2007 : Τα καλύτερα #1
...and so this was 2007!
του Αντώνη Ξαγά
"Παλιό κρασί σε νέα μπουκάλια"! Σε αυτόν τον αφορισμό θα συνόψιζα τη μουσική χρονιά που μόλις εξέπνευσε. "Ανακύκλωση παντού" είναι το νέο σύνθημα (οικολογία γαρ η νέα μόδα!). Οι νέοι παίζουν πάνω σε ήδη πολυσύχναστα μονοπάτια, το μουσικό κατεστημένο έχει ενσωματώσει ακόμη και τα πιο ακραία μουσικά κινήματα, οι παλιοί επιστρέφουν να εξαργυρώσουν όση μπογιά τους απέμεινε (η λέξη "επανασύνδεση" ήταν ίσως η πιο συχνά απαντώμενη στα νέα της χρονιάς!) και παλιά ξεχασμένα είδη ανασύρονται από τη φορμόλη (π.χ. trip-hop) αναβαπτιζόμενα με νέα ετικέτα (dubstep). Κανόνας του marketing είναι αυτός: όταν δεν αλλάζει το προϊόν αλλάζει η συσκευασία!
Όλα αυτά δεν υποδηλώνουν καμία δήθεν "κρίση" στη μουσική... Πάντα θα υπάρχει εκεί έξω καλή, ενδιαφέρουσα και συναρπαστική μουσική για όποιον θέλει να ψάξει. Άλλωστε η μουσική δεν χρειάζεται να είναι καινοτόμα και πρωτοποριακή για να έχει αξία! Οι μουσικές όμως επαναστάσεις είναι φαινόμενο σπάνιο. Και οι καιροί που ζούμε πόρρω απέχουν από κάτι τέτοιο. Άσχετα αν ο καθένας από μας θέλει να νιώθει για λόγους "ταπεινά" εγωιστικούς ή και στενά επαγγελματικούς ότι ζει σε εποχές καθοριστικές, συναρπαστικές και ...μεταβατικές (όλες μεταβατικές είναι!). Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα κρατήσει και πολλά από την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα (σχόλιο: πας μετά Χριστόν προφήτης, ...γάιδαρος!).
Η μόνη πραγματικά μεγάλη αλλαγή που συντελείται χρόνο με το χρόνο, αφορά τον τρόπο δημιουργίας και διακίνησης της μουσικής. Οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες όπως τις ξέραμε έχουν τινάξει τα πέταλα... Έχουμε περάσει από την εποχή των αυτοκρατοριών, στην εποχή της "δημοκρατίας"! Τα μέσα παραγωγής είναι πια διαθέσιμα στον οποιονδήποτε μουσικό (και μη!), τα μεγάλα ονόματα μας τελείωσαν, η παλιά "αριστοκρατία" εξέπεσε, μόνο ο Radioδεινόσαυρος περιφέρει ακόμη το ταλαίπωρο σαρκίο του σε έναν κόσμο που πια δεν τον χωράει... Ας αναρωτηθούμε: ποιος από τους νέους δίσκους κάποιου σημερινού ονόματος αποτελεί πραγματικά είδηση, πέρα και έξω από τον δικό μας μικρόκοσμο; (σε αντίθεση, π.χ. ακόμη θυμάμαι τι είχε συμβεί το 1987 όταν είχε βγει το "Joshua tree"). Έτσι, η μόνη "κρίση" που όντως υπάρχει είναι αυτή που μαστίζει τις τσέπες των εταρειαρχών και των μετόχων τους. Ο κόσμος δεν πρόκειται ποτέ πια να ξαναπληρώσει για κάτι που θεωρείται δεδομένο ότι είναι τσάμπα, η νέα γενιά σε λίγο δεν θα ξέρει καν πως μοιάζει ένα CD, και το ρολόι της εντροπίας δεν γυρίζει πίσω... Κάπου το έχουν πια συνειδητοποιήσει και οι ίδιοι, γι' αυτό και προς το παρόν αρμέγουν τα ringtones και τα DVD. Για όσο κρατήσει... Το μέλλον ανήκει σε μικρές δισκογραφικές τύπου ...delicatessen, με ποιότητα και άποψη αλλά κυρίως στην αυτενέργεια και την ιδιωτική πρωτοβουλία των μουσικών. Το παλιό μοντέλο απλώς περιμένει τον νεκροθάφτη να ψάλει το τρισάγιο...
