Όταν ξαφνικά το όλο ξεπερνά το άθροισμα των επιμέρους

Γιώργος Bandoek Αποστολάκης. Πολυμήχανος, πολυτάλαντος, πολυτεχνίτης, εκρηκτικός και χειμμαρώδης, όχι μόνο στη σκηνή αλλά και στην κουβέντα όπως θα διαπιστώσετε αμέσως παρακάτω. Πολυσχιδής σε πρώτο είτε σε τρίτο πρόσωπο - στάση ή απόσταση ζωής. Πολυπράγμων και πολυμερής, ένας Πεσόα της ελληνικής παγκόσμιας μουσικής αλλά και της αβανγκάρντ διανόησης. Κι ακόμα δεν μας έχει αποκαλύψει παρά ελάχιστα από τα πολλά του ετερόνυμα. Ταξιδιάρης και γυριστρούλας, από τη Θεσσαλονίκη στα Γιάννενα, στη Λευκάδα, στην Κρήτη, στη Φιλανδία ή στη Λαπωνία. Οικογενειάρχης και μπον βιβέρ, ιδιόμελο μέλος και αναρχοαυτόνομη μονάδα, εμπρηστής και φαρσέρ σαμποτέρ, ενορχηστρωτήρας και ρέκτης, αυτοσχεδιαστής και φαν.

Σχόλιο έτερο ουδέν. Κοινωνείστε επί του παρόντος και του μέλλοντος.

mic: Γεια και χαρά σου βρε πατριώτη!

γbα: Καλώς σας βρίσκω - χαίρομαι που κατάφερα να βρω το δρόμο και ελπίζω να μη χαθώ στη μετάφραση!

mic: EZ does it. Πως αισθάνεται κάποιος ή κάποιοι όταν είναι Blues Wired 2310;

γbα: EZ does it for himself - ίσως θα ήταν καλύτερο να ρωτήσετε τον ίδιο αφού σε εικοσιπέντε ημέρες και κάποιες ώρες οι έννοιες "Γεώργιος Μπαντούκ" από τη μία και "Blues Wire" από την άλλη θα ενώνονται από τη λέξη "πρώην". Ο Γεώργιος Μπαντούκ αισθάνεται χαρά που μπόρεσε να βάλει κι αυτός ένα κομμάτι στην ιστορία του μακροβιότερου σχήματος της χώρας και αναζητά / προετοιμάζει το όχημα που θα του επιτρέψει να βγάλει κάποια περισσότερα από τα ωραία πράγματα που πιστεύει οτι κρύβει μέσα του.

mic: Tα ζωντανά. Τα ζα εκ των ζων. Λαϊκεδέλικα. Πόσες φορές μπορεί να γκρεμιστεί ένα στιβαρό οικοδόμημα και ν' ανεγερθεί εκ βάθρων;

γbα: Περίπου όσο το άθροισμα της κυβικής ρίζας του 42 και του αριθμού π εις το τετράγωνο, κατά βάθος όμως όσες φορές οι χτίστες βρίσκουν την έμπνευση να χτίσουν ξανά κάτι ομορφότερο - άλλοτε στιβαρότερο, άλλοτε πιο αέρινο, πάντα όμως πιο αληθινό και πιο κοντά στα συναισθήματα τους και την ψυχή των τραγουδιών και της μουσικής. Ας μην ξεχνάμε και την έντονη γοητεία της αποδόμησης και της αναδόμησης, τους φίλους και συνεργάτες που μετατρέπουν την όλη διαδικασία σε ένα ταξίδι που φέρνει κρυφές χαρές και εκπλήξεις και, πάνω απ' όλα, τις μαγικές στιγμές (και νοιώθω τυχερός που δεν υπήρξαν και λίγες μέχρι τώρα) όπου η συνέργεια κάνει την εμφάνισή της. Μιλάω για την έννοια όπου ξαφνικά το όλο ανεξήγητα ξεπερνά το άθροισμα των επιμέρους μερών - έτσι έρχεται η συνέργεια και ξαφνικά συνειδητοποιούμε οτι όλοι μαζί φτιάξαμε κάτι που πηγαίνει πιο μακριά και από αυτό που στην αρχή ο καθένας ξεχωριστά είχε φανταστεί και καταλήγει πιο όμορφο απ' ό,τι περιμέναμε!

mic: Dr. Jekyll & Mr. Hyde. Πως είναι να μοιράζεσαι σε δυο μπάντες; Να πηγαινοέρχεσαι; Δεν είναι εξουθενωτικό αυτό;

