2007 : Τα καλύτερα #4

2007
Του Κώστα Ζαφειράτου

Συνέβησαν τόσα πολλά στη διάρκεια αυτής της χρονιάς, τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και στο χώρο της μουσικής που αγαπάμε, που δυσκολεύεται κανείς να τα αποτιμήσει χωρίς να ξεχάσει κάτι σημαντικό ή έστω σημαδιακό.

Για μένα προσωπικά το γεγονός της χρονιάς είναι φυσικά η γέννηση του γιού μου. Για τον ευρύτερο μουσικό κόσμο όλοι δείχνουν να ασχολούνται με την περίπτωση Radiohead. Ένα γκρουπ σε major εταιρεία που τελείωσε το συμβόλαιό του και ζήτησε επιπλέον δικαιώματα για το back catalogue όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι, αλλά και υπέρογκη αμοιβή για το νέο τους "In rainbows" όπως υποστηρίζει η εταιρεία. Φυσικά και δεν τα βρίσκουν και το γκρουπ αποφασίζει να αποχωρήσει και να κυκλοφορήσει το άλμπουμ σε άλλη μικρότερη εταιρεία, αφού πρώτα το δώσει στο site του σαν download με αντίτιμο ότι επιθυμεί ο καθένας. Αυτή η ιστορία μοιάζει ταυτόχρονα αδιάφορη και σημαντική, σαν να έρχεται από άλλη εποχή και ταυτόχρονα πιο σημερινή από οτιδήποτε. Αδιάφορη γιατί πραγματικά δεν θα έπρεπε να ασχολούμαστε με το παρασκήνιο αλλά μόνο με το μουσικό αποτέλεσμα, και κάθε άλλο παρά αυτό κάνουμε. Σημαντική γιατί έχει να κάνει με τα πνευματικά δικαιώματα του καλλιτέχνη, που απ' ότι φαίνεται δεκάρα δεν έδινε η EMI πριν από τριάντα χρόνια, δεκάρα δεν δίνει και τώρα. Το προϊόν είναι αυτό που ενδιαφέρει και πόσο "πουλάει". Τι περίμεναν οι Radiohead; Δεν είναι μια ιστορία που έχουμε ξανακούσει χιλιάδες φορές στο παρελθόν; Είναι όμως και σημερινή, ο σύγχρονος ακροατής δεκάρα δεν έδωσε και αυτός κάνοντας το download μέσα από το site του γκρουπ, κάτι που έτσι κι αλλιώς θα έκανε "παράνομα" σε λίγο καιρό από τώρα. Αυτός κι αν δεν δίνει δεκάρα για τα πνευματικά δικαιώματα στους Radiohead.

Κι όλα αυτά εν έτει 2007 που όσοι έχουν πάρει το μάθημα αναβιώνουν το DIY ήθος μέσα από τις εκατοντάδες κυκλοφορίες cd-r ή μέσα από κασσέτες (ναι οι κασσέτες είναι και πάλι εδώ!), από αμερικάνικα κυρίως αλλά και βρεττανικά labels. Αυτό είναι το πραγματικό underground και φυσικά σιγοβράζει κάτω από τις μύτες όλων μας χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι.

Παρακάτω είναι οι 11 προσωπικές μου επιλογές για αυτή τη χρονιά, καθώς και 11 τραγούδια από κάποια άλμπουμ που ίσως αύριο να ήταν αυτά στη θέση των επιλογών της χρονιάς.

Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφερθώ σε ορισμένες συναυλίες της χρονιάς για μένα, εκτός από τους Kammerflimmer Kollektief στον Μικρόκοσμο για τους οποίους θα διαβάσετε και παρακάτω, που φυσικά ήταν οι Red Krayola στο Deluxe, οι Astronauts στο ΑΝ, οι For Against στο Planet Music, και φυσικά το κάθε χρόνο και καλύτερο Synch Festival. Απογοητευτικοί οι Section 25 τον περασμένο Ιανουάριο επίσης στο Planet.

11 άλμπουμ με αξιολογική σειρά

1. robert wyatt - comicopera [domino]
Τι θα γίνει με τούτη τη φωνή; Ώρες, ώρες αναρωτιέσαι για πόσο ακόμα θα συνεχίσει να μας συντροφεύει, για πόσο ακόμα θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει με κάθε καινούργιο άλμπουμ; Ο Robert Wyatt στα 62 του χρόνια, είναι ίσως ο τελευταίος από τους μεγάλους που ωριμάζουν τόσο δημιουργικά. Μαζί με τον Scott Walker και τον Kevin Ayers από τα πρόσφατα παραδείγματα.

2. richard youngs - autumn response [jagjaguwar]
Εδώ η ακουστική folk συναντά την ροκ ρυθμολογία, τον αυτοσχεδιασμό και τα ηλεκτρονικά, όλα ταυτόχρονα σε ένα track, και σε ένα ακόμα υπέροχο άλμπουμ από τις εκατοντάδες κυκλοφορίες του Youngs. Ελπίζουμε να μην χάσουμε το λογαριασμό.

