2004 : Τα καλύτερα (μέρος 14ο)
Μουσικά σπαράγματα επί του δίσεκτου 2004
Κανονικά θάπρεπε να εμφανίζεται στις λίστες μου και ο Testio με το πολύ προχωρημένο μουσικό του χαλί πάνω στο οποίο περπάτησαν οι εθνικές ομάδες των χωρών που παρέλασαν κατά την έναρξη των ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας. Όμως επειδή είμαι και ήμουν κατά των αγώνων κι επειδή μια θαυμάσια τελετή έναρξης και μια αρκετά καλή τελετή λήξης δεν είναι το παν, θα τον αγνοήσω επιδεικτικά. Ούτως ή άλλως έγιναν σούπα όλ' αυτά και φιγουράρουν στο μενού των μεγαλύτερων δισκάδικων και των τσαρτς.
Μουσικές στην αίθουσα, στο δρόμο, παντού [αλλά όχι στο στάδιο]
01. Eternal Sunshine of the spotless mind - Jon Brion [2004]
Οι εμβριθείς και πρωτοπόρες μελωδίες του Jon Brion παρεμβάλλονται από μπιτλίζοντα υποκατάστατα. Φωτεινοί σηματοδότες το χάρμα ακοής 'Wada na tod' της αοιδού Lata Mangeshkar που ταξιδεύει μόνο του, και η μπαλάντα 'Everybody's gotta learn sometime' του πάντα απρόβλεπτου Beck. Το ragtime αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας ο Don Nelson με την μεγάλη του ορχήστρα. Οι αντιθέσεις όλων αυτών ευνοούν το κλίμα της ταινίας που ρέπει προς την ψυχεδέλεια και λόγω θέματος.
02. Naesland - Mugison [2004]
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΠΛΗΞΗ του 45ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Μια αιθεροβαίνουσα αστρική προβολή στον άλλο εαυτό μας. Στον υπήκοο μιας ωραιοχώρας, στον κάτοικο μιας ομορφούπολης, στον οικοδεσπότη μιας γωνιάς που βρίσκεται πέρα απ' τον παράδεισο. Οι επιρροές του Mugison από τον Aphex αξιοποιούνται γόνιμα και επεκτείνονται φαντασιουργικά. Τα τραγουδιστικά μέρη είναι ονειρώδη. Οι ψίθυροι μοιάζουν με κοινά μυστικά. Αλλά ένα είναι σίγουρο: ό,τι και να πω είναι φτωχό μπροστά στο άκουσμά του. Ματαιοπονώ. Ακροαστείτε κι αφουγκραστείτε το πάση θυσία.
Αφιερωμένο εξαιρετικά στην ουράνια Τίνα Χρόνη.
03. Les Triplettes de Belleville - Ben Charest [2003]
Έτσι ξεκίνησε μουσικά το 2004, μ' ένα ραντεβού στην Μπελβίλ, το ωραιοχώρι των κόμικς. Τα πόδια σας θα κουνιούνται αδιάκοπα πέρα-δώθε, επιχειρώντας ν' ανεβάσουν το ρυθμό και στο υπόλοιπο σώμα. Τζαζ, σουίνγκ, μπι-μποπ, μυστηριακή τζαζ αλά Μάιλς-ασανσέρ-για-δολοφόνους-Ντέιβις, κοσμοπολίτικη σέβεντις τζαζ αλά Άιζαακ Χέιζ ή αλά Χαβάη 5-0 ή Επικίνδυνες Αποστολές, καρουζέλ, βοντβίλ αλά Εντίθ Πιάφ, ακορντεονίστικο νανούρισμα, κλασικά πιανίσιμα αλά Μπαχ, ιταλική καντσονέτα, ροκ'ν'ρολ αλά Ελβις. Απ' όλα διαθέτει αυτός ο ανοιξιάτικος μπαξές γεμάτος χιουμοριστικές νότες και μελωδίες.
