2004 : Τα καλύτερα (μέρος 7ο)
Ένδεκα; Τι ένδεκα; Σαν να σου λένε οι κατακτητές ποιο από τα παιδιά σου θέλεις να μη σου σκοτώσουν.
Μια λίστα λοιπόν χωρίς σχόλια. Απλά καθήστε κι ακούστε. Αν θέλετε να ακούσετε κάτι διαφορετικό. Αλλιώς μπορείτε να ασχοληθείτε με ότι παπαριά πλασάρεται από τους κομπογιανίτες του εξωτερικού και αναμασιέται από τα ιθαγενή μυρηκαστικά. Έτσι κι αλλιώς η ζωή είναι γεμάτη από επιλογές. Και αυτές είναι που μας χαρακτηρίζουν.
Το καλύτερο album της χρονιάς (ταυτόχρονα και το σπουδαιότερο)
Ηypo : Random Veneziano (Active Suspension)
Ακολουθούν αυτά που δε θα μπορούσα μακριά τους:
Encre : Flux (Clapping Music)
Mum : Summer make good (Fat Cat)
Kreidler : Eve future recall (Wonder)
CocoRosie : La maison de mon reve (Touch and Go)
Swod : Gehen (City Centre Offices)
Max Richter : The blue notebooks (Fat Cat)
Stendec : A study of "and" (Expanding)
Stereolab : Margerine eclipse (Duophonic)
Savath & Savalas : Apropa't (Warp)
Gravenhurst : Flashlight seasons (Warp)
Tortoise : It's all around you (Thrill Jockey)
Faust vs Dalek : Derbe respect, alder (Klangbad)
Leichtmetall : S/T (Karaoke Kalk)
Bjork : Medulla (One Little Indian)
Manyfingers : S/T (Moteer)
Neotropic : White rabbits (Mush)
EPs και Singles
1. Blonde Redhead feat. David Sylvian : Messenger 7" (4AD)
2. Sutekh & O. Lamm : Six residua 12" (Active Suspension)
3. Sixtoo : Body ache summer 10" (Ninja Tune)
Ακολουθούν:
Nouvelle Vague : Guns of Brixton/In a manner of speaking 10" (Peacefrog)
Digitonal : The centre cannot hold 12" (Seed)
dDamage : Pressure/Ghettoblaster ape/dDistance/Uzi 12" (Planet Mu)
Soulsavers : Chosen ep 12" (San Quentin)
Boom Bip : Morning & day ep 12" (Lex)
The Projects : Ulysses in the supermarket 7" (Lane)
The Telescopes : Winter ep 7" (Hungry Audio)
Όταν artwork και μουσική δημιουργούν κομψοτεχνήματα:
Flotel :Bosso fataka 12" (Arable)
Psapp : Buttons and war 12" (Arable)
Maps and Diagrams : Tactile love 12" (Arable)
Myrakaru : Klutic Reso / Kimalnu 7" (Expanding)
Bauri : Have no fear / Hugs 7" (Expanding)
Και οπωσδήποτε
Drogatek : Humanitarean help 7" (Splending Land Rec)
Καλύτερο remix: Όταν ο θεός βάζει το χέρι του και κάνει τους μαλάκες, ανθρώπους:
Stereolab στο 'Home' των Zero 7.
Πρώτα - πρώτα θέλω να ευχαριστήσω τον Αλέξη που με κρατάει μουσικά ζωντανό. Είναι ένα πολύ καλό φιλαράκι που ανά τακτά χρονικά διαστήματα με τηλεφωνεί λέγοντάς με πως έχει κατεβάσει από το internet διάφορα άλμπουμ που πιθανόν να μ' ενδιαφέρουν να τ' ακούσω. Έτσι έχω μαζέψει καμιά εκατοστή CD που συνήθως μετά την πρώτη ακρόαση μπαίνουν στο σιντιοντούλαπο της ιστορίας. Μέσα από αυτά όμως ανακάλυψα και τα δυο κορυφαία της χρονιάς οπότε του αξίζουν οι ευχαριστίες.
Κάνοντας λοιπόν το τελικό ξεσκαρτάρισμα, δύο είναι τα άλμπουμ που τελικά κατόρθωσαν να φτάσουν στον τελικό του music 2004 και αυτά είναι το 'Funeral' των Arcade Fire και το 'Now Here Is Nowhere' των Secret Machines. Στον μικρό τελικό έπαιξαν το 'Live At The Deaf Club' των Dead Kennedys και το 'Live Free Or Die' των D. O. A. Και αν για τα δυο τελευταία γκρουπ μπορώ να σας γράψω από ένα βιβλίο, για τα δύο πρώτα δεν ξέρω αν καν είναι συγκροτήματα ή κάτι άλλο, από που μας έρχονται ή αν έχουν βγάλει άλλον δίσκο.
Φτάσανε στην τελική ευθεία αλλά μόνο ως τα προκριματικά και αναφέρονται χωρίς αξιολογική σειρά το 'Crimes' των Bloodbrothers, το 'Wonderful Rainbow' των Lightning Bold, το 'The Empire Strikes First' των Bad Religion, το 'Bows And Arrows' των The Walkmen (που εύχομαι να είναι φετινό), το 'Onoffon' των Mission Of Burma που πρέπει να το προτιμήσετε σε LP και όχι σε CD, η συλλογή 'Rock Against Bush vol 1', και το 'Never Breathe What You Can't See' του Biafra με τους Melvins.
