Η έμπνευση είναι τόσο απατηλή όσο και ξεκάθαρη

Αν ήμουν τελικά στην Αθήνα στις 30 Μαΐου φέτος, θα δυσκολευόμουν πολύ να διαλέξω ανάμεσα στους The Murder Capital με τους Warmduscher, την Cat Power, τους Raveonettes και - γιατί όχι; - τους House of Love και τον Φοίβο Δεληβοριά. Από την άλλη, δεν θα είμαι ούτε στους Spiritualized και αυτό με θλίβει παραπάνω. Μου μένει ωστόσο η παρακάτω συνέντευξη με τον Cathal Roper, τον έναν κιθαρίστα των The Murder Capital. Εσείς στην Αθήνα, απολαύστε κάποια από τις πιο πάνω συναυλίες και για λογαριασμό μου. 

Συνήθως ο κόσμος σας περιγράφει ως ένα post punk συγκρότημα. Όταν όμως είχε βγει το "Gigi’s Recovery”, ο Damien (σ.σ. Tuit, ο έτερος κιθαρίστας του συγκροτήματος) είχε δηλώσει στο NME ότι αυτός ο χαρακτηρισμός είχε αρχίσει να γίνεται “λίγο κουραστικός”, οπότε πώς τα βγάζετε πέρα με την τεμπέλικη δημοσιογραφία;

Γενναία ερώτηση για αρχή, ε; Ε, εξαρτάται από το πως νιώθω εκείνη τη μέρα, καμιά φορά προσπαθείς να δώσεις μια κατεύθυνση για να βοηθήσεις τη συνέντευξη ή απλά γελάς με τις ερωτήσεις, αλλά αν δεν έχω διάθεση, απλά θα παραπέμψω στα όσα περιέχονται στο δελτίο τύπου. Απλά προτιμώ να κάνω συζήτηση αντί για ξερές ερωταπαντήσεις.

Από όσο ξέρω ζείτε όλοι σε τέσσερις διαφορετικές πόλεις. Πώς λειτουργεί αυτή η εργασιακή σχέση από απόσταση, ειδικά όσον αφορά τη διαδικασία δημιουργίας τραγουδιών;

Είναι πια πιο επικεντρωμένη, δεν ζούμε όλοι μαζί, έχουμε τις συντρόφους μας και φιλίες που θέλουμε να τις έχουμε γύρω μας. Το ότι το βάλαμε αυτό σε προτεραιότητα αντί να ζούμε ως να είμαστε αυτό το συγκρότημα 24 ώρες το 24ωρο κάθε βδομάδα πραγματικά βοήθησε κατά πολύ τη διαδικασία αυτή τη φορά. Ενώ δεν είμαστε μαζί στον ίδιο χώρο, και πάλι γράφουμε και συγκεντρώνουμε υλικό. Κατόπιν, όταν σχεδιάζουμε να γράψουμε μουσική, το κάνουμε πιο συγκεντρωμένα. Τούτες οι δυο βδομάδες είναι αφιερωμένες σε αυτό, ώστε όλοι να είμαστε στην καλύτερή μας φόρμα.

Πώς λειτουργεί η έμπνευση στους The Murder Capital; Είναι μια ολοκαίνουρια σύλληψη κάθε φορά ή ήδη υπάρχει μέσα σας και την ξυπνάνε συγκεκριμένα συναισθήματα ή καταστάσεις;

Ήμασταν τυχεροί με τους πρώτους δυο δίσκους, με το ότι κάπως ξέραμε το τι προσπαθούσαμε να κάνουμε πριν ηχογραφήσουμε και αυτή η διαδικασία έχει τόσα πολλά να μας αποκαλύψει ακόμα. Το “Blindess” είναι διαφορετικό, υπό την έννοια ότι οι θεματικές του δεν ήταν ξεκάθαρες, τουλάχιστον μέχρι το σημείο μετά τη μίξη. Η ανάλυση με τη λογική ήλθε στη συνέχεια. Ξέραμε μόνο αυτό που θέλαμε να πετύχουμε με τη διαδικασία αυτή και το είδος των τραγουδιών στο οποίο θέλαμε να καταλήξουμε. Μετά την περιοδεία για το "Gigi’s Recovery”, λαχταρήσαμε πιο άμεσα τραγούδια. Για να απαντήσω στο πρώτο λοιπόν μέρος της ερώτησής σου, η έμπνευση είναι τόσο απατηλή όσο και ξεκάθαρη. Την αναγνωρίζεις όταν σε κεραυνοβολεί, αλλά στο χέρι σου είναι να κάνεις κάτι με αυτήν.

Πραγματικά είναι ιδιαίτερο το ότι δεν χρησιμοποιείτε την αγάπη και το συναίσθημα καθεαυτά ως τη μοναδική στιχουργική δεξαμενή σας. Τουναντίον, γράφετε για την αστεγία, την αυτοκτονία, τη φτώχεια, τον πολεοδομικό “εξευγενισμό”, την ψυχική υγεία. Επρόκειτο για μια συνειδητή επιλογή στην αρχή του συγκροτήματος ή αναδύθηκε οργανικά κατά τη δημιουργική διαδικασία;

Δεν θέλω να εξηγήσω την προέλευση του ονόματος ξανά, αλλά προέκυψε μαζί με τις θεματικές του συγκροτήματος. Μιλάμε για αυτά τα πράγματα γιατί είναι σημαντικά για μας, οπότε μόνο σωστό είναι το να βρίσκουν το δρόμο τους στη μουσική μας.

Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, η μουσική σας ανήκει στη σπάνια κατηγορία μουσικής που πραγματεύεται τη θλίψη και το πένθος (του θανάτου, του χωρισμού, της απογοήτευσης, του οτιδήποτε) με έναν πολύ ρεαλιστικό τρόπο. Σε έναν κόσμο γεμάτο άρνηση, στον οποίο πρέπει να τα αφήνουμε όλα πίσω μας και να σφύζουμε από ευτυχία συνέχεια, είναι ωραίο να υπάρχει μουσική που να μας θυμίζει ότι έχουμε το δικαίωμα να κλάψουμε και να βιώσουμε τον πόνο και αυτό δεν είναι ούτε κακό ούτε σημάδι αδυναμίας. Πόση προσπάθεια και κουράγιο απαιτείται για να γράψεις τόσο ανοιχτά για τέτοια θέματα;

Δεν θέλω να πω ότι θέλει ή δεν θέλει κουράγιο, γιατί ο καθένας και η καθεμιά γράφει για διαφορετικούς λόγους, αλλά για μας ήταν αυτό στο οποίο καταλήξαμε και αυτό που το αισθανόμασταν σωστό. Υπήρξαν φορές που αυτό είχε τις επιπτώσεις του στους πέντε μας ξεχωριστά, αλλά συνέβαλε και στο να μάθουμε πράγματα από αυτό. Πιστεύω και ελπίζω ότι έχουμε βελτιωθεί σε αυτό.

Όλα τα εξώφυλλα των δίσκων σας έχουν μια αυτοτελή αισθητική ποιότητα - εύκολα θα τα φανταζόμουν στους τοίχους μιας γκαλερί. Πώς επιλέχθηκαν και δημιουργήθηκαν;

Ευχαριστούμε! Δεν είναι ποτέ εύκολο ή διασκεδαστικό να διαλέγεις εξώφυλλο, χα! Με το “When I Have Fears”, είχαμε άπειρες περιγραφές και το να βρούμε μια καλή φωτογραφία! Το εξώφυλλο του "Gigi’s Recovery” το ζωγράφισε ο φίλος μας ο Peter Doyle, η διαδικασία ήταν απολαυστική. Για το “Blindness”, δουλέψαμε με έναν τύπο ο οποίος λέγεται Victor H, όχι μόνο για το εξώφυλλο αλλά και για μια συνολική οπτική αισθητική. Μέσα από τα σινγκλ και το λογότυπό του, εκεί αποφασίσαμε ότι θέλαμε να καταλήξουμε.

Μου άρεσε πολύ το “Moonshot", είναι ό, τι πρέπει για να ανοίξει ένα άλμπουμ: δυνατό, έντονο και σε αρπάζει εντελώς από τα μούτρα. Κάποια ιδιαίτερη ιστορία πίσω από τη δημιουργία του;

⁠Ναι, προσωπικά σε αυτό το σημείο που ήταν πριν το στούντιο, δεν ήθελα να το ηχογραφήσω. Μόνο που μας είχαν περισσέψει λίγες ώρες ηχογράφησης, και του δώσαμε μια ακόμη ευκαιρία. Το είχα ξεγράψει εντελώς μέχρι που άκουσα τη μίξη του John (σ.σ. Congleton). Ποτέ δεν το είχαμε παίξει έτσι μαζί, αλλά λατρέψαμε το σημείο στο οποίο το έφερε.

Όταν πρωτάκουσα το "Words Lost Meaning”, δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ αν ο στίχος "I never need you to say, "I love you"/The words lost meaning" σημαίνει ότι η φράση έχει χάσει το νόημά της γιατί έχει ειπωθεί άπειρες φορές ή επειδή έχει σπάνια ειπωθεί; Μπορούμε ως ακροατές και ακροάτριες να το μάθουμε ή πρέπει να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα;

Δεν τον έγραψα εγώ τον στίχο, αλλά ξέρω το νόημά του. Θέλω να σας διαφωτίσω σχετικά; Όχι. Επίσης συμπεράσματα δεν υπάρχουν, το τραγούδι θα αλλάξει μαζί σας, όπως κάνει και η μουσική άλλωστε.

Δεν σας έχω ξαναδεί ζωντανά πριν αλλά κάθε κριτική που έχω διαβάσει παραληρεί για τα λάιβ σας: πρωτόγονα, ζωώδη, απειλητικά, σεξουαλικά, ωμά. Μπορείς να μας περιγράψεις πώς επήλθε αυτό το αποτέλεσμα; Τις συναυλίες σας τις σχεδιάζετε/οργανώνετε/ συζητάτε; Ή είναι κάτι πιο σπλαγχνικό και αυθόρμητο;

Συνεννοήσου με το μάνατζμεντ για να σου τακτοποιήσουν το εισιτήριο. Κάτι που ξέραμε από πολύ νωρίς ήταν το ότι είχαμε χημεία επί σκηνής. Το αίσθημα ήταν υπέροχο και ενθουσιαστικό. Οπότε ένα από τα πράγματα που έχουμε πάντα στο προσκήνιο είναι το να διατηρούμε αυτές τις εντοσθιακές ζωντανές εμφανίσεις που μας κράτησαν ψηλά εξαρχής, αλλά παράλληλα το να τους επιτρέπουμε να αλλάζουν και να εξελίσσονται μαζί μας πάντα είναι σημαντικό. Να πειραματιζόμαστε αδιαλείπτως με αυτό που δουλεύει και με αυτό που δεν δουλεύει.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια - μακροπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα;

Στα μελλοντικά μου σχέδια είναι το να εγκαταλείψω αυτή την κοινωνία και την άσωτη ζωή με μια δική μου οικογένεια. Βραχυπρόθεσμα, θέλω να βγάλω κάνα δυο ακόμα δίσκους και να κάνω μεγαλύτερες συναυλίες.

(Οι φωτογραφίες είναι του  Hugo Comte)