2004 : Τα καλύτερα (μέρος 2ο)
ΤΟ 2004 ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ
(Ε,ε,ε Ο,ο,ο Ήρθαμε Και Πήραμε Το Ευρωπαϊκό!)
11 άλμπουμς και 11 δικαιολογίες
1. Franz Ferdinand - Franz Ferdinand
Μια παρέα Σκωτσέζοι που ντύνονται σαν τον παππού μου στα νιάτα του κατάφεραν και έδωσαν ένα φιλί δύο εκατομμυρίων αντιτύπων στη μουσική που γουστάρουν, εκαναν το στυλ τους μόδα και, το κυριότερο, ξεκόλλησαν τον πλαδαρό κοκκαλιάρικο κώλο όλων αυτών των δυσλειτουργικών, μπλαζέ, indie τύπων από την design (κατά κανόνα μικροσκοπική) καρέκλα του μπαρ με το πιο intelligent χορευτικό r'n'r που έχει ακουστεί από την εποχή των Gang Of Four. Αν, δε, σε όλα αυτά προσθέσουμε και το καλύτερο live της χρονιάς (από όσα πήγα εννοείται, και πήγα και στους Pixies) είναι αρκετά προφανές γιατί το διπλά επαναλαμβανόμενο όνομα του φασαριόζου Αυστριακού αρχιδούκα θα εμφανιστει με τον αριθμό 1 στ' αριστερά του τις περισσότερες φορές.
2. Interpol - Antics
Τι να πεις και για δαύτους που να μην έχει ειπωθεί; Το μόνο που μπορώ να παραθέσω είναι το καλύτερο τετράστιχο του 2004: "Hey, wait / Great smile / Sensitive to faith, not / Denial / But, hey, who's on trial?". Στα συν το ότι η πεντάχρονη ανηψιά μου έχει ξεσκιστεί να χορεύει υπό τους ήχους του "Slow Hands" λίγο καιρό πριν μοιραία παραδωθεί στην cult γοητεία του Τσαλίκη.
3. The Streets - A Grand Don't Come For Free
Τι να πεις και για το Mike Skinner! Ο τύπος βρίσκεται εδώ και κάμποσο καιρό στην κορυφή των βρετανικών chart με ένα "πυρηνικό" uk garage δίσκο (και τα singles αυτού), χωρίς να έχει περάσει από "Μουσικές Ακαδημίες", χωρίς να έχει ωραίο κώλο και κοιλιακούς φέτες, χωρίς να ραπάρει για τα αισθηματικά του προβλήματα ή τη μαλακία που δέρνει το Μάικλ Τζάκσον. Περίεργα πράγματα...
4. RJD2 - Since We Last Spoke
Το 2004, ο DJ Shadow πήρε άδεια και άφησε στο πόδι του έναν απίστευτο τύπο, ο οποίος παίζει το πιο καίριο και δεξιοτεχνικό (σωστό είναι τώρα αυτό;) πινγκ-πονγκ με τα samples τριγύρω. Το 'Since We Last Spoke' είναι το πιο δυνατό κοκτέιλ ήχων από τα seventies και το μέλλον. I'll drink to that!
5. Scissor Sisters - Scissor Sisters
Γιατί; Αν θες να σου απαντήσω ως καλός brain-poser, θα σου πω "γιατί η μουσική πρέπει να έχει μια σαφή και χαρακτηριστική άποψη ακόμα και στην πιο bubblegum εκδοχή της. Και οι Scissor Sisters είναι παραπάνω από συνεπείς στο μοντέλο του σαχλού, διονυσιακού, αμαρτωλού, στιλάτου, ανέμελου ποπ γκρουπ". Αν θες να σου απαντήσω ειλικρινά, θα σου πω "γιατί η Ana Matronic και ο Jake Shears είναι το πιο διαστροφικά σέξι ζευγάρι της μουσικής βιομηχανίας σήμερα".
6. Beastie Boys - To The 5 Boroughs
Για να μη φας ντομάτες από έναν ολόκληρο στρατό εξοργισμένων φαν που περιμένουν την επιστροφή σου εδώ και έξι χρόνια, πρέπει να βγάλεις ένα τουλάχιστον πολύ καλό άλμπουμ. Τα Τερατόπαιδα το έκαναν το χρέος τους και με το παραπάνω. Στα συν και το 'An Open Letter to NYC'.
7. Air - Talkie Walkie
Ε, αλλοίμονο, όλοι έχουμε κάποιες σταθερές σ'αυτή τη ζωή. Δεν ξέρω βέβαια αν η έβδομη θέση είναι αρκετά δίκαιη για τους δύο Γάλλους. Ίσως αν το άλμπουμ είχε βγει τους τρεις τελευταίους μήνες να βρισκόταν πιο ψηλά. Ίσως και όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπήρχε περίπτωση να λείπει από ετούτη εδώ τη λίστα.
