Τα καλύτερα άλμπουμ και τραγούδια

Ανασκόπηση 2003
του Μπάμπη Αργυρίου

ΔΙΣΚΟΙ

1. Four Tet : Rounds
Σαν το χιόνι. Έτσι μου μοιάζει η μουσική του Kieran Hebden. Σαν τις νιφάδες οι ήχοι του χορεύουν τρελά γύρω σου και πάντα σ'αφήνουν με μια αίσθηση άπιαστου, ακατάκτητου. Mastered by Guy at Exchange. Αυτό που οι Max Tundra έκαναν τίτλο δίσκου τους, εδώ είναι απλά μια χρήσιμη (;) πληροφορία.
2. Kammerflimmer Kollektief : Cicadidae
Ηλεκτρονικοακουστικό άλμπουμ, έντεχνο και σπινθηροβόλο, σαν τζαμάρισμα μαθητών του ωδείου με μπάντα του μετρό. Freejazz, freerock, freedub, freetronika, κομμάτια ανήσυχα και ασυγκράτητα που δε σου δίνουν την εντύπωση ότι ανακυκλώνονται αλλά ότι συνεχίζουν ευθεία... Made in Germany αλλά ζεστό, φιλικό, σχεδόν μεσογειακό.
3. Matt Elliott : The mess we made
Το Wire και το Pitchfork δεν του έδωσαν ούτε την ηθική ανταμοιβή της συμμετοχής σε μια end of the year list, περιττό να αναφέρω τα mainstream περιοδικά. Εμάς εδώ μας άρεσε η σκοτεινή, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα του 'mess'. Μπήκαμε, και βγήκαμε άλλοι άνθρωποι.
4. Stellastarr* : Stellastarr*
Στο τέλος λούζεσαι αυτό που μισείς - δίσκο που θυμίζει πολλά στην περίπτωσή μας και όταν λέω πολλά εννοώ Julian Cope, U2, Dexys, Wire, Pulp, Buzzcocks, Pixies, Boomtown Rats... It's a rat trap Babi, and you've been caught. Που λίγο η νοσταλγία και πολύ τα τραγούδια που σε κερδίζουν και στέκονται όρθια, όσες ξένες νότες κι αν τους αφαιρέσεις, στο τέλος αγαπάς αυτό που λούζεσαι. Ντεμπούτο ενός κουαρτέτου απ'το Brooklyn, NYC.
5. Lhasa : The living road
Μία από τις 4 κόρες δυο νομάδων, μεγάλωσε στο δρόμο κατά την διάρκεια των sixties, πρωτοτραγούδησε στα 13 a cappella σ'ένα ελληνικό καφέ του San Fransisco και στο Montreal όπου στέριωσε έβγαλε δυο δίσκους με απόσταση έξη χρόνων μεταξύ τους. To "Living road" με θέμα αυτό του τίτλου του, περιέχει κομμάτια στα ισπανικά, αγγλικά και γαλλικά, με πλούσιες ενορχηστρώσεις και μεθυστικές τρομπέτες, είναι βαλκάνιο και λάτιν, είναι τζαζ και ροκ, είναι μελωδικότατο και γλυκύτατο άλμπουμ.
6. Books : The lemon of pink
Όπως στον έρωτα έτσι και στα καλύτερα της χρονιάς, ο θαυμασμός είναι προϋπόθεση. Και είναι αξιοθαύμαστοι οι δύο Books (ο ολλανδός Paul de Jong και ο αμερικάνος Nick Willscher Zammuto) για τα ηχητικά τους κολλάζ, το χιούμορ τους και το μοναδικό τους στυλ που έχει χαρακτηριστεί electro-acoustic sound collage και cut-up indie bluegrass (οι ίδιοι προτιμούν τα fakegrass, speedblues και eccentrock μεταξύ άλλων). Έβγαλαν ένα ακόμα lp προ διετίας.
7. Sodastream : A minor revival
O Lester είχε τον Lou Reed, ο Peel τους Fall, o Πετρίδης τους Beatles, ο Πανότας τους Cranes, o Καραμπεάζης τους Depeche, κι εγώ τελευταία γουστάρω ότι βγάζουν αυτοί...
8. Yann Tiersen : Good bye Lenin
Το σάουντρακ της χρονιάς που στέκεται άνετα και χωρίς την εικόνα. Με σόλο πιάνο ή πλήρη ορχήστρα το αποτέλεσμα δεν είναι λιγότερο από συναρπαστικό.
9. Cat Power : You are free
Ο Lee Ranaldo πιστεύει ότι θα γίνει κλασικό σαν τους δίσκους του Cohen. Μάλλον όχι, αλλά και με λιγότερα χαιρόμαστε. Όπως με τις ψυθιριστές εξομολογήσεις κάποιου αγαπημένου στο αυτί μας. Σε οριζόντια, κατά προτίμηση, στάση.
10. Sigmatropic : Sixteen haiku and ather stories
Ο Νταλάρας έκανε αφιέρωμα στον Βαμβακάρη και μας ζάλισε τα... Προσπαθώ να φανταστώ τι θα γινόταν αν έπιανε το Σεφέρη στο στόμα του και έφερνε τον Sting, την Emma και τους άλλους κολλητούς του να τραγουδήσουν... (Μην του βάζω όμως ιδέες...)
11. Hood - Compilations 1995-2002
Οι ετήσιες επιλογές είναι ο καθρέφτης των εμμονών μας που αντέχουν, μαζί με τις νέες που προστέθηκαν το τελευταίο δωδεκάμηνο. Και είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να γίνουν αυτές και εμμονές του κάθε αναγνώστη.

Χάρηκα που επαν-εκδόθηκαν τα Echo and the Bunnymen, Television, Modern Lovers, Camper Van Beethoven, Mecano, Blue Orchids, το διπλό ρεζουμέ της Lora Logic...

Δε με είδαν, δε με ξέρουν:
My Morning Jacket, K.Bήτα-M.Xι, Tindersticks, Cave, 16 Ηorsepower, Plaid.

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

1. Mojave 3 : Starlite #1
Η μεγάλη των Go-Betweens σχολή. Ή το νόημα της τέχνης κατά Chills: Tell me a story, let me drift... Αραβούργημα.
2. Sodastream : Blinky
Σιγά μην έβγαλε η Sarah, η Shinkansen, η Postcard ή η Jeepster τέτοιο αριστουργηματικό σινγκλάκι. Life i love you, all is groovy. Ba da da da da da da ba bap a dee, feelin' groovy.
3. Roots : The seeds (2.0)
To "Miss you" των Roots, ακόμα και η Εύα Αντωνοπούλου το έκανε σήμα της (βαρετής) εκπομπής της. Οι στίχοι όμως (οι μισοί τραγουδιούνται απ'τον Black Thought του γκρουπ κι οι υπόλοιποι απ'τον γλυκερό καλεσμένο Cody Chesnutt) είναι κάπως ύποπτοι αφού αφήνουν υποψίες πως η Μαίρη πρέπει να διαιωνίσει το θρύλο παρά τη θέλησή της: "Lick the opposition cuz she don't take no pill, Ooh-ooh-ooh-ooh-ooh-ooh-no dear, You'll be keeping my legend alive, I push my seed in her bush for life, Its gonna work because I'm pushin' it right, If Mary drops my baby girl tonight, I would name her Rock-N-Roll".
4. Audio Bullys : Face in a cloud
Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως η σαμπλαρισμένη φωνή είναι του Joe Cocker. Κι ακόμα δεν ξαναήρθε στη μόδα ο παλιοχίπης;
5. Console : Independencia
Τέτοια συγκίνηση από ηλεκτρονικό κομμάτι ούτε θυμάμαι από πότε... Οι μηχανές απέκτησαν καρδιά κατά τη διάρκεια της απουσίας μου. Να γιατί αρρώστησε ο Peter Hammill...
6. Asian Dub Foundation feat. Sinead O'Connor : 1000 mirrors
Ένα τραγούδι για την Tsoora Shah που σκότωσε τον άνδρα της μετά από ξυλοδαρμούς ετών (αυτός έδερνε, αν έχετε αμφιβολία), ένα δυναμικό reggae που σου μεταδίδει την αγανάκτηση της ηρωίδας και δεν έχει κιθαριστικό αλλά φωνητικό σόλο από μια ινδική γυναικεία φωνή.
7. Nina Nastasia : On teasing
Μου πήρε καιρό να συνειδητοποιήσω γιατί μου αρέσει τόσο πολύ. Επειδή μοιάζει σα να βγήκε απ'το αγαπημένο "Scrabbling at the lock" των Ex & Tom Cora. Τομ ζεις, εσύ μας ψυχαγωγείς.
8. Songs Ohia : I've been riding with the ghost
Όπου φτωχός κι η μοίρα του. Αν ο καλλιτέχνης δε λεγόταν Jason Molina αλλά είχε άλλο όνομα και ψευδώνυμο (το boss μ'αρέσει) κι άλλη εταιρεία (όλες οι μεγάλες μου κάνουν) κι έλεγε αυτό το κομμάτι, θα το άκουγαν όλοι και θα το ψήφιζαν πολλοί σε ανάλογες λίστες. Δε ζει κι ο Johnny Cash να το βάλει στο 'American recordings V".
9. I-Wolf : Positivity
O Prince έσπειρε παιδιά παντού, (μέχρι που έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά και ησύχασε) ακόμα και στην Αυστρία, μερικά εξ αυτών βγήκαν εξαιρετικά ταλαντούχα. Περιέχει και ένα από τα riff της χρονιάς.
10. Artisokka : Never leave me
Δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία, πόσο μάλλον στα 2:48''. Κι όμως. O Φινλανδός Jari Hilden (ο Tim Buckley των φτωχών) έγραψε αυτό τον ποπ ύμνο για τον τόπο του και τη γυναίκα της ζωής του, πρώτης τάξης καύσιμο γιαυτό που τραγούδαγε η θεία Debbie : Dream dream, even for a little while, dreaming is free...
11. Stills : Still in love song
Oι Καναδοί συνολικά δε μου προξενούν ούτε κρύο ούτε ζέστη και μάλλον η προσφορά τους στη μουσική είναι μικρή για τα 30 εκατομμύρια του πληθυσμού τους, ετούτοι όμως που πασάρονται και ως οι νέοι Interpol μας κλέβουν την καρδιά μ'αυτό το ρυθμικό διαμαντάκι. Κερδίζει τις εντυπώσεις με του που σκάει μύτη στο χώρο.

Στα τραγούδια έχω και αναπληρωματική ενδεκάδα:
1. Outkast : Hey ya!, 2. Placebo : Protect me from what i want, 3. Rogers Sisters : (I'm a) Ballerina, 4. Tiger Lillies : Weeping chantelier, 5. I am Kloot : Here for the world, 6. Radiohead : There there, 7. Shack : Meant to be, 8. UNKLE : Eye for an eye, 9. Willard Grant Conspiracy : River in the pines, 10. Broadway Project : Beauty, 11. White Stripes : Seven nation army.

Ανασκόπηση 2003
του Θανάση Παπαδόπουλου

Παρά τα κάμποσα χρονάκια σπουδών και δουλειάς έχω σχεδόν μεσάνυχτα για το 95% των σχετικών μεθόδων, τεχνικών, συσκευών κλπ., πέρα από κανα-δυο πραγματάκια που ακούω και διαβάζω ξώφαλτσα. Καταλαβαίνω λοιπόν ότι, καθώς τσαλαβουτάω στα περί μουσικής και θέλω να ακούσω κατά καιρούς διάφορα - χωρίς όμως να καταφέρνω να αφιερωθώ σ' ένα συγκεκριμένο είδος (όποτε δήλωσα ότι η τάδε σκηνή ή το δείνα παρακλάδι της δεν αξίζει, μετά ένα μήνα άκουσα ένα τραγουδάκι και ανακάλεσα δεόντως), οι απόψεις μου έχουν περίπου την εγκυρότητα του τύπου που παραδίδει μαθήματα ποδοσφαίρου στο καφενείο. Έστω, του τύπου που (παρότι είναι μαραγκός) βλέπει τουλάχιστον ένα ματς τη μέρα και έχει άποψη για το τι κάνει τη Μάντσεστερ Σίτι καλύτερη ομάδα από τη Φούλαμ.

Το γεγονός βέβαια ότι ο συμπαθής (?) μαραγκός - τεχνικός ποδοσφαίρου δεν τα παίρνει από μάνατζερ και παράγοντες του δίνει καμιά φορά μεγαλύτερη αξία από αυτή των επαγγελματιών, οι οποίοι ενίοτε αποδεικνύονται και «ξυλοσχίστες». Η «λίστα» κανενός εδώ στο Mic, δεν είναι «προμελετημένη, καρφωτή και λαδωμένη», που έλεγε κι ο Τσιτσάνης.

ΥΓ1. Το free downloading, για όσους έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ, σε συνδυασμό με την πληροφόρηση για το τι κυκλοφορεί α) αποτελεί καλή διαφήμιση για μουσικούς που η μόνη δυνατότητα να ακουστούν στο ραδιόφωνο είναι κατά τις 4 το πρωί, β) είναι ο μοναδικός τρόπος για κάποιον που ζει μακριά απ' τα κάθε λογής κέντρα να ακούσει π.χ. τους Styrofoam, πριν αποφασίσει να πληρώσει το cd και τα μεταφορικά, μόνο και μόνο επειδή αρέσει στο συντάκτη κάποιου περιοδικού ή site, και γ) δεν μειώνει τις πωλήσεις δίσκων γενικώς. (Πιθανόν βέβαια να μειώνει τις πωλήσεις της Britney Spears και της Peggys Zeenas, γιατί μερικές χιλιάδες φοιτητές που κατεβάζουν mp3 θα πέσουν κατά λάθος σε κάποια άλλη Britney ή Peggy, που μπορεί και να τους αρέσει - και δυστυχώς για τις μεγάλες πολυεθνικές μπορεί να μην ηχογραφεί σε μια από αυτές).

ΥΓ2. Από τα αγαπημένα τραγούδια αποκλείονται όσα συμπεριλαμβάνονται στα αγαπημένα albums.