Είναι πασιφανές, αγαπητοί μου ρεμπεσκέδες ότι η εποχή του LP σαν αυτοφωτιζόμενη ολοκληρωμένη οντότητα έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Δεν γνωρίζω αν φταίει το mp3, οι βρωμερές πολυεθνικές ή απλά το θλιβερό γεγονός ότι (ώ τη φρίκη!, κάπου ανάμεσα στα φανάρια της Τσιμισκή) χάσαμε και την ελάχιστη υπομονή που μας έμεινε σε αυτή την παλιοζωή. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις σκαρφαλώνουν στις (κάθε ειδών) λίστες των παλιών ρομαντικών μουσικόφιλων με χαρακτηριστική ευκολία, και απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αποτέλεσμα, οι προτιμήσεις μας και η εύνοια μας χρόνο με το χρόνο κατευθύνονται σε περιοχές παγωμένης αμηχανίας. Μπορεί λοιπόν ένα-δύο, άντε τέσσερα τραγούδια να χαρακτηρίσουν ολόκληρο LP; Η απάντηση μας στρίβει το χέρι πίσω από την πλάτη και μας παίρνει και τις τελευταίες μας μπίλιες. Αναγκαστικά ναι λοιπόν, αλλιώς δεν θα 'χαμε τι να σας πούμε και θα ξεπέφταμε ακόμη περισσότερο στα κουρασμένα από τη χθεσινή κραιπάλη μάτια σας. Πάμε λοιπόν τσολιάδες μου.
1. Devendra Banhart - Rejoicing in the hands. Με διαφορά ότι καλύτερο άκουσα φέτος, εκτός αν δεν γουστάρετε folk, και παρεμπιπτόντως αν δεν το έχετε ακούσει, oχι δεν είναι γυναικείο το όνομα.
2. Tom Waits - Real gone. Εμείς να δεις μπάρμπα...
3. Kings of Leon - Aha shake heartbreak. Παρά τον ακατανόητο τίτλο, όσοι τους είχαν πέρυσι στη λίστα (όπως ο υπογράφων π.χ.) πρέπει να τους βάλουν και φέτος.
4. Morrissey - You are the quarry. Να μου ζήσεις παππού μου.
5. Air - Talkie walkie. Εντάξει το ξεχάσαμε λίγο γρήγορα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν και καλό.
6. Lambchop - Aw C'mon/No You C'mon. Τι να κάνουμε, οι αδυναμίες δεν κρύβονται. Εμπρός λοιπόν για καινούργια απαίσια εξώφυλλα.
7. The Album Leaf - In a safe place. Λιτός και ...γαμηστερός ή αλλιώς η ετεροχρονισμένη εκδίκηση της post-rockιάς.
8. Sivert Hoyem - Ladies and gentlemen of the opposition. Οι ρουφιάνοι δεν τον έπαιξαν πολύ, αλλά είναι η απόδειξη ότι το αρνί έξω από το μαντρί μπορεί να περάσει φίνα άμα λάχει.
9. Delays - Faded seaside glamour. Glamouριά ξεglamourιά, εμένα μου άρεσε. Εσάς κορίτσια;
10. Early Day Miners - Sonograph ep. Εντάξει αυτό είναι EP, χώρια που απευθύνετε σε αμερικανόφιλους.
11. Nouvelle Vague - Nouvelle Vague. Τώρα δεν ξέρω αν ένα LP με bossanova (!) διασκευές γνωστών κομματιών της rock μυθολογίας έχει θέση εδώ, αλλά εγώ το καταευχαριστήθηκα. Αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Ή αν δεν σας αρέσει ο χαβαλές...
11.Yann Tiersen & Shannon Wright - Yann Tiersen & Shannon Wright. Ζοφερότατος δίσκος που απευθύνεται σε αμετανόητους καψούρηδες. Τον καταευχαριστήθηκα και αυτόν, για άλλους φυσικά λόγους, γι' αυτό και (επιτρέψτε μου) μπαίνει σφήνα και εναλλακτικά σαν 11ος.
Να τονίσω αγαπητοί, ότι πέρα από το πρώτο, τα υπόλοιπα μάλλον βράζουν στο ίδιο τσουκάλι, με τον τρόπο τους φυσικά..
Κύριοι και (ωραίες μου) κυρίες. Σηκώστε το ποτήρι σας και ξορκίστε αυτά που θέλατε να κάνετε και δεν κάνατε. Θυμηθείτε, για τελευταία φορά, τον-την εκπρόσωπο του επίγειου πάθους σας, που δεν τολμήσατε να του-της μιλήσετε, εκεί απέναντι στο μπαρ, τον αδέσποτο σκύλο που σας διάλεξε, σαν φορέα της τσαλαπατημένης τρυφερότητας του, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους διαβάτες, αλλά αντί να τον περιμαζέψετε, εσείς τον κλάσατε. Ανασύρετε από την ζητιάνα μνήμη σας τις μεγάλες ήττες σας και τις μικρές σας νίκες. Θυμηθείτε (ελπίζω όχι για τελευταία φορά) τους λίγους καλούς παλιούς φίλους (πάρτε και κανά τηλέφωνο) και το πρώτο σας φιλί. Σηκώστε το ποτήρι και εξοβελίστε την ποιο γαμημένη και ανίκητη εφεύρεση του ανθρώπινου γένους, τον πούστη τον χρόνο. Αυτόν που μας παίρνει την ψυχή μες στα ασανσέρ και τα ξενυχτάδικα, αυτόν που μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί αμέριμνους στις λάσπες και τα σκατά, αυτόν τον καριόλη που μας δίνει κιλά και μας παίρνει μυαλό και φίλους. Σηκώστε το ποτήρι και πιείτε για όλα αυτά, πάρτε μια βαθιά ανάσα και συνεχίστε.
