2006 : Τα καλύτερα (μέρος 7ο)

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ 2006
Του Γιάννη Κατσαντώνη

Με εικόνες φρίκης θέλησε να μας αποχαιρετήσει ο παλιός ο χρόνος, εκείνες οι εικόνες οι επικείμενες της αγχόνης... Η συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι ο κόσμος δεν είναι όμορφος, αγγελικά πλασμένος μας είχε επιβληθεί από χρόνια... αλλά πάλι ξαφνιάζεται κανείς όχι μόνο από το γεγονός αυτό καθαυτό αλλά και από τις αναιμικές ως τις ανύπαρκτες αντιδράσεις... Κάποιοι εδώ σε αυτήν την ήπειρο κάτι ψέλλισαν περισώζοντας κάπως κάποιες εντυπώσεις και καταδεικνύοντας τα αυτονόητα. Αυτά για το τέλος μιας χρονιάς που στην διάρκεια δεν πήγε πολύ καλύτερα τόσο μέσα όσο αι έξω. Ο γιάνκης έχει στρογγυλοκαθίσει στο σβέρκο ολόκληρου του πλανήτη και προετοιμάζεται για την μελλοντική αναμέτρηση με τον εκκολαπτόμενο Κινέζο γίγαντα, φροντίζοντας μεθοδικά όσο μπορεί να τον περικυκλώνει, ενώ φροντίζει να αδρανοποιεί και να χειραγωγεί και όλους τους λαούς διά μέσω της παγκοσμιοποίησης. Βασικό του εργαλείο η τηλεόραση που έχει αναδειχθεί σαν η υπέρτατη εξουσία και όχι μέρος της τέταρτης όπως εικαζόταν μέχρι πρότινος. Μια τηλεόραση που αποθεώνει την απουσία κάθε κριτικής σκέψης, υπαγορεύοντας τους πολίτες αντί να ασχολούνται με τα κοινά να ασχολούνται με τις ιδιωτικές ζωές άλλων πολιτών ενώ ταυτόχρονα απουσιάζει απ'αυτή ότι μπορεί να προβληματίσει. Πόσες φορές άραγε θα έχουμε από εδώ και στο εξής την δυνατότητα παρακολούθησης τέχνης;

Αντίθετα θα έχουμε όλο και πιο πολύ συχνά την ευκαιρία παρακολούθησης ενός αθλητικού δρώμενου. Είναι γνωστό ότι για την παρακολούθηση τέτοιων δραστηριοτήτων δεν χρειάζεται κάποια συγκεκριμένη προπαίδεια, ούτε και αφυπνίζονται συνειδήσεις κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί με τον κινηματογράφο το θέατρο την λογοτεχνία ή την μουσική.

Στα δικά μας τώρα "Ή πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που΄χει κάτι από τις φωτιές" τραγουδούσε ο Σαββόπουλος τριάντα περίπου χρόνια πριν ενώ σήμερα τα περισσότερα πολιτιστικά παραγόμενα πάνε ασορτί με ξηροκάρπια, άνθη και φιάλες σκωτσέζικου ουίσκυ. Υπάρχουν τάσεις που προσπαθούν να αντιπαρέρθουν στη κυρίαρχία της έκπτωσης και της ευτέλειας μόνο που λόγω της περιρέουσας ατμόσφαιρας νομοτελειακά συρρικνώνουν την επίδραση τους απευθυνόμενες σε διαρκώς μικρότερο κοινό.

Από ότι άκουσα φέτος πιο πολύ με άγγιξε ο Matt Ellott (ο οποίος στην συνολική του στάση ασχολείται με τα κοινά εκφέροντας άποψη). Όχι ότι πάντοτε η μουσική πρέπει να αποτελεί φορέα πολιτικής σκέψης ή πεδίο κοινωνικών προβληματισμών. Όμως σε χαλεπούς καιρούς σαν τους σημερινούς που βιώνουμε την απροκάλυπτη επίθεση των οικονομικά ισχυρότερων στους ασθενέστερους, που βασικοί θεσμοί όπως το κοινωνικό κράτος βάλλονται επιμόνως, ενώ η αδυναμία της κοινωνίας να παρέμβει στα τεκταινόμενα εξαιτίας της ετεροκαθοριζόμενης αδράνειας που της έχει επιβληθεί, αλλάζουν τα ζητούμενα.