Αγαπημένοι δίσκοι

1. Cat Power: You Are Free
2. Rachel's: Systems/Layers
3. Four Tet: Rounds
4. Sodastream: A Minor Revival
5. Matt Elliott: The Mess We Made
6. Radiohead: Hail To The Thief
7. Party of One: Caught in the Blast
8. Styrofoam: I'm What's There to Show That Something's Missing
9. Calexico: Feast of Wire
10. Marta Sui Tubi: Muscoli & Dei
11. Arab Strap: Monday at the Hug and Pint

Αγαπημένα τραγούδια

John Cale: Look Horizon (Hobosapiens)
Mull Historical Society: Minister for Genetics and Insurance MP (Us)
White Stripes: Seven Nation Army (Elephant)
Dominique A: Couleur d'Eau (Acuarela Songs 2)
Pram: Track Of The Cat (Dark Island)
Motorpsycho + Jagga Jazzist Horns: Pills, Powders and Passion Plays (In the Fishtank)
OutKast: Hey ya! (Speakerboxxx/The love below)
Tied & Tickled Trio: The Long Tomorrow (Observing Systems)
Twilight Singers: Fat City (Slight Return) (Blackberry Belle)
Kristin Hersh: Milk Street (The Grotto)
Broadcast: Before We Begin (Haha sound)

Απογοητεύσεις:

Massive Attack (100th Window), Nick Cave (Nocturama), Explosions in the sky (Earth Is Not A Cold Dead Place), Lisa Germano (Lullaby for a Liquid Pig), Tindersticks (Waiting for the Moon), Grandaddy (Sumday), Frank Black & The Catholics (Show Me Your Tears), Lou Reed (The Raven)

Ανασκόπηση 2003
του Λάμπρου Σκουζ

Δίσκοι (αλφαβητικά)

1. BURGESS TIM - I Believe
2. HIDDEN CAMERAS- The Smell Of Our Own
3. MULL HISTORICAL SOCIETY- Us
4. MUSE - Absolution
5. RADIOHEAD - Hail To The Thief
6. PLACEBO - Sleeping With Ghosts
7. SLEEPY JACKSON- Lovers
8. SPIRITUALIZED - Amazing Grace
9. STARSAILOR - Silence is Easy
10. YORN PETE - Day I Forgot

Τραγούδια (όπως πάντα, εκτός των παραπάνω δίσκων, εκτός από τα 2 τελευταία)

1. ALPINE STARS - Lovecraft
2. APOLLO 440 - Diamonds In The Sidewalk
3. BENT - King Wisp
4. BALLBOY- Something Nice Is Going To Happen Soon
5. ΕLBOW- Grace Under Pressure
6. FLUNK - Ηoney's In Love
7. HAWLEY RICHARD - You Don't Miss Your Water
8. I AM KLOOT - Mermaids
9. MULL HISTORICAL SOCIETY- Minster For Genetics & Insurance MP
10. YORN PETE - Suspicious Minds

Ανασκόπηση 2003
του Ηλία Νικολαίδη

Τώρα στον πρόλογο της λίστας με τα καλύτερα θα περιμένεις κάτι σα μίνι-ανασκόπηση της χρονιάς ή αμπελοφιλοσοφίες του τύπου «οι κυκλοφορίες που βγήκαν στην αρχή της χρονιάς πάντα αδικούνται κτλ.». Επειδή όμως αυτά τα έχεις δει στις λίστες που έχεις βαρεθεί να διαβάζεις την τελευταία βδομάδα, θα περάσω κατ'ευθείαν στο παρασύνθημα...

ALBUMS ΣΕ ΑΞΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ

1. Unkle - Never, Never Land
Αναμφίβολα ο δίσκος της χρονιάς. Ο θείος Lavelle μας κακομαθαίνει επικίνδυνα.
2. David Holmes presents The Free Association
Ο David Holmes μαζεύει το τσίρκο του και ηχογραφεί το απόλυτο dirty μανιφέστο του.
3. Stellastarr* - Stellastarr*
Η Νέα Υόρκη ζει, αυτή μας οδηγεί. Και όποιος πει το αντίθετο ν'ακούει για όλη την υπόλοιπη ζωή του Dolly Parton.
4. White Stripes - Elephant
H «καυτή πατάτα» της μουσικής επαληθεύει τη φήμη της.
5. Massive Attack - 100th Window
Οι Massive Attack είναι εδώ. Πιο ώριμοι, λιγότερο πρωτοπόροι, περισσότερο (κι άλλο;) σκοτεινοί και πολιτικοί. Στα συν και το πολύ καλό artwork.
6. Deep Dish Toronto
Οι κυκλοφορίες της Global Underground είναι από μόνες τους γεγονός. Όταν δε, μιλάμε για τη δεύτερη κυκλοφορία των Deep Dish στο label τα πράγματα αποκτούν άλλη σημασία. Σας εγγυόμαι ότι δε θα το βρείτε σε καμία άλλη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς.
7. Οutkast - Speakerboxxx/the love below
Αν και λίγο υπερτιμημένο, σίγουρα στα καλύτερα της χρονιάς.
8. Basement Jaxx - Kish Kash
Περίμενα με αγωνία το Kish Kash για να τους κράξω άγρια. Τελικά με διέψευσαν με το χειρότερο τρόπο. Ντρέπομαι.
9. Goldfrapp - Black Cherry
Σεξ πάνω στα synths. Κάπως έτσι πρέπει να ηχογραφήθηκε αυτό το άλμπουμ -εν μέσω ερωτικών παιχνιδιών, sequencer και μπλακ φόρεστ.
10. Requiem for A Dream Remixed
Μοιραία, ως soundtrack εξαιρετικής ταινίας, θα βρισκόταν στη δισκοθήκη μας. Μιξαρισμένο είναι ίσως ακόμα καλύτερο.
11. Belle & Sebastian - Dear Catastrophe Waitress
Οι Belle & Sebastian στον καλύτερο δίσκο τους μέχρι τώρα.

15 (δε μου έβγαιναν με τίποτα 11) TRACKS (όχι μέσα από τα 11 albums) ΣΕ ΤΥΧΑΙΑ ΣΕΙΡΑ

The Rapture - Echoes
Savas Pascalidis - Fly With the Wind
Four Tet - Slow Jam
Nikos Diamantopoulos - The Message (Christo Z Mix)
Pet Shop Boys - Flamboyant
Jet - Are You Gonna Be My Girl?
Jori Hulkkonen - Man from Solaris
Kosheen - Wish
Ryan Adams - So Alive
Nina Simone - Sinnerman (Felix Da Housecat Heavenly House Mix)
Dynasty - Wargasm
Suede - Attitude
The Flaming Lips - The Strange Design of Conscience
Raining Pleasure - Identical Twins
World Domination Enterprises - Asbestos Lead Asbestos

(Oι φήμες που με θέλουν αθεράπευτα mainstream διχασμένη προσωπικότητα μάλλον επιβεβαιώνονται, σε ποιά άλλη λίστα θα βρεις τους Deep Dish και τους Basement Jaxx παρέα με τους Stellastarr* και τους White Stripes;)

BEST 0F 2003
του Άρη Καραμπεάζη

Το 2003 γέμισα τη δισκοθήκη μου με best of από γκρουπ και καλλιτέχνες των οποίων είχα ήδη όλους τους δίσκους (PULP, SUEDE, REM κ.ο.κ.), με reissue από δίσκους που είχα ήδη αγοράσει σε βινύλιο ελληνικό, βινύλιο αμερικάνικο, έκδοση της κακιάς ώρας σε cd κ.λ.π. (MODERN LOVERS, TELEVISION κ.ο.κ)., θυμήθηκα ότι πάντοτε ήθελα να έχω πάνω από δεκαπέντε δίσκους των RAMONES, και γενικά ότι μου αρέσει να συμπληρώνω δισκογραφίες των αγαπημένων μου ονομάτων (και τώρα κάθομαι και χαζεύω κάτι απίστευτα κακούς δίσκους των Blondie από την περιόδο της παρακμής τους). Και κοντά σε όλα αυτά άπειρες συλλογές με 80ς, electro, house, κανονική disco μεταλλαγμένη disco, punk disco, post punk disco, γερμανική disco και οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς. Μέσα σε όλα αυτά πρόλαβα και άκουσα και αρκετούς νέους δίσκους, αρκετούς από τους οποίους υπόσχομαι να μην ξανακούσω ποτέ.

Ιδού πάντως αυτά που ξεχώρισαν...

10) SHACK : Here's Tom with the weather
Η μοναδική αξιόλογη μπάντα που μας έδωσε το Liverpool μετά τους ____ (συμπληρώστε το κενό) επέστρεψε επιτέλους για να μας θυμίσει ότι το καθαρόαιμο βρετανικό rock είναι μια απίστευτα απλή και δύσκολη υπόθεση για να αφεθεί στα χέρια των οποιoνδήποτε επιτήδειων. Εδώ και χρόνια οι Shack κατάφεραν και ξεπέρασαν ακόμη και τον καλύτερο τους εαυτό (τους Pale Fountains δηλαδή), και ακόμη και σε αυτή την «χαλαρή» στιγμή της «καριέρας» του ο Michael Head χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης μου!
9) RICHARD X PRESENTS HIS X-FACTOR VOL. 1
Περιμένω με αγωνία κάποιος συμπατριώτης μας να εφαρμόσει και στα δικά μας μουσικά πράγματα την ρεμιξαριστική τακτική του Richard X. Και δεν μπορώ να φανταστώ τι έχουμε να ακούσουμε αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο. Αν είστε περισσότερο underground και ανατρεπτικά σκεπτόμενοι τύποι τοποθετήστε στη θέση αυτού του δίσκου το 'Action pack mentalist brings you the fucking jams' EP του Kid 606.
8) FLEETWOOD MAC: Say you will
Ένας τεράστιος σε διάρκεια δίσκος χωρισμένος σε δύο στρατόπεδα (ένα για κάθε μέλος των πρώην εραστών Lindsey & Stevie!), ακριβώς εκείνος ο τέλειος rock ήχος που όλοι μας απεχθανόμαστε, υπερβολική δόση δράματος για να συγκινηθούμε, στα όρια του γελοίου μελοδράματος και χωρίς τίποτε να αφήνεται αυθόρμητο και αληθινό, από μια μπάντα που ξεκίνησε να υπάρχει πριν 342,5 χρόνια. Τότε γιατί είναι τόσο απολαυστικό το τελευταίο άλμπουμ των Fleetwood Mac;
7) ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑΚΗΣ: Παράξενες ιστορίες
Μετά και από αυτόν τον δίσκο του Χριστιανάκη υπάρχουν βάσιμες πληροφορίες ότι ο Barry Adamson δεν βλέπει το λόγο να ηχογραφήσει τίποτε άλλο στη ζωή του και αποφάσισε να δώσει πρόωρο τέλος στην καριέρα του. Κρίμα, πάντως, κρίμα!
6) BETTIE SERVEERT : Log 22
Ενώ πασχίζω να αποδείξω ότι το εναλλακτικό ροκ έχει πεθάνει, δίσκοι σαν και αυτόν (από μια μπάντα που είχε περάσει χρόνια στη λήθη) έρχονται και με χτυπάνε ακριβώς εκεί που χρειάζεται, αποδεικνύοντας ότι οι αφορισμοί είναι ακόμη πιο χρήσιμοι όταν καταφέρνουν και διαψεύδονται με τόσο συναρπαστικό τρόπο.
5) THE ROOTS: Phrenology
Τη στιγμή που ο τελευταίος δίσκος των Outkast είναι υπερβολικά δαιδαλώδης για να σου επιτρέπει να επιστρέφεις σε αυτόν με την απαιτούμενη συχνότητα, οι Roots καταφέρνουν και συνδιάζουν τα καλύτερα R&B singles της χρονιάς με ένα άλμπουμ που όπως όλοι οι δίσκοι τους δεν κάνει τίποτε άλλο από το να πανηγυρίζει για την ανωτερότητα της μαύρης μουσικής, με τρόπο αυθάδη και συναρπαστικό.
4) PLACEBO: Sleeping with ghosts
Ποτέ δεν μου άρεσαν οι Placebo, και τις δύο φορές που τους είδα live βαρέθηκα, θεωρώ το 'Without you I'm nothing' ένα από τα πιο αστεία τραγούδια των 90ς, και ξαφνικά ανακαλύπτω ότι έχουν απομείνει οι μοναδικοί με την ικανότητα να εμποτίζουν την πραγματικά εφήμερη pop γραφή και νοοτροπία στον παραδοσιακά σκληρό και τραχύ rock ήχο, μαζί με αστείρευτες ποσότητες ενέργειας. Έπρεπε να φτάσουν στον τέταρτο δίσκο τους, για να πιάσουν το νόημα.Η πιο ευχάριστη «έκπληξη» της χρονιάς για μένα προσωπικά!
3) THE RAPTURE: Echoes
Είτε κάνοντας σαματά χωρίς προφανή λόγο, είτε ουρλιάζοντας, είτε αντιγράφοντας ξεδιάντροπα τους P.I.L. και τους Cure, είτε προσπαθώντας να μιμηθούν επί σκηνής τον Iggy, οι Rapture δεν ξεχνάν να μας υπενθυμίζουν ότι είναι μία από τις ελάχιστες σημερινές νέες ροκ μπάντες που πραγματικά υπάρχει λόγος για αυτούς να υπάρχουν και για εμάς να ασχολούμαστε μαζί τους.
2) BROADWAY PROJECT: The vessel
Κάποιοι έχω την εντύπωση ότι αναζητούν τη διαφορά ανάμεσα στην ουσιαστικά θλιμμένη και κατατονική και στην αδιάφορα μίζερη μουσική. Κάποιοι άλλοι τυχαίνουν να την έχουν ανακαλύψει εδώ και χρόνια. Το καλύτερο άλμπουμ στο εν λόγω είδος από την εποχή του ντεμπούτου των Portishead!
1) UN-CUT: The un-calculated some
Εξωφρενικά ιδιοφυές τρίο από το Manchester (η κοιτίδα του μουσικού μας πολιτισμού!) στήνει με μεγαλείο την υπερταξική μαύρη μουσική του μέλλοντος και ανακαλύπτει επιτέλους τον νέο μαύρο (και όχι μόνο) ήχο που όλοι γυρεύαμε. Η 23χρονη Jenna στα φωνητικά σε κάνει να ξεχνάς κάθε μαύρη Θεά που έχεις αγαπήσει στο παρελθόν και τα υπόγεια του Goldie αποδεικνύονται και πάλι αλάνθαστα! Αγνοήθηκε εγκληματικά ή μήπως προετοιμάζεται το next big thing με τον τρόπο που πρέπει να γίνονται αυτά τα πράγματα;