3. om - pilgrimage [southern lord]
Οι βασιλιάδες του metal, του stoner, του drone, του fusion, πείτε το όπως θέλετε, και προσθέστε και άλλα τόσα, και όποια θέλετε, δεν χρειάζονται τις ταμπέλες για να συναρπάσουν τον ανίδεο ακροατή, ούτε την δική μας υποστήριξη για να ξεδιπλώσουν την εθιστική μουσική τους.

4. angels of light - we are him [young god]
Ο Michael Gira στη συνεχιζόμενα ανερχόμενη ποιοτικά πορεία του και στους όλο και πιο σκοτεινούς στίχους του.

5. flower-corsano duo - the radiant mirror [textile]
Μια live ηχογράφηση στο Παρίσι του ιδιοφυούς Chris Corsano στα ντραμς και του Michael Flower των Vibracathedral Orchestra στο γιαπωνέζικο μπάντζο ικανή να ανατρέψει τις τρέχουσες αντιλήψεις περί αυτοσχεδιασμού, θορύβου, avant garde, free-jazz. Γη, άνεμος και φωτιά οι τίτλοι των τριών tracks, δεν θα μπορούσε να βρεθεί κάτι καλύτερο για να τα περιγράψει κανείς.

6. burial - untrue [hyperdub]
Στο δεύτερο άλμπουμ ο κρυψίνους άρχων του "talk of the town" dubstep ιδιώματος στο Λονδίνο, ανεβάζει ακόμη περισσότερο τον πήχη που ο ίδιος έβαλε πολύ ψηλά με το προηγούμενο. Θα περιμένουμε το δύσκολο τρίτο για να αποφανθούμε, ή όχι;

7. kemialliset ystavat - kemialliset ystavat [fonal]
Τούτοι εδώ οι Φινλανδοί αργούν να σε κερδίσουν, αλλά όταν το κάνουν σε έχουν κερδίσει για τα καλά, και σε έχουν βάλει σε ένα ταξίδι ελεύθερου αυτοσχεδιασμού χωρίς γυρισμό.

8. kammerflimmer kollektief - jinx [staubgold]
Σίγουρα όχι το καλύτερό τους αλλά μια σκάλα πάνω από τον σωρό. Είναι το γκρουπ που κανείς δεν τους θυμήθηκε φέτος στις απογοητευτικές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Ένα απίστευτο Live στην Αθήνα (VM Respect!).

9. the dead c - future artists [ba da bing]
Από τους υποεκτιμημένους νεοζηλανδούς του avant rock και free noise ιδιώματος, ένα καινούργιο άλμπουμ μετά από πολλά χρόνια σιωπής. Οι ΑΜΜ του punk;

10. sir. richard bishop - while my guitar violently bleeds [locust music]
Χρειάστηκε να καταθέσουν τα όπλα οι Sun City Girls για να ακούσουμε όχι ένα αλλά δύο φέτος προσωπικά LP από τον Sir. Richard Bishop, τόσο μέσα στο πνεύμα της εποχής με τις μοναχικές κιθάρες και τους μαθητευόμενους μάγους του fingerpickin', και ταυτόχρονα τόσο έξω και πάνω από αυτό. Μαζί με τον Glenn Jones οι προσωπικές μου επιλογές για τη φετινή χρονιά.

11. sunburned hand of the man - fire escape [smalltown supersound]
Χρειάζεται ο Fourtet στην καρέκλα του παραγωγού για να βάλει σε τάξη αυτούς τους σαλεμένους Αμερικανούς free rockers; Μάλλον ναι είναι η απάντηση, κρίνοντας πάντα εκ του αποτελέσματος. Ένας δίσκος που ή θα πετάξεις κατευθείαν από το παράθυρο πιστεύοντας ότι είναι ένα κακόγουστο αστείο, ή θα κολλήσεις, αφού φυσικά του αφιερώσεις τα ακούσματα.

11 τραγούδια που δεν περιέχονται στα παραπάνω άλμπουμ

1. yoko ono - yes I'm a witch [astrlalwerks] - rising (with dj spooky)
Από το φετινό της άλμπουμ με τις συνεργασίες, άλλες της βγήκαν, άλλες δεν της βγήκαν, ξεχώρισα εκείνη με τον πάντα έτοιμο να σε καταπλήξει DJ Spooky.

2. julian cope - you gotta problem with me [head heritage] - can't get you out of my country

Ο αειθαλής Julian σε άλλο ένα άλμπουμ που δεν αντέχεις να το ακούσεις ολόκληρο αλλά τις στιγμές που θα ξεχωρίσεις θα αργήσεις να τις αποχωριστείς. Ακούστε τον στο συγκεκριμένο track να παίζει με το Gloria μεταμορφώνοντάς το σε ένα tour de force της δικής του αισθητικής.

