2004 : Τα καλύτερα (μέρος 13ο)
Η αλήθεια είναι ότι αν αντιπαραθέσουμε τις καλές με τις κακές στιγμές αυτής της χρονιάς θα βγάλουμε κερδισμένες τις δεύτερες αφού διανύσαμε μια χρονιά που βάλθηκε να αποδείξει πως ότι λέγεται για τα δίσεκτα αληθεύει.
Από τον τραγικό τρόπο που μας άφησε, με αυτή την απίστευτη ασιατική εκατόμβη, στους Ολυμπιακούςτων κολοσσιαίων εξόδων που μας γύρισαν δέκα χρόνια πίσω σε οικονομική κατάσταση, στην επανεκλογή του Bush που μας έκανε να φοβόμαστε την κρίση του κυρίαρχου λαού του πλανήτη (και ας μην άλλαζαν πολλά με τον άλλο υποψήφιο). Και στην δίκή μας κοινωνία που παγιώνει ότι νοσεί στροβιλιζόμενη αμέριμνη σε πίστες υψηλής ανεργίας με συνοδεία ήχους Fame Story σε διαπλεκόμενο ντεκόρ τραπεζικών πανωτοκίων.
Τι έχουν να πουν άραγε οι άρχοντες αυτού του τόπου για τα εξακόσια πενήντα ευρώ που κατά μέσο όρο αμείβει ο ιδιωτικός τομέας και για τις μεγάλες μάζες των νέων που συνωστίζεται στα εξετάσεις της εθνικής τράπεζας ή σε αυτές του ΑΣΕΠ για να περάσουν ένας στους χιλιάδες; Θα σιωπήσουν με την αποπροσανατολιστική τους φλυαρία και θα απαλλάξουν στη συνέχεια μερικούς συναδέρφους τους από τις κατηγορίες για μίζες ή διασπάθισης του δημόσιου χρήματος (δυστυχώς δεν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία λένε, το Πόθεν Έσχες τι είναι δηλαδή;) Για να καταλήξουν χαλαρωμένοι σε πάρτυ της λαίδης Γιάννας και να κάψουν πάνω στο τσακίρ κέφι ολίγον δάσος με τα νεοπλουτίζοντα πυροτεχνήματα τους.
Και εγώ να κάθομαι βλέποντας εορταστικά tv προγράμματα απορώντας αν ο (κατά τα άλλα συμπαθής Τερζής) είναι ο Παβαρότι της Ελλάδας ή δεν είναι και είναι ο Ρέμος ο Πλούταρχος ο Νίνο ή ο Βαλάντης. Και ούτε λέξη για τον Ζογγολόπουλο και το τεράστιο έργο που άφησε. Α τώρα που το θυμάμαι το 2004 ήταν δίσεκτο και στις απώλειες στον ευρύτερο καλλιτεχνικό χώρο που ήταν πολλές. Στα δικά μας John Peel και Johnny Ramone οι σημαντικότερες.
Όσον αφορά τη μουσική δημιουργία ποσοτικά ήταν πάλι πολύ μεγάλη και αξιόλογη, όρεξη να έχεις να ψάχνεις σε ένα σωρό νέων κυκλοφοριών από όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη.
Δίσκος μνημείο της χρονιάς δεν υπήρξε παρά τις πολλές καλές και φιλότιμες προσπάθειες. Αν στη πορεία τον ανακαλύψω θα σας ενημερώσω. (Ακόμα χολοσκάω που στα καλύτερα του 2003 δεν είχα συμπεριλάβει τον Matt Elliott, δεν πειράζει το κάνω τώρα.) Όσο για μένα διαπιστώνω ότι τώρα στη αυγή των τριάντα έξη μου δεν μπορώ να ξεκολλήσω από τα αγαπημένα μου που παραπέμπουν σε έιτις εποχές και με ευχαρίστηση διαπιστώνω ότι πολλά νέα ονόματα συμμερίζονται τις προτιμήσεις μου.