04. 2046 - Shigeru Umebayashi & Peer Raben [2004]
Αυστηρές συνθέσεις με εμβατηριακό παράστημα, τζαζιές, δυτικόφερτα σουξέ, σιξτιές ξεγυρισμένες. Από Nat King Cole και Xavier Cougat μέχρι George Delerue, Preisner και Connie Francis. Από όπερα και μελοδραματικά αντάτζιο μέχρι χριστουγεννιάτικα βαλς και ρούμπες. Το πισωγύρισμα των εικόνων, των εποχών και των αιώνων καθρεφτίζεται και στη μουσική ή ίσως και να τρέφεται απ' τις σάρκες της. Τα πιανίσιμα και τα φορτίσιμα του Πέερ Ράμπεν σταγόνα στο ωκεανό της μη λήθης. Η κατά πολλούς ταινία της χρονιάς δεν μπορεί παρά να συμπορεύεται με ένα ανάλογο μουσικοσμικό επιστέγασμα.
05. Dead Man's Shoes - διάφοροι [2004]
Οι Smog είναι μπλουζ, οι Calexico υπνωτικοί, ο Aphex Twin πιανάτος, ο Laurent Garnier παίζει με τα πουλάκια και τους ανέμους, οι Earlies καντρίζουν, ο Adem αυτοσυγκεντρώνεται, οι Lucky Dragons πάνε στην εξοχή, οι Gravenhurst μελαγχολούν, οι Cul de Sac αποδομούν προσευχόμενοι, οι P.G. Six κοιτάνε πρίμα τα πεσμένα φύλλα, οι ABBC αναπολούν, οι DM & Jemini ραπάρουν με το παρελθόν. Κι ο M Ward υμνεί τον νεκρό άνδρα, όπως έκαναν κάποτε η Joan Baez κι ο Bob Dylan. Απ' όλα έχει ο μπαξές. Οι καιροί και οι εποχές στην ίδια μαρμίτα. Οι Calexico δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Όπως δεν τους έχετε ακούσει ποτέ σε σάουντρακ.
06. Clean - Brian Eno / Dave Roback / Tricky [2004]
Brian ο μελωδικός, παλιός και φρέσκος. Ο Roback αναλαμβάνει soul 2 soul την θεοκόμματη Maggie. Ο Tricky σιγοντάρει την Liz Densmore σ' ένα ξέσπασμα παθιάρικο, μουρμούρικο, ηδύπιοτο. Οι Notwist δεν εκτροχιάζονται σε αντίθεση με την Britta Philips που ξεφεύγει με το sonic boom re-mix του Dean Wareham. Σούπερ έκπληξη η Dead disco των Metric, τόσο για το περιεχόμενο των στίχων όσο και για τη συγγένεια με τον Iggy και το πάλαι πότε ξεχασμένο punk new wave των Romeo Void. Η ζωντανή εκδοχή δωράκι καλοδεχούμενο.
07. Coffee and Cigarettes - διάφοροι [2004]
Συλλογή προσεγμένη και ποικιλόμουση που ανταποκρίνεται πλήρως στη διαφορετικότητα των εικόνων. Από την κλασική Fantazia 3 σε G ελάσσονα του Henry Purcell και την άρια 'Ich bin der Weit abhanden gekommen' [έχασα το έδαφος κάτω απ' τα πόδια μου] του Gustav Mahler στο σερφ 'Louie, Louie' [πρώτο και διασκευασμένο], στο ψυχεδελικό αρχέτυπο 'Crimson and Clover', στο φρηκ-φανκ των Funkadelic, στο σκα-ρέγγε των Skatalites, στο κάντρι μπλουζ του Jerry Byrd, στο τραγουδιστό μπη-μποπ του Eric "Monty" Morris. Κι από τους τραχείς Stooges μέχρι τον κεφάτο κι ορεξάτο εξερευνητή Tom Waits.
