2004 : Τα καλύτερα (μέρος 6ο)
Από τα μέσα Νοέμβρη μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη μπουκώθηκα με δεκάδες cd εσοδείας 2004, προσπαθώντας να ακούσω τα πάντα, σαν φοιτητής που ξενυχτούσε για να προλάβει όσα δεν άκουσε όλη τη χρονιά γιατί δεν πατούσε στα μαθήματα. Ό,τι έμαθα έμαθα αποφάσισα, και διασκέδασα το υπόλοιπο του 2004 χωρίς άγχος.
Η λίστα είναι λάθος. Άλμπουμ και τα τραγούδια δεν ισορροπούν με τίποτε, πάντα κάπου μπατάρει. Το τι σημαίνει καλύτερο στη μουσική δεν με απασχολεί εδώ, το τι θα αντέξει τη δοκιμασία του χρόνου ακόμη λιγότερο (αυτό το βλέπουμε στο αφιέρωμα στο τέλος της δεκαετίας). Εδώ βρίσκονται όσα άκουσα περισσότερο τη χρονιά που πέρασε. Δηλαδή, για κάποιους λόγους είχα ανάγκη τη σαχλαμάρα ποπ των Chumbawamba, τη μελαγχολική ποπ των Girls in Hawaii, την ψυχεδελική folk των Espers, τη μεγαλομανία του Sketchie, την εξωστρέφεια των Arcade Fire, την εσωστρέφεια των Mum, τον κλασικισμό του Max Richter, τη φαντασία του Mice Parade, την Syd Barrett-οπτική των Animal Collective... Είναι και η αδυναμία στον David Thomas. Δεν μπορώ να εξηγήσω εύκολα γιατί εντέλει με απώθησε το Flux των Encre, γιατί οι Franz Ferdinand δεν μου λένε και πολλά ή γιατί δεν είχα και τόσο ανάγκη τα άλμπουμ των Charalambides και των Ghost.
Δίσκοι
1. David Thomas & Two Pale Boys: 18 Monkeys on a Dead Man's Chest
2. Max Richter: The Blue Notebooks
3. Sketchie: Rain by High Lantern
4. Mice Parade: Obrigado Saudade
5. Mum: Summer Make Good
6. Girls in Hawaii: From Here to There
7. Espers: Espers
8. Arcade Fire: Funeral
9. Chumbawamba: Un
10. Animal Collective: Sung Tongs
11. Swod: Gehen
Τραγούδια
Επειδή από τα αγαπημένα τραγούδια δεν αποκλείονται όσα συμπεριλαμβάνονται στα αγαπημένα albums, τα 11 έγιναν 15.
1. CocoRosie: Terrible angels
2. Mice Parade: Focus on the roller coaster
3. Mum: Weeping rock rock
4. PJ Harvey: Shame
5. Manyfingers: Grace in rain
6. Girls In Hawaii: Found in the ground
7. Lars Horntveth: The joker
8. Pan American: Het volk
9. Mirah: Don't die in me
10. Boy In Static: Slept fine
11. Sketchie: Feud at Saint East's
12. The Arcade Fire: Neighborhood #2 (Laika)
13. Electrelane: This deed
14. David Byrne: Dialog box
15. Tom Waits: Hoist that rag
Διασκευές
1. Four Tet: Castles made of sand (Jimi Hendrix)
2. Le Tigre: I 'm so exited (Pointer Sisters)
3. Bad Plus: Velouria (Pixies)
Live
Οι Notwist και οι Modest Mouse, στο All Tomorrow's Parties.
Αθλητικά
Να ψηφίσω και αθλητή της χρονιάς: Ο Gilberto Godoy Filho, γνωστός ως "Giba", Βραζιλιάνος παίκτης του βόλεϊ.
Όπως η άμμος στην κλεψύδρα...
Επιμέλεια: Δημήτρης Κουντούρης
Χωρίς να το πάρουμε είδηση...