Και αν οι εξελίξεις αυτές κουβαλούν και αρνητικές πλευρές, ας σκεφτούμε ότι έτσι προχωράει η ζωή εδώ και αιώνες. Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Όταν ανακαλύψαμε το πλοίο ανακαλύψαμε συγχρόνως και το ναυάγιο! Πάντα πιστεύω όμως ότι ο κόσμος οδεύει συνολικά προς το καλύτερο, παρά το "καταστροφολογικό" κλίμα που επικρατεί. The best is yet to come, που τραγουδούσε κάποτε και ο γερο-Frankie...
Ιδού λοιπόν μερικά δισκάκια που ξεδιάλεξα από την πλούσια πανίδα του 2007:
Δίσκοι
1. Α Place to Bury Strangers - S/T
2. Stormfagel - Ett berg av fasa
3. Τied & Tickled Trio - Aelita
4. iLiKEΤRAINS - Elegies to lesson learnt
5. Piano Μagic - Part monster
6. Gravenhurst - The western lands
7. Ρascal Comelade - Metode de rocanrol
8. Saddleback - Night maps
9. Εinsturzende Neubauten - Alles wieder offen
10. Κiss the Anus of a Black Cat - An interlude to the outermost
11. Olivier Bernet - Persepolis OST
Τραγούδια (χύμα χωρίς αξιολόγηση)
1. If this is the case, then I don't know - Electric Soft Parade
2. I am the white-mantled king - Cats on Fire
3. Beautiful silence - And Also the Trees
4. Pressures - Apartment
5. Dreamcatcher - Foxface & Rody Gorman
6. Sometimes I dream I' m hurting you - Angels of Light
7. To let myself go - Αne Brun
8. Stop - Against Me!
9. Nautical episodes - Gnac
10. Spring and by summer fall - Blonde Redhead
11. Super Inuit - Holy Fuck
. . . . . . . . . .
BEST OF 2007
του Άρη Καραμπεάζη
11 ΑΛΜΠΟΥΜ
1. Abbie Gale - 2
Όσοι ενοχλήθηκαν από την ιδιάζουσα ελληνικότητα στον "λόγο" των Κόρε Ύδρο και όσοι δεν έβρισκαν λόγο να ασχοληθούν με συγκροτήματα που δεν έχουν ρίζες στη μουσική που εξ(υπηρετούν), δεν έχουν πλέον καμία δικαιολογία.
2. Τhe Field - From Here We Go Sublime
Παντού διαβάζω το φθηνιάρικο: "αποκούμπι των εναλλακτικών ροκάδων όταν ψάχνουν για ηλεκτρονική μουσική". Ο πρώτος που το έγραψε να έρθει να παραλάβει το βραβείο του.
3. Βurial - Untrue
Το ερώτημα ασφαλώς είναι αν ο ήχος-Βurial θα ακολουθήσει την εκφυλιστική αποθέωση που προ δεκαετίας και βάλε κατάντησε τον ήχο του Bristol ανυπόφορο σήμα κατατεθέν. Επί του παρόντος απολύτως ευπρόσδεκτα απόλυτα σκοτάδια.
4. Α Place To Bury Strangers - A Place To Bury Strangers
Η θολούρα του θορύβου συνήθως έχει ατυχές αποτέλεσμα. Δεν πατάει πουθενά και δεν τραγουδάει τίποτε. Προκαλεί αναρχικές συγκινήσεις, που παύουν άμεσα. Ο χρόνος λοιπόν θα δείξει.
5. Βlonde Redhead - 23
Το πρώτο πραγματικά άξιο άλμπουμ της δεύτερης περιόδου τους, κατά την οποία συνειδητοποίησαν ότι δεν πρόκειται να γίνουν η μεγαλύτερη ροκ μπάντα του πλανήτη. Τους άξιζε όμως. Και ίσως ακόμα να τους αξίζει.
6. Pόδες - Silent Disco
Λαϊκή εφηβική κατανάλωση και υπό άλλες συνθήκες άμεση απάντηση στο ερώτημα "μπορεί να επαναληφθεί το φαινόμενο Τρύπες;". Οι Pόδες παίζουν παντού, αλλά δεν παίζουν για τους πάντες.