08. diarios de motocicleta - Gustavo Santaolalla [2004]
Η ζωή είναι μια περιπέτεια εκτός κι αν η περιπέτεια κρατάει μια ολόκληρη ζωή. Ο Γκουστάβο Σανταολάγια οδοιπορεί εκεί που ο Τσε έτρεχε με την "αχτύπητη" μοτοσικλέτα του. Το γλέντι κρατάει καλά το φραμπαλάδικο 'Chipi Chipi' και το 'Que Rico el Mambo' του Damasco Perez Prado. Η θλιμμένη μπαλαντίνα 'Al Otro Lado del Rίo' του Jorge Drexler κλείνει γλυκά την περιπλάνηση. Όλοι ξέρουμε ότι κάπου εκεί ξεκίνησε μια ακόμη μεγαλύτερη διαδρομή που δεν τελείωσε ποτέ. Και που απογείωσε τον μαθητευόμενο γιατρουδάκο στη σφαίρα του θρύλου τοποθετώντας τον στα μπλουζάκια και τις παντιέρες όλων των ανήσυχων του κόσμου.
09. Ten Minutes Older: The Trumpet / The Cello - Paul Englishby: Hugh Masekela / Claudio Bohorquez [2003]
Ο μάγος της τρομπέτας και "νονός της νοτιοαφρικανικής τζαζ" ερμηνεύει τον χρόνο. Στο δεύτερο μέρος τσελλίζει χωροχρονικά ένας νέος γερμανός σολίστ που κατάφερε να "ξεπεράσει τον Ροστροπόβιτς". Τις συνθέσεις υπογράφει ο κύριος Englishby που υπήρξε, όπως διαβάζω, "δάσκαλος του Νίκολας Κέητζ στο μαντολίνο, για τις ανάγκες του ρόλου του ως λοχαγού Κορέλι". Κάθε μέρος κλείνει με μια μακρόσυρτη σύνθεση των τίτλων του τέλους που δίνει στους Χιου και Κλαούντιο τον αέρα του αυτοσχεδιασμού.
10. Genesis - Bruno Coulais [2004]
Μετά τον Μικρόκοσμο, τα Ταξιδιάρικα Πουλιά και τα Ιμαλάια σειρά έχει η Κοσμογονία. Ένα συμφωνικό έργο που ακολουθεί το Μπιγκ Μπανγκ κατά πόδας και φτάνει μέχρι το πανηγύρι της ζωής και τον [χμ] θρίαμβο του ανθρώπου, είναι σίγουρα ένα τόλμημα. Μεγαλόπνοο, παρακολουθεί εναγωνίως τις εξελίξεις. Κλιμακώνεται μες από μια αρχέγονη νοσταλγία, στα ορχηστρικά και τα λυρικά μέρη, ως τις μεγάλες γεωφυσικές ανακατατάξεις, την εμβρυογέννηση και τη γιορτή της 'έβδομης ημέρας'. Μνημειώδες αν και χαμηλότονο. Διατηρεί χαμηλό προφίλ όπως άλλωστε και ο δημιουργός του.
11. Το λιβάδι που δακρύζει - Ελένη Καραϊνδρου [2004]
Μπορεί να διαφωνώ με το ιδεολογικό περιεχόμενο και τις μανιέρες του Αγγελόπουλου αλλά στη μουσική βγάζω το καπέλο. Ειδικά όταν είδα το ντοκιμαντέρ "Γιατί δακρύζει το λιβάδι κε Αγγελόπουλε;" της Αναστασίας Χριστοφορίδου και διαπίστωσα πως γράφτηκε η μουσική και πως συνόδεψε τα περιπετειώδη γυρίσματα των ανάλογων σκηνών, τότε έβγαλα πολλά καπέλα στην Ελένη Καραϊνδρου. Φυσικά αν δεν ήταν κι ελόγου της μονομανής δεν θα μπορούσε να ντύσει τις εικόνες του Θεό, αλλά αυτό είναι παραβλέψιμο μπροστά στο αίσιο αποτέλεσμα. Για τη μουσική μιλάω πάντα, για να μην ξεχνιόμαστε.
Ασμάτια μάτια [τετράγωνα όπως τα κινηματογραφικά καρέ]
Κομμάτια σκόρπια, πλην αυτών που αναφέρω παραπάνω στις αγαπημένες επενδύσεις.