- ΤΑ 5 ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ (χωρίς αν-αξιολογική σειρά)

1) NICK CAVE & THE BAD SEEDS: Nocturama
Ο πρώτος δίσκος του Nick Cave στον οποίο: α) προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη φήμη του με ανοησίες περί επιστροφής στον ήχο και το κλίμα του παρελθόντος, β) οι Bad Seeds χαραμίζονται σε άσκοπα τζαμαρίσματα και ακούγονται σαν να είχαν να παίξουν μαζί χρόνια, γ) ο ίδιος ο Cave φωτογραφίζεται με πρότυπο τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, δ) με αναγκάζει να διαφωνήσω κάθετα για πρώτη φορά με τον Λάμπρο Σκουζ... ε)... στ...
2) JOHNNY MARR & THE HEALERS: Boomslang
Μια χαρά τα είπε ο Δημήτρης Κάζης. Ο Μέγας Marr όταν είναι μόνος του βλέπει τον γκρεμό να απλώνεται μπροστά του, τρέχει, πέφτει μέσα και τσακίζεται! Χωρίς να το πολυσκέφτεται κι όλα!
3) BLUR: Think tank
Τι δίσκος και αυτός! Έχω πάθει πλάκα! Ανυπέρβλητο αριστούργημα στο οποίο η κιθαριστική pop συναντάται επιτέλους με την χρόνια δυσκοιλιότητα! Μην το χάσετε!
4) THE STROKES: Room on fire
Το τι θέλουν να πουν οι Strokes με αυτόν τον δίσκο είναι ολοφάνερο: δεν φοβόμαστε τον δύσκολο τρίτο δίσκο, γιατί είμαστε ένα μάτσο χάλια ήδη από τον πρώτο, οπότε ποιος ασχολείται με τον δεύτερο;
5) CARDIGANS: Long gone before daylight
Όχι απαραίτητα επειδή πρόκειται για έναν τόσο πια κακό δίσκο, αλλά γιατί συμβαίνει να περίμενα από τους Cardigans να μας σώσουν από την έλλειψη απλών και όμορφων τραγουδιών. Αντ' αυτού... άλλα αντί άλλων!

ΤΑ 20 ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ 2003
(χωρίς αξιολογική σειρά και πάλι)

1) PLACEBO: This picture
2) 50 CENT: In da club
3) THE ROOTS (feat. CODY CHESNUTT): Seed 2.0
4) JUSTIN TIMBERLAKE: Senorita
5) BEYONCE (feat. JAY-Z) : Crazy in love
6) OUTKAST: Hey ya!
7) RAPTURE: Sister saviour
8) TATU: Not gonna get us
9) KYLIE MINOGUE: Slow
10) MADONNA: Nothing falls
11) ΝΙΚΟΣ ΒΕΡΤΗΣ: Σαν τρελός σε αγαπάω
12) DANDY WARHOLS: You were the last high
13) DAVID BOWIE: Bring me the disco king
14) TRASH PALACE (w/ BRIAN MOLKO): The metric system
15) BLONDIE: End to an end
16) TINDERSTICKS: Say goodbye to the city
17) BEANS: Mearle
18) PET SHOP BOYS: Miracles
19) LISA MAFFIA: All over
20) LORNA : Papi chulo... te traigo el mmm

Αυτά για φέτος, του χρόνου πάλι!
Καλή χρονιά σε όλους εκεί έξω...

This year's objective vote
του Δημήτρη Δραγούμη

1. ULAN BATOR - Νouvel air
2. DEVICS - The stars at Saint Andrea
3. SONGS OHIA - Magnolia electric co.
4. CRESCENT - By the roads and the fields
5. DIRK POLLAK - Wonder van de liefde
6. SHACK -...here's Tom with the weather
7. CAT POWER - You are free
8. LHASA - The living road
9. GIARDINI DI MIRO - Punk... not diet
10. MATT ELLIOT - The mess we made
11. PARTY OF ONE - Cought the blast

TRACKLIST OF THE YEAR 2003
(BY 11 ALBUMS THAT DID NOT ENTER THE TOP LIST)

12. I,LUDICROUS - Valediction (Like a moron)
by "The museum of installation"
13. LOGH - The contractor and the assassin
by "The raging sun"
14. JACKIE LEVEN - Classic northern diversions
by "Shining sister,Shining brother"
15. STELLASTARR* - Moongirl
by "Stellastarr*"
16. ARAB STRAP - Fucking little bastards
by "Monday at the hug and pint"
17. SODASTREAM - Blinky
by "A minor revival"
18. CALEXICO - Black heart
by "Feast of wire"
19. PRAM - Track of the cat
by "Dark island"
20. WHITE STRIPES - Seven nation army
by "Elephant"
21. TIED AND TICKLED TRIO - Revolution
by "Observing systems"
22. OOBERMAN - Running girl
by "Hey Petrunko"

BEST GREEK ALBUM OF THE YEAR 2003
by SIGMATROPIC : Sixteen haiku and other stories
BEST MOVIE OF THE YEAR 2003
by SOPHIA COPOLLA : Lost in Translation
BEST O.S.T. OF THE YEAR 2003
by DAVID BYRNE : Lead us not into temptation (YOUNG ADAM)
DEATH OF THE YEAR 2003
JOHNNY CASH

Best of 2003
του Δημήτρη Κάζη

Δεν είμαι καλός στους απολογισμούς. Ακούω πολύ λίγα καινούργια δισκάκια σε σχέση με την ποσότητα της μουσικής που βγαίνει. Και δε θυμάμαι λεπτομέρειες, ούτε πότε άκουσα κάτι. Τα τελευταία δέκα χρόνια είναι μέσα στο μυαλό μου ένας αχταρμάς. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που απολύθηκα απ' το στρατό, και τη χρονιά που μας μπήκε κλείνω τα 35 (όχι, δεν ήμουν αιώνιος φοιτητής). Μερικές φορές νιώθω σαν τον Τσάκωνα στο Μάθε παιδί μου γράμματα, που αναρωτιόταν πού πήγαν έξι χρόνια απ' τη ζωή του.

Επειδή όμως ο εκδότης έδωσε σ' αυτό τον απολογισμό μια συντροφική χροιά βάζοντάς τον στον ίδιο παρονομαστή με το πάρτυ, δεν μπορώ να λείψω. Θα προσπαθήσω να θυμηθώ λοιπόν τι με άρεσε μέσα στο 2003.

Ένας δίσκος που ευχαριστήθηκα πολύ ήταν «Του Βόσπορου Το Πέρα» των Mode Plagal με το Βόσπορο. Σαν λάτρης του fusion, του αχταρμά που έλεγα παραπάνω, το μίγμα μουσικών, επιρροών και πολιτισμών που αποτυπώθηκε στο δίσκο με γοήτευσε. Αντίθετα, ο φίλος μου ο Άλκης ο Ζοπόγλου που είναι πιο ορθόδοξος στα ακούσματά του δεν το γούσταρε. Γιατί το έγραψα αυτό; Ο Άλκης παίζει κανονάκι και γράφει μουσική στους Κοντραμπάντο, που έβγαλαν φέτος τον πρώτο τους -ομώνυμο- δίσκο, ο οποίος είναι πολύ καλός και όποιος γουστάρει ethnic με τονισμένα τα ανατολίτικα στοιχεία θα κάνει πολύ καλά να τον πάρει.

Καταευχαριστήθηκα επίσης το 'Verve Remixed 2'. Σαν μεγάλος fan της Jazz (ομολογία: Ακούω περίπου 5 ώρες jazz για κάθε μία ώρα που ακούω alternative, electronica, και δε συμμαζεύεται) λατρεύω τα κομμάτια, και τα remixes είναι και έξυπνα, και αξιοπρεπέστατα στις προθέσεις τους (δηλαδή δεν έχουν αποκλειστικό σκοπό να χορευτούν σε κλαμπ) και απολαυστικά. Δισκάρα ήταν και το διπλό των Outkast, για να κλείσω την παράγραφο των μαύρων.
Άλλος δίσκος που έλιωσα στο παίξιμο, μέγιστο κριτήριο, ήταν το 'Bright Yellow Bright Orange' των Go-Betweens, και το μισό 'Dear Catastrophy Waitress' των Belle & Sebastian, με ιδιαίτερη αδυναμία στα 'If She Wants Me', 'Wrapped Up In Books' και 'Stay Loose'. Οι δίσκοι των Cale και Lanois ήταν εξαιρετικοί, με εντυπωσίασαν διανοητικά, αλλά δεν με κέρδισαν (σαν σύνολο ο καθένας) συναισθηματικά, παρά μόνο κάποια τραγούδια από αυτούς, όπως τα 'Zen' και 'Over Her Head' του Cale και το 'Falling At Your Feet' του Lanois. Γενικά τα τελευταία χρόνια μου είναι πολύ δύσκολο να βρω δίσκους που να με κρατάνε στο σύνολό τους, παρά μόνο κάποια τραγούδια από αυτούς που κάνουν το repeat μου να δουλεύει υπερωρίες. Τέτοια τραγούδια το 2003 ήταν το '1000 Mirrors των Asian Dub Foundation με τη Sinead O' Connor, το 'Seven Nations Army' των White Stripes, το 'Βlinky' των Sodastream, το 'Whο Am I' του Lou Reed.

Αυτά. Καλή Χρονιά.

Best of 2003
του David B.

ALBUMS

Four Tet - Rounds
Matthew Herbert Big Band - Goodbye Swingtime (Accidental)
The Cinematic Orchestra - The Man With the Movie Camera (Ninja Tune)
2 Banks Of 4 - Three Street Worlds (Red Egyptian)
Dining Rooms - Tre
Micatone - Is you is
Sleepwalker - Sleepwalker
Alex Kid - Mint
Madlib - Shades Of Blue (Blue Note)
dZihan & Kamien Orchestra - Live in Vienna
Gerardo Frisina - Hi note
Erik Truffaz - Walk of the giant turtle

NEWCOMERS albums

Reel People - Second Guess
Caia - The magic dragon
Psychonauts - Songs for creatures
Ricardo Villalobos - In The Mix: Taka Taka (Cocoon)
Break Reform - Fracture
Dr Rubberfunk - The first cut

SINGLES

Max Sedgley - Happy
Dining Rooms - Fluxus (cinematic orchestra world goes round mix)
DJ Shadow - War Is Hell
Fat Freddie's Drop - Hope
The Rootsman - Ta travudia
Rsl - Wesley music
Detroit Experiment - Think twice
Red Astaire - Follow me
Roy Hargrove - Forget Regret (Quantic Rmx)
DKD - Future rage
Terri Walker - ching ching (lovin' you still)
Butti 49 - Rivoluzione

COMPILATION albums

Sun Ra Dedication, The Myth Lives On (Kindred Spirit)
Best seven selections
Nik Weston-Sakura Aural Bliss
Re:jazz - Re:mix
Red Snapper - redone
Shantel - Bucovina club
The Amalgamation of Soundz - Fabric 12
African Nights African Electronics by dj Salut
Arctic Circles - Volume 3
Astor Piazzolla remixed
Manos Arriba! - Your introduction to Mexico's electro scene [bungalow, 2003]
Verve remixed 2
και το 5απλό BOX-set Fueled for the Future (Compost)

Πάει ο παλιός ο χρόνος...
του Bασίλη Παυλίδη

Κατά κάποιο τρόπο φαίνεται ως αστείο... Τελείωσε το 2003, πάει κι αυτό... Αρχίζω να πιστεύω πως όσο μεγαλώνω τόσο γρηγορότερα κυλά ο χρόνος (καλά, θείε Αλβέρτο, ένα αστείο έκανα). Ευτυχώς πού κατά τη διάρκεια του χρόνου άκουσα τόσο πολύ μουσική, όσο δεν άκουσα τα τρία τελευταία χρόνια μαζί. Από τις λίγες χρονιές που έχω μπροστά μου τόσα πολλά άλμπουμς για να επιλέξω.

Δεν μπορώ όμως να εκφράσω γενική άποψη περί της ποιότητας της μουσικής που κυκλοφόρησε μέσα στο 2003. Παρά τις προσπάθειες μου να παρακολουθήσω όλα τα μουσικά είδη, οι ακροάσεις μου σε μουσικές ορχηστρικές, jazz, world και άλλα εξειδικευμένα είδη ήταν περιορισμένες. Περιορίζομαι κι εγώ στον ευρύ χώρο του "εναλλακτικού" ποπ και ροκ ήχου, του post rock και της electronica, που αποτελούν το πεδίο μελέτης μου.

Παρατηρώ ότι στο best μου δεν υπάρχουν πρωτοεμφανιζόμενοι καλλιτέχνες. Επίσης, σε σχέση με το best του 2001, υπάρχουν τρία ίδια ονόματα: οι Mice Parade, οι Fourtet και οι Kammerflimmer Kollektief, όλοι με τα αμέσως προηγούμενα άλμπουμς τους, γεγονός που φανερώνει το κόλλημά μου με δαύτους. Ενώ άκουσα ένα μεγάλο πλήθος νέων καλλιτεχνών, κανένας δεν βρίσκεται μέσα στην ενδεκάδα μου.

Ο Martin Gretschmann είναι η κορυφή των επιλογών μου, έχοντας γράψει και το ομορφότερο τραγούδι που άκουσα φέτος, το 'Into The Universe'. Οι Crescent αποτελούν προσωπική έκπληξη και το 'By The Roads And The Fields' ήταν το πρώτο τους άλμπουμ που άκουσα, παρά το γεγονός ότι είχαν κυκλοφορήσει άλλα τρία στο παρελθόν. Το 'Man With A Movie Camera' των Cinematic Orchestra είναι ότι καλύτερο έχουν κάνει από τις πρώτες ημέρες τους και είναι γεμάτο από εκπληκτικά μουσικά θέματα. Οι Brokeback, οι Matmos και οι Ui δείχνουν συνθετική ωριμότητα, αν και κάπου στο βάθος αχνοφαίνεται το φάντασμα του καθησυχασμού, ιδίως για τους δύο τελευταίους. Οι Do Make Say Think τα κατάφεραν καλύτερα με την τέταρτη προσπάθειά τους ενώ για τους REQ θα ευχόμουν να παρέμεναν στα επίπεδα του περσινού τους αριστουργήματος 'Sketchbook', παρά να μπολιάσουν το φετινό ψηφιακό τους soundtrack με τόση σκοτεινιά.