8. DJ/Rupture - Special Gunpowder
Πρωτίστως για τα καρπούζια-σφαίρες και το γαμάτο κίτρινο φόντο στο εξώφυλλο. Δευτερευόντως για τη λέξη Gunpowder στον τίτλο η οποία είναι πιθανότατα η πιο γαμάτη λέξη που έχει πατήσει ποτέ το πόδι της σε αγγλικό λεξικό. Μετά, για την ετικέτα Tigerbeat6 που φέρει στο εξώφυλλο. Και έπειτα, γιατί ακούγεται όσες φορές θέλεις χωρίς να κουράζει, χωρίς να εκνευρίζει και -κυρίως- χωρίς να κοιμίζει.
9. Modest Mouse - Good News For People Who Love Bad News
Ευτυχώς το συγκεκριμένο είχε πολλά περισσότερα καλά από τον έξυπνο τίτλο και το όμορφο artwork. Γιατί συνήθως αυτός ο συνδυασμός (έξυπνος τίτλος + καλόγουστο artwork) σημαίνει ότι ο δίσκος είναι μια αριστουργηματικά πακεταρισμένη μάπα.
10. The Go! Team - Thunder, Lightening Strike
Αν πριν καμιά δεκαετία έβλεπες στο Seven-X το Μπάτμαν με ηθοποιούς και εκείνα τα κολάν κοστούμια και τα "Biff! Bang! Pow!" animated στη διάρκεια των μπουνιδιών και δυνάμωνες την τηλεόρασή σου κάθε φορά που έπαιζε το θέμα που είχαν γράψει οι Jam, αυτό εδώ το δισκάκι είναι το τυχερό σου. (επείσης αν ταιριάζεις στην παραπάνω περιγραφή στείλε μου email, είσαι ο soulmate μου).
11. Morrissey - You Are The Quarry
Κανονικά, για το Moz ήταν κλεισμένη η πρώτη θέση, ό,τι και να συνέβαινε, από πριν καν κυκλοφορήσει το YATQ. Αλλά έλα που τέσσερις Highland-er-s κατάφεραν να παραγκωνίσουν το Ιρλανδικό του Αίμα και την Αγγλική του Καρδιά και έτσι του παραχώρησα τη θέση που το ένα ακολουθείται από ένα ακόμα ένα.
11 τραγούδια (όχι μέσα από τα 11 άλμπουμ) και 11 sing-along
1. Kasabian - Reason Is Treason
Δε με ενοχλεί καθόλου που ετούτοι εδώ αντιγράφουν τόσο ξεδιάντροπα και ανοιχτά τα άξια τέκνα του Madchester και τη βρετανική ποπ των nineties, αρκεί εκτός από καλά σκόρπια τραγούδια όπως το "δέκα-στα-δέκα" 'Reason Is Treason', να το κάνουν και σε καλούς δίσκους. Όπως και να 'χει, το προτιμώ από το να βλέπω διάφορους γκαραζιέρηδες να ευαγγελίζονται το "νέο" με ύφος (και εικόνα) χιλίων "seventies" κοστουμαρισμένων καρδιναλίων.
2. Libertines - Arbeit Macht Frei
Μόλις ένα λεπτό και κάτι ψιλά διαρκεί ετούτο εδώ, αλλά πίστεψε με είναι αρκετά για να καταλάβει κανείς ότι έβαλαν ο Mick Jones και ο Alan McGee το χεράκι τους και ότι ο ένας Libertine τραβιέται στα κέντρα αποτοξίνωσης.
3. Marsheaux - Pure
Μυστηριώδης διασκευή, λόγω του αγνώστου της ταυτότητας των δύο κορασίδων (?) που κάνουν την πιο αναθεματισμένα χαζοχαρούμενη ελεκτρο-ποπ που κυκλοφορεί τριγύρω. Τόσο που έκαναν τον ηλεκτροκίνητο εαυτό μου να απαρνηθεί τις βρομιαρούλες τις Dynasty και την πρόστυχη "σέικ γιορ τιτς" Peaches. Τι γνώμη να έχει άραγε ο Ian Broudie;
4. The Killers - The Ballad Of Michael Valentine
Και μόνο το γεγονός ότι ετούτοι εδώ οι Φονιάδες με τον τόσο βρετανικό ήχο προέρχονται από το (αμερικανοβλαχο-) Λας Βέγκας αρκεί για να αναχθούν σε cult item της χρονιάς. Το ότι έχουν καταφέρει να φτιάξουν και μια σειρά από κολλητικούς ποπ ιούς που κατασκηνώνουν στο κεφάλι σου για κάμποσο καιρό και με τις κατάλληλες εξωγενείς συνθήκες είναι ικανοί να το τινάξουν στον αέρα, μετράει σίγουρα στα συν τους.