γbα: Δύο μπάντες; Μόνο δύο μπάντες; Αυτό θα ήταν πολύ ευκολότερο αγαπητέ μου - ας μην ξεχνάμε και το επονομαζόμενο Nosferatu Trio με το Σάκη Παπαδημητρίου και τη Γεωργία Συλλαίου ή τους uvm ή τη μουσική που έγραψα φέτος για τη Γκόλφω (μια διαφορετική εκδοχή του κλασικού νεοελληνικού έργου που ανέβηκε φέτος από το ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα). Ξέρω, μπορεί να έχουν γίνει περικοπές τώρα πρόσφατα αλλά η βασική ιδέα του "παραπάνω από μία μπάντα" δεν παύει να ισχύει. Ο κίνδυνος της εξουθένωσης θα μπορούσε να παραμονεύει στη γωνία αφού πάντα προσπαθούσα και προσπαθώ να βάζω ένα κομμάτι από τον εαυτό μου και την ψυχή μου σ' αυτό το οποίο κάνω και είναι στιγμές που την έχω πατήσει: το μεν μπαντουκοπνεύμα έχει αποδειχθεί υπέρ του δέοντος πρόθυμο και ανθεκτικό, η δε μπαντουκοσάρξ έχει αποδειχθεί ένας ασθενής με αξιοσημείωτες δυνατότητες ανάρρωσης. Ευτυχώς όμως είχα την τύχη και την τιμή να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και με εκφράζουν, να μοιράζομαι συναισθήματα και ιδέες με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι και να νοιώθω οτι συμμετέχω πολύ περισσότερο απ' όσο ένας τυπικά απλός χειριστής μουσικού οργάνου.

Ετσι τελικά για μένα το να συμμετέχω σε περισσότερα μουσικά σχήματα δεν σημαίνει παρά το ότι μπορώ να βγάλω προς τα έξω περισσότερες πλευρές του εαυτού μου. Καθένας μας σίγουρα κρύβει αρκετές πλευρές στην προσωπικότητά του και εγώ προσωπικά χαίρομαι που μπορώ και βγάζω πλευρές και ενδιαφέροντά μου μέσα από τα πράγματα που κάνω ως μουσικός. Μπορεί όχι πάντα με τον ίδιο τρόπο, αλλά πάντα με την ίδια δόση αλήθειας και πίστης - και τελικά αυτό που είναι εξίσου κοινό για όλα είναι μια αναζήτηση για μια βαθύτερη ουσία και συναίσθημα, πράγματα που δεν είναι πάντα προφανή και συχνά είναι καλά και περίτεχνα κρυμμένα κάτω από την επιφάνεια. Να προσπαθείς να βγάλεις στην επιφάνεια και να παίξεις αυτό που οι περισσότεροι δεν ήξεραν καν πως υπάρχει.

mic: 'Guns of Brixton'. Για ν' απογειωθείς πρέπει πρώτα να κυλιστείς στα σανίδια της σκηνής! Σε τι οφείλουμε την τιμή αυτής της φαεινής ιδέας;

γbα: Κατ' αρχήν στην αστραπιαία έμπνευση μιας στιγμής όταν παίζαμε το 'Αστρο του Πρωινού' στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο στην Αθήνα στις αρχές του 2003. Παραπέμπω και στην απάντησή μου στην ερώτηση για τα λαΐκεδελίζοντα ζωντανά, εκεί που μιλούσα για τη συνέργεια - σίγουρα ήταν μια τέτοια στιγμή. Ετσι το 'Guns of Brixton' κόλλησε αναπάντεχα με το 'Αστρο του Πρωινού' και σιγά-σιγά το 'Guns of Brixton' απέκτησε τη δική του ζωή προτού οι νότες του ξαναμπούν στο Αστρο και αυτό ρίξει μια ύστατη λάμψη, εκεί στο τέλος του κανονικού Θανασολαΐκεδελικού σετ. Το κύλισμα και η απογείωση εκείνης της στιγμής στο Θέατρο Δάσους δεν ήταν μέρος κάποιου προβαρισμένου και στημένου προγράμματος, αν και δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω και να δω και μια ασυναίσθητη, υποσυνείδητη αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο και στις έννοιες του Ύψους και του Βάθους όπως έχουν εκφραστεί στο Μεγάλο Ανατολικό. Κάποιος οφείλει να κατέβει και να γνωρίσει το άπειρο βάθος προκειμένου να γίνει κύριος του άπειρου ύψους. "Ω, ύψιστον βάθος!", όπως φαινομενικά και μόνο παράδοξα αναφώνησε ο Λόρδος Κλίφφορντ (τόμος 7, σελίδα 35), από τους χαρακτήρες-κλειδί του Μεγάλου Ανατολικού. Η, ας μου επιτραπεί να παραθέσω το συγκινητικό - ανατριχιαστικό, για εμένα - χαιρετισμό του Εμπειρίκου στους ανθρώπους των εγκάτων στον έκτο τόμο:

"Μεταλλωρύχοι, ψυχαναλυταί και ποιηταί της δράσεως και του λόγου, όσοι δεν περιορίζεσθε σε έστω και ωραία φληναφήματα της παρακμής, της "ντεκαντέντζας", χειρώνακτες και πνευματικοί, εργάτες απάντων των εγκάτων, σύντροφοι, συνοδοιπόροι, συνερασταί και αδελφοί εν όπλοις, εργάται και ερευνηταί του απείρου βάθους, άνευ της κατακτήσεως του οποίου θα ήτο αδύνατον να συλλάβωμεν καν την έννοιαν του απείρου ύψους, σας απευθύνω, πριν συνεχίσω την αφήγησίν μου, κατά τρόπον που τα λόγια αυτά να αποτελούν μέρος αδιαίρετον και αναπόσπαστον του όλου έργου, σας απευθύνω, επάνω και μέσα από τας οικουμενικάς και ατομικάς μας τρικυμίας, επάνω από όλας τας αβαθείς και αρνητικάς διδασκαλίας και επάνω από τας απατηλάς και καταστρεπτικάς των πάντων, ταπεινότατα υλιστικάς δημοκοπίας, προς υμάς, τους απανταχού της γης εργάτας όλων ανεξαρτήτως των "εγκάτων", προς υμάς τους φανερούς ή αφανείς γεννήτορας παντός μεταγενεστέρου κλέους των ηλιολούστων επιφανειών της γης και πάσης εν τω παρόντι και εν των μέλλοντι οφθαλμοφανούς χαράς και δόξης των ανθρώπων, σας απευθύνω, εκ βάθους καρδίας, ένθερμον και παλλόμενον χαιρετισμόν ευγνωμοσύνης και αλληλεγγύης.".

Ετσι απλά λοιπόν - δεν μπορεί να υπάρξει ύψος χωρίς το βάθος.

mic: Never mind the Bollocks. "Κλάστε μας τ' αρχίδια". Η πρόζα και οι παρλάτες πως ενέκυψαν σ' ένα μέχρι τούδε αμιγώς μουσικό σχήμα;

γbα: Δεν θα το χαρακτήριζα το συγκεκριμένο πρόζα ή παρλάτα, απλά μια αναφορά σε γεγονότα της εποχής που κατέληξαν, δεκαετίες αργότερα, να γίνονται και επικεφαλίδες στον ημερήσιο τύπο για τελείως άλλους λόγους αλλά και για να μας θυμίζουν οτι μερικά πράγματα ίσως έχουν αλλάξει λιγότερο απ' όσο θα νομίζαμε. για όσους θα ήθελαν να εμβαθύνουν στις ιστορίες των ληστών στην Ελλάδα υπάρχει και το βιβλίο του Βασίλη Τζανάκαρη "Τα παλλικάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν".

Είναι πράγματα που μερικές φορές νιώθουμε πως ταιριάζουν με κάποια τραγούδια του Θανάση και κάποιοι Λαΐκεδέλικοι έχουν την ευκαιρία να κάνουν το μικρό τους σχόλιο. Ο Α. Μάνθος φέρνει στο Γ. Μπαντούκ μνήμες και εικόνες μιας άλλης εποχής, αφού ο παππούς του ήταν από τους ανθρώπους που είδαν το κομμένο κεφάλι του λήσταρχου Γκαντάρα να κρέμεται στη μέση της πλατείας και διηγήθηκε στο μικρό Μπαντούκ αρκετές ιστορίες με ληστές της περιοχής ώστε αυτός να μη χρειαστεί να πέσει με τα μούτρα στις ταινίες και ιστορίες γουέστερν αργότερα.

mic: Apple machine gun ή rage against the machine;

γbα: Σαφέστατα το πρώτο, αν και προσωπικά νομίζω ότι πρόκειται για ένα ψεύτικο δίλημμα. Είναι μερικές φορές εύκολο να τα βάζουμε με τη μηχανή και να ξεχνάμε ότι και η μηχανή έχει σχεδιαστεί, κατασκευαστεί και προγραμματιστεί από ανθρώπους. Η μηχανή δεν είναι ούτε αυτοσκοπός, ούτε σωτήρας - δεν μπορεί να δώσει κάτι που ποτέ δεν υπήρχε και δεν είναι και λίγες οι φορές που λειτουργώντας με έναν τρόπο μεγεθυντικό, αυτό που θα μεγεθύνει θα είναι τα λάθη, την απροσεξία, την αδιαφορία, την αφέλεια, την κακία... τέλος πάντων, ό,τι στραβό κι ανάποδο μπορεί να κουβαλάει και να την έχει φορτώσει ο χειριστής της.