Για τη μουσική τώρα αυτή καθαυτή συνεχίζει ο απίστευτος όγκος αξιόλογης μουσικής παραγωγής. Σε αντίθεση με την πάγια πολιτική των μεγάλων εταιρειών που έχει καθαρά να κάνει με το προαπαιτούμενο εμπορικό αποτέλεσμα, οπότε και αποκλείει οποιοδήποτε καλλιτέχνη που δεν προσφέρει τα επιθυμητά νούμερα (σκεφτείτε για πόσα καλά ονόματα ακούσαμε τον τελευταίο καιρό ότι βρέθηκαν χωρίς συμβόλαιο), παραμένει η διέξοδος της μικρής εταιρίας. Και όχι μόνο, τώρα που λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης το κόστος απόκτησης στούντιο ηχογράφησης είναι πλέον ανεκτό όλο και περισσότεροι στρέφονται προς αυτή την κατεύθυνση.
Ευνοημένοι είμαστε όλοι εμείς αρκεί να υπάρχει η διάθεση και ο χρόνος για ψάξιμο.
Το 2006 έκλεισε και κάποιοι από αυτούς που αγαπήσαμε δεν θα έχουν το προνόμιο να ζουν ανάμεσα μας. Από όλες τις απώλειες αυτή του Grant Mc Lennan με λύπησε περισσότερο. Από τότε που πρωτογνώρισα τους Go Betweens αποτέλεσαν και αποτελούν σημείο αναφοράς με την γλυκόπικρη αισθητική τους να μπολιάζει το μουσικό μου κριτήριο. Αισθάνομαι τώρα, καιρό μετά, ότι στο σάουντρακ των χρόνων της πρώτης μου νιότης τους ανήκει περίοπτη θέση. Κρίμα ...

11 Άλμπουμ της χρονιάς (σε τυχαία σειρά)

Ys - Joanna Newsom
Οι δώδεκα βινιέτες του προηγούμενου της "Milk-Eyed Mender" δώσαν τη σκυτάλη στις πέντε συνθέσεις του παρόντος, διάρκειας από εφτά ως δεκάξι λεπτά, πραγματώνοντας μια αλλαγή πλεύσης που ελάχιστοι την περίμεναν. Λες και τα δώδεκα εκείνα σύντομα φωτεινά διαμαντάκια εκτοξεύτηκαν στον ουρανό και μετατράπηκαν σε πέντε επικά, αργόσυρτα αστέρια εκτυφλωτικής λάμψης.

Failing Songs - Matt Elliott
Δύσκολο φαίνεται η μεγαλοφυία του να αναγνωρισθεί κάποτε ως ακροθίνιον * σε μια συνολικότερη ευρωπαϊκή μουσική παράδοση. Λες και σε αυτό οφείλεται η τραγικότητα του στοχασμού του που φέρεται κατά κάποιο τρόπο να εμπεριέχει τους σπόρους της αυτοαναίρεσης και της αυτοκαταστροφής του.

Victory for the comic muse - The divine comedy
'Μερικά από τα πλέον σύνθετα, ευαίσθητα και μελωδικά τραγούδια που έχει να μοστράρει η σύγχρονη ποπ, τις φορές που αποφασίζει να συστηθεί ως τέχνη και όχι απλώς ως νεανική διαφυγή' έγραφε ο μεγάλος Αργύρης Ζήλος στο Audio για το ΄Casanova΄ δέκα και κάτι χρόνια πριν. Και για τότε και για τώρα δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο.

Citrus - Asobi Seksu
Διαβάζω στον άλλο μεγάλο, το Μπάμπη, ότι το όνομα τους στα γιαπωνέζικα και σε κάπως ελεύθερη μετάφραση σημαίνει 'f... for fun'. Και εγώ που νόμιζα ότι το f... γίνεται μόνο με ladies of a certain age for money. Έλα όμως που η σκιστομάτα γκέισα τραγουδίστρια που έμπλεξε με τα αμερικανάκια αλλάζει τα δεδομένα και ανοίγει νέους ορίζοντες στην καθημερινή μας διασκέδαση.