Από τις λίγες δικές μου εξαιρέσεις ο Νορβηγός Lars Horntveth, (που το 'Pooka' του μπόρεσα να το ακούσω τελευταία στιγμή μετά από αγώνα δρόμου) και ο πατριώτης Κ. Βήτα με την 'Άγρια Χλόη του'. Αναλυτικότερα:
Άλμπουμς
1) High - BLUE NILE
Ούτε και το καλύτερο τους είναι ούτε και το καλύτερο της χρονιάς. Είναι όμως ο αποκλειστικός μονόδρομος σε όσους έστω για μία φορά, έχουν άνευ όρων παραδοθεί στο ρομαντισμό των ονειροπόλων αναπολήσεων τους.
2) Antics - INTERPOL
Προσδιορίζουν τα ακούσματα της περιόδου 77-84 της άλλης πλευράς του Ατλαντικού ως αυτά που πρέπει να μιμηθούν, ως αυτά που πρέπει να ξεπεράσουν διά μέσω της μιμήσεως. Δεύτερο μεστό και ευπρόσδεχτο βήμα των νεαρών Νεουορκέζων με τα αγγλοσαξονικά υποδήματα.
3) Hot Fuss - KILLERS
Somebody told me ότι στα μικράτα τους δεν ασχολήθηκαν και πάρα πολύ με τα συνήθη του Λας Βέγκας, ρουλέτα, πόκερ και άλλα τυχερά, μα αυτοί καταπιάνονταν με τις χορδές και τις μπαγκέτες, για να μείνουν σκράπες στο τζόγο και μάστορες στα βρετανικά 80'.
4) Final Straw - SNOW PATROL
Ζεστοί και ανθρώπινοι διηγούνται τις μικρές ιστορίες τους που απαρτίζουν το καλύτερο ποπ δίσκο της χρονιάς. Αυτοί είναι οι πιο άξιοι συνεχιστές της μεγάλης Σκωτικής ποπ παράδοσης παρόλο που πιο πολύ συζητήθηκαν οι επόμενοι.
5) Franz Ferdinard - FRANZ FERDINARD
Και αυτών οι πρόγονοι φορούσαν κιλτ και δεν διακρινόταν για την απλοχεριά τους. Απλοχεριά που είχε όμως ο φετινός μουσικός τύπος που τους εξύμνησε και τους παρουσίασε ως τη νέα μεγάλη ελπίδα.. Το μέλλον θα δείξει αν και το ξεκίνημα τους αφήνει τις καλύτερες υποσχέσεις.
6) Lay OF The Land - SEACHANGE
Με αγαλλίαση δέχεται κανείς τις κιθαριστικές τους εκρήξεις, τον συμπαγή και καθάριο ήχο τους. Σίγουρα φιγουράρουν μέσα στις αναπάντεχες εκπλήξεις του έτους υπενθυμίζοντας μας την αξία της απλότητας αποστασιοποιημένης από το περιττό.
7) Faded Seaside Glamour - DELAYS
Φωτεινές μελωδίες που ιερόσυλα αναμιγνύουν στοιχεία των Cocteau Twins και των Byrds ενώ τραγούδια όπως το 'Long Time Coming' το 'Hey Girl' ή το 'Wander Lust' θα ήταν φαβορί αν ποτέ συμμετείχαν σε διαγωνισμό της Eurovision.
8) Pooka - LARS HORNTVETH
Το μικρό του όνομα θυμίζει το γνωστό σκηνοθέτη μόνο που ένα άκουσμα του 'Pooka' τον κατατάσσει καλλιτεχνικά σε αντίστοιχα κλιμάκια. Αν σας φαίνεται υπερβολικό έχετε έναν ακόμα λόγο να ακούσετε την καλύτερη ηλεκτρονική στιγμή του 2004.
9) Last Exit - JUNIOR BOYS
Αριστουργηματικός ο τρόπος που ο Jeremy Greenspan αξιοποιεί τις επιρροές του. Κάτι τέτοιο πρέπει να κυκλοφορήσουν επί του παρόντος οι New Order αν ήθελαν να είναι συγγενείς με τους Kraftwerk και όχι να κινδυνεύουν να μετατραπούν σε hard rock καρικατούρες.