Το άλλο πράγμα που θα ήθελα να ξεκαθαρίσω είναι ότι για μένα προσωπικά το μόνο φυσικό όργανο που υπάρχει είναι η ανθρώπινη φωνή - κάθε άλλο όργανο απλά αντανακλά την τεχνολογία ενός τόπου και μιας εποχής. Και η μουσική ήταν και είναι η τέχνη η οποία πάντα χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιεί την τεχνολογία της εποχής της περισσότερο από κάθε άλλη τέχνη. Η μηχανική τεχνολογία του 19ου αιώνα κορυφώθηκε στο πιάνο - όργανο πρωτοποριακό και αιρετικό για την εποχή του που μετά από δύο σχεδόν αιώνες θεωρείται "φυσικό" από αυτούς που με ευκολία και αυταρέσκεια διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους στη θέα μιας οθόνης λάπτοπ, που το λάπτοπ απλά αντανακλά την τωρινή τεχνολογία. Με έναν όλο και γρηγορότερο ρυθμό, η μηχανική τεχνολογία έδωσε τη θέση της σε κάτι ηλεκτρικό, αναλογικά ηλεκτρονικό, ψηφιακό και πάει λέγοντας.

Και πάντα υπάρχουν αυτοί που νοσταλγούν το μακρινό, ή όχι και τόσο μακρινό παρελθόν - αγαπημένο μου παράδειγμα δεν είναι κάποιοι φανατικοί της κλασικής κιθάρας αλλά άνθρωποι που έχω δει να υποστηρίζουν με πάθος οτι το MIDI timing ενός Atari των έιτις είναι ασύγκριτα καλύτερο από αυτό ενός σημερινού Mac ή PC! Αν ολοένα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο και εδώ και αιώνες μας φταίει ό,τι καινούριο επινοεί ο νούς του ανθρώπου τότε η μουσική ίσως θα έπρεπε να έχει πάψει να υπάρχει εδώ και καιρό! Για να ξεκαθαρίσω όμως ένα πράγμα: αυτό που έχει σημασία για εμένα είναι η ίδια η μουσική. Καθένας έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί αυτό που τον κάνει να νιώθει άνετα για να εκφράσει αυτό που αισθάνεται. Αν χρησιμοποιεί κάτι σύγχρονο δεν σημαίνει οτι είναι αυτόματα καλύτερος από κάποιον που χρησιμοποιεί κάτι παλιότερο - όπως και κάποιος που χρησιμοποιεί κάτι παλιότερο δεν έχει δικαίωμα να λέει ότι η καλή μουσική σταμάτησε σε κάποια χρονολογία που τον βολεύει. Οσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει και μουσική, τόσο και κακή όσο και καλή. Και πάντα η ίδια η μουσική θα μιλάει - πέρα από όργανα και τεχνολογίες.

mic: And be ok. Deconstructing Bandoek. Πότε θ' ακούσουμε κι άλλα προσωπικά σου πονήματα;

γbα: Το δεύτερο πόνημα των uvm, πάλι στην ίδια αγαπημένη μου μορφή του τρίιντσου cd, είναι έτοιμο εδώ και αρκετό καιρό. Επίσης και η uvm μουσική για τη Γκόλφω. Υπάρχει ένα σχέδιο εξέλιξης για τους uvm αλλά περισσότερα θα μάθετε όταν έρθει η ώρα. Για την ώρα υπάρχει μια δεκαπεντάλεπτη παράσταση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης στις 9 Αυγούστου, με τον Χάρη Μάρτη να φροντίζει τα animations και το οπτικό μέρος και τη μουσική από το Γεώργιο Μπαντούκ ως εκπρόσωπο των uvm. Νέα για το πως και πότε θα μπορείτε να βρείτε το νέο υλικό θα μάθετε από το mic, όπου μπορείτε να βρείτε και ένα mp3 γι' αυτό το καλοκαίρι!

mic: Tι εστί uvm; To uvm@muusikko.net ισχύει; Δέχεσαι mail από φανς;

γbα: uvm ήταν κάτι που βρήκα γραμμένο σε μία σπηλιά στη Χάρλοβκα στη βόρεια ακτή της χερσονήσου Κόλα της Ρωσικής Λαπωνίας. Ο τοπικός noaiddi μου έδωσε την άδεια να το χρησιμοποιήσω. Το uvm@muusikko.net ισχύει πάντα, ενώ ελπίζω σύντομα να στρωθώ και να φτιάξω μια αξιοπρεπή σελίδα για τους uvm και ό,τι άλλο κάνω. Mail δεκτά, απαντήσεις εγγυημένες.

mic: 'στω και thanx!

γbα: Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και χάρηκα που επιτέλους τα είπαμε!

Υπάρχουν κάποιες ελάχιστες φορές όπου το ευ είναι μπόλικο και χορταστικό, says the new man down the road. Που είναι εκείνο το mp3 μάστορα; Καλό καλοκαίρι και ραντεβού στο λιμάνι στις 9 Αυγούστου.

(Το submariner.mp3 θα το βρείτε στο mp3 section του mic μαζί με έξτρα πληροφορίες).