Τέλος, να κάνω μια μικρή αναφορά στο πλήθος των πολύ καλών συλλογών που κυκλοφόρησαν φέτος διάφοροι καλλιτέχνες, παλιοί (Biff Bang Pow - 'Waterbomb') αλλά και πιο πρόσφατοι (Laika - 'Lost In Space', Mouse On Mars - 'The EP Collection', Red Snapper - 'Red Snapper'). Επίσης, στις τρομερές επανακυκλοφορίες της LTM, με αγαπημένα συγκροτήματα των '80s (Crawling Chaos, Minny Pops, Biting Tongues κ.λπ.)

11 αγαπημένα άλμπουμς

1. Console - Reset the Preset (Virgin)
2. Crescent - By The Roads And The Fields (Fat Cat)
3. Fourtet - Rounds (Domino)
4. Brokeback - Looks At The Bird (Thrill Jockey)
5. The Cinematic Orchestra - Man With A Movie Camera (Ninja Tune)
6. Ui - Answers (Southern)
7. Mice Parade - Obrigado Saudade (Bubble Core)
8. Do Make Say Think - Winter Hymn, Country Hymn, Secret Hymn (Constellation)
9. Kammerflimmer Kollektief - Cicadidae (Staubgold)
10. Matmos - The Civil War (Matador)
11. REQ - Car Paint Scheme (Warp)

(Αγαπημένα τραγούδια από τα παραπάνω άλμπουμς)

Console - Into The Universe
Console - Diagonal
Crescent - Fountains
Crescent - Mica
Crescent - Structure And Form
Fourtet - As serious as your life
Fourtet - And they all look broken hearted
Fourtet - Unspoken
Brokeback - Lupe
Brokeback - Pearl's dream
The Cinematic Orchestra - The Awakening Of A Woman (Burnout)
The Cinematic Orchestra - Yoyo Waltz
The Cinematic Orchestra - Postlude
The Cinematic Orchestra - (The Projectionist + Melody +) Dawn
The Cinematic Orchestra - Evolution
Ui - John Fitch Way
Ui - Answers
Ui - Banjo
Mice Parade - Focus On A Roller Coaster
Mice Parade - And Still It Sits In Front Of You
Mice Parade - Out Of The Freedom World
Do Make Say Think - Ontario Plates
Do Make Say Think - Hooray! Hooray! Hooray!
Kammerflimmer Kollectief - ...denn Nacht ist jetzt schon bald!
Kammerflimmer Kollectief - Sie tranken Regen (Version)
Matmos - For The Trees
Matmos - For the Trees (Return)
Matmos - The Struggle Against Unreality Begins
REQ - Blimpot
REQ - DMX Scratch
REQ - CCK Orchestra
REQ - Cosmic Elements
REQ - Worthing Line

11 αγαπημένα τραγούδια

1. Erik Friedlander - May It Please Heaven
2. Calla (shrapnel mix) - Fear Of Fireflies
3. John Cale - Zen
4. Stromba - Invisible Stink
5. Motorphycho & Jagga Jazzist Horns - Tristano
6. Broadcast - Pendulum
7. Califone - Your Golden Ass
8. Mat Elliot - Cotard's Syndrome
9. American Analog Set - Come Home Baby Julie, Come Home
10. Martina Topley-Bird - Too Tough To Die
11. Matthew Shipp - Vamp to Vibe

Μερικά αγαπημένα βιβλία
(κυκλοφορίες ελληνικών εκδοτικών οίκων 2003)

Irvin Yalom - Θρησκεία και ψυχιατρική (Άγρα)
Δημήτρης Ι. Κυρτάτας - Απόκρυφες ιστορίες (Άγρα)
James Woodall - Χόρχε Λουίς Μπόρχες: Ο άνθρωπος στον καθρέπτη του βιβλίου (Νεφέλη)
Friedrich Nietzsche - Τελευταίες επιστολές 1887-1889 (Άγρα)
Αισχύλου - Αχηλληίς (Μελέτη: Ηλίας Γ. Μαλανδρής) (Περίπλους)
James Davidson - Αρχαίοι Αθηναίοι: Ηδονές, καταχρήσεις και πάθη (Περίπλους)

Δίσκοι, κομμάτια και ζωντανές μουσικές του 2003
του Κώστα Καρδερίνη

Πάει ο κακός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιάαααά!!!

Τι έμεινε όμως πίσω και μέσα μου εκτός από πόνο και λύπες; Κάπου δίπλα στις εικόνες και στα γέλια της Τίνας Χρόνη είναι καταχωρημένα και κάποια άλλα, λιγότερο σημαντικά πράματα. Αυτά που έντυσαν μουσικά και τις δικές μου περσινές στιγμές. Σαν μια ηχοθάλασσα που με κατάπιε, δυστυχώς μόνο για λίγο. Δεν ξέρω αν θα 'ζήσουν' όσο κι εκείνη ή λίγο παραπάνω. Ο νέος χρόνος θ' αποφασίσει. Εν τω μεταξύ, λέω, ας τα καταγράψω κι εγώ καλού κακού.

Ένδεκα μουσικές για/σε ταινίες

1. Step Across the Border - Fred Frith [2002]
Από ένα ιδιόμορφο οδοιπορικό φιλμ αφιερωμένο στο πολύπλευρο ταλέντο και τις μουσικές περιπλανήσεις του ανθρώπου που κάνει μουσική ακόμη κι όταν περπατάει ή ψωνίζει απ' το σούπερ μάρκετ. Εδώ θα συναντήσετε και όλους τους εκλεκτούς του φίλους, την μεγάλη αβανγκάρντ οικογένεια του κόσμου: Tom Cora, Bill Laswell, John Zorn, Bob Ostertag, Arto Lindsay, Joey Baron, Ciro Battista, Marc Hollander, Iva Bittova, Pavel Fajt, Tina Curran κ.α. Απορώ γιατί έκανε δώδεκα χρόνια να κυκλοφορήσει. Η ταινία φτιάχτηκε το 1990.
2. City of God remixed - various [2003]
Ωραίο και το πρωτότυπο αλλά όταν αναλαμβάνουν τα ηνία οι βραζιλιάνοι djs τότε χάνεται η μπάλα. Προεξαρχόντων των Drumagick. Ένας άλλος μουσικός κόσμος αποκαλύπτεται, ξυπόλυτος, κουρελής, αλλά γεμάτος ιδέες και ρυθμούς τρελούς.
3. The Hours - Philip Glass [2002]
Η ήρεμη δύναμη ενός μαιτρ που ντύνει και παράλληλα απογυμνώνει, μ' ένα πέπλο μουσικό, μαστόρικα πλεγμένο και φορεμένο.
4. 101 Reykjavik - Damon Albarn & Einar Orn Benediktsson [2001]
Η κλασική Λόλα των Kinks γίνεται λάστιχο, καουτσούκ, μαστίχα, τσίχλα με μπόλικη ζάχαρη. Από φλαμένκο μέχρι νταμπ κι από ελέκτρο μέχρι χιπ χοπ. Τα remixes πέφτουν βροχή με αποκορύφωμα την καταιγίδα "Bar beaten" του Curver. Χωρίς να λείπουν οι νοσταλγικές στιγμές.
5. Good Bye Lenin! - Yann Tiersen [2003]
Από το καταπράσινο της Αμελί ως το βαθυκόκκινο του Λένιν δεν υπάρχουν πολύ μεγάλες αποστάσεις. Ας μην είμαστε μεμψίμοιροι - χρονιά που έφυγε - ακούστε και χαρείτε ένα απ' τα πιο μελωδικά σάουντρακ της χρονιάς.
6. Divine Intervention - διάφοροι [2002]
Η σουρεαλιστική Θεϊκή Παρέμβαση υπέρβαση επεκτείνεται και στην μουσική επένδυση που συνάδει με τα τραγελαφικά δρώμενα. Οι djs της Παλαιστίνης φαίνονται ιδιαίτερα προικισμένοι. Η ηρωίδα δεσπόζει. Το βλέμμα της ρίχνει στεγανά και γκρεμίζει σύνορα.
7. Lead Us not in to Temptation [music from the film Young Adam] - David Byrne [2003]
Μυστήριο, τζαζ, κλασικές ορχηστρικές ή πιανιστικές διαδρομές, σεβεντιές, μελαγχολία κι ένα κομμάτι με φωνητικά που λέγεται "Speechless". Ο Μπέρνι ακόμη μ' εκπλήσσει ευχάριστα.
8. Michel Vaillant - Archive [2003]
Ένα βιντεογκέημ που έγινε καρτούν και κάποιοι Archive που ανέλαβαν να το πλαισιώσουν μουσικά. Σίγουρα όχι οι Archive που ξέρατε. Αλλά γιατί θα πρέπει να ξέρετε τι να περιμένετε; Σίγουρα πάντως πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον μουσικό περιβάλλον, αλλιώτικο απ' τα άλλα του είδους. Ακούστε το σαν μια κρίσιμη καμπή. Στην καμπή που βρισκόμουν κι εγώ όταν τ' άκουγα.
9. Fallen Angels [Duo luo tian shi] - Frankie Chan, Roel A. Garcia & Shirley Kwan [1995]
Κι όμως είναι μουσική γραμμένη πριν από 8-9 χρόνια. Απίστευτο το πόσο σύγχρονη μοιάζει. Εγώ βέβαια θα σας πρότεινα να δείτε την ταινία. Να δείτε την γυναίκα-σκιά να περιφέρεται τη νύχτα, να φτάνει στο μπαρ, να πηγαίνει στο τζουκ μποξ, να ρίχνει το νόμισμα και να διαλέγει το "Speak my language" της σούπερ-Laurie. Για νάχετε τη χαρά να βιώσετε πως μπορεί να επενδυθεί οπτικά το ακαπέλα "Only you" των Flyin' Pickets και πως αυτό παραπέμπει στους Yazoo!
10. Frida - Elliot Goldenthal [2002]
Εκτός του προαναφερθέντος, παρελαύνει μουσικά όλη η μεξικάνικη φολκ παράδοση: Lila Downs, Chavela Vargas, Caetano Veloso, Mariachi Juvenil, Cojolites, Trio Marimberos, Trio Huasteco Caimanes, El Poder Del Norte και δε συμμαζεύεται. Cd με ξεσηκωστική μουσική και όχι μόνο! Έχει και μαλτιμήντια εξίσου πολύχρωμο.
11. Love is the Devil - Ryuichi Sakamoto [1998]
Ο Φράνσις Μπέικον συναντά το πιάνο του Ριγιούτσι Σακαμότο. Σκοτεινό όσο και δελεαστικό. Παλαιότερο αλλά πέρσι το βρήκα πέρσι το άκουσα. Θορυβώδες και ερυσιβώδες όπως και η ζωγραφική ή η ζωή του 'διαβόλου' καλλιτέχνη. Ενδοσκοπικό και αυτοσυγκεντρωτικό. Ακριβώς ότι χρειάζεται.

Δεκα-δύο μουσικά εικον-αποσπάσματα που μ' έκαναν σαρανταδυό κομμάτια

0. Μοιρολόι - Μαρίζα Κωχ
[Φλέρυ, τρελή του φεγγαριού - από την ταινία του Αντώνη Μποσκοϊτη]
1. Ένα τραγούδι δε φτάνει - Γιάννης Κοκιασμένος
[από την ομώνυμη ταινία της Ελισάβετ Χρονοπούλου]
2. I put a spell on you - Natasha Atlas
[από την Θεϊκή Παρέμβαση του Ελία Σουλεϊμάν]
3. Ο Δρόμος προς τη Δύση - Ross Daly
[από το ομώνυμο δραματοποιημένο ντοκ. του Κυριάκου Κατζουράκη]
4. Ode to loneliness - Άκης Δαούτης
[από τα Μάτια Από Νύχτα του Περικλή Χούρσογλου]
5. Truck scene - Στάθης Ιωάννου
[απ' το Όλο το Βάρος του Κόσμου του Θάνου Αναστόπουλου]
6. Το βαλς του Μουσταφά / Χορός Kalabush - Μιλτιάδης Παπαστάμου
[από το Kalabush των Φλωρίδη-Νικολαϊδη]
7. Η ομπρέλα του Βοσπόρου - Ευανθία Ρεμπούτσικα
[από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ Κουζίνα του Τάσου Μπουλμέτη]
8. Καλειδοσκόπιο - Παναγιώτης Στέφος
[από τo ντοκ. Πατρίδα Είναι η Παιδική Ηλικία του Αλεξ. Παπαηλιού]
9. Amor De Verao remix - Drumagick
[από το City of God remixed της ομώνυμης ταινίας]
10. Lonely Christmas - Gabriel Yared
[από την Sylvia {Plath} της Christine Jeffs]
11. Λεφτά, Money, Dollars [Phazer mix] - Νίκος Γιουσέφ
[από την μ.μ. Ήταν να μην Πατήσει το Πόδι του στην Αθήνα του Μαρίνου Μουζάκη]

1+13 ζωντανά όνειρα [Lila forever]

0. Lila Downs, Sani Hill, 02/08/03
1. Ντίνος Σαδίκης + Terry Lee Hale, Ξυλουργείο, Μύλος, 02/02/03
2. Zita Swoon, Mylos club, 30/03/03
3. Lost Bodies, Ξυλουργείο, Μύλος, 04/04/03
4. Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Θέατρο Δάσους, 30/06/03
5. Αλτσχάιμερ Μπιτ, πάρκο Αχεροποιήτου, 19/06/03
6. Bokomolech, Mylos club, 11/04/03
7. Do Make Say Think, Ξυλουργείο, Μύλος, 01/11/03
8. Steve Wynn + Σεμέλη Ταγαρά, secret gig, Residents bar, 16/02/03
9. Zombie Nation, Urban Rhythm, ΔΕΘ, 17/05/03
10. Beth Orton, Mylos club, 22/03/03
11. Dwayne Sodahberk, + kid606, Mylos club, 17/10/03 σουηδός
12. Pink Martini, Νέα Σκηνή του Fix, 15/11/03
13. C+M+Y+K & Hugo Race, Ξυλουργείο, Μύλος, 05/12/03

ΥΓ1: Για την Φλέρυ! Ένα ποίημα του Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλου που επίσης θα βρείτε στο σάουντρακ "Φλέρυ, τρελή του φεγγαριού". Ακούστε το και ξανακούστε το με πάθος και χωρίς φόβο. Αυτός πάει πέταξε.

