seagull' ή το πολύ νεότερο 'Charm Assault' ακούγονται πάντα διαφορετικά. Η δική μου εντύπωση είναι ότι όλα συμβαίνουν στα πλαίσια της συγκεκριμένης μέρας μπροστά στο συγκεκριμένο κοινό. Πώς προσεγγίζετε τα live σας, κατά πόσο έχει να κάνει το αποτελεσμένα με την προετοιμασία ή την στιγμή; Και πόσο διαφέρει από παλαιότερα;
Κομμάτια όπως το 'Seagull', το 'Drive Blind' και κάποια σημεία άλλων κομματιών όπως και το 'Charm Assault' είναι τα σημεία των σετ τα οποία μας δίνουν περιθώριο αυτοσχεδιασμού. Και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος του τι κάνουμε. Επίσης σαν μπάντα δεν κάνουμε πολλές πρόβες πριν ξεκινήσουμε περιοδεία. Προετοιμαζόμαστε αρκετά πάνω στην ενορχήστρωση των κομματιών αλλά όχι κάτι παραπάνω. Ένα μεγάλο κομμάτι το αφήνουμε στην μεταξύ μας χημεία. Καμιά φορά αυτό μπορεί να γυρίσει εναντίον μας και να έχουμε κακό αποτέλεσμα. Αλλά τις περισσότερες φορές λειτουργεί υπέρ μας. Είναι καλό για τον ήχο μας το να εξελίσσεται πάνω στη στιγμή.

Τα σετ σας είναι πάντα απρόβλεπτα και τώρα που έχετε και καινούριο υλικό είναι πολύ ενδιαφέρον το πώς φέρνετε μαζί ολόκληρο τον κατάλογό σας, καινούρια, παλιά και πολλά σπάνια κομμάτια. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη μπάντα που το πετυχαίνει αυτό τόσο καλά - εκτός από τους Cure. Σας είχα ρωτήσει κάποτε για τη διαδικασία επιλογής και θυμάμαι να αναφέρετε την διάρκεια του κάθε σετ ως έναν βασικό παράγοντα. Επηρεάζει την επιλογή σας όμως το πού εμφανίζεστε; Για παράδειγμα έρχεστε στην Αθήνα μετά από 26 χρόνια και πολύς κόσμος δεν είχε την ευκαιρία να σας δει έκτοτε ή θα σας δει για πρώτη φορά.
Ναι, τα σέτλιστ μας είναι πάντα αποτέλεσμα εκτενούς συζήτησης και η επιλογή δυσκολεύει με κάθε καινούριο άλμπουμ που κυκλοφορούμε. Έχουμε κατά νου το πού βρισκόμαστε τη συγκεκριμένη βραδιά και πάντα προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε τον χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να φέρουμε σε ισορροπία αλλά κάνουμε πάντα ό,τι καλύτερο για να το πετύχουμε.

Weather DiariesΑς μιλήσουμε λίγο για τα πιο πρόσφατα. Το 'Weather Diaries' ήταν ένα καταπληκτικό come back και είχε πολύ θετική ανταπόκριση από τους περισσότερους παλιούς φανς αλλά σας έφερε και καινούριο κοινό. Ήταν για μένα τουλάχιστον, ο ήχος που θα ήθελα να έχουν οι Ride του 2017 και χαίρομαι πάρα πολύ που δεν υπήρχε κανένα στοιχείο αναπαραγωγής του 1991 εαυτού σας. Ταυτόχρονα με έκανε να σκεφτώ την αντίδραση μου όταν πρωτοάκουσα το 'Going Blank Again' και ως δομή αλλά και σε σχέση με τις διαφοροποιήσεις που περιέχει σε ύφος και ήχο, το πώς πειραματιστήκατε σε πολλά επίπεδα. Θα έλεγες ότι είχατε παρόμοια νοοτροπία και αντιμετώπιση απέναντι στα δύο αυτά άλμπουμ παρά τα 25 χρόνια που τα χωρίζουν;
Ναι, απολύτως. Πριν το 'Weather Diaries' –είχαμε ήδη γράψει τα κομμάτια και ηχογραφήσει τα demos, αλλά πριν ξεκινήσουμε την ηχογράφηση του άλμπουμ– συζητήσαμε τις προηγούμενες ηχογραφήσεις μας, ποια ήταν η καλύτερη κτλ. Και καταλήξαμε στο ότι όλοι είχαμε πραγματικά απολαύσει την ηχογράφηση του 'Going Blank Again'. Έτσι αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε να το 'εγκαταστήσουμε' αυτό στο μυαλό μας όσο θα βρισκόμαστε στο στούντιο. Ήταν ένας πολύ ανοιχτός τρόπος σκέψης και μία προσέγγιση που άρμοζε στο καινούριο υλικό μας.

