Παρέα με τον Dickon και τα φοβερά μπλε γυαλιά του!

Η συνάδελφος είχε χρονική προτεραιότητα και υπήρχαν μόνο δεκαπέντε λεπτά στη διάθεσή μας για να μιλήσουμε με τον αγαπημένο μας Tinderstick. Γιατί να τα σπαταλήσω ρωτώντας τον Stuart Staples "Πώς είσαι αυτό τον καιρό; Μελαγχολικός ή χαρούμενος;". Προ ετών στην Αθήνα είχαμε μιλήσει για... γυναίκες και τσιγάρα με τον David. Αυτή τη φορά επιλέγω να τα... πω με τον πολυτάλαντο Dickon Hinchliffe (βιολί, keyboards, φωνητικά κ.λ.π. στο γκρουπ). Χωρίς τον Θοδωρή Βλασόπουλο η παρακάτω κουβέντα δε θα γινόταν ποτέ. Τον ευχαριστούμε και για αυτό και για τις υπόλοιπες... πληροφορίες. Το αυτό και για τα παιδιά από τη Virgin. (Μήπως να ευχαριστήσω και τους Αμερικάνους;)

Καλώς ήλθατε στην Ελλάδα και πάλι! Μάλλον θα έχετε ευχάριστες αναμνήσεις από τις προηγούμενες φορές.
Ευχαριστώ πολύ... προσωπικά και για την μπάντα. Όχι μόνο ευχάριστες. Θυμάμαι την πρώτη φορά πόσο είχαμε σοκαριστεί από τον τρόπο που μας υποδέχτηκαν οι οπαδοί μας εδώ. Και σε Αθήνα και σε Θεσσαλονίκη.

Είστε και πάλι στο δρόμο λοιπόν, ενώ προηγήθηκε αρκετός καιρός στο στούντιο. Ηχογραφήσατε το άλμπουμ 'Can our love...', αλλά και ακόμη ένα soundtrack. Καταφέρατε να διασκεδάσετε στη διάρκεια των ηχογραφήσεων αυτή τη φορά;
Ναι σίγουρα, αυτή τη φορά πετύχαμε κάτι τέτοιο. Ευχαριστιόμασταν να παίζουμε τα νέα τραγούδια και επιπλέον δεν υπήρχε κάτι για να μας αγχώνει, όπως σε προηγούμενες φορές. Δεν είχαμε καμιά πίεση ή κάτι για το οποίο να ανησυχούμε. Έχουμε πλέον την άνεση να είμαστε επιλεκτικοί, να κάνουμε αυτό που μας αρέσει. Πάντα την είχαμε βέβαια, απλά στην αρχή και οι ίδιοι φορτώναμε τους εαυτούς μας με κάποια πίεση. Τώρα όχι!

Είστε λοιπόν ευχαριστημένοι από το τελικό αποτέλεσμα;
Ναι, αν και βέβαια ποτέ δεν αγγίζεις το τέλειο, ποτέ δεν κάνεις ακριβώς αυτό που θέλεις και όπως το θέλεις... σε γενικές γραμμές είμαστε ευχαριστημένοι. Κάναμε και το soundtrack λίγους μήνες πριν και μείναμε και από αυτή τη διαδικασία αρκετά ικανοποιημένοι.

Πώς θα περιέγραφες αυτό το νέο δίσκο σε κάποιον που δεν έχει ξανακούσει τους Tindersticks στο παρελθόν;
Αυτό είναι δύσκολο... δεν ξέρω αν υπάρχει ένας και μοναδικός χαρακτηρισμός για να περιγράψει κανείς τη μουσική μας. Δεν μπορείς να απλοποιήσεις τόσο τα πράγματα. Κι αν κάποιος μπορεί να το κάνει ίσως να είναι ο Stuart, όχι εγώ! Πάντως αν με ρωτούσε κάποιος θα προτιμούσα να του αναφέρω τι είδους πράγματα ακούμε πολύ τελευταία στο γκρουπ. Ακούμε διάφορες μουσικές... πολλά soundtrack, αρκετή country... και φυσικά soul μουσική!

Η soul είναι που φαίνεται να σας γοητεύει πολύ τα τελευταία χρόνια;
Ναι... βέβαια πάντοτε μας άρεσε η soul, εδώ και πολλά χρόνια. Απλά τώρα κέρδισε τη θέση της ξεκάθαρα στη μουσική μας. Γενικότερα μας αρέσει -και εμένα προσωπικά- η μαύρη μουσική. Και να ακούω... και να παίζω.