ΥΓ2: Αρκετά από τα εικον-αποσπάσματα θα τα βρείτε συγκεντρωμένα στο 4ο συλλεκτικό cd της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών με τίτλο "Ο δημιουργός σε πρώτο πλάνο" που περιέχει ένα μουσικό θέμα από κάθε ταινία που συμμετείχε στα Κρατικά Βραβεία 2003.

Ανασκόπηση 2003
του Νίκου Ντάσιου

Ήταν μια δύσκολη χρονιά, γεμάτη από μικρές νίκες και μεγάλες ήττες. Γυναίκες, μουσικές, πιτόγυρα (απ' όλα χωρίς κρεμμύδι) και παλιοί φίλοι πέρασαν με ταχύτητα, γυρεύοντας δανεικά, αφήνοντάς μας παγερά αδιάφορους, γοητεύοντας, δίνοντας αμφίβολες υποσχέσεις και φυσικά απογοητεύοντάς μας, σε διάφορους συνδυασμούς.

Διαχρονική παρατήρηση: Ο ετήσιος απολογισμός πάντα μας βρίσκει λιγότερο αισιόδοξους, περισσότερο άφραγκους, σοφότερους, μεγαλύτερους (μπλιάχ), με τρύπια παπούτσια και ταλαιπωρημένα αυτιά. Μοναδική παρηγοριά εκείνη η παλιά κινέζικη παροιμία που έλεγε σοφά «μόνο οι νεκροί δεν μεγαλώνουν», την οποία μπορούμε με άνεση να παραφράσουμε σε «μόνο οι κουφοί (και οι μαζωνακοκκινόπληκτοι) δεν την έχουν πατήσει με σκάρτα cd's». Σύντροφοι, σε αυτήν την μοναχική (και στρωμένη με γαϊδουράγκαθα) πορεία προς τον θάνατο (καλό εεέ;) ήταν τα παρακάτω μικρά αριστουργήματα του Σαββατόβραδου (ξέρετε ποιο εκείνο, που είτε σας «κλάσανε» όλοι, είτε πήγαν ομαδικώς στον Τσαλίκη).

1. Four Tet - Rounds
Ίσως ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς και το γεγονός ότι είναι instrumentalικός αυξάνει ακόμα περισσότερο την αξία του. Τιιι, δεν τον ακούσατε ακόμη;
2. Kings of Leon - Youth and young manhood
Η βρωμερή παλιά συνταγή ζει και βασιλεύει (κάτι σαν τα τηγανιτά αυγά ένα πράμα). Όταν είσαι πεινασμένος είναι εκεί και χωρίς πολλά - πολλά σε ταχτοποιούν δεόντως. Τι κι αν ο μάγειρας φέρει νωπά ακόμα τα σημάδια της εφηβείας (σπυριά κάτω από την πλούσια κόμη), τα αυγά είναι φρέσκα και εμείς πεινασμένοι.
3. Ballboy - A guide for the daylight hours
Ένα cdάκι, κάτσε καλά. Πλημμυρισμένο από άφθονο αυτοσαρκαστικό κυνισμό (τραγούδια με τίτλους όπως «I wonder if you are drunk enough to sleep with me tonight») και γλυκόπικρο χιούμορ («I lost you, but I found country music»), πρέπει να μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί αγνοήθηκε σχεδόν παντελώς. Βρε μήπως είμαστε και εμείς μπαγλαμάδες και αμνοερίφια σαν τους άλλους; (ξέρετε ποιους).
4. Willard Grand conspiracy - Regard the end
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή τον παρεξήγησα, όπως αλήθεια είναι και ότι δεν μπορεί να φτάσει το θεοσκότεινο μεγαλείο του 'Flying low'. Όμως, τα πνευστά, όπου μπήκαν ήταν διακριτικά και τη σκοταδόψυχη διάθεσή τους αντικατέστησε μια μελωδικότατη θλίψη σπάνια στις μέρες μας.
5. Sodastream - A minor revival
Ένα lo-fi (;) αριστούργημα γεμάτο ευαισθησία που αιφνιδιάζει με την απλότητα του. Εννοείται ότι η μπουρζουαζία του μουσικού τύπου θα το προσπεράσει σφυρίζοντας αδιάφορα. Προφανώς είναι πολύ απλό για να το καταλάβουν, δεν πειράζει αυτοί χάνουν.
6. Mogwai - Happy songs for happy people
Φυσικά καμία σχέση δεν έχει ο τίτλος με το περιεχόμενο, και φυσικά οι Mogwai μας θυμίζουν, πως και γιατί ερωτευτήκαμε το postrock. Ο έρως την κάνει, αλλά οι Mogwai μένουν.
7. Calexico - Feast of wire
Τώρα που καταλάγιασε η calexikoμανία μπορούμε χαλαρά και χωρίς τύψεις να τους βάλουμε εκεί που πρέπει, τιμώντας τους για τον καλύτερο (έως τώρα) δίσκο της καριέρας τους (κι ας μην έβγαλε hit). Είναι! θεωρώ περιττό να τονίσω ότι πολλοί από τους κλανιάρηδες που τους αποθέωναν πριν κάνα δυό χρόνια δεν το πήραν καν χαμπάρι.
8. Dandy Warhols - Welcome to the monkey house
Ένα αξιόλογο cd, παιχνιδιάρικο, με το χιτάκι του αλλά και μερικές συνθέσεις που φυτεύτηκαν στο κεφάλι μας για τα καλά. Εννοείται ότι δεν είναι το απαύγασμα της καριέρας τους αλλά είναι σαφώς καλύτερο από τη μιζέρια των κατακριτών τους (ξέρετε τώρα, αν βγάζανε κάτι σαν το Bohemian - τώρα που πιάσανε την καλή θα ήταν εύκολο - θα τους κράζανε γιατί επαναλαμβάνονται και διότι ξεπουλήθηκαν στην εμπορικότητα).
9. Ryan Adams : Love is Hell vol 1 & vol 2
(Αυτά πάνε μαζί διότι αρχικά ήταν σε ένα τεμάχιο) Μια είσοδος της τελευταίας στιγμής με ότι κι αν συνεπάγεται αυτό, ένας καταθλιπτικός δίσκος, έως υποτονικός κάποιοι θα πουν, που ηχεί μελωδικότατα στα αυτιά μας μετά το μέτριο 'Rock'n'Roll'. (Ryan we still love you).
10. Elbow - Cast of thousands
Τους κατηγόρησαν ότι coldplayζουν. Χεστήκαμε...
11. The White Stripes - Elephant
Είναι σπαστικά τα κωλόπαιδα και το promotάρισμά τους είναι τουλάχιστον απαράδεκτο, αλλά μπορούν και βγάζουν όμορφα, πιασάρικα κομμάτια. Να τα χαίρονται λοιπόν..
12. Zoot Woman - Zoot woman (εκτός συναγωνισμού).
Κατ' αρχήν δεν είναι στο στυλ μου η λαγνεία των 80's (που είναι και της μόδας), αλλά κομμάτια σαν το «Snow White» και το «Gray Day» μας πείθουν ότι είναι αξιόλογοι και μελωδικοί.

Να διευκρινίσω αγαπητοί φίλοι, ότι τα παραπάνω είναι με σειρά αξιότητας, αλλά ξέρετε καλύτερα από εμένα ότι αυτό δεν σημαίνει και τίποτα. Κύριοι (άντε και κυρίες) μακάρι το νέο έτος να μας φέρει καλύτερα cdια, να μας επιστρέψουν τα δανεικά από πρόπερσι, να γνωρίσουμε το χαριτωμένο κορίτσι που δουλεύει στο video club απέναντι (και να ξεκουμπιστεί ο λιγδιάρης γκόμενός της), να πάρει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ, να πιάσουμε επιτέλους κάνα φράγκο στο στοίχημα, να δούμε καμιά συναυλία της προκοπής, να ζήσουμε μια σύντομη (αλλά παθιασμένη σχέση) με την Angelina Joli (τώρα μάλιστα που χώρισε με τον παπάρα), να φτηνύνουν τα cd, να ζήσετε καλά και εμείς καλύτερα...

'Facts, Not Feelings' But ... Not Always - The 2003 Rewind
του Πάνου Πανότα

Οι ανασκοπήσεις είναι το εν κατακλείδι εστέτ κάθε χρονιάς. Και αυτό εδώ το κείμενο είναι τα τελευταία σχόλια, μετά και απ' τις λίστες των επιλογών, που λόγω αυτού του ρόλου του συχνά ενέχει και βγάζει λίγη αμηχανία. Χαμογελώ και μόνον σκεφτόμενος πως τελικά ακόμη και ο Ιώβ έχασε την υπομονή του και ενώ το κεντρικό θέμα μας είναι και θα παραμείνει η μουσική και η ανεξάντλητη διαφορετικότητά της, φέτος θα γράψω πρώτα για κοινωνία, ζωή και πολιτική, χωρίς να αποπροσανατολίσω κανέναν. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, εξάλλου, το πρώτο που αποτιμούμε είναι το πόσο μεγάλωσε η απόσταση από τη χαμένη μας παιδικότητα. Είναι ένα μέγεθος που ανέκαθεν μετριέται με ένα χρονόμετρο το οποίο δεν φτάνει στην λεπτομέρεια του λεπτού ή της ώρας, αλλά οι χτύποι του γυρνάνε έτη.

Μερικά λοιπόν από αυτά που το 2003 με έκαναν με τον οποιοδήποτε τρόπο, πολλές φορές αποκλειστικώς και απροσδιορίστως διαισθητικό, ευτυχέστερο: οι δικοί μου άνθρωποι, οι οποίοι ξέρουν ποιοι είναι και ίσως να θέλουν εδώ να παραμείνουν ανώνυμοι - οπότε το σέβομαι, η ομάδα του Mic, το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου, τα τεύχη του 'Please, smile Mr. Dark!!' που ξεκίνησαν να γράφονται πριν μερικά χρόνια με σκέψεις και τρόπο ίδια με το ημερολόγιό μου στα χρόνια του στρατού, εξακολουθούν να βγαίνουν έτσι προσωπικά μέχρι σήμερα και που με ξαφνιάζουν ακόμη και μένα που τα βλέπω δημοσιευμένα δυο φορές το μήνα - τα ανοίγεις και αν βρεις κάτι ενδιαφέρον, στέκεσαι, αν όχι, βγαίνεις με ένα κλικ για κάτι άλλο, έτσι και τόσο απλά, το ίδιο κάνω κι εγώ - οι δύο βδομάδες τέλος Αυγούστου-αρχές Σεπτέμβρη στην άδεια Ηρακλειά - διάβασα πέντε βιβλία σε έξι μέρες και εξακολουθούσα να διψάω, ο διπλός ελληνικός, σκέτος χωρίς ζάχαρη, ο Michael Moore στη φετινή απονομή των Oscar, η σειρά 'Η Ζωή Μετά' του Αρκά στο κυριακάτικο Έψιλον και στα τρία του βιβλία, κάποια απογεύματα με μια πολύ αγαπημένη παρέα σε μπυραρία της οδού Στουρνάρη, τα πρωινά Σαββάτου στο Μοναστηράκι, η βροχή, ένα graffiti σε τοίχο κοντά στα Διυλιστήρια Ασπροπύργου - 'God Save The Ultras!', οι μικρές περιπλανήσεις μου με ηλεκτρικό & αστικά, η αλληλογραφία που αντάλλαξα με ανθρώπους που σκέφτονται, έχουν άποψη και την καταθέτουν, κάποιες σελίδες από έντυπα fanzines, οι μπάντες του δρόμου, τα κάλαντα που δεν αξιώθηκα να ακούσω, το ότι εκδίδεται ακόμη 'Ο Καζαμίας', το κομπολόι μου και πολλά, πολλά άλλα.

Πράγματα που με έκαναν ευθέως πιο δυστυχισμένο ίσως να μην υπήρξαν. Να κάποια όμως που με προβλημάτισαν αρνητικά (λέγεται πως σε όποιον σκέφτεται πάρα πολύ, η ευτυχία ενίοτε τον προσπερνάει): η τηλεόραση, το κινητό, ο αμερικανικός μιλιταρισμός και η με τα όπλα αρπαγή και καταστροφή, η αστερόεσσα καθαυτή, η αναβίωση των αποικιών ως στρατηγική, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, που δεν υπάρχει, τα Ολυμπιακά έργα που έκαναν την πρωτεύουσα λαβύρινθο, αλλά και αυτά ειδικώς από μόνα τους, οι εμμονές μου, οι εφιάλτες μου, τα ψέματα - δικά μου ή των άλλων, ο θάνατος κοντινών προσώπων, ο Άγιος Βασίλης που δεν ήρθε, κάποια κείμενά μου, τρία άσχετα μεταξύ τους πολυαγαπημένα βιβλία από τα φοιτητικά μου χρόνια που έχω stand by προς διάβασμα για πολλοστή φορά ('Το Μονόγραμμα΄ του Οδυσσέα Ελύτη, 'Το Συνειδητό Μάτι' της Πόλυ Κασδά και 'Το Μεγάλο Ρεμάλι' του Reiser), αλλά και φέτος δεν πρόλαβα, οι ηλεκτρονικοί ιοί, που νομίζω πως τους υποτιμώ, αλλά αυταπατώμαι, ο κακός μου εαυτός, οι εικόνες Αφρικής σε τόπους γεωγραφικά αλλού και μερικές φορές πολύ κοντά μας, τα παιδιά που πεθαίνουν από πείνα σε μέρη αυτού του πλανήτη, την ίδια στιγμή που κάπου αλλού πνίγονται από τις χωματερές των πεταμένων περισσευμάτων, η κυβέρνηση αυτής της χώρας, που για τις επερχόμενες εκλογές παράτησε καθετί άλλο κάνοντας την επανεκλογή αυτοσκοπό, οι στρατιωτικές παρελάσεις στις εθνικές επετείους, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, το ότι δεν καταναλώθηκα όσο ήθελα και πολλά, πολλά άλλα.