7. Les Savy Fav - Let's Stay Friends
Απόλυτα θριαμβευτική επιστροφή κατόπιν εφτά ετών φαγούρας. Αφού δεν κατάφεραν πάντως και αυτοί να απομακρύνουν από την Ευρω-επίδραση τον αμερικάνικο ροκ ήχο... δύσκολα τα πράγματα.
8. Malcom Middleton - A Brighter Beat
Πολύς ο ντόρος φέτος με τον γιο του Άντονυ Πέρκινς. Ο οποίος ποτέ δεν γλίτωσε από τα φαντάσματα, που ξεπέρασε το άσημο ½ των Αrab Strap για να φτάσει σε αυτό το σκωπτικά φωτεινό αριστούργημα. Με την ευκαιρία: ο γιος του Πέρκινς... απίστευτα κουραστικός.
9. Thurston Moore - Trees Outside The Academy
Ο Θέρστον λέει απεξαρτήθηκε από την Κιμ και έβγαλε τον καλύτερο δίσκο της ευρύτερης παρέας εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Δηλαδή τόσα χρόνια το πρόβλημα των Sonic Youth ήταν ο ηλεκτρισμός και ο υπέρμετρος θόρυβος, ε;
10. Οf Montreal - Hissing Fauna Are You The Destroyer?
Μετά από πέντε-δέκα άχρηστα άλμπουμ και λίγο πριν επιστρέψουν στα επόμενα πέντε-δέκα. Όποιος ισχυρίζεται ότι γούσταρε τους Οf Montreal από τα πριν είναι ψεύτης. Ή αλλιώς δεν έχει και τόσο καλό μουσικό αισθητήριο όσο θα ήθελε.
11. Μary And The Boy - Mary And The Boy
Βρέθηκαν πέρα από τα ουρλιαχτά, τις διασκευές-σοκ και τις προκλήσεις. Στα πραγματικά άκρα της δημιουργίας.
11 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
1. Οf Montreal - The Past Is A Grotesque Animal
Anthem Of The Decade; Ποιος το ξέρει...
2. Ρano Magic - The Last Engineer
Κάπου πριν το τέλος του τραγουδιού... οι καλύτερες κιθάρες της χρονιάς.
3. Τulsa - Breath Thin
Εδώ το αμερικάνικο ροκ γίνεται και πάλι αμερικάνικο.
4. Midnight Jaggernauts - Into The Galaxy
Σαν να βγήκε από το Madchester καμιά δεκαπενταριά χρόνια πριν.
5. Simian Μobile Disco - Tilts & Acid
Πήγαινες στην Troll ποτέ; Αν όχι μην το ακούς.
6. Ιnterpol - Pioneer To The Falls
Το απόλυτο εναρκτήριο requiem ενός δίσκου που σβήνει όσο περνάει ο καιρός.
7. Μarsheaux - Promise
Πόσο απελπιστικά έλειπε το μπάσο από αυτό το αλάνθαστο ποπ διαμάντι; Ε; πόσο;
8. Gallows - Will Someone Shoot That Fucking Snake
Συνθοπάνκ. Της πλάκας και του χουλιγκανισμού. Υπέροχο!
9. Βabyshambles - Delivery
Προσοχή στα κατ' οίκον delivery εκεί έξω. Η ασφάλεια ξέρει την γκόμενα μου.
10. ! ! ! - Must Be The Moon
Μετά από τόσα remix είχαμε ξεχάσει πόσο πολύ γκρουβάρει το αυθεντικό. Και επί σκηνής ακόμη περισσότερο.
11. Βrother Ali - Here
Το σοφότερο μουσικά κομμάτι ενός γενικότερα σοφότατου άλμπουμ.
. . . . . . . . . .
Aνασκόπηση 2007: Ζόρικα τα πράγματα
του Bασίλη Παυλίδη
Tο 2007 ήταν για μένα πολύ δύσκολη χρονιά. Ανάμεσα σε ατελείωτες ώρες κουνήματος του καροτσιού, μπουσουλίματος και ατέρμονων συζητήσεων με τη σύζυγο για το τι πάθαμε και δεν το καταλάβαμε, προσπάθησα να συγκεντρωθώ στα δικά μου, τη μουσική και το διάβασμα. Δεν τα κατάφερα, βέβαια, γι' αυτό και η συμμετοχή μου στο mic ήταν μικρή.