Ακούγοντας το 'Weather Diaries' άκουσα λίγο από ό,τι έχετε δοκιμάσει στο παρελθόν, ακόμη και τα λιγότερο αναγνωρισμένα σας άλμπουμ, το 'Τarantula' για παράδειγμα που ως break up δίσκος ακόμη ίσως δύσκολα συζητιέται. Όταν άκουσα το 'Cali' στην πρώτη του παρουσίαση αμέσως σκέφτηκα 'Ride classic' και από την άλλη ακούγοντας κάτι σαν το 'Lateral Alice', εξέλαβα και ένα vibe παρόμοιο του 'Black Night Crash' (το μόνο κομμάτι από το 'Τarantula' που έχει ακουστεί μέχρι στιγμής ζωντανά). Πιστεύεις πως όλα τα στάδια που περάσατε ως γκρουπ αλλά και προσωπικά ως μουσικοί είχαν κάποια σημασία στο πώς καταφέρνετε ακόμη να εξελίσσεστε μουσικά;
Πηγαίνοντας πίσω πριν την διάλυσή μας, θεωρώ πως το πρώτο μισό της ζωής των Ride ήταν πολύ πιο σημαντικό από το δεύτερο μισό. Αναμφισβήτητα είχαμε μια δημιουργική άνοδο και πτώση. Και όπως έχεις δει, στις τωρινές συναυλίες μας το παλιό υλικό που παίζουμε είναι σχεδόν αποκλειστικά από τα δύο πρώτα άλμπουμ.

This is Not a Safe PlaceΠέρα από προσωπικά στοιχεία υπήρχαν και έντονες πολιτικές αναφορές στο προηγούμενο άλμπουμ. Αναμένοντας το νέο άλμπουμ 'This is Not a Safe Place' και κρίνοντας από ένα τουλάχιστον από τα καινούρια κομμάτια που έχω ακούσει και ανυπομονούμε να ακούσουμε και στην Αθήνατο 'Kill Switch', κάποιες αναφορές παραμένουν. Από την άλλη το single 'Future Love' είναι αν όχι ακριβώς love song ένα μελαγχολικό κομμάτι για αγάπη και έρωτα ίσως... Και οι ίδιοι αλλά και ο παραγωγός σας Erol Alkan χαρακτηρίσατε το νέο άλμπουμ 'dark and heavy' σε ύφος. Μπορείς να μας δώσεις κάποιο ακόμη στοιχείο χωρίς πολλές αποκαλύψεις;
Ο τρόπος γραφής μας σε αυτό το άλμπουμ είναι πολύ πιο εσωτερικευμένος και προσωπικός από ότι στο 'Weather Diaries' το οποίο ήταν ένα άλμπουμ που κοιτούσε προς τον έξω κόσμο. Αλλά φαίνεται πως ο έξω κόσμος αντανακλά πίσω την ίδια μορφή ενέργειας. Έτσι πολλά από τα κομμάτια (του καινούριου άλμπουμ) λειτουργούν όταν αρχίσεις να τα σκέφτεσαι μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο.

Ο Erol Alkan είναι ο παραγωγός των δύο τελευταίων άλμπουμ σας, Τον άκουσα πρόσφατα στην εκπομπή σου (o Andy κάνει μία εβδομαδιαία εκπομπή που μπορείτε να ακούσετε διαδικτυακά στο bogalooradio.com και μέσω soundcloud) να παραλληλίζει τον τρόπο που παίζει ο Loz με το πώς λειτουργεί η χορευτική μουσική: τα ντραμς τραγουδάνε το κομμάτι. Είναι προφανές σε όλη του την μέχρι τώρα καριέρα πως έχει μία ιδιαίτερη προσέγγιση που διαπερνά μουσικές κατηγορίες. Πώς ήταν η δική σας εμπειρία και κατά πόσο βλέπατε εκ των προτέρων πως η συνεργασία σας θα λειτουργήσει, το ηλεκτρονικό στοιχείο στους Ride για παράδειγμα. Είχε να κάνει η εμπιστοσύνη σας με το ότι ο ίδιος είναι μεγάλος σας φαν άρα προϋπήρχε μία συγκεκριμένη οπτική;
Πιστεύω πως o Erol ταιριάζει τέλεια στους Ride. Όμως όταν συμφωνήσαμε να συνεργαστούμε πραγματικά γνώριζα μόνο την ηλεκτρονική του πλευρά, τους χορευτικούς του δίσκους και τα remixes που είχε κάνει με τον Richard Norris. Οπότε σκεφτόμουν πως ίσως θα φτιάχναμε έναν πολύ πιο ηλεκτρονικό δίσκο. Αλλά μπαίνοντας μαζί του στο στούντιο, έγινε αμέσως ξεκάθαρο το ότι είναι επίσης και ένας έμπειρος και χαρισματικός ροκ παραγωγός. Οπότε το αποτέλεσμα ήταν καλύτερο από ότι φανταζόμασταν ότι θα μπορούσε να είναι.