Songs from before - Max Richter
Ο υπερθετικού βαθμού ρομαντισμός του δεν ξεφτίζει σε παρωχημένο μελόδραμα, τα κάποια μελανά στίγματα μεγαλομανίας του παρελθόντος δίνουν τη θέση τους στη ωριμότητα ενός από τους πλέον αξιόλογους συνθέτες. Δείχνει ν'αποτραβιέται από την επίδραση της πρώιμης ηλεκτρονικής σκηνής και να ξαναγυρνά στους πολυαγαπημένους του κλασικούς μα πάνω από όλους στον Philip Glass που του ασκούσε πάντα τη μεγαλύτερη επιρροή.

Mend - De Rosa
Η ανάμιξη των Pixies, των Sonic Youth, των Go Betweens, όχι σε στείρο μίγμα ατυχούς τυχαιότητας μα σε πεδίο αλληλεπίδρασης και ισότιμης παρουσίας χαρακτηρίζει το ντεμπούτο της χρονιάς. Και η Σκωτία αισθάνεται για μια ακόμα φορά περήφανη που προσθέτει στη μεγάλη μουσική της αλυσίδα ακόμα ένα κρίκο έστω και αν αυτός δείχνει να προτιμά την προσκόλληση σε αλλότρια ακούσματα.

Side the sail - The Prefabricated Quartet
Να αισθανθούμε και εμείς μια φορά περήφανοι για τα "δικά μας τα παιδιά", όχι αυτά που εννοούσε ο Πολύδωρας τρία χρόνια πριν, που μέσω κομματικής υπαγωγής ψάχνουν τη βολή τους, αλλά τα άλλα τα παιδιά τα άξια (και οι Κόρε Ύδρο μέσα...) που προσπαθούν να αναστήσουν τη σαραβαλιασμένη εγχώρια σκηνή. Καλή τους τύχη.

Orchestra of bubbles - Ellen Allien & Apparat
Δεν είναι αυτή η πρώτη τους φορά μαζί. Έχουν συνευρεθεί για την παραγωγή παλιότερων remix και ο μυημένος κόσμος το'χε τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι ότι κάτι γινότανε μ'αυτούς, κάτι κυλούσε. Θες το δέσιμο της ιδιότυπης ερμηνείας της Ellen με τα στακάτα beat του Sascha Ring, θες ότι μαζί μοιράζονται όπως μια παρόμοια αίσθηση του χιούμορ και κυρίως μια κοινή άποψη για την ομορφότερη εμπορική μουσική του σήμερα. Άντε και καλά στέφανα.

The Spell - Black Heart Procession
Από τότε που εμφανίστηκαν καταπιάνονται με όλα εκείνα της ανθρώπινης φύσης που σου ραγίζουν τη καρδιά. Μόνο που τώρα η μουσική τους εκπέμπει μια παρήγορη ζεστασιά που λειτουργεί καθαρτήρια και δείχνει επιείκια σε όλες τις υπερβολές της παθιασμένης ερωτικής ιστορίας που αφηγούνται.

I am not afraid of you and I will beat your ass - Yo La Tengο
Σουλατσάρουν με άνεση σε όλα όσα έχουν ξαναπεί σ'αυτά τα εικοσιδύο χρόνια που υπάρχουν, δημιουργούν νιώθοντας απόλυτα εξοικειωμένοι με το να μπλέκουν κιθαριστικά σόλο, φαρφίζες και μινιμαλιστικά διαστήματα εναλλάσσοντας μακρόσυρτα δεκάλεπτα τραγούδια με up tempo τρίλεπτα. Και αν το τελικό αποτέλεσμα φαντάζει κάπως αυτάρεσκο τους συγχωρείς και συν+χωρείς μαζί τους.

Let's get out of this country - Camera Obscura
Θα σε πάρω να φύγουμε σε άλλη γη σε άλλα μέρη που κανένας δεν ξέρει... Δεν το κρύβω ότι πριν το ακούσω ήμουν επιφυλακτικός και σχεδόν σίγουρος ότι έχω στα χέρια μου άλλη μια μέτρια απομίμηση των Belle. Στην κακοπιστία αρμόζει ψόγος και πρέπει μεταμέλεια, ενώ σε αριστούργηματα σαν αυτό αποδίδεις εύσημα και πολλούς επαίνους.