Μέσα στη χρονιά άκουσα πάρα πολλούς δίσκους και σχημάτισα μια καλή εικόνα της σημερινής μουσικής βιομηχανίας, δεν κατάφερα όμως να μεταφέρω την προσωπική μου γνώμη για πολλούς από αυτούς παραέξω. Διάβασα πολύ λίγα βιβλία (μερικά εκ των οποίων παιδικά) και δεν τα χόρτασα. Νομίζω ότι βρίσκομαι στην πιο δύσκολη περίοδο της ζωής των νέων γονιών.
Από αντίδραση, τους τελευταίους δύο μήνες με έπιασε μανία να ακούσω ("τσιμπήσω" τις περισσότερες φορές) πολλούς νέους δίσκους από πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής. Δεν έκανα διάκριση. Οι Justice και η Alicia Keys μού ακούγονταν σχεδόν το ίδιο.
Τα best των πιο γνωστών περιοδικών συμφώνησαν σε 20-30 ονόματα. Υπάρχουν κοινοί καλλιτέχνες στα καλύτερα του Billboard και τα καλύτερα του Wire. Τα μουσικά είδη έχουν χάσει τα αυστηρά όρια που είχαν είκοσι χρόνια πριν.
Τα 11 καλύτερά μου για το 2007
1. Tied + Tickled trio - Aelita
2. Rodrigo Amado - Surface: For Alto, Baritone and Strings
3. Cοlleen - Les Ondes Silencieuses
4. Liars - Liars
5. Spοon - Ga Ga Ga Ga Ga
6. Ken Vandermark, Pandelis Karayorgis - Foreground Music
7. Fridge - The Sun
8. Enrico Rava Quintet - The Words & The Days
9. Ηusky Rescue - Ghost Is Not Real
10. LCD Sοundsystem - Sound of Silver
11. Οm - Pilgrimage
Επιμένω από τη νέα γενιά σε Cοlleen, Liars και Om. Το "Les Ondes Silencieuses" είναι εκπληκτικό. Για Tied και Fridge τα είπαμε στις κριτικές. Οι Tied είναι επάξια στο νούμερο ένα, έφτιαξαν κλασική μουσική και, ευτυχώς, κανένα περιοδικό δεν τους πήρε χαμπάρι. Οι Spοon με εντυπωσίασαν με την άνεσή τους να γράφουν ευκολομνημόνευτες ποπ μελωδίες. Δεν ξέρω ούτε σε ποιο είδος μπορούμε να τους κατατάξουμε. Το ίδιο και τους Ηusky Rescue, μου άρεσαν με το πρώτο άκουσμα. Συνοψίζω τις jazz αδυναμίες μου σε τρεις μόνο δίσκους ώστε να χωρέσουν όλοι στην εντεκάδα. Τα Surface, Foreground Music και The Words & The Days είναι η κορυφή του παγόβουνου, θέμα αυστηρώς υποκειμενικό. Αντιθέτως, για τους LCD το θέμα είναι πλήρως αντικειμενικό. Ένα από τα καλύτερα δισκάκια της χρονιάς.
11 αγαπημένα τραγούδια του 2007
1. Βattles - Tonto
2. Ted Milton & Loopspool - Can't Beat Blimm
3. Βruce Springsteen - Radio Nowhere
4. Τwo Lone Swordsmen - Evangeline
5. Εditors - An end has a start
6. Zincs - Coward' s Corral
7. Ellen Alien - Berlin
8. Ηauschka - One Wish
9. Longstone - Kabuki
10. Blanche - What this town needs
11. Ρorn Sword Tobacco - Cubical Fever
Εύχομαι σε όλους για το 2008 υγεία και πνευματική ανεξαρτησία. Είμαι βέβαιος ότι φέτος επιτέλους οι απατεώνες θα μπουν στη φυλακή ενώ οι εργατικοί και οι φιλάνθρωποι θα γίνουν πλούσιοι και ευτυχισμένοι.
_ _ _