10) The Seven Autumn Flowers - TREMBLING BLUE STARS
Τα εφτά φθινοπωρινά τους λουλούδια ομορφαίνουν κάθε εποχή και αν είναι αλήθεια η επικείμενη διάλυση τους τότε διάλεξαν τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο αποχαιρετισμού για να είναι πιο εφικτή και ευκολότερη η θύμιση τους.
11) Mingping.com - MING & PING
Ανήσυχα σακαμοτάκια, απωανατολικοί μύστες της synth pop, δεν φιλοδοξούν να γίνουν οι διασκεδαστές των γιαπωνέζων σιντζιρούι (νεογιάπις) αλλά να απευθυνθούν σε όσους πιστεύουν σε έννοιες όπως συναίσθημα και ευαισθησία.
Τραγούδια (που δεν συμπεριλαμβάνονται στα άνωθι) :
1) First Of The Gang To Die - MORRISSEY
Νάτος πάλι να θυμίσει εποχές που αποθεωνόταν από παιδιά που κρατούσαν άνθη στα χέρια τους.
2) I Thought You Where My Boyfriend - MAGNETIC FIELDS
Ρε τον Stephin εκπλήξεις. Πάει και αυτός.
3) Newborn - BOY IN STATIC
Πολλά μπράβο του. Νεογέννητη πανδαισία.
4) Revenir Au Monde - DOMINIQUE A
Φράγκος και όχι κουτόφραγκος.
5) Suburban Rock'n'Roll - SPACE
Πάντα μου άρεσαν, πάντα είχαν αυτό το κάτι.
6) Start Today - NITRADA
Καλά το λένε, να αρχίσετε να τους ακούτε από σήμερα, δεν θα χάσετε.
7) Call 1-800-Fear - LALI PUNA
Η κιθάρα ως πρόσθετο εύγεστο κερασάκι στη τούρτα τους.
8) One Man Abandon - ISAN
Παλιομοδίτικα μα μαγευτικά beats σε αναλογικό φόντο.
10) Χαζό παιδί - Κ. ΒΗΤΑ
Το σημαντικότερο όνομα της εγχώριας σκηνής.
11) Somewhere Only We Knew - KEANE
Όλα και όλα, το κατέχουν το άθλημα της μελωδίας.
ΙΠΤΑΜΕΝΑ ΣΤΙΛΕΤΑ (ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ)
Tα ιπτάμενα στιλέτα που βρίσκουν ακαριαία στόχο στη καρδιά, με ακρίβεια που ζηλεύουν τα βέλη του θεού Έρωτα. Για να φέρουν και την αγάπη που ανθίζει στην αντιξοότητα της καταδίωξης, και τον θάνατο που αδιαμαρτύρητα γίνεται δεκτός όταν χάνεις το πρόσωπο που αγαπάς.
Καλή χρονιά.
Οι απολογισμοί αναδεικνύουν και ξεθάβουν συναισθήματα και πρόσφατες μνήμες. Καλές και κακές στιγμές 365+1 ημερών. Συνήθως στέκομαι σε όλες αυτές και δασκαλεύω τον εαυτό μου, έτσι ώστε να μάθω και να γίνω καλύτερος στο μέλλον. Αυτή την φορά ήθελα να το αποφύγω συνειδητά. Για τους λόγους μου. Όμως, δυστυχώς για μένα, η μουσική είναι τόσο στενά συσχετισμένη με τις μικρές και μεγάλες στιγμές της καθημερινής μου ζωής, έτσι ώστε και μόνο η προσπάθεια να δημιουργήσω αυτή την λίστα για το MiC, μεγάλη η χάρη του, με έβαλε σε διαδικασία αυτού του προσωπικού απολογισμού που ήθελα να αποφύγω. Να καταγράψω τις σκέψεις μου στο virtual χαρτί του Word; Ίσως ναι, αλλά μόνο για προσωπική κατανάλωση. Η εκπόρνευση αυτών των συγκεκριμένων σκέψεων την συγκεκριμένη στιγμή κρίνεται ως ποινικό αδίκημα.
