Το Πικάπ της Ολύμπου

Ο Κώστας Καρδερίνης συνομιλεί με τον Δημήτρη Αγγέλη από την ομάδα η οποία "τρέχει" τον νέο και λίαν φιλόδοξο πολυχώρο της Θεσσαλονίκης

Ο Δημήτρης le_chef Αγγέλης μιλά για τον πολυχώρο και το πολυσχήμα που λέγεται και είναι Το Πικάπ! Στο πλατό του γυρίζουν συναυλίες, προβολές, εκθέσεις τέχνης, παρουσιάσεις, διαλέξεις, γεύσεις, δίσκοι και κυκλοφορίες, ρούχα, ποτά, περφόρμανς, φανζίν, διαδικτυακό ραδιόφωνο, επιτραπέζια παιχνίδια, χοτ σποτ και δρώμενα.

- Ωραίο όνομα! Πώς το βρήκατε;
Όλοι μας αγαπάμε τη μουσική και τα βινύλια. Όταν ξεκινήσαμε ξέραμε τι θέλουμε αλλά δεν είχαμε το όνομα ακόμα. Κάποιος από την ομάδα μας το πρότεινε και μόλις τ’ ακούσαμε μας άρεσε αμέσως πολύ.  

- Πότε ξεκινήσατε;
Το μαγαζί έκανε εγκαίνια τον Ιούλιο του 2015. Η ιδέα προϋπήρχε. Μέχρι να το οργανώσουμε στο μυαλό μας και να βρούμε χώρο -το πιο σημαντικό- πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια. Είχαμε απελπιστεί ψάχνοντας και παραλίγο να τα παρατήσουμε όταν... μια φίλη πέρασε τυχαία από δω [Ολύμπου 57], είδε το μέρος που ήτανε πριν πετ-σοπ και μας το πρότεινε. Το είδαμε και το κλείσαμε απευθείας. Ήρθε στην κατάλληλη στιγμή.

- Τι κάνατε πρώτο; Το μπαρ;
Στον νου μας και στο καταστατικό μας είχαμε τα εξής: καφέ-μπαρ, δισκοπωλείο, κατάστημα με ρούχα, ραδιόφωνο, δισκογραφική εταιρεία. Ξεκινήσαμε το μπαρ τον Ιούλιο, τον Οκτώβρη του 2015 εγκαινιάστηκε το άνω κατάστημα με δίσκους και ρούχα, πέρασε αρκετός καιρός να βρούμε ισορροπίες και τελικά το ραδιόφωνο ξεκίνησε πέρσι, τον Φλεβάρη του 2017.

- Η δισκογραφική;
Ήταν παράλληλο σχέδιο. Ένας από μας, ο Δημήτρης Τσιούγκος, έβγαλε ήδη ένα 10ιντσο δικιά του δουλειά τριπ-χοπ-ηλεκτρόνικα [Totsouko] στην εταιρία μας, To Pikap Records, πριν ακόμα ανοίξει το μαγαζί. Ακολούθησε μια πρόταση για κοινή κυκλοφορία με την Thirsty Leaves Music, για έναν δίσκο των MAGAM [Moody Alien & George Avramidis], ως συνεργασία. Και τώρα, επιτέλους, παρουσιάζουμε το Σάββατο 21/04 μια αμιγώς δική μας παραγωγή, το Piano Voices του Σάκη Παπαδημητρίου. Θα είναι ο ίδιος παρών, θα μιλήσουμε για τον δίσκο, θα κάνει ραδιοφωνική εκπομπή.

- Πως γνωριστήκατε; Και πως προτιμήσατε κάτι τόσο διαφορετικό;
Δεν κολλάμε σε μουσικά είδη, η μουσική είναι μία. Βρίσκουμε αυτά που μας ενδιαφέρουν, που μας ταιριάζουν και προχωράμε. Ο ήχος του Σάκη, βέβαια, είναι απαιτητικός. Δεν είναι κάτι συνηθισμένο και καθημερινό. Εμείς όμως αγαπάμε και τον αυτοσχεδιασμό και την αβανγκάρντ και την φρη τζαζ. Είναι στο πλαίσιο των ενδιαφερόντων μας.