Αλήθεια πόσα όργανα παίζεις τώρα; Έμαθες κανένα καινούργιο;
Για να δούμε... βιολί, κιθάρα, πλήκτρα... γενικά καταπιάνομαι με αρκετά όργανα. Αν και κανένα δεν έχω μελετήσει όσο θα έπρεπε... (του επισημαίνω ότι είναι αρκετά μετριόφρων, είναι η δεύτερη φορά που επιμένει ότι δεν είναι όσο καλός μουσικός θα ήθελε να είναι και ότι χρειάζεται δουλειά ακόμη!)

Κάποιος φίλος μου έλεγε πως στην αρχή φανήκατε γενναιόδωροι και μας δώσατε δίσκους μεγάλης διάρκειας. Τώρα ίσως και να το έχετε μετανιώσει. Οι δίσκοι σας γίνονται ολοένα και πιο σύντομοι. Γιατί αυτό;
Δεν είναι κάτι που το προγραμματίζεις. Απλά συμβαίνει... Άλλωστε όταν βρίσκεσαι στην αρχή έχεις πάντοτε περισσότερο υλικό. Έχεις υλικό που ίσως περιμένει για χρόνια να βγει προς τα έξω. Για τα δύο πρώτα άλμπουμ και εμείς είχαμε πολύ υλικό, πάρα πολύ απ' ότι θυμάμαι! Τώρα και πάλι γίνεσαι πιο επιλεκτικός. Παιδεύεις περισσότερο τα κομμάτια σου. Βέβαια και για την ποσότητα των τραγουδιών ο Stuart ευθύνεται. Πάντως 35 και 40 λεπτά είναι η κανονική διάρκεια ενός δίσκου. Τα CD είναι που μας έδωσαν την ευκαιρία να βγάλουμε εκτενείς δίσκους. Το εκμεταλλευτήκαμε κι εμείς στην αρχή λοιπόν.

Όταν αποφασίσατε να κάνετε αυτή τη μικρή στροφή στον ήχο σας δε φοβηθήκατε μήπως χάσετε κάποιους από τους οπαδούς σας... και ιδιαίτερα τους πολύ φανατικούς;
Όχι δε συνέβη κάτι τέτοιο... δεν κάνουμε άλλωστε μουσική πρωταρχικά για τον κόσμο, αλλά για εμάς τους ίδιους. Δεν μπορείς να ανησυχείς πάντα για το τι θέλει ο κόσμος. Άλλωστε δεν μπορείς να το ξέρεις. Εμείς προτιμάμε να κάνουμε αυτό που αισθανόμαστε εμείς.

Μίλησε μου λίγο για τη σειρά των συναυλιών που δώσατε στο Βέλγιο με αφορμή τα δέκα χρόνια του γκρουπ (στον Βοτανικό... οι Tindersticks γιόρτασαν τα δέκα τους χρόνια με live, προβολές video και διάφορες άλλες εκδηλώσεις);
Στην αρχή ο σχεδιασμός ήταν διαφορετικός. Σκοπεύαμε να πάμε από πόλη σε πόλη. Τελικά κάναμε μια σειρά από συναυλίες με διαφορετικό θέμα... ακουστικά, ηλεκτρικά κ.λ.π. Όλες σε έναν καταπληκτικό χώρο... και κάπου ανακαλύψαμε και τα όρια μας ως συγκρότημα. Έπειτα παίξαμε και με ορχήστρες. Άλλωστε στη συνέχεια της περιοδείας θα παίξουμε μαζί με φιλαρμονικές ορχήστρες από διάφορα μέρη.

Σας δυσκολεύει η συνοδεία μιας ορχήστρας; Χαλάει το δέσιμο της μπάντας;
Τώρα πλέον όχι. Άλλωστε όλοι στις ορχήστρες είναι καταπληκτικοί μουσικοί. Η δική μας μουσική είναι πολύ εύκολη για αυτούς και την «βγάζουν» πολύ εύκολα... εμείς πάλι γνωρίζουμε πολύ καλά τα κομμάτια μας και τελικά ο καθένας κάνει αυτό που πρέπει. Είναι πάντως ενδιαφέρουσα εμπειρία, ιδίως όταν συνεργαζόμαστε με νέες ορχήστρες κάθε φορά.

