Κανείς μας δεν ενδιαφέρεται να τραγουδήσει....

- Πως βλέπεις την επιστροφή της instrumental μουσικής; Μετά τα sixties δεν ήταν ποτέ τόσο δημοφιλής.
Douglas Mac Combs : Σίγουρα υπάρχει ένα κλίμα αλλαγής, αλλά ειλικρινά, στην περίπτωσή μας, ο κύριος λόγος ήταν πως κανείς μας δεν ενδιαφερόταν να τραγουδήσει. Ο κόσμος έχει βομβαρδιστεί τις τελευταίες δεκαετίες με ροκ μουσική που περιλαμβάνει και φωνή, και τουλάχιστον κάποιοι επιθυμούν κάτι διαφορετικό. Το ροκ είδωλο παραμένει πάντα η κυρίαρχη εικόνα, αλλά υπάρχει κάποιο κοινό που ψάχνει κάτι διαφορετικό. Μ' εμάς ασχολούνται άτομα που ενδιαφέρονται για underground μπάντες (και υπάρχει πραγματικά πολλή underground ροκ μουσική από ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν πειραματικά πράγματα σε διάφορες φόρμες) ή άνθρωποι που ενδιαφέρονται για jazz και hip hop και άλλα, όπου πολλές ιδέες εμφανίζονται.
- Πολλοί γράφουν πως η μουσική σας παραπέμπει στις πιο επιδραστικές και σημαντικές σχολές των seventies: Το Canterbury (με group σαν τους Caravan, τους Matching Mole και φυσικά τους Soft Machine) και το Kraut rock (κυρίως Neu και Can).
Douglas Mac Combs : Γνωρίζουμε τους Kraftwerk και τους Can, και φυσικά τους Neu και κάποια ακόμα. Soft Machine άκουσα μόνο μια φορά. Εκείνη την περίοδο δεν ενδιαφερόμουν για τέτοια μουσική. Δε θα θεωρούσα καμιά απ' αυτές τις μπάντες κύρια επιρροή, παρόλο που παραδέχομαι πως κάνουμε κάτι παρόμοιο. Ίσως να πηγαίνει κυκλικά...
- H instrumental μουσική των Tortoise, που αντιπροσωπεύει ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια του σημερινού ροκ, έχει αφετηρία μια κίνηση που ξεκίνησε στο Kentucky και γέννησε μπάντες σαν τους Squirrel Bait και γιατί αυτή η μπάντα ήταν τόσο επιδραστική;
Douglas Mac Combs : Ειλικρινά, δε γνωρίζω. Για μένα ήταν όπως πολλές άλλες μπάντες που προσπαθούσαν να κάνουν κάτι που ήταν δημοφιλές τότε, επιθετικό, συναισθηματικό rock'n'roll και δεν ήταν και τόσο καλοί. Θα μπορούσα να αναφέρω εκατοντάδες μπάντες, πολύ καλύτερες απ' τους Squirrel Bait. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι υπάρχει μια πραγματική κοινότητα μουσικών στο Kentucky, που ενδιαφέρεται να παίζει μουσική. Πολλοί παράξενοι τύποι, κάπως απομονωμένοι, που βγάζουν νέα πράγματα συνέχεια.
- Πόσο ενήμεροι είστε σχετικά με τη free-jazz και την avant-garde;
Douglas Mac Combs : Αρκετά. Όλοι μας κατέχουμε τον Miles Davis και τον John Coltrane, δυο από τους μεγαλύτερους μουσικούς όλων των εποχών. Ο John McEntire είναι πολύ μέσα στην avant-garde κι όλους τους υπόλοιπους τους ενδιαφέρει επίσης. Προσωπικά, γνωρίζω μόνο τους πολύ σημαντικούς, όπως ο John Cage. Όλοι παίρνουμε από κει ιδέες και τις οδηγούμε σε διαφορετικές κατευθύνσεις.
- Τί άλλαξε με την προσθήκη του Jeff Parker στην κιθάρα;
Douglas Mac Combs : Δε θάλεγα πως άλλαξαν πολλά στην προσέγγισή μας. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι τώρα έχουμε πολλούς ήχους κιθάρας, εκεί που πρώτα είχαμε μικρά γεμίσματα. Όταν του ζητήσαμε να παίξει μαζί μας, το ζητούμενο ήταν φυσικά να προσθέσει περισσότερη κιθάρα. Διαθέτει μια πολυσύνθετη αίσθηση της μελωδίας και γνωρίζει από chord structure. Μαζί του φτιάχνουμε ευκολότερα μελωδίες.