... τελικά τα χρόνια περνάνε όπως η άμμος στην κλεψύδρα... ανεπίστρεπτες στιγμές μα οι νότες είναι αυτές που καταφέρνουν να τρυπώνουν μέσα μας και να κρύβονται εκεί... μέσα από τα μπουφάν και κοντά στην καρδιά μας... 2004... κοίτα να δεις... 2004... κάποτε ήταν πολύ μακρινό... 2004... τώρα είναι πίσω μας... 2004... μονολογούσαμε με κάτι φίλους λίγες ώρες αφού γύρισε ο χρόνος...
Το παράδοξο με την χρονιά που πέρασε είναι ότι χωρίς να κυκλοφορήσουν ιδιαίτερα καλοί δίσκοι πάλι φορτώσαμε αρκετές χούφτες τραγούδια... αυτοί όσο προχωράμε μπροστά λιγοστεύουν ή εμείς γίναμε δύσκολοι στις επιλογές μας... το να μεγαλώνεις είναι ένα μαχαίρι δίκοπο... σε φυλά μα και σε πληγώνει... Το πραγματικά δύσκολο είναι να κάνεις μια ανασκόπηση σε μια χρονική περίοδο που μόλις τέλειωσε, όπως και το να προσπαθήσεις να διακρίνεις τον ορίζοντα ενώ η ομίχλη δεν έχει φύγει ακόμα...
Λοιπόν...
Alias - Muted
Την εποχή που όλοι αδιαφορούσαν για την ύπαρξη αυτού του υπέροχου album εμείς απλά αδιαφορήσαμε για τις απόψεις τους... τώρα όμως ήρθε ο καιρός να αποδώσουμε τα credits που του αρμόζουν... και αυτά δεν είναι λιγότερα από όσα απέσπασε τρανά το 'Endtroducing' του Shadow οκτώ χρόνια πριν. Από πλευράς τεχνικής άρτια δουλεμένο και αισθητικά άκρως ατμοσφαιρικό, κατάφερε να μας κερδίσει από την πρώτη κιόλας ακρόασή του.
Beastie Boys - The 5 Boroughs
Τα παλιόπαιδα ξαμολήθηκαν για άλλη μια φορά στο δρόμο κάνοντας κάτι νεαρούς έγχρωμους rappers να φορέσουν τις ίδιες πάνες που φόραγαν στις αρχές του 1980... πραγματικά πολύ προσεγμένη παραγωγικά δουλειά... στίχος μεστός και ώριμος χωρίς να υπολείπεται σε φρεσκάδα... αυτοί οι καλλιτέχνες είναι σαν το whisky...
Cafe Del Mar - Volume Once
Αν και φέτος δεν περισσέψανε καθόλου χρήματα για κάποιο ταξίδι αναψυχής, εμείς τα καταφέραμε και αποδράσαμε χάρις σ' αυτό το album. Λοιπόν μπαίνει στο στερεοφωνικό ένα cd και δεν χρειάζεται διαβατήριο για τις Κανάριες νήσους... Κλείνεις τα μάτια σου και αρχίζεις να νιώθεις την θάλασσα να σου βρέχει τα πόδια ενώ στον ουρανίσκο ασελγεί το bacardi...
Cryptic One - The anti-mobius strip theory
Να κάποιος που λέει τα πράγματα με το όνομά τους... μεν... αλλά από την άλλη δε, το κάνει με τέτοιο τρόπο ώστε να περνάει γλυκά από τα αυτιά στο μυαλό σου σαν ένα παραμύθι. Τρομερός "storyteller" - θα μπορούσε κάλλιστα να απαγγέλλει αποσπάσματα από τα έργα του Τόλκιν... Μια ποιητική διάσταση στην ωμή πραγματικότητα.
DJ Krush - Jaku
Η Ιαπωνική παράδοση συναντά τη νέα ηλεκτρονική... Ένα ταξίδι στο χώρο και στον χρόνο, μια μουσική σκιαγράφηση της Γιαπωνέζικης μουσικής ιστορίας... κάπου βαθιά στην καρδιά μας τρύπωσε πριν καλά - καλά το πάρουμε είδηση... Ο DJ Krush απλά στα καλύτερά του...