01. Νέα γυναίκα μόνη, ψάχνει - Θανάσης Παπακωνσταντίνου [Είναι ο Θεός μάγειρας; OST, 2005]
Ο Θανάσης παίζει και πιάνο; Αμέ. Γλυκιά νοσταλγία.
02. Dark was the night, cold was the ground - Mark Ribot [The Soul of a Man OST, 2004]
Τι παίζει ο άνθρωπος, τις κάλτσες του; Κιθάρα κρατάει ή το μαγικό αυλό; Τα ρέστα μου.
03. x_intro - Gyro Gyro [Destroy all brains! OST, 2004]
Πρωτάκουσα για το Destroy all brains! στη Δράμα. Ακόμα ζω. Ή μήπως όχι;
04. The human pump - Harald Waiglein [Before Sunset and Before Sunrise OST, 2004]
Ανδρόγυνη ερμηνεία απ' το δρόμο για το δρόμο. Σαν Κέρουακ με κιθάρα.
05. Moon river / Jardinero - Jose Sanchez Martinez [La Mala Education OST, 2004]
Το κλασικό χιτ των Mercer / Manchini σε ρωμαιοκαθολική επανορχήστρωση. Κι ένα μπόνους.
06. Man of the hour - Pearl Jam [Big Fish OST, 2003]
Μπαλάντα ηλεκτρική με σαφείς χαρντροκάδικες καταβολές.
07. Theme de la nuit - Nicolas Errera [Les Freres Soeur OST, 200;]
Μινιμαλιστική τζαζ με χορευτικές αυτοσχέδιες προθέσεις.
08. Χάρντκορ - OneFingerMusic [Hardcore OST, 2004]
Το άλλο εγώ του Coti που παίζει με το ένα δάκτυλο.
09. Dancing Queen - Raining Pleasure [Hardcore OST, 2004]
Οι Raining Pleasure φλερτάρουν με τους Abba. Πα μαλ.
10. The two loves of Johnnie Gray - Joe Hisaishi [The General OST, 2004]
Ο Hisaishi συναντά στον Buster Keaton. Θάθελα νάμουν εκεί γαμώτο.
11. Φωνή Αιγαίου - Ευανθία Ρεμπούτσικα [Ομώνυμο OST, 2004]
Πλόες με φόντο τα νεόχτιστα κάστρα της αλλοτρίωσης. Θλίψη κι απεραντοσύνη πελαγίσια.
Τα ζωντανά [ξέπλεκα σαν τα μαλλιά της γριάς]
01. Θανάσης Παπακωνσταντίνου + Λαϊκεδέλικα, Θέατρο Δάσους, 02/06/2004
Guns of Laikedelika. Bandoek, Φλώρος, Αγγελάκας και οι λοιποί συνήθεις ύποπτοι. Οι νέοι ρεμπέτες του ντουνιά.
02. Synch 2004, Λαύριο, 04/06/2004
Παλίρροια, Luomo, Steve Bug, Aril Brikha, Octave One, Louie Austen, Studio Azzurro, John Tejada. Μπιζζζζζζζ. Και φέτος και καλύτερα.
03. Archive, Θέατρο του Δήμου Συκεών, 23/06/2004
Noise αλλά μελωδικό. Κουβαδιά στο σκέπαστρο της κερκίδας αλλά με πολύ ένταση και πάθος. So fuck you anyway.
04. The Electric Prunes, Fix, 01/10/2004
Μας ηλεκτρόπληξαν. Τα ΚΑΠΗ είναι για τους ηλικιωμένους κάθε ηλικίας. Τα δαμάσκηνα είναι αειθαλή.
05. Tuxedomoon, Υδρόγειος 06/11/2004
Ο Joeboy ήταν εδώ. Blaine on the Moon. Simplicity: the first "Principle" Dachert.
06. I Knew Them / Lydia Lunch, Υδρόγειος, 10/12/2004
Αποτυπωμένο στο δεξιό λοβό του εγκεφάλου. At the right side of my brain. This is not The End.
07. david toop, μικρό μουσικό θέατρο, 11/12/2004
Fabricated soundscapes, μια ηχο-διάλεξη με πολλά ηχο-διαλείμματα και ηχο-διαλύματα.