- Ποιος παίζει keyboards και ποιος drums;
Douglas Mac Combs : Όταν ηχογραφούμε, όλοι παίζουν τα πάντα. Σ' ένα κομμάτι κάποιος μπορεί να παίξει 3-4 μέρη ενώ κάποιος άλλος μόνο ένα. Αυτή η μπάντα αποτελείται από άτομα που φέρνουν συνέχεια νέες ιδέες. Κανείς μας δεν έχει διδαχθεί keyboards αλλά όλοι ξέρουμε να παίζουμε πλέον. Όσο για τα κρουστά, είμαι ο μόνος που δεν ξέρει ντραμς. Κανείς μας δεν είναι σπουδαγμένος μουσικός. Πήγαμε σχολείο και μάθαμε λίγη μουσική, κάναμε και μερικά μαθήματα κιθάρας στα 12. Με εξαίρεση τον John McEntire που έμαθε μελωδία απ' το σχολείο.
- Τώρα χρησιμοποιείτε βιολιά και πνευστά...
Douglas Mac Combs : Υπάρχουν πολλοί μουσικοί στο Σικάγο και πολλοί ταλαντούχοι για να τους καλέσουμε στις ηχογραφήσεις μας. Αν χρειαζόμαστε κάτι, εύκολα βρίσκουμε κάποιον να το παίξει. Όλοι ενδιαφερόμαστε ν' ακούσουμε νέες 'φωνές' και πάντα προσπαθούμε να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας. Αυτό βέβαια δημιουργεί προβλήματα στα live, πρέπει να παίξουμε αυτά τα μέρη με άλλα όργανα. Μερικές φορές, αντί να παίξουμε ένα σαμπλαρισμένο κόρνο, το προσαρμόζουμε στην κιθάρα, ή μερικές φορές που κάνουμε τουρνέ με τους Isotope 217, καλούμε τον κορνετίστα να παίξει μαζί μας.
- Τα πολλά σας παράλληλα σχήματα (5ive Style, The For Carnation, U-Sheen, Isotope 217, Sea and Cake) βλάπτουν τη μουσική των Tortoise;
Douglas Mac Combs : Ασφαλώς όχι. Είμαστε μουσικοί γιατί αυτό διαλέξαμε να κάνουμε. Πρώτα απ' όλα δε θα είχε νόημα να περιορίσουμε τους εαυτούς μας. Δεύτερο, προσωπική μου γνώμη, όλα αυτά εμπνέουν άλλα πράγματα: ιδέες που έχω σε ένα γκρουπ, μπορώ να τις ξαναδουλέψω στους Tortoise.
- Πως συνθέτετε ένα τραγούδι; Υπάρχει κάποιος συνθέτης;
Douglas Mac Combs : Συνεισφέρουμε όλοι. Συνήθως αρχίζει με μια ιδέα που έχει κάποιος, ίσως ένα riff, μια μικρή μελωδία ή μια ρυθμική ιδέα. Την παρουσιάζουμε στους άλλους και τη δουλεύουμε όλοι μαζί. Η εξέλιξη της σύνθεσης οφείλεται σε όλους. Δεν έχει σημασία, ούτε ποιος φέρνει την ιδέα: όταν τελειώνει το τραγούδι, ανήκει σε όλους. Ποτέ δε θα πούμε ότι υπάρχει ένας συνθέτης. Αυτό που κάνει τους Tortoise για μένα, είναι η ιδέα που έχει ο καθένας μας για τον άλλον.

H συνέντευξη δόθηκε μετά την κυκλοφορία του TNT στον Piero Scaruffi, με την άδεια του οποίου έγινε και η μετάφραση - αναδημοσίευση.