DJ Shadow - In tune and on time
Ποιος είπε ότι ο μαέστρος διευθύνει μόνο ορχήστρες; Ο DJ Shadow μετατρέπει ένα live DJ set σε κονσέρτο για sampler και turntablism... Παρέα με ένα απίστευτο οπτικό show (με την υπογραφή του Ben Stokes), το event μετατρέπεται σε μεταμεσονύχτια προβολή. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η ικανότητά του στο να πρωτοπορεί.
Massive Attack - Danny the dog (O.S.T.)
Δισυπόστατο το δημιούργημά τους. Αν και επενδύει με αρκετά όμορφο τρόπο το σελουλόιντ, στέκεται και ως album. Πολύ όμορφο το ομώνυμο track και το πλέον αξιοπρόσεκτο είναι ότι και τα αρκετά interludes συνθέτουν αντί να διαιρούν. Θυμίζει λίγο πίνακα πρόχειρο με αρκετές πινελιές εδώ κι εκεί που ενώ το κύριο θέμα δεν συναρπάζει, το αποτέλεσμα σε αποστομώνει.
Nostalgia 77 - Songs for my funeral
Κάποιοι έχουν τα 45άρια δισκάκια τους κρυμμένα στο πατάρι ενώ άλλοι βγάζουν δίσκο με αυτά... Ύστερα από μια πολύχρονη πείρα στον χώρο του DJ-ing ο βρετανός - παραγωγός πλέον - τα χρησιμοποιεί για να συνθέσει το "soundtrack" της κηδείας του... Απίστευτα ατμοσφαιρικό, αρκετά μινιμαλιστικό, κατάλληλο ακόμα και για soundtrack ασπρόμαυρης ψυχεδελικής ταινίας (κάτι σε "π" ίσως;)
Promoe - The long distance runner
Οι πρωτοπόροι της Σουηδικής rap σκηνής επιστρέφουν... ή μάλλον ένας από αυτούς και μάλιστα πιο δυνατός από ποτέ. Τρομερά καυστικός και ρεαλιστικός στίχος φιλτραρισμένος από εφηβική αφέλεια. Με τον τρόπο αυτό καταφέρνει να ζυγίζει θάματα τεράστιας σημασίας και να τα παρουσιάζει όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Μια γερή δόση αισιοδοξίας που μοιάζει με όαση.
Sage Francis (w/ Gruvis Malt) - Dead poet live album
Δυστυχώς δεν ήμασταν εκεί... ή μήπως ήμασταν;... Ύστερα από την ακρόαση του album επικράτησε μια σύγχυση... Απίστευτα εκφραστική ερμηνεία υπό την συνοδεία φυσικών μουσικών οργάνων από τους Gruvis Malt... ο "νεκρός" ποιητής πιο ζωντανός από ποτέ... αναμφισβήτητα το καλύτερο live rap album όλων των εποχών.
Χρήστος Θηβαίος - Μόνο νερό στη ρίζα
Ο τελευταίος ποιητής γεννήθηκε Έλληνας (όπως και ο πρώτος άλλωστε) και αντί για λύρα, οπλίστηκε την κιθάρα του... το ζήσαμε αυτό το χαρμάνι ήχων και στίχων... το νερό πότισε τις ρίζες και ανθίσαμε μαζί του... σε ξεσηκώνει και σε υπνωτίζει... ένα μυστικό χρησμό μας απήγγειλε και τον μουρμουράμε στον ύπνο μας.
_ _ _
Είναι πιο όμορφο τελικά να μεταμφιεστείς και εσύ σε έναν χρόνο που μόλις παραιτήθηκε, φορώντας τα καλά του, έχοντας μαζέψει τα πράγματα από το γραφείο και να φύγεις με καθαρή συνείδηση και ένα σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη...
Υ/Γ: Είτε πιστεύεις ότι η χρονιά αλλάζει με βάση το φεγγάρι είτε με βάση το δυτικό ημερολόγιο που μας φορτώσανε τα μοναστήρια... αν δεν χωνεύεις την απώλεια ή είσαι μόνος μετά τα τριάντα... χαλάρωσε και ζήσε στο άχρονο νησί της μουσικής όπως πολλοί από εμάς... ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ...