Και φυσικά έπονται όλων των παραπάνω τα αγαπημένα της χρονιάς (και όχι καλύτερα, ο γνωστός απωθητικός και πομπώδης επιθετικός προσδιορισμός που διαβάζουμε κατά κόρον αυτές τις μέρες). Το ξέραμε όλοι πως εν κατακλείδι θα καταλήγαμε να μιλήσουμε για μουσική εδώ. Όπως θα διαπιστώσετε η δική μου λίστα των έντεκα + έντεκα έχει όλα όσα έλειπαν από τους καταλόγους του φετινού 2003 Rewind του The Wire, οι οποίοι και με άγγιξαν ομολογώ λιγότερο από ποτέ. Κάθε χρόνο βγαίνει σπουδαία μουσική και μας περιμένει να την ανακαλύψουμε.

Υγεία, καλή διάθεση και καλοτυχία σε όλους τον νέο χρόνο ...

A. Albums

1. ARCA - Angles
2. THE BAD PLUS - These Are The Vistas
3. MATT ELLIOTT - The Mess We Made
4. THE CINEMATIC ORCHESTRA - Man With A Movie Camera
5. KOPERNIK - Kopernik
6. KAMMERFLIMMER KOLLEKTIEF - Cicadidae
7. IMMENSE - Hidden Between Sleeves
8. YANN TIERSEN - Good Bye, Lenin!
9. JAGA JAZZIST - The Stix
10. VIA TANIA - Under A Different Sky
11. PRAM - Dark Island

B. Favorite Tracks

1. PIANO MAGIC - Speed The Road, Rush The Lights
2. SNOG - Into The Light
3. LUMEN - Pearls
4. 1 MILE NORTH - In 1983 He Loved To Fly
5. RACHEL'S - Last Things Last
6. FOUR TET - And They All Look Broken Hearted
7. MURCOF - Ulysses
8. ELIXIR - Trapdoor To Another Life
9. BLACK SUN ENSEMBLE - I Am I Was
10. PLACEBO - Protect Me From What I Want
11. CORDION - Home

Ανασκόπηση 2003
του Γιάννη Κατσαντώνη

Έχω την αίσθηση ότι ο χρόνος που πέρασε ήταν καλύτερος από αυτόν που διαδέχτηκε. Όχι ότι βγήκε τίποτα συνταρακτικό ή εμφανίστηκε κάτι το πρωτοπόρο. Υπήρξαν όμως μια πλειάδα καλών δίσκων και πολλά όμορφα singles. Σε πολλά από αυτά που ξεχώρισαν εύκολα διακρίνει κανείς πολυσυλλεκτικότητα επιρροών και ομογενοποίηση ετερόκλητων ερεθισμάτων. Φυσιολογικό γεγονός αν αναλογιστεί κανείς το σύνθετο περιβάλλον εντός του οποίου πραγματώνεται η μουσική δημιουργία. Όμως ανησυχητικό είναι ότι αυτό το περιβάλλον πιο πολύ έχει να κάνει με οτιδήποτε παρουσιάστηκε τα προηγούμενα χρόνια αξιοποιώντας ένα ποικίλο παρελθόν, παρά με σύγχρονες τάσεις ή στάσεις ζωής όπου θα εισάγεται κάτι το ανανεωτικά νέο.

Δε βοηθάει και το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Για να γίνω πιο σαφής, το ροκ και ότι το ακολούθησε, ήταν το κύριο μέσο έκφρασης της youth culture όπως αυτή εμφανίστηκε ως επίπτωση της θεσμοθετημένης παράτασης της εφηβείας. Μόνο που τότε εκφράστηκε αρχικά η αντίδραση και η αμφισβήτηση στις υπάρχουσες κοινωνικές δομές ενώ κατόπιν η απογοήτευση για το ατυχές αποτέλεσμα, και η βιομηχανική θλίψη των αστικών κέντρων. Όμως οι περισσότεροι σημερινοί νέοι δεν είναι αρνητές της ενήλικης πραγματικότητας, ενσωματώνουν την κυρίαρχη υλική νοοτροπία στη συμπεριφορά τους και ενστερνίζονται την εντατικοποίηση που θα τους προετοιμάσει για το στυγνό επαγγελματικό στίβο. Έτσι βλέπουν τη μουσική δημιουργία σα μέσο εύκολης διασκέδασης αποκομμένη από τις συγκρούσεις της κοινωνικής πραγματικότητας και αποστασιοποιημένη από καλλιτεχνικό προσανατολισμό. Ακόμα και η ηλεκτρονική σκηνή δε δείχνει ν'ανταποκρίνεται στο μεσιακό χαρακτήρα που αρχικά της αποδόθηκε αν και δείχνει η πιο πιθανή για να βγάλει κάτι μεγάλο.

Ευχή για τον νέο χρόνο η εμφάνιση κάτι πραγματικά νέου και καινοτόμου, όσο και αν κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο.

ΔΙΣΚΟΙ

A minor revival - SODASTREAM
Με αυτό το δίσκο, που ακούγεται σαν η καλύτερη μέχρι τώρα δουλειά τους, καθιερώνονται ως μεγάλο συγκρότημα. Απόλυτα το αξίζουν.
Stellastarr* - STELLASTARR*
Αρτίστικες κραυγές, πολύτιμα κομμάτια του ηχητικού παζλ της απόλυτης Μητρόπολης. Πέρυσι ήταν οι Interpol. Φέτος αυτοί ξαφνιάζουν με τον πρωτόλειο δυναμισμό τους. Big Apple strikes again.
Dear catastrophe waitress - BELLE AND SEBASTIAN
Η ευλογία του να είσαι απλός και όχι απλοϊκός, μελωδικός και όχι γλυκανάλατος, γοητευτικός και όχι αυτάρεσκος, ιδιαίτερος και όχι απομονωμένος. Η ευτυχία του να ωριμάζεις καλυτερεύοντας.
Rounds - FOUR TET
Δέκα συνθέσεις που σε περιβάλλον pc ισορροπούν επιδέξια ανάμεσα σε ηλεκτρονικές φόρμες, ειρηνικούς πειραματισμούς και brit pop ενθύμια. Το OK Computer του Kieran Hebden.
Monday at the Hug & Pint - ARAB STRAP
Συγκινούν οι σκωτσέζικες βινιέτες, τα μέθυσα μοιρολόγια τους. Λες και έχουν γραφτεί για αυτούς που θα περάσουν ακόμα μια νύχτα ανάμεσα σε πολύβουες μπάρες προσπαθώντας να ξεχάσουν ή να ξεχαστούν.
You are free - CAT POWER
Σε κερδίζει η αμεσότητα της τραγουδοποιίας της, η λιτή προσέγγιση σε όλα αυτά που την απασχολούν και την προβληματίζουν. Μια κοπέλα μεγαλώνει και δεν δείχνει να χρειάζεται περιττά στολίδια και φτιασίδια.
Wallpaper for the soul - TAHITI 80
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της belle epoque pop δεν κατορθώνει να ξεφτίσει την αξία του. Χαλαρωτικές στιγμές ευθυμίας για ηλιόλουστα απογεύματα σε παρισινά μπιστρό.
David Holmes presents the Free Association - FREE ASSOCIATION
Τράβηξε αδιόρατα τον άσσο από το μανίκι της συμμορίας των έντεκα. Έκτοτε δεν χάνει παρτίδα και αυτή εδώ του η παρουσίαση κρίνεται ως η πιο πετυχημένη κίνηση στη θαυμαστή καριέρα του.
I trawl the megahertz - PADDY MC ALOON
Κοντεύοντας τα πενήντα μια αρρώστεια τον τύφλωσε προσωρινά, το group του πνέει τα λοίσθια, μα το σίγουρο είναι πως δεν βρίσκεται σε αυτή τη λίστα από οίκτο. Και ας λείπει η εκφραστική φωνή του.
Here's Tom with the weather - SHACK
Είκοσι και βάλε χρόνια από το κεφάλαιο των Pale Fountains και ο μεσήλικας πια Head καλά κρατεί. Παραμένει από τους καλύτερους της γενιάς του αν και καλό θα ήταν να'χαμε νέα του συχνότερα.

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ (Δεν περιέχονται στα παραπάνω)

True o form - HYBRID
Σε μεγάλη φόρμα το Χούκιο μπάσο.
Jerk it out - CAESARS
Και ο δίσκος καλός ήτανε.
Rock hard times - EELS
Πράγματι.
There there - RADIOHEAD
Αν και από το '98 και έπειτα είναι κλάφτα Χαράλαμπε.
Gay bar - ELECTRIC SIX
Όσο πάμε λιγοστεύουμε.
When sun falls on my feet - STARLET
Στον αστερισμό της τρομπέτας.
Hey ya! - OUTCAST
Niggers With Attitude.
The best of Jill Hives - GUIDED BY THE VOICES
Το καλύτερο τους μέχρι τώρα.
Neumond inselhin - KAMMERFLIMMER KOLLEKTIEF
Ευχάριστο νέο από το βόρειο μέτωπο.
Elevator love letter - STARS
Πρωτότυπες ερωτικές εξομολογήσεις.

Ταινία και soundtrack της χρονιάς : Good bye Lenin
Ο Yann Tiersen με την εμπνευσμένη ηχητική του επένδυση πριμοδοτεί τον συναισθηματισμό των εικόνων του Wolfgang Becker. Ο νεαρός 'όλα για τη μητέρα μου' Alex δημιουργεί έναν προηγούμενο κόσμο τόσο κοντά χρονικά, όμως τόσο μακρυά βιωματικά. Εμείς μέσα από μια τρυφερή ιστορία παρακουλουθούμε το τέλος της τιμωρίας ενός λαού για τα προγενέστερα σφάλματα του.

Καλή χρονιά.

Tα καλύτερα του 2003
του Άκη Καλλόπουλου

Πάει κι αυτό λοιπόν. Το 2003 είναι παρελθόν. Ελπίζω παρελθόν να μείνουν και οι κακές στιγμές του και να έχουμε να θυμόμαστε μόνο τις ευχάριστες.

Για να είμαι ειλικρινής το να καταρτίζω "λίστες" δεν είναι και το καλύτερό μου, αλλά μια κλεφτή "ακουστιά" θα ρίξουμε, έτσι για το εθιμοτυπικό. Πάμε λοιπόν:

ΔΙΣΚΟΙ

1. CAVE IN - Antenna
Προτιμότερη αυτή η Antenna από την άλλη του ΑΝΤ1.
2. RADIOHEAD - Hail to the thief
Η συντροφιά μου σ' ένα άσχημο καλοκαίρι.
3. MARS VOLTA - De-Loused in the comatorium
Mου θυμίζουν At The Drive-In
4. WHITE STRIPES - Elephant
Χμ... Ας γίνω λίγο trendy. Πειράζει;
5. ASIAN DUB FOUNDATION - Enemy of the enemy
Το να παίζεις υπέροχη μουσική και να την συνδυάζεις με στίχους που σε κάνουν να σκεφτείς λίγο παραπάνω ήταν κάτι που πάντα το γούσταρα.
6. STELLASTARR* - Stellastarr*
Μου θυμίζουν 80's New Wave και την εφηβεία μου. Λυγμ-κλαψ φτωχά μου νειάτα.
7. MARK EITZEL - The ugly American
Άσχημος ξεάσχημος ο "Αμερικάνος" μας συγκίνησε για όλη την χρονιά. Καταπληκτικό ρετουσάρισμα (μήπως φταίει ο κυρ-Μανώλης;).
8. BRITISH SEA POWER - The decline of British sea power
Λίγος Bowie παραπάνω και κιθάρες που θυμίζουν παλιά καλά βρετανικά σχήματα ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν.
9. ELECTRIC SIX - Fire
Το πιο απολαυστικό μουσικό "μπαστάρδεμα της χρονιάς".
10. STEVE WYNN & THE MIRACLE 3 - Static transmission
Σ' αγαπάω, σ' εκτιμάω αλλά αν συνεχίσεις έτσι λιγουλάκι δύσκολα θα ξαναδείς δεκάδα. Φιλιά στην Linda!!
11. TOMAHAWK - Mit gas
Καλά αυτός έχει ξεπεράσει προ πολλού και τον στρατηγό Patton! Τα σέβη μου τρελοστρατηγέ μου!!

11 LIVE ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΑΣΜΟΥΡΗΘΗΚΑ

1. MARK LANEGAN BAND - Ταξίδι!
2. QUEENS OF THE STONE AGE - Χάσιμο!
3. RESIDENTS - Προσκύνησα
4. INTERPOL - Εσωτερικότητα
5. ELECTRIC SIX - Διασκέδασα
6. DEUS EX MACHINA - Ροκάρισα
7. BOOMSTATE - Αποκάλυψη
8. DEATH IN VEGAS - Χόρεψα
9. TOMAHAWK - Ηχοτρομακρατήθηκα!
10. KATATONIA - Σουηδία!
11. ANATHEMA - Διασκ-εύασα!

11 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΑ

1. SONGS: OHIA - I've been riding with the ghost
2. MARK EITZEL - Western sky
3. RADIOHEAD - Where i end you begin
4. CAVE IN - Inspire
5. STELLASTARR* - Homeland
6. CEASARS - Jerk it out
7. CURSIVE - The recluse
8. ASIAN DUB FOUNDATION - Fortress Europe
9. DEUS EX MACHINA - Greedy
10. DEFTONES - Bloody cape
11. NICK CAVE AND THE BAD SEEDS - Bring it on

Ανασκόπηση 2003
του Γιάννη Παπαϊωάννου

Ποια ήταν τα καλύτερα της χρονιάς; Οπωσδήποτε περισσότερα από 11, όσο και αν γκρινιάζουν μερικοί. Από την άλλη, πόσα από τα περισυνά "καλύτερα" θυμόμαστε ακόμη; Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να ξέρουμε ποια απ' αυτά που ακούσαμε μέσα στο 2003 έχουν την θέση τους στο γενικότερο σχήμα των πραγμάτων και ποια ήταν μόνο προϊόντα εφήμερων συγκυριών και ενθουσιασμών. Μέχρι τότε, the winners are...