Επίσης είμαι πολύ μεγάλος φαν του Σάκη. Πριν δυο χρόνια σκέφτηκα να του κάνω ένα αφιέρωμα με δίσκους που είχα βρει από έναν φίλο. Ο φίλος αυτός γνώριζε προσωπικά τον Παπαδημητρίου και του πρότεινα να τον ρωτήσει αν θέλει να τον καλέσουμε να είναι παρών στο αφιέρωμα. Ήρθε, του άρεσε το μέρος και οι άνθρωποι, δέχτηκε αρκετές ερωτήσεις απ’ το κοινό. Εξακολουθήσαμε να έχουμε σχέσεις μετά απ’ αυτό. Πήγα σπίτι του, γνωριστήκαμε καλύτερα. Κι έτσι γεννήθηκε η ιδέα να κυκλοφορήσουμε δική του δουλειά.
Οι ηχογραφήσεις έγιναν πέρσι τον Ιούλιο στο CUE Productions studio [Γιάννης Μαυρίδης]. Η κυκλοφορία γίνεται τώρα, η επίσημη παρουσίαση είναι το Σάββατο 21/04/18. Κυκλοφορεί σε 418 αντίτυπα. Δεν είναι μεγάλος ο αριθμός.

- Είναι αλήθεια ότι είχε κοντά 30 χρόνια να βγάλει βινύλιο!
Μου το επιβεβαίωσε ότι έβγαλε τελευταία φορά βινύλιο το 1988. Έχω γνωρίσει πολλούς μουσικούς στη δουλειά μου. Ο Σάκης μου είναι ιδιαίτερα αγαπητός. Έχει σπάνιο ήθος και είναι ταπεινός. Τέτοιον άνθρωπο, με ταλέντο, με πορεία, με μουσικές γνώσεις και τόση ταπεινότητα δεν έχω ξαναγνωρίσει. Φχαριστιέσαι να κουβεντιάζεις, μαθαίνεις πράγματα, είναι γλυκύτατος και ευγενικός. Έχω διαβάσει όλη του τη βιβλιογραφία, εξίσου εντυπωσιακή, για το εύρος και τον πλούτο της.
Είναι μεγάλη μας χαρά αυτή η κυκλοφορία. Είναι γιορτή, εγώ έτσι το νιώθω. Περιμένω το Σάββατο πως και πως. Άργησε μεν αλλά έρχεται.

- Έχετε κι ένα φανζίν...
Έχει έναν μήνα που ξεκίνησε. Κυκλοφορεί αρχικά μόνο σε ηλεκτρονική μορφή. Υπάρχει διάθεση και όρεξη να το δούμε τυπωμένο, γιατί αγαπάμε επίσης το χαρτί. Όχι ακόμα. Σιγά-σιγά πάμε μακριά, που λένε. Η ιδέα ήρθε από ένα βιβλίο της Αρετής Λεοπούλου για τους Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ [Ευεργετικά παράσιτα, Futura 2017], όπου στο επίμετρο αναφερόταν τα φανζίν. Έφαγα φλασιά! Κάποτε συμμετείχα κι εγώ σ’ ένα φανζίν και είπα ότι πρέπει κι εμείς να κάνουμε ένα. Είναι ωραίο πράμα.
Έπειτα, μέσα από αυτήν την δουλειά έχουμε γνωρίσει εκλεκτό κόσμο με ιδέες που εμπίπτουν στα ενδιαφέροντά μας. Όσοι έγραψαν σ’ αυτό το «πρώτο τεύχος» είναι άνθρωποι που τους γνωρίσαμε εδώ. Στελεχώθηκε το φανζίν με αυτούς οι οποίοι «μεγάλωσαν» την παρέα μας. Έτσι θέλουμε να λειτουργήσει. Όντως για το «2ο τεύχος» έχει δηλώσει ενδιαφέρον πολύ περισσότερος κόσμος.

- Τα γραφιστικά είναι δικά σας;
Εκτός από το σήμα μας. Ο λογότυπός μας σχεδιάστηκε από δυο νέους ανθρώπους, τον Δημήτρη Βατσικούρα και την Σοφία Παρχαρίδου, στο Anifactum Graphic Design. Πήραν παγκόσμιο βραβείο γι’ αυτό στον διεθνή γραφιστικό διαγωνισμό Wolda. Είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτό. Το artwork στο δίσκο του Σάκη το επιμελήθηκε ο Βασίλης Μητσιόπουλος (Replica).