11 Τραγούδια της χρονιάς (σε τυχαία σειρά)

Matches - Format
Axes - Low Frequency In Stereo
Sleep sweet - Home Video
Enuff - Dj Shadow
Scan the ways - Ms John Soda
Live with me - Massive Attack feat Terry Callier
If it's tonight we could only sleep - Liam Frost
Pretty in a panic - My Latest Novel
You kept me waiting too long - Television Personalities
Montanita - Ratatat
Sex changes - Dresden Dolls

Ειδική μνεία στο κομψοτέχνημα A Lady Of A Certain Age των Divine Comedy. Έχει ο Neil Hannon κάτι τέτοιες εξάρσεις, όπως το Our Mutual Friend, που μέσα σε πέντε λεπτά καταφέρνει να σε μεταφέρει σε ένα κόσμο κινηματογραφικής απεικόνισης που απλά ακούς και φαντάζεσαι πως μπορεί να είναι η ανάλογη εικόνα.

Καλή χρονιά.

* ακροθίνιον : η κορυφή του σωρού των λαφύρων, τα καλύτερα λάφυρα.

* * * * * * * * * *

Η χρονιά του 060606...
του Χρήστου Αναγνώστου

Την χρονιά που πέρασε οι Slayer θέλησαν να κυκλοφορήσουν τον δίσκο τους στις 06/06/06 τελικά η εταιρεία τους πήγε πίσω την κυκλοφορία του δίσκου για "politically correct" λόγους και μείναμε με την χαρά. Ας δούμε όμως τι άλλο πέρασε από τα αυτιά μας.

Albums:

Pearl Jam - Pearl Jam
Αυτός ο δίσκος κυκλοφόρησε ίδια μέρα με τον Tool. Όπως ήταν λογικό ήταν ο νούμερο δυο στην λίστα εκείνη την ημέρα. Τελικά στο τέλος της χρονιάς όχι μόνο είναι ο Νο1 αλλά και βρίσκει και τους Τool αρκετά πιο κάτω. Πολύ αξιόλογη προσπάθεια από ένα συγκρότημα που είχε απογοητεύσει πάρα πολλούς οπαδούς και 10 χρόνια μετά έκανε θεαματικό come-back.

Mastodon - Blood Mountain
Συνέχεια στην ήδη επιτυχημένη πορεία. Το αν είναι τόσο καλό όσο το Leviathan μόνο ο χρόνος θα το δείξει.

Red Sparowes - Every Red Heart Shines Toward the Red Sun
Το 2ο άλμπουμ τους βρίσκει λίγο πιο light και πειραματικούς ταυτόχρονα. Το τρίτο θα είναι και ιδιαίτερα κρίσιμο.

The Game - Doctor's Advocate
Χωρίς την "αγκαλιά" των Dr.Dre και 50 Cent o Jayceon Terell Taylor a.k.a. Hurricane Game αποδεικνύει ότι το hip-hop στο west-coast είναι ακόμη ζωντανό.

Audioslave - Revelations
Οποίος είδε το DVD "Live in Cuba" κατάλαβε τι συμβαίνει με την φωνή του Cornell. Το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι πολύ καλό και αυθεντικό κάνοντας τους να ξεχωρίσουν από διάφορους νέους "αντιγραφείς" τους. Αλλά αν συνεχίσουν έτσι το μέλλον διαγράφεται μάλλον δυσοίωνο.

Tool - 10,000 Days
Οι Tool εξακολουθούν να κινούνται μόνοι τους στην δική τους κατηγορία. Η πορεία τους όμως είναι λίγο διαφορετική από αυτή που θα ήθελε η πλειοψηφία των οπαδών τους. Aν ζούμε όταν θα βγάλουν τον επόμενο δίσκο ίσως να έχει και λίγες παραπάνω εκπλήξεις.

Peeping Tom - Peeping Tom
Ο πάντα υπερεργατικός Mike Patton μας έδωσε έναν από τους πιο χαλαρωτικούς δίσκους της χρονιάς.

Les Claypool - Of Whales and Woe
Άλμπουμ για τον χαβαλέ από ένα τεχνίτη των χορδών.