ALBUMS

1. Cat Power: You Are Free
(επειδή less is more...)
2. White Stripes: Elephant
(καθόλου μικρό επίτευγμα, με όλα τα φώτα επάνω τους)
3. Black Keys: Thickfreakness
(από το πουθενά, η καλύτερη από τις φετινές αναβιώσεις)
4. Firewater: The Man On The Burning Tightrope
(η επιστροφή του ασώτου)
5. Gossip: Movement
(απλό και διαβασμένο punk-blues με περίσσευμα ενέργειας)
6. Constantines: Shine A Light
(punk που ξέρει από που έρχεται και που πηγαίνει)
7. Jucifer: I Name You Destroyer
(έκαναν την υπέρβαση στο hardcore) 8. Tomahawk: Mit Gas
(σταθερή αξία)
9. Desert Sessions: Desert Sessions 9 & 10
(η συνεργασία της χρονιάς)
10. Yeah Yeah Yeahs: Fever To Tell
(και μόνο για την Karen O και το Maps)
11. French Kicks: One Time Bells
(σύνοψη της NY-pop)

SONGS

1. Songs: Ohia: I've Been Riding With The Ghost
2. Cat Power: Free
3. Yeah Yeah Yeahs: Maps
4. White Stripes: Seven Nation Army
5. Constantines: Tank Commander
6. Desert Sessions: There Will Never Be A Better Time
7. Gossip: Fire/Sign
8. Fuzztones: My Brother The Man
9. French Kicks: Right In Time
10. I-Wolf: Positivity
11. Stellastarr*: In The Walls

2003 - Μια χρονιά με μια ματιά
του Αντώνη Ξαγά

Υπάρχουν κάποια «έθιμα» και παραδόσεις τα οποία με τα χρόνια έχουν πια εγγράφει στο DNA μας. Για ένα μουσικό περιοδικό ένα τέτοιο έθιμο είναι, με την ανατολή μιας νέας χρονιάς να καταρτίζει λίστες με τα καλύτερα, τα χειρότερα, τα σπουδαιότερα, τα κάθε λογής -ότερα της χρονιάς που πέρασε. Και εδώ στο Mic τηρούμε το έθιμο αυτό, με την κρυφή ελπίδα ότι ο έρμος ο αναγνώστης δεν έχει ήδη απηυδήσει από τον βομβαρδισμό με λίστες! Χωρίς φιλοδοξίες να καλύψω όλο το μουσικό βάθος και πλάτος, ξεκινάω...

Ο όγκος της μουσικής παραγωγής άλλωστε είναι πια τόσο αχανής και τεράστιος που προκαλεί ίλιγγο για να μην πω και συμπλέγματα ανεπάρκειας. Τέλος πάντων, από τα κάποιες δεκάδες μουσικά έργα που ταλαιπώρησαν (με την καλή και την κακή έννοια) τα αυτάκια μου αυτήν τη χρονιά, επέλεξα μερικά που ξεχώρισαν, που μου έκαναν με κάποιο τρόπο «κλικ»! Χρειάζεται να τονίσω την υποκειμενικότητα της άποψης; Ελπίζω όχι! Όλα αυτά τα έργα άλλωστε δεν έχουν περάσει τα σκληρά και εξουθενωτικά test αντοχής που εφαρμόζει το εργαστήρι του Δόκτορα Χρόνου, ο οποίος είναι και ο τελικός κριτής! Ακόμη δεν τα έχει πασπαλίσει και η «άχνη» της νοσταλγίας. Πιθανότατα σε λίγα χρόνια όσοι επιστρέψουμε σ' αυτές τις σελίδες να γελάμε με τις επιλογές μας αλλά κυρίως με τις παραλείψεις μας! Αυτή όμως δεν είναι και η χάρη τέτοιων εγχειρημάτων;

Πριν δούμε τις επιλογές, ας κάνουμε μια γενική παρατήρηση: ένα χτυπητό χαρακτηριστικό και αυτής της χρονιάς ήταν οι κάθε είδους αναβιώσεις, αναστάσεις, επαναφορές, επαναπροσεγγίσεις, επιστροφές ή όπως αλλιώς λέγεται αυτή η μόδα. Απ' όλα είχε ο μπαχτσές: garage από τα 60s, glam από τα 70s, gothic, synth pop και metal από τα 80s... Και δεν βλέπω να αλλάζει αυτή η τάση στο μέλλον (η οποία δεν είναι απαραίτητα κακή στο σύνολο της!). Θα δείξει...

Ιδού λοιπόν τώρα 11 δίσκοι και 11 τραγούδια (χωρίς αξιολογική σειρά):

11 ΔΙΣΚΟΙ

1. Tour de France Soundtracks - KRAFTWERK
Καλά, έβγαλαν δίσκο οι Kraftwerk μετά από 17 χρόνια και δεν θα είναι στην λίστα με τα καλύτερα μου;; Αποκλείεται! Πέστε με κολλημένο, προκατειλημμένο, ότι θέλετε! Είμαι! (και τους συγχωρώ ακόμη και την εμφάνιση τους στα βραβεία του MTV).
2. Director's cut - RECHENZENTRUM
Σαν τρίποντο στα τελευταία δευτερόλεπτα της χρονιάς (α ρε Πέτζα!!) χτύπησε αυτό το δισκάκι. Παιδιά των Autechre, εγγόνια του Eno, δισέγγονα του Ξενάκη, τρισέγγονα του Satie! Και σίγουρα όλοι οι «πρόγονοι» κάπου θα χαμογελάνε, σ΄ αυτόν ή στον άλλο κόσμο!
3. You are free - CAT POWER
Η κυρία Marshall μπορεί να άργησε λιγάκι (τι είναι πέντε χρονάκια;) αλλά αποζημίωσε όσους (και δεν είναι λίγοι) περίμεναν την επιστροφή της.
4. Elephant - WHITE STRIPES
Δυστυχώς για κάτι Strokes, κάτι ... (χμμ, ας μην θίξουμε κι άλλες οικογένειες!) βγαίνουν και τέτοιοι δίσκοι που θυμίζουν ότι και στο garage, άλλο πράγμα είναι οι «βούρτσες» και άλλο ... (λογοκρισία, σεμνότης, ηθική!)
5. Draft 7.30 - AUTECHRE
Δύσκολοι, στρυφνοί, ψυχροί, μαθηματικοί, απόμακροι κλπ κλπ αλλά έτσι ακριβώς όπως μας (μου) αρέσουν!
6. Bright yellow bright orange - GO BETWEENS
Άλλοι γερνάνε και άλλοι ωριμάζουν...
7.Streetcore - JOE STRUMMER & THE MESCALEROS
Τιμής ένεκεν και μόνο, για ένα κομμάτι μας που χάθηκε αυτή την χρονιά! Πάντως από όλους τους δίσκους των Mescaleros, αυτός εδώ είναι κατά τραγική ειρωνεία ο καλύτερος.
8.100th window - MASSIVE ATTACK
Το έχει η μοίρα όποτε κάποιος της δυναστείας Bush επιτίθεται στο Ιράκ οι Massive Attack να βγάζουν δίσκο! Παρά την μάλλον χλιαρή υποδοχή του έργου από την κριτική, επιμένω ότι ο δίσκος αξίζει. Απλά ίσως έχουν ανέβει πολύ οι απαιτήσεις.
9. Παράξενες ιστορίες - ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑΚΗΣ
Έλληνες «έντεχνοι», της ανοργασμικής μελαγχολίας και της διανοουμενίστικης «κατάθλας», για ρίξτε μια «αυτιά» εδώ πέρα!
10. Surface B - ΙΝTERSTELLAR OVERDRIVE
Ο σπόρος που λέγεται post rock φαίνεται ότι βρήκε στη χώρα μας έδαφος πρόσφορο να βλαστήσει και να δώσει καρπούς (βλέπε και 2 By Bukowski και GardenBox). Και αυτό, παρά την καταπιεστική κυριαρχία στην ελληνική σκηνή του «βέλιουρα» και της «μουχρίτσας»!!
11. Sixteen Haikus and Other Stories - SIGMATROPIC
Ένα φιλόδοξο στοίχημα που εξελίσσεται και στη νέα χρονιά. Ποιος αλήθεια φανταζόταν ότι θα ακούσουμε κάποτε τον Robert Wyatt να τραγουδά Σεφέρη;

11 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

1. One more time - CLAN OF XYMOX
Οι παλιές αγάπες όταν το σκάνε από τον παράδεισο, μπορεί καλό LP ολόκληρο να μην φτιάχνουν, αλλά ένα όμορφο τραγούδι ακόμη το μπορούν.
2. Heliotrope - MEANWHILE BACK IN COMMUNIST RUSSIA
Η πιο καλή παρέα της χρονιάς για χαμηλότονες στιγμές τύπου «σκοτάδι, κρασί, τσιγάρο»!
3. 1000 windows - ASIAN DUB FOUNDATION feat. SINEAD O' CONNOR
Από τις συνεργασίες εκείνες που 1+1 δεν κάνει 2 αλλά κάτι παραπάνω. Άψογο!
4. Where I end and you begin - RADIOHEAD
Η πορεία των Radiohead τα τελευταία χρόνια θυμίζει εκείνον τον διαχρονικό «ύμνο» της ...Άντζυ: «πιο χαμηλά, πιο χαμηλά»! Τα ψήγματα της μεγαλοφυΐας όμως υπάρχουν ακόμη.
5. Poky Space - DECADES
Ακόμη μια χρονιά πέρασε και από αυτή την περίφημη electroclash κίνηση δεν βγήκε κάποιο εμβληματικό τραγούδι το οποίο να χαρακτηρίσει και να υποστηρίξει την σκηνή (κάτι σαν ένα «Smells like teen spirit» π.χ. ή έστω ένα «Big in Japan» βρε αδερφέ!). Δύσκολο πράγμα οι αναβιώσεις! Οι δικοί μας πάντως εκπρόσωποι δεν τα πάνε και άσχημα! H δε Kiki, είναι η πιο συναισθηματικά «ηλεκτρονική» εγχώρια γυναικεία φωνή που άκουσα από την εποχή της Μαρίας Μπατιστάτου των Ding An Sich.
6. Remember me - BRITISH SEA POWER
Πέρα από τις γνωστές και αναμενόμενες υπερβολές των μουσικοκριτικών (ακόμη και για Joy Division είδα κάπου), έβγαλαν και 1-2 συμπαθητικά τραγουδάκια. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!
7. Anti-matter - TRICKY
Φοβάμαι ότι ο Tricky έχει «καεί» πια για την μουσική βιομηχανία! Ο φετινός του δίσκος πέρασε σχεδόν απαρατήρητος παρά τις καλές (και φωτεινές μάλιστα!) στιγμές του. Ελπίζω να διαψευστώ!
8. Ratts of the capital - MOGWAI
Για μεγαλειώδη μακρόσυρτα κιθαριστικά ταξίδια, αυτούς ξέρουμε, αυτούς εμπιστευόμαστε!
9. In a state - UNKLE
Θα έπρεπε να είναι το dance hit της χρονιάς που έρχεται!
10. Elektro Kardiogramm - KRAFTWERK
Σαν να το χει σκάσει από το «Computer world»! Ε, για καλό το είπα!
11. Hours - PHILIP GLASS
Μέτρια η ταινία, αλλά ο Glass «κεντάει» στο soundtrack.

Αρχικά σκεφτόμουνα να φτιάξω και ένα «ξύδι-ΤΟΠ-11» με τις απογοητεύσεις της χρονιάς, αλλά δεν μου έβγαινε! Άλλη μια παρενέργεια της ηλικίας: δεν απογοητεύομαι πια εύκολα. Άλλωστε τι σημαίνει απογοήτευση; Ότι έχεις κάποιες προσδοκίες, οι οποίες δεν εκπληρώνονται. Κατά συνέπεια δεν μπορώ να πω ότι είχα κάποιες προσδοκίες για κάτι καινούργιο (στον μουσικό χώρο τουλάχιστον!) από τύπους σαν τους Strokes ή τους B.R.M.C. Ούτε ανέμενα από ονόματα όπως οι Calexico, οι Belle & Sebastian, οι Tindersticks ή οι Placebo κάτι διαφορετικό από το να κυκλοφορήσουνε τον ίδιο δίσκο με άλλο τίτλο... Ούτε είχα ελπίδες ότι ο Cave θα σταματήσει να ρίχνει ...μαύρο μελάνι στην ιστορία του, έχοντας εδώ και καιρό μεταβληθεί σε έναν Σαββόπουλο του διεθνούς indie χώρου!

Ένα «ξινό λεμόνι» όμως ας το δώσουμε! Λοιπόν, απονέμεται (από μισή «κούπα» στον καθένα) στους Gahan και Gore (οχ, οχ, βλέπω κάτι καρυοφύλλια να ξεκρεμιόνται από τον τοίχο!). Και αυτό επειδή πιστεύω ότι αν αυτούς τους δίσκους, τους είχε βγάλει κάποιος άσημος John Smith ή κάποιος άλλος «ανώνυμος», κανείς δεν θα είχε ασχοληθεί!

Αυτά με το γερο-2003! Ας αφήσουμε όμως τώρα τον χρόνο να βάλει σε τάξη τις αναμνήσεις. Και, wave goodbye, say hello!! Άντε «happy new ...ear» που έλεγε και ο Cage...