5. Annie - Chewing Gum
Ένα ακόμη electropop μωρό, με την έμφαση στο ποπ αυτή τη φορά. Με τέτοια φατσούλα και με παραγωγή από τον Richard X και τον "ξεχνάω-το-δύσκολο-φινλανδικό-του-όνομα" από τους Royksopp δε νομίζω να έβγαινε κάτι λιγότερο γοητευτικό.
6. The Plastic Constellations - We Came To Play
Πριν περίπου μια δεκαετία, οι Offspring με εφηβική προστακτική διέτασσαν όλους (μας) να βγούν έξω και να παίξουν. Δέκα χρόνια μετά οι Plastic Constellations γράφουν μια αντίστοιχα δυναμική μα λιγότερο mainstream απάντηση.
7. Xiu Xiu - Bunny Gamer (b)
Για αδιευκρίνιστους λόγους.
8. Faithless - Mass Destruction (single mix)
Οκ, μπορεί γενικότερα οι Faithless να μην είναι η κούπα με το τσάι μου, αλλά ετούτο εδώ ακούγεται υπέροχο! Οι κιθάρες, οι στίχοι, τα φωνητικά, τα πνευστά, το φανκ, το ροκ και τα μπλιμπλίκια... Επιτέλους, ετούτοι εδώ βρήκαν κάποιον υποτυπώδη τρόπο να τακτοποιήσουν το -όποιο- ταλέντο τους για μια και μοναδική φορά. Ο Φοίβος τρίβει τα χέρια του.
9. Death From Above 1979 - Going Steady
Αν οι Hives και οι Franz Ferdinand κάνουν μουσική για να χορέψεις, οι DFA1979 κάνουν μουσική για να ξεβιδωθείς στο χορό. Σ'αγαπάω μαμά.
10. The Futureheads - Hounds Of Love
Μόνο και μόνο για τους στίχους "Take my shoes off / And throw them in the lake / And I'll be / Two steps on the water" και την ανεπανάληπτα φλεγματική, Σκωτσέζικη, "θέλω-να-τ'-ακούω" προφορά του τραγουδιστή.
11. Arcade Fire - Neighborhood #2
Προς τι όλος ο χαμός με δαύτους δεν έχω καταλάβει. Μερικά συμπαθητικά τραγουδάκια βρήκα μόνο μέσα στο δίσκο με ετούτο εδώ, πρώτο με διαφορά.
ΟΧΙ ΑΛΛΟ: Nick Cave, Hives, Tom Waits, Razorlight, U2, Archive, Placebo, Alex Καπράνο (μόνο Nick McCarthy), Kαλομοίρα, Μουρατίδη, Ρέμο, Θέμο, κάρβουνο.
10 δίσκοι + ένας βάτραχος
1. Polysics - "Polysics Or Die!!!!"
Το καλύτερο συγκρότημα στον πλανήτη αυτή τη στιγμή έρχεται.. από πού αλλού.. από την Ιαπωνία. Τα άσπρα και κόκκινα ρομπότ πιάνουν τις κιθάρες, ουρλιάζουν punk σε θολά γιαπωνοζοαγγλικά και κάνουν τους Devo να αναρωτιούνται για την τότε μετα-μεταμοντέρνα φύση τους.
2. !!! - "Louden Up Now"
Οι Τσικ Τσικ Τσικ έβγαλαν έναν εξαιρετικά υποτιμημένο δίσκο και έγιναν αυτόματα το πλέον απολαυστικό discopunkfunk συγκρότημα, ή αλλιώς η χορευτική gay version των Rage Against The Machine. Στο live τους στο Manchester δεν υπήρχε ούτε ένα ζουζούνι που να μην κουνά το φτερό του.
3. Chikinki - "Lick Your Ticket"
Ένα μάτσο πιτσιρικάδες που παίζουν αιθέρια electro-pop, μακριά από τα trip hop ρουτινιάρικα μουγκρητά του Bristol. Φορούν πολύχρωμα μπλουζάκια και είναι το ίδιο ευχάριστοι είτε στο πλευρό των Charlatans είτε μαζί με τους (κατά τ΄άλλα γελοίους) Pink Grease.
4. The Dears - "No Cities Left"
Η 'μαύρη' (και σαφώς καλύτερη) εκδοχή του Morrissey έρχεται από τον Καναδά σε έναν δίσκο κλασικό που ανακηρύσσει το "Lost in the Plot" σε ύμνο της χρονιάς. Κύριε Lightburn... τα σέβη μου!