Απλά πράγματα λοιπόν. 11 + 1 δίσκοι, κινηματογραφικές ταινίες, συναυλίες. Χωρίς σχόλια, διότι αν εισέλθω σε σχολιασμό του κάθε ένα από τα παρακάτω, δεν με σώζει τίποτα. Πάμε γι' άλλα τώρα.
11+1 δίσκοι
The Walkmen - Bows & Arrows
Franz Ferdinand - Franz Ferdinand
!!! - Louden Up Now
Wilco - A Ghost Is Born
Allison Krauss & The Union Station - Lonely Runs Both Ways
Laura Veirs - Carbon Glacier
Sun Kil Moon - Ghosts Of The Great Highway
American Music Club - Love Songs For Patriots
Interpol - Antics
Loretta Lynn - Van Lear Rose
Lambchop - Awcmon/Noyoucmon
+ The Arcade Fire - Funeral
11 + 1 κινηματογραφικές ταινίες
Old Boy
Spring, Summer, Fall, Winter ... And Spring
The Incredibles
2046
Coffee & Cigarettes
Eternal Sunshine of the Spotless Mind
Capturing The Friedmans
All The Real Girls
Big Fish
DiG
Dodgeball
+ The Brown Bunny
11 + 1 συναυλίες
Franz Ferdinand - Ρόδον - 20/11/2004
RZA - Gagarin 205 - 8/5/2004
Pixies - Terra Vibe - 21/6/2004
Scissor Sisters - Πλατεία Κοτζιά - 22/6/2004
Nick Cave & The Bad Seeds - Κλειστό Γυμναστήριο Ελληνικού - 4/12/2004
Iggy Pop & The Stooges - Θέατρο Πέτρας - 6/7/2004
PJ Harvey - Θέατρο Λυκαβηττού - 13/6/2004
Matmos - Bios - 18/5/2004
Lambchop - Gagarin 205 - 30/4/2004
Primal Scream - Ρόδον - 23/4/2004
Twilight Singers - Gagarin 205 - 17/12/2004
+ Synch Festival - Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου - 3,4,5/6/2004
+ Η πρώτη καλή στιγμή του 2005
Felix Da Housecat στο Club Umatic 1/1/2005 για το καλύτερο πρώτο απρόσμενα r'n'r party της χρονιάς.
Oι ταινίες του έτους
Ως πιο αντιπροσωπευτικά από τα φίλμ της χρονιάς που πέρασε, θα μπορούσα να αξιολογήσω τις ταινίες:
1 Old boy του Παρκ Τσαν Γουκ
2 To σπίτι των ιπτάμενων στιλέτων του Ζιάνγκ Γιμού
3 2046 του Ουόνγκ Κάρ Ουάι
4 Οι βαλίτσες του Τάλσα Λούπερ του Πήτερ Γκρίναγουεϊ
5 Το κορίτσι με το αγγελικό πρόσωπο του Κίμ Κι Ντιούκ
(Οι επιλογές είναι άνευ αξιολογικής σειράς)
Καλύτερες συναυλίες της χρονιάς
1 Pan sonic - Βios
2 Martin rev - Bios
3 Legendary Pink Dots - Gagarin
4 Liars - Aν
5 Greg Duli & the Twilight Singers - Gagarin
6 Culture - Rasta vibe festival
7 Peter Hammil - Rodon
8 Skatalites - Gagarin
9 Franz Ferdinand - Rodon
10 Biosphere - Υδρόγειος Θεσσαλονίκη
Επίσης οι Αcid mothers temple στο "Αν" (άσχετα εάν τους άκουσα για το μεγαλύτερο μέρος μέσω κινητού μιας και ήμουν για κάλυψη του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και γι' αυτό δεν τους βάζω στην κανονική λίστα όπου δικαιωματικά ανήκουν όπως δείχνει το οπτικό και ακουστικό μέρος της συναυλίας που μπόρεσε να φτάσει στα χέρια μου κατα την διαρκεια, πρίν και μετά! Τι να κάνουμε το σωστό να λέγεται αλλά και η πόρωση - πόρωση!)
Άλμπουμ της χρονιάς
Panamerican - Quiet city