Α pop fan in a rock 'n' roll world...
της Δήμητρας Λιάκου

Το 2003 ήταν η χρονιά που ανακάλυψα ότι στα όνειρά μου (τα κανονικά, αυτά που βλέπω το βράδυ) ακούω τραγούδια - κυρίως αυτά που υπάρχουν ήδη αλλά και μερικά που δεν υπάρχουν (τα οποία δυστυχώς τα έχω ξεχάσει μέχρι να ξυπνήσω). Ήταν επίσης η χρονιά που, όταν είπα σ' ένα φίλο μου για ένα απ' αυτά τα όνειρα - στο οποίο βρισκόμασταν σ' ένα αυτοκίνητο σ' ένα δρόμο πάνω σ' ένα λόφο κοντά στη θάλασσα, με πολλές στροφές, ακούγαμε Gorky's Zygotic Mynci ('Only the sea makes sense') και είμασταν πολύ ευτυχισμένοι - μου απάντησε:

"It's so easy to be happy these days."
Μα καλά τι σχέση έχει τώρα αυτό; Γιατί;
"With so much great music."

Και το βρήκα αστείο αλλά αληθινό - το 2003 ήταν η καλύτερη χρονιά μου στη μουσική μέχρι τώρα (god bless the soulseek people & my friends) γεγονός που, μια και ζω κυρίως στον κόσμο μου, μου δίνει αρκετούς λόγους να χαμογελάω. Παρακάτω λοιπόν μπορείτε να δείτε μερικά δείγματα του τι μου άρεσε, γιατί, και πόσο πολύ.

Five Albums

1. Pipas - Golden square
Bραχύβια, μαγική, ιδιόρρυθμη ποπ που κέρδισε την καρδιά μου σταδιακά και τώρα δε λέει να την αφήσει. Ο Mark και η Lupe τραγουδάνε τα τραγούδια που κάνουν τον κόσμο τους να γυρίζει κάνοντας κάθε λέξη ν' ακούγεται σα μια καραμέλα κι εμένα να εύχομαι να έμενα στη γειτονιά τους...
2. Belle and Sebastian - Dear catastrophe waitress
Strangely beautiful, gloriously bonkers (σε ελεύθερη απόδοση, bonkers σημαίνει 'βλαμμένος, παλαβιάρης') - και άρα after changes upon changes we are more or less the same. Νόμιζα ότι τους έχω βαρεθεί (αλήθεια) αλλά αφού έγιναν το τέλειο soundtrack μια τέλεια μέρα του Οκτώβρη (ο ουρανός ήταν γκρίζος, φυσούσε ένας ζεστός αλλά επίμονος άνεμος και όλη η Αθήνα έμοιαζε τρελή) μου ήταν αδύνατο να τους αντισταθώ.
3. The Guild League - Private transport
Μια συλλογή ποιημάτων (λεκτικών και μουσικών) για την αγάπη, το Λονδίνο και όλα όσα βρίσκονται ανάμεσα - που ειδικά άμα είσαι απ' την Αυστραλία όπως ο Tali White είναι πολλά - περιέχει μεταξύ άλλων το πρώτο indiepop hip hop κομμάτι κι ένα a cappella gospel που μου θυμίζει κάθε φορά γιατί λέμε ότι η ομορφιά θα σώσει την ψυχή μας.
4. Aislers Set - How I learned to write backwards
Ατμοσφαιρικό, μυστηριώδες, σέξυ μ' ένα κάπως μοναχικό τρόπο, sixties μ' ένα κάπως σκοτεινό τρόπο, ποπ μ' ένα cool τρόπο και την ιδιότητα να δημιουργεί ένα δικό του κόσμο. Α, και με τον καλύτερο τίτλο της χρονιάς!
5. Florian - Florianopolis
Κάτι σαν νεότεροι, πιο lo-fi Camera Obscura με ακόμα περισσότερα μέλη (αν είναι δυνατόν), γράφουν περίεργα τραγούδια που παίρνουν καιρό ν' αποκαλύψουν την ομορφιά τους και σε εκπλήσσουν όταν το κάνουν, και μετά τους δίνουν ωραίους τίτλους ('When I spend time with you there is a party').

Six singles and eps

1. The Young Tradition - California morning (cd single)
'Αυτή η αντιγραφή sixties' (όπως πολύ πετυχημένα τη χαρακτήρισε κάποιος) κάνει το βάρος του κόσμου λίγο λιγότερο κάθε φορά που την ακούω. Μάλλον γιατί έχει αληθινό ποπ συναίσθημα, τρομπέτες και τον καλύτερο στίχο που άκουσα όλο το χρόνο: "There's a cloud in my heart for you".
2. Handsome Train - Pop! (7" ep)
Οι Handsome Train έρχονται (κι αυτοί: και οι Florian, και οι Handsome Train, και οι μισοί Young Tradition, και οι Nixon) απ' τη Σουηδία, ακούγονται σαν τους Lucksmiths, και σα τους Housemartins, και σα τους Belle & Sebastian, και σαν τους Hefner, και φυσικά και σα τον Morrissey, αλλά παρόλ' αυτά φτιάχνουν μουσική που εμένα μου φαίνεται περίεργη, γλυκιά και συγκινητική για τα πράγματα που (κι αυτοί, κι εγώ) αγαπάνε.
3. Ultrasport - Mieto (cd-r ep)
Tους Ultrasport τους ερωτεύτηκα πριν ακόμη τελειώσει το πρώτο τραγούδι - και μετά χαμογελούσα για τρεις μέρες, και πως θα μπορούσα να κάνω αλλιώς; Μιλάνε για όλα τα πράγματα για τα οποία αξίζει κανείς να γράψει τραγούδια, από το καλοκαίρι ως τα φθινοπωρινά φύλλα (στη Φινλανδία - όπου φαντάζομαι είναι πιο ενδιαφέροντα απ' ότι εδώ) και από τους Clientele μέχρι τους TV Personalities. Κι όλα αυτά σε λιγότερο από έντεκα λεπτά.
4. The Pines - True love waits vol. 2 (cd ep)
Φινετσάτη, λονδρέζικη ακουστική ποπ από το Joe Brooker και την Pam Berry με στίχους που φτιάχνουν ποιήματα και ιστορίες με τον πιο έξυπνο τρόπο - τι σχέση έχει η γραμματική με το πόσο ερωτευμένος είσαι και οι δουλειές που έκανες ή θα μπορούσες να έχεις κάνει με την ιστορία μιας σχέσης; Και τι σημαίνει να νιώθεις σαν την Anita o' Day;
5. Pale Sunday - A weekend with Jane (cd ep)
Οι Pale Sunday έρχονται από τη Βραζιλία κι έχουν πάρει το όνομά τους από μια συννεφιασμένη Κυριακή. Εκτός απ' αυτό έχουν γράψει δύο από τα πιο δυνατά και συναρπαστικά τραγούδια της χρονιάς - 'Go ahead' και 'The girl with the sunny smile' - που ακούγονται ακριβώς όπως τα ονόματά τους σας κάνουν να φαντάζεστε.
6. Nixon - Snow day (cd-r ep)
Έξι γλυκά, συγκινητικά, χειμωνιάτικα τραγούδια - ηχογραφημένα στην κουζίνα του Roger ή κάτι τέτοιο - σχετικά με την αγάπη το πώς είναι να μεγαλώνεις. Α, και το να σ' αρέσουν τα 80s περισσότερο από τα 90s. Το πρώτο τραγούδι είναι το αγαπημένο μου: αν και (ή ίσως επειδή) αρχίζει με τις λέξεις "I've been thinking about quiting" με κάνει να πιστεύω πώς το μέλλον θα είναι καλύτερο απ' το παρελθόν...

Eleven songs

1. The Fermats - Kevin Rowland (from 'Waffle breakfast with the Fermats' ep)
2. Pipas - Βοοk launch (from 'Golden square')
3. Pale Sunday - Go ahead (from 'A weekend with Jane' ep)
4. Aerospace - Tenderness is the plight of the weakerthan (from 'In a place of silver eaves' ep)
5. The radio dept. - Where damage isn't already done (from 'Lesser matters')
6. The Lucksmiths - Midweek midmorning (from 'Naturaliste')
7. Action Biker - Heartbreak (from 'Action biker' ep)
8. Brideshead - Love makes the sun shine bright (Crooner cover) (from 'You're still young at heart' compilation)
9. Ultrasport - Ballgames (from 'Mieto' ep)
10. Would-be-goods - Southermost (Lucksmiths' cover) (from 'Matinee 50!' compilation)
11. The Guild League - A faraway place (from 'Private transport')

ΑΚΡΙΒΕΙΑ
του Στέργιου Μακαβαίου

Μ' εξιτάρουν οι διπλονοήματες λέξεις. Έχουν ένα μεγαλείο, ξεφεύγοντας από τις υπόλοιπες πτωχές και μονοσήμαντες. Και παρά το παιχνίδισμά τους, σπάνια οδηγούν σε παρανοήσεις. Καταλαβαίνεις πάντα τι εννοεί αυτός που τις χρησιμοποιεί. Έτσι και η ακρίβεια. Αφήνω κατά μέρος τη χρηματοοικονομική χροιά της και εστιάζω στη σαφήνεια και στην τελειότητα της περιγραφής που εννοεί, όπως π.χ. η ακρίβεια των συναισθημάτων. Πόσοι από εμάς είμαστε ακριβείς όταν αναφερόμαστε σ' αυτό που αισθανόμαστε; Κυρίως το χαρακτηρίζουμε σαν θυμό ή χαρά ή λύπη ή ζήλια ή αγάπη. Τα υπόλοιπα τι έγιναν; Δεν νοιώθεις αγαπητέ μου αναγνώστη θλίψη, μελαγχολία, ηδονή, έκπληξη, απογοήτευση, αδικία, κακία, δυσαρέσκεια, προδομένος, απογειωμένος, ελεύθερος, παγιδευμένος, κορεσμένος, κενός, ξαφνιασμένος, ανικανοποίητος και πολλά άλλα; Με άλλα λογάκια δηλαδή, μη χρησιμοποιώντας ακρίβεια στον προσδιορισμό των συναισθημάτων, μήπως τα οδηγούμε στην κατάργηση; Γεγονός που συνεπάγεται συναισθηματική ένδεια;

Βέβαια θα μου πεις τώρα, και δικαίως, τι σχέση έχουν όλα αυτά με το θέμα μας που είναι τα καλύτερα του 2003; Έχουν, πως δεν έχουν! Συγκεκριμένα, οι περισσότερες λίστες σε εκπομπές και έντυπα, αναφέρονται στα «καλύτερα» της χρονιάς. Η υποκειμενικότητα όμως, μιας τέτοιας λιστοποίησης, της κατακλυσμιαίας παραγωγής συνθέσεων και άλμπουμς, βγάζει μάτι. Άρα για να είσαι ακριβής, πρέπει να αναφέρεσαι όχι στα «καλύτερα», αλλά σ' αυτά που ανταπέδωσαν τα ευρώπουλα που έσταξες για την απόκτησή τους. Και η ανταπόδοση έχει τη μορφή των πολλαπλών ακροάσεων, στην περίπτωση των τραγουδιών και των άλμπουμς.

Συμφωνώ ότι η λιστοποίηση που αναφέρεται στα «καλύτερα» της χρονιάς βασίζεται σε γενικά αποδεκτές παραμέτρους και καθοριστικούς άξονες όπως π.χ. η καινοτομία και η διαχρονικότητα της σύνθεσης. Αλλά επειδή ζούμε σε χρόνους υπερβολικούς και καθόλου βολικούς για τις μουσικές και για τις τέχνες γενικότερα, προτείνω λίστες με αυτά τα οποία συγκλόνισαν, ξεβόλεψαν, συγκίνησαν, χαροποίησαν, ανακάλεσαν παιδικές μνήμες, σε καθαρά ατομικό και προσωπικό επίπεδο. Οι λίστες με τα «καλύτερα» είναι δουλειά των «ειδικών» και ενέχουν πολλάκις και το στοιχείο εξυπηρέτησης και πίεσης (από κολλητιλίκια, δισκογραφικές εταιρείες και άλλα σκοτεινά κέντρα).

Χωρίς αξιολογική κατάταξη λοιπόν, ακολουθούν αυτά που θα συνεχίσουν να λαλάνε στα οικιακά μου ηχεία και μετά το 2003:

Albums

Speakerboxxx/The love below - Outkast
Never never land - Unkle
Dude descending a staircase - Apollo 440
Soul strata - I-Wolf
Youth and Young manhood - Kings of Leon
Make up the breakdown - Hot Hot Heat
Audio Bullys - Audio Bullys
Elephunk - Black Eyed Peas
The hour of two lights - Terry Hall & Mushtaq
Magic and medicine - The Coral
Get born - Jet

Αναπληρωματικά

Fuzzy warbles - Andy Partridge
Stellastar - Stellastar
Quebec - Ween
Echoes - The Rapture

Singles

Free - Cat Power
Oh when the sun goes down - Tramp Attack
We don't care - Audio Bullys
Be my light - I-Wolf
Hey ya - Outkast
Alone again or - Calexico
Seven nation army - White Stripes
In Cairo - Hot Hot Heat
Santa Cruz - Thrills
Cooperativa - Cody
Molly's chambers - Kings of Leon

Αναπληρωματικά

Oughta go around - Hamell on Trial
Mad world - O.S. T. Donnie Darko
All of me loves a little piece of you - Jacques
Milkshake - Kellis

Αυτά, άντε και καλές εκπτώσεις αδέλφια! (αρχίζουν στις 15 Ιανουαρίου, οπότε να είστε ετοιμοπόλεμοι! Αλήθεια Mr. B, οι εκπτώσεις καλύπτουν και τα cdιά;)

2003 : H τελική εικοσάδα

1. Four Tet : Rounds
2. Cat Power : You are free
3. White Stripes : Elephant
4. Sodastream : A Minor Revival
5. Matt Elliott : The Mess We Made
6. Stellastarr* : Stellastarr*
7. Belle & Sebastian : Dear Catastrophe Waitress
8. Radiohead : Hail To The Thief
9. Yann Tiersen : Good bye Lenin!
10. Cinematic Orchestra : The Man With A Movie Camera
11. Kammerflimmer Kollektief : Cicadidae
12. Shack : ...here's Tom with the weather
13. Unkle : Never, Never Land
14. Sigmatropic : Sixteen haiku and ather stories
15. Outkast : Speakerboxxx/The love below
16. Crescent : By The Roads And The Fields
17. Kings of Leon : Youth and Young manhood
18. Placebo : Sleeping with ghosts
19. Massive Attack : 100th Window
20. Γιώργος Χριστιανάκης : Παράξενες ιστορίες