5. Franz Ferdinard - "Franz Ferdinard"
Οι Franz ΕΙΝΑΙ το καλύτερο βρετανικό συγκρότημα αυτή τη στιγμή (παρόλες τις αστείες δηλώσεις συγκροτημάτων τύπου Kasabian και Razorlight που επιζητούν τα πρωτεία). Θα ήθελα πάντως να γνωρίσω το άτομο που σκαρφίστηκε το marketing τους...
6. Neil's Children - "Change / Return / Success"
Το συγκρότημα που μισεί τα μοντέλα αγγίζεται από το ραβδί στο "Κουρδιστό Πορτοκάλι" και παραδίδει μαθήματα βρετανικού punk.. τουλάχιστον μέχρις ότου οι Agent Blue αξιωθούν να βγάλουν το ντεμπούτο τους.
7. The Futureheads - "The Futureheads"
Το πιο έξυπνο όνομα στην πιάτσα διασκευάζει Kate Bush και δίνει στο "Hounds of Love" μια διαφορετική εκδοχή της αγάπης. Έχουν το punk στο αίμα τους αλλά χορεύουν παιχνιδιάρικα σε pop ύφος, γι'αυτό και τους το αναγνωρίζουμε.
8. Beats For Beginners - "Don't Fly Into The Sun"
Ένας όμορφος δίσκος από την Faith & Hope, που θα μπορούσε ενδεχομένως να πάει καλύτερα εάν είχε μεγαλύτερη ομοιομορφία στο σύνολό του. Μυρίζει έντονα πράγματα και καταστάσεις, γι' αυτό κρατεί το αγαπημένο μου νούμερο στην λίστα.
9. Kings of Convenience - "Riot On an Empty Street"
Καλός ο χορός και η ενέργεια αλλά μια νορβηγική μελωδία την ζητά οργανισμός μου. Δεν απογοήτευσαν ούτε και στην δεύτερη δισκογραφική τους απόπειρα, χώρια που είναι φορές που ο ψίθυρός τους εμπεριέχει τόση ένταση που μου σπάει το τύμπανο.
10. Modest Mouse - "Bad News From People Who Love Good News"
Όταν τα ποντίκια τρέχουν δεν τα σταματά τίποτα. Οι Modest Mouse τρώνε τυρί στο όνομα του Bukowski και δίνουν έναν από τους σεμνότερους δίσκους της χρονιάς. Άσε που με βάζουν να αναρωτιέμαι εάν τελικά οι καλές ή οι άσχημες στιγμές σκοτώνουν περισσότερο.
ΒΑΤΡΑΧΟΣ: Το ντεμπούτο της Miss Kittin έδειξε ότι .. καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς.. ή αλλιώς αρκέσου σε δισκογραφικές συνεργασίες μέχρις ότου παραδεχτείς ότι (και εσύ) χρησιμοποίησες τον όρο electroclash ως μια εξαιρετική marketing στρατηγική.
10 live + ένα σχόλιο
1. The Faint - Carling Academy Liverpool (12/04)
2. Polysics - Barfly Liverpool (07/04)
3. !!! - Manchester Academy (10/04)
4. Gene - Manchester Academy (12/04)
5. Buck 65 - Barfly Liverpool (08/04)
6. Yeah Yeah Yeahs - Manchester Academy (04/04)
7. Warp Records and The London Sinfonietta - Philharmonic Hall Liverpool (03/04)
8. The Divine Comedy - Royal Court Theatre Liverpool (04/04)
9. Josh Ritter - St James Church London (11/04)
10. Scissor Sisters - Carling Academy Liverpool (02/04)
ΣΧΟΛΙΟ : Το Manchester αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε σχετική ύφεση, την ώρα που ο... αντίπαλός του ανεβαίνει συνέχεια μουσικά.. ατενίζοντας ήδη το μέλλον ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2008. Στα πλεονεκτήματά του και η παρουσία της Deltasonic, που όντας πλέον παρακλάδι της Sony, κατέχει ονόματα όπως οι The (σε όλους) Coral, Zutons, Dead 60s, Basement, Little Flames, Longcut συν τον αξιότιμο κύριο Ian Broudie που δουλεύει στην παραγωγή πολλών από των παραπάνω αλλά και κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη την πρώτη του σόλο δουλειά. Όυσα πλέον κάτοικος του Liverpool, μπορώ να πω ότι χόρτασα από συναυλίες, κυρίως παιδιών που προσπαθούν να εκτονωθούν μέσα από μια κιθάρα και να συνεχίσουν την μεγάλη παράδοση αυτής της πόλης που στην κυριολεξία σφύζει από μουσική ενέργεια. Εύχομαι κάτι τέτοιο να συμβεί ξανά και στη Θεσσαλονίκη. Καλή Χρονιά σε όλους.