Isis - In the Absence of Truth
Πιο συγκεντρωμένοι από τους Mastodon σε μια όμως από τις λιγότερο δυνατές τους προσπάθειες.

Rammstein - Volkerball (Audio CD)
Μετά το πολύ καλό περσινό άλμπουμ ένα live cd αποδεικνύει ότι το συγκρότημα αποδίδει πολύ καλά και στις ζωντανές του εμφανίσεις και δεν είναι μόνο σόου όπως έχουν ισχυριστεί πάρα πολλοί.

Beck - The Information
Ο καλλιτέχνης του μέλλοντος, σε απόλυτη αρμονία με το διαδίκτυο και τους καιρούς μας εκπλήσσει δοκιμάζοντας καινούρια είδη μουσικής.

και τέσσερα ακόμη...

Gym Class Heroes - As Cruel as School Children
Garden of Delight - Lutherion
Gary Numan - Jagged
Lordi - The Arockalypse
Το συγκεκριμένο αφιερώνεται στην φάτσα της Βίσση,του Καρβέλα καθώς και του γελοίου συρφετού που φρήκαρε όταν τα τέρατα συγκέντρωσαν τα περισσότερα χειροκροτήματα στο euroτσίρκο τους.

Tracks:

1. Pearl Jam - Life Wasted
2. IT Crowd vs Run-DMC - iDidas
3. Breaking Benjamin - The Diary of Jane
4. Red Hot Chilli Peppers - Dani California
5. Audioslave - Revelations
6. Tool - The Pot
7. Les Claypool - Lust Stings
8. The Mars Volta - Vermicide
9. Garden of Delight - Runechild
10. The Game - It's Okay (One Blood)
11. The Automatic - Monster

Live:

1. Pearl Jam in Athens
2. Red Sparowes in Athens (An Club)
3. Guns N' Roses in Athens

Most expected album for 2007:

Chinese Democracy - Guns N' Roses
Εδώ και 6 χρόνια ο Axel σχολάει manager, πεθαίνει, κάνει αποτοξίνωση και άλλα διάφορα. Μέσα σε όλα ηχογραφεί και περίπου μισό κομμάτι το χρόνο. Δεν αναμένεται αυτό το άλμπουμ να προσθέσει τίποτα στην μουσική ιστορία των Guns N' Roses απλά είμαι περίεργος να δω τις πωλήσεις θα κάνει.

* * * * * * * * * *

Δύσκολη πλην όμως ευχάριστη και ελπιδοφόρα χρονιά
του Νίκου Ντάσιου

Έχουμε και λέμε:

1. Clap your hands say yeah - Clap your hands say yeah
Με διαφορά ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς σύμφωνα με τον υπογράφοντα. Αυτό το αριστούργημα πέτυχε κάτι πλέον εξαιρετικά σπάνιο, το να παιχτεί (και να συνεχίζει να παίζεται) ΟΛΟΚΛΗΡΟ, από την αρχή μέχρι το τέλος. Αγνοήστε τις μέτριες κριτικές που δέχτηκε από τον τύπο γενικότερα, προσπεράστε επίσης το γεγονός ότι είναι περυσινός δίσκος (βέβαια εδώ κυκλοφόρησε φέτος αλλά θεωρητικά δεν θα έπρεπε να είναι εδώ). Αδιαφορήστε παγερά για τις (δικαιολογημένες) συγκρίσεις στα φωνητικά με τον David Byrne (αν ο David είχε τα απίδια να βγάλει τέτοιο δίσκο όλοι θα μιλούσαν για τον δίσκο της χρονιάς, οι ελευθεροτυπίες θα έκαναν αφιέρωμα στους "Talking Heads" και οι λαλαίοι θα του έπαιρναν συνεντεύξεις εν όψει της επερχόμενης συναυλίας στο Ολυμπιακό στάδιο). Απλώς ενδώστε, ή αν έχετε ήδη ενδώσει, ξαναενδώστε.