Πάντα δίνατε την εντύπωση ότι θέλετε να ξεφύγετε από το ασφαλές και γνώριμο, το κάνατε αυτό και μετά το 'Nowhere' και την εποχή του 'Carnival'. Και παρά την επιτυχία ή όχι των πρώτων τεσσάρων δίσκων είναι όλοι τουλάχιστον ενδιαφέροντες. Πάντα θα υπάρχει κόσμος που ελπίζει σε ένα ακόμη 'Nowhere', θα απαιτεί ένα δεύτερο 'Leave them all Behind', ή αυτοί που θεωρούν πως το ηλεκτρονικό δεν ταιριάζει σε shoegaze θρύλους σαν εσάς. Όμως, αλήθεια, σας ένοιαξαν ποτέ γνώμες και απαιτήσεις;
Είναι ένα παλιό κλισέ αυτό που θα πω αλλά κάνουμε μουσική για να ευχαριστήσουμε τους εαυτούς μας. Να ικανοποιήσουμε την δημιουργική μας επιθυμία. Τι νόημα θα είχε να μπούμε σε όλον αυτόν τον κόπο αν δεν το αγαπάμε αυτό που κάνουμε! Και δεν λειτουργούμε στα πλαίσια των απαιτήσεων του κόσμου, λειτουργούμε μέσα σε ένα πεδίο φαντασίας που δεν έχει όρια. Και αυτό είναι και κάτι που έχουμε κοινό με τον Erol, μοιραζόμαστε αυτή την ίδια οπτική.

Μιας και αναφέραμε τη λέξη 'shoegaze', πιστεύεις πως έχει επηρεάσει δημιουργικά ή έχει δεσμεύσει ίσως καινούριες μπάντες αυτό που κάνατε εσείς στο ξεκίνημα, υπάρχουν καινούρια πράγματα που σου αρέσουν στα οποία βλέπεις κάτι από εσάς;
Είναι πάρα πολλές οι μπάντες που μου αρέσουν, προσπαθώ και κλέβω εγώ ιδέες από ό,τι καινούριο και 'χοτ' βρεθεί μπροστά μου!

Έχετε ένα αρκετά hardcore κοινό ανά τον κόσμο, και βάζω μέσα και τον εαυτό μου βέβαια, και πάντα είχατε πολύ καλή σχέση μαζί μας. Θυμάμαι να σας γράφω το ‘92 ζητώντας στίχους που δεν καταλάβαινα και να τους λαμβάνω στο επόμενο γράμμα του Tomorrow Never Knows (το τότε fanclub) και ανάλογες ιστορίες μοιράζονται πλέον φανς από παντού για το τώρα και το τότε. Αυτό που αγαπάει και εκτιμάει ο κόσμος εκτός από τη μεταξύ σας χημεία και δυναμική στη σκηνή είναι η επικοινωνία σας με εμάς από κάτω που είναι κάτι μοναδικό και μετατρέπεται και σε ιδιαίτερα συναισθηματική εμπειρία συχνά όπως για παράδειγμα το να τραγουδάει μαζί σας όλος ο κόσμος ένα κομμάτι που κυκλοφόρησε μόλις λίγες ώρες πριν. Πάντα λοιπόν ήθελα να ρωτήσω πώς είναι όλο αυτό για σας, θετικό ή μήπως λίγο αποσυντονιστικό;
Είναι καταπληκτικό συναίσθημα…

Οι δύο συναυλίες σας στο Ρόδον το 1993 ήταν όνειρο που έγινε πραγματικότητα για πολλούς από μας τότε και εκτός από τον προφανή ενθουσιασμό σκέφτομαι πως ήταν και μία ενδιαφέρουσα στιγμή να σας δούμε ενώ βρισκόσασταν ανάμεσα σε δύο άλμπουμ και να ακούσουμε κομμάτια όπως το 'Birdman' και το 'Crown of Creation' πριν ηχογραφηθούν στην τελική τους μορφή. Τι θυμάσαι από εκείνα τα δύο βράδια και ποιες ήταν οι εντυπώσεις σου;
Ναι, δουλεύαμε πάνω στα κομμάτια του 'Carnival of Light' τότε. Για να πω την αλήθεια θυμάμαι ότι ήταν περίεργο να βρισκόμαστε εκεί μεταξύ δύο άλμπουμ. Το σέτλιστ ήταν κάπως περίεργο νομίζω, 'ενδιαφέρον' θα ήταν γενναιόδωρος χαρακτηρισμός! Νοιώθω υπέροχα που επιστρέφουμε, πιστεύω πως θα είναι καταπληκτική βραδιά.

Και βέβαια θα έχουμε δάκρυα στις 17 Ιουλίου στην Αθήνα, είναι πολλοί αυτοί και αυτές που ανυπομονούν να σας δουν. Θα είναι ένα περιορισμένο σετ στα πλαίσια του φεστιβάλ οπότε έρχεται φυσικά και η ερώτηση του αν σκέφτεστε και μία ακόμη εμφάνιση την Ελλάδα, ίσως μετά την κυκλοφορία του 'This is not a Safe Place' και την περιοδεία σας στην Βρετανία. Σας είχα ρωτήσει πριν 27 χρόνια αν το σκέφτεστε και συνέβη οπότε είπα να ξαναδοκιμάσω!

Ναι, σίγουρα θα το προσπαθήσουμε.
Ευχαριστούμε!