Μετά από μια γυμνή έγκυο γυναίκα έρχεται το κεφάλι ενός γάιδαρου μαζί με έναν Stuart Staples γεμάτο μούσια. Υπάρχει κανένας περίεργος συμβολισμός πίσω από όλα αυτά;
Δεν νομίζω... πάντως και οι δύο ιδέες ήταν του Stuart. Θυμάμαι ειδικά ότι είχε κολλήσει με αυτό το εξώφυλλο με τον γάιδαρο. Το ζώο του ασκούσε μια περίεργη έλξη... δεν ξέρω.

Πάντως και πάλι βγάλατε ένα δίσκο με εξώφυλλο που δυσκολεύει το promotion...
Σίγουρα...

Όταν εμφανίστηκαν οι Tindersticks χαρακτηρίστηκαν αμέσως σαν συνεχιστές ονομάτων όπως ο Leonard Cohen και ο Nick Cave. Σήμερα μπάντες όπως οι Madrugada και οι Arab Strap... δηλώνουν επηρεασμένοι από εσάς και αναγνωρίζονται ως συνεχιστές σας. Αισθάνεστε ότι είστε πλέον ένα επιδραστικό όνομα στα μουσικά πράγματα;
Υποθέτω πως είναι έτσι... αν και σε εμάς δε φτάνει κάτι τέτοιο. Δεν καθόμαστε ποτέ να το σκεφτούμε. Μας γοητεύει, αλλά δεν αισθανόμαστε και περήφανοι για αυτό. Υπάρχει σίγουρα κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί ο "ήχος των Tindersticks", αλλά οι ίδιοι οι Tindersticks δεν το βλέπουν έτσι. Ποτέ ακούγοντας κάποιο γκρουπ δεν σκεφτήκαμε... «α, αυτοί ακούγονται σαν κι εμάς!». Ακόμη και όταν όντως συνέβαινε κάτι τέτοιο!

Τι ακούς τελευταία;
Πολλά πράγματα. Και νέο και παλιότερο υλικό... ειδικά στο παλιό υλικό αισθάνομαι ότι επιστρέφω ολοένα και συχνότερα. Από καινούργιους καλλιτέχνες μου αρέσει πολύ ο Michael J. Sheehy, που είναι στο ίδιο label με εμάς (του οποίου το δεύτερο άλμπουμ κυκλοφορεί σύντομα από την Beggars Banquet, ως συνέχεια στο εκπληκτικό 'Sweet Blue Gene'... σημειώνω εγώ!).

Είσαι συλλέκτης δίσκων ή κάτι τέτοιο;
Όχι ιδιαίτερα. Αγοράζω δίσκους, αλλά δεν είμαι κανένας μανιακός. Ο Dave έχει μανία με τη δισκοθήκη του. Μπορεί να σου μιλάει ώρες για τους δίσκους του. Είναι αυτός από τη μπάντα με τη μεγαλύτερη δισκοθήκη.

Ως μουσικός πόσο ενδιαφέρεσαι για τη μουσική των άλλων;
Αρκετά... έως πάρα πολύ, με βοηθάει άλλωστε στο να βελτιώνομαι ο ίδιος σαν μουσικός.

Ο.Κ. Dickon... σε ευχαριστώ πολύ. Καλά να περάσεις και εδώ και στη συνέχεια της περιοδείας. Αλήθεια τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα μετά την Ελλάδα;
Μμμμ... μετά πάμε στη Ρωσία.

Μένω έκπληκτος από την απάντηση και σκέφτομαι πως μια χαρά θα ήταν ένα ταξιδάκι στη Ρωσία αυτό τον καιρό. Ευχαριστώ και πάλι τον Dickon, τον αποχαιρετώ... και κρατάω στο μυαλό μου το πόσο ευγενικός και ήρεμος υπήρξε. Και επιπλέον το μπλε γυαλί ήταν πολύ στυλάτο. Όπως ακριβώς ταιριάζει σε έναν Tinderstick. Τα δικά μου είχαν μωβ φακούς και απ' ότι μου είπε του άρεσαν, αλλά δεν ταιριάζουν με τα ρούχα του. Κράτησε λοιπόν ο καθένας τα γυαλιά του! Δώσαμε ραντεβού το βράδυ. Αυτός στη σκηνή κι εγώ στο κοινό. Για τέταρτη φορά!