2. Tom Waits - Orphans
Ο Μπαρμπαθωμάς μας την έφερε πάλι και όποιος κατάλαβε πως και γιατί τα ορφανά του δεν βρήκαν τον δρόμο για τα αυλάκια (ή τις οπές αν θέλετε) των δίσκων να με πάρει τελέφωνο να μου πει και μένα. Ο μόνος λόγος που αυτό το κτηνώδες σε όγκο (τρία cdιά είναι αυτά) και σε ουσία (ειδικά το Bawlers αρνείται πεισματικά να βγει από το μηχάνημά μου) έργο έρχεται δεύτερο (μα καθόλου καταϊδρωμένο), είναι ότι, πώς να το κάνουμε, απευθύνεται σε οπαδούς.

3. Dresden Dolls - Dresden Dolls
Τώρα, κανονικά ο γράφων έχει αηδιάσει από γυναικεία φωνητικά και πιάνα (ίσως για αυτό να φταίει και η θυελλώδης-βρώμικη ερωτική περιπέτεια με εκείνη την διεστραμμένη την Tori) αλλά εδώ δεν έχει να προσθέσει τίποτα. Εκτός ίσως από το ότι το καλό πράμα φαίνεται.

4. Jens Lekman - Oh you're so silent Jens
Pop με αντίδια αυτή η συλλογή. Τα άτονα φωνητικά και ο πλέον του δέοντος αυτο- (και χωρίς το "αυτό") σαρκασμός των έξυπνων και ενίοτε ρομαντικών στίχων μας πάνε πολύ. Το απρόσφορο συναίσθημα της νέας ευρωπαϊκής γενιάς σε όλο της το μεγαλείο. Σας μπέρδεψα εέ;

5. Micah P. Hinson and the opera circuit - Micah P. Hinson and the opera circuit
Φανταστείτε το τέκνο μιας διεστραμμένης και οπωσδήποτε παράνομης ένωσης, μεταξύ των κ.κ. Waits και Parish (μην με ρωτάτε ποιος κουτούπωσε ποιον). Βάλτε μελαγχολία βιολιά και κατάθλιψη με το κιλό και αναρωτηθείτε ποιο είναι το κριτήριο για να ξεχωρίσεις το κάλπικο από το αυθεντικό.

6. Thom Yorke - Eraser
Μας άρεσε γιατί ήταν όντως καλό ή γιατί πεθυμήσαμε τους Radiohead; Μυστήριο βρε παιδί μου...

7. Morrissey - Ringleader of the tormentors
Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο και ο Mozz στην Ρώμη γιομάτος έρωτα. Εσύ τρέχα πρωί - πρωί στην δουλειά και στήσου στην ουρά άθλιε μικροαστέ.

8. Built to spill - You in reverse
Εγγυημένα πράγματα.

9. Sufjan Stevens - Avalanche
Το (άραγε;) αλαφροΐσκιωτο Αμερικανάκι συνεχίζει να μας "στέλνει" και να μας θυμίζει γιατί αγαπάμε την Αμέρικα. Αν και το δισκάκι αυτό είναι outtakes του περσινού άριστου "Illinois" το γουστάρουμε. Δώσε μας κι άλλες εκτελέσεις μεγάλε, άσε που δεν έχουμε ακούσει ακόμη το πρόσφατο πενταπλό (!!!!!) παρακαλώ cd με ...χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
10. Manyfingers - Our worn shadow
Εξαιρετική - ζοφερή postροκιά βιολογικής καλλιέργειας. Αν το ρημάδι το post rock ήταν εντός μόδας τα παπαγαλάκια θα τιτίβιζαν τον ερχομό της άνοιξης.

11. Cat Power - The greatest
Όπως το λέει και το όνομα.

Αυτά και καλή χρονιά μάγκες.

* * * * * * * * * *

The final countdown:

H καταμέτρηση έδωσε 8 ψήφους στους Black Heart Procession, 7 στους Manyfingers, από 4 και 3 στους δώδεκα που ακολουθούν.

8 Black Heart Procession - The Spell
5 Manyfingers - Our worn shadow
4 Espers - II
4 Clint Mansell - The fountain soundtrack
4 Murder By Death - In bocca al lupo
4 Joanna Newsom - Ys
4 The Dresden Dolls - Yes, Virginia
3 Asobi Seksu - Citrus
3 Camera Obscura - Let's get out of this country
3 Cat Power - The greatest
3 Clogs - Lantern
3 The Decemberists - The crane wife
3 Matt Elliott - Failing songs
3 Tom Waits - Orphans