- Τι άλλο σχεδιάζετε;
Μέσα στον χειμώνα ξεκινήσαμε μια σειρά μικρών βίντεο, που λέγεται Take Five, στην οποία ένας καλλιτέχνης οποιουδήποτε είδους διαλέγει πέντε δίσκους από το δισκάδικό μας και μας εξηγεί γιατί τους επέλεξε. Έχουμε κάνει και σχετικό κανάλι στον «σωλήνα». Όπως αν θα πήγαινε κάποιος σε ένα δισκοπωλείο να διαλέξει δίσκους να αγοράσει. Έχουν δημοσιοποιηθεί ήδη 6 και περιμένουν σειρά ακόμη καμιά 10ρια που είναι έτοιμα. Τα πρόσωπα είναι μουσικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Άλλη μια αφορμή μέσω της οποίας γνωρίζουμε ενδιαφέροντες ανθρώπους.  Έναν ντιτζέι απ’ το Σικάγο (Sadar Bahar), έναν μουσικό του Λος Άντζελες (Daedelus), μουσικούς από την Αγγλία κ.α. Έχει πολύ ενδιαφέρον γιατί ανακαλύπτουμε κι άλλους εραστές του βινυλίου. Είναι ωραίο να συνειδητοποιείς πόσο ανοιχτό είναι το πεδίο που λέγεται Μουσική. Π.χ. κάποιος που παίζει τζαζ και διαλέγει χιπ-χοπ. Στην σειρά αυτή συνεργάζεται στο ποστ προντάξιον ο Στέφανος Τσίρος. Την ερχόμενη Κυριακή θα ’ρθει να μας επισκεφτεί ο Andy Smith, ντιτζέι των Portishead, για να κάνουμε ανάλογο βίντεο.
Πάντα κάθε βδομάδα τρέχουν δραστηριότητες. Είτε είναι έκθεση, αφιέρωμα σ’ έναν μουσικό, σ’ ένα μουσικό είδος, κάτι κινηματογραφικό, αφιερώματα με λογοτέχνες όπως ο Τζόυς ή ο Μπέκετ με έναν ηθοποιό κι ένα δρώμενο, αφιέρωμα στην Πίνα Μπάους με περφόρμανς. Έχουμε κάνει και εκδηλώσεις γεύσης. Στα επόμενα σχέδιά μας είναι αφιερώματα σε λογοτέχνες.

- Τι έπεται;
Μια σειρά βιντεοπορτρέτων κάποιων μουσικών που εκτιμάμε. Πρώτο σχήμα-πορτρέτο που ετοιμάσαμε ήδη είναι οι Underwater Chess. Κάναμε ένα λάιβ στο ραδιόφωνο, έβγαινε ον λάιν ο ήχος και θέλουμε να βγει και η εικόνα ζωντανά. Παράλληλα έπαιζε στον προτζέκτορα και βλέπανε σε όλο το μαγαζί από το πανί προβολής που έχουμε πάνω από την πόρτα. Για τις 26 τρέχοντος έχουμε κλείσει μια μουσικό που μένει στο Βερολίνο, με ον λάιν στρίμινγκ εικόνας και ήχου. Κι έπονται άλλοι δύο μουσικοί. Το ανέβασμα θα αργήσει ενάμιση μήνα ακόμα γιατί είναι πολύς ο όγκος της δουλειάς. Οπότε παίρνουν σειρά όλα αυτά.
Άλλη πολύ πρόσφατη δραστηριότητα είναι ένα λευκό τετράγωνο δωμάτιο, The Room, που έχουμε στον πάνω χώρο, ως τόπο εικαστικών δράσεων. Κάναμε ήδη μια έκθεση φωτογραφίας και εγκαταστάσεων της Άνιας Βουλούδη. Την Τρίτη 17/04 ξεκινάει η έκθεση του Δημήτρη Αμελαδιώτη, με γλυπτά αντικείμενα. Έπεται ένα βίντεο-ινσταλέισιον τον Μάιο σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Bridges. Θα κάνουμε επίσης χορευτική περφόρμανς, αφιερώματα με ηθοποιούς σε καλλιτέχνες που αγαπάμε. Είναι ένα άνοιγμα στις άλλες τέχνες το οποίο επικοινωνείται με τη βοήθεια της τεχνολογίας είτε στους θαμώνες είτε στο δίκτυο.
Είναι πολύ σημαντικό πιστεύουμε. Ήδη έχουμε προγραμματίσει δράσεις για κει μέχρι τον Σεπτέμβριο. Λέμε ότι θα συμβούν πολύ ενδιαφέροντα πράματα και είμαστε ενθουσιασμένοι μ’ αυτό.

Η σελίδα απ’ όπου εκπέμπει Το (ράδιο) Πικάπ

Ακούστε-αγοράστε ψηφιακά το Piano Voices