3. dredd foole - daze on the mounts [family vineyard] - signed dc
Το "Signed DC" του Arthur Lee και των Love σε μια ηλεκτρική εκτέλεση, με την βοήθεια του Matt Valentine στην κιθάρα βέβαια, που πλησιάζει εκείνη του πέμπτου LP των Love "Out here" που κυκλοφόρησε το 1970.

4. von sudenfed - tromatic reflexxions [domino] - flooded
Υπήρχε περίπτωση να λείπει ο Μark E. Smith από αυτή τη λίστα, έστω και για ένα μόνο τραγούδι; Μια συνεργασία με τους Mouse On Mars που προσωπικά δεν με έπεισε απόλυτα, εκτός από μεμονωμένα τραγούδια.

5. charalambides - likeness [kranky] - do you see?
Ένα τραγούδι από το φετινό Charalambides που συνολικά δεν έφτασε τα προηγούμενα, αλλά και δεν απογοήτευσε φυσικά.

6. vic chestnutt - north star deserter [constellation] - debriefing
Η επιστροφή του ασώτου με παρέα αυτή τη φορά, και τι παρέα! Σύσσωμη η Constellation στις υπηρεσίες του Vic, και στις υπηρεσίες των εμπνευσμένων του συνθέσεων.

7. goon moon - licker's last leg [ipecac] - the golden ball
Μια progressive rock - art pop - οι roxy music συναντούν τους blue oyster cult και αυτοί τους Spiritualised σύνθεση, χωρισμένη σε 8 μέρη, δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα στις μέρες μας.

8. machinefabriek - weleer [lampse] - roes 9
Όχι απόλυτα φετινή ανακάλυψη αφού αυτά τα μακρόσυρτα ηλεκτρονικά ηχοτοπία μαζεύτηκαν εδώ από προηγούμενες μεμονωμένες κυκλοφορίες cd-r για να φτιάξουν ένα απρόσμενα δεμένο σύνολο.

9. six organs of admittance - shelter from the ash [drag city] - goddess atonement
Το αξιοσημείωτο αποτέλεσμα οφείλεται στη βοήθεια της Elisa Ambrogio ή στη συνεχιζόμενη έμπνευση από τους Sun City Girls; Ποιος νοιάζεται;

10. foetus - vein (remixes) [birdman] - mon agonie douce
Γίνεται ο Νicola Piovani να συνυπάρξει με τον Henry Mancini και ταυτόχρονα με τους exotica ήχους του Martin Denny στο ίδιο τραγούδι; Γίνεται όταν ο JG Thirlwell διασκευάζει Foetus!

11. pram - the moving frontier [domino] - the empty quarter
Άλλη μια κατάθεση ωριμότητας από παλιούς γνώριμους. Είναι τόσες οι ιδέες που τρέχουν σε κάθε ένα από τα δεκατέσσερα tracks που ανακαλύπτεις όλο και κάτι καινούργιο σε κάθε άκουσμα.

. . . . . . . . . .

Best of 2007
του Κώστα Κούτσαρη

Σε μια μέτρια για την ανεξάρτητη σκηνή χρονιά και σε αναμονή ακόμα της νέας μουσικής έκρηξης που όλο έρχεται και όλο χάνει τον δρόμο της στα δαιδαλώδη κανάλια της μουσικής βιομηχανίας και με μόνη ευχάριστη έκπληξη την "αναγέννηση" του Nick Cave οι δίσκοι που κατα την γνώμη μου ξεχώρισαν είναι οι εξής:

No11. Liars - Liars
No 10. Grinderman
Νο 9. Jakobinarina - The First Crusade
Νο 8. Radiohead - In Rainbows
No 7. The Good The Bad & The Queen
Νο 6. The National - Boxer
No 5. Beirut - The Flying Club Cup
No 4. LCD Soundsystem - Sound Of Silver
Νο 3. PJ Harvey - White Chalk
No 2. Von Sόdenfed - Tromatic Reflexxions
No 1. Ost - The Assassination Of Jesse James
Και από τραγούδια :

No 11 Editors - Smokers Outside Hospital Doors
No 10 Kaiser Chiefs - Love Is Not A Competition (But I'm Winning)
No 9 Ultra Orange & Emmanuelle - Sing Sing
No 8 Amy McDonald - This is The Life
No 7 Kate Nash - Foundations
No 6 Siouxsie Sioux - Into A Swan
No 5 Blonde Redhead - Publisher
No 4 The Fall - Fall Sound
No 3 Scouting for girls - James Bond
No 2 Feist - 1234
No 1 Malcolm Middleton - We are all going to die

Ας ελπίσουμε σε μιά καλύτερη παραγωγή του χρόνου.

. . . . . . . . . .

Δίσκοι της χρονιάς
Του Κώστα Μητσόπουλου

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή (αρχές Δεκεμβρίου), μαζί με τη λαχτάρα για μελομακάρονα, μια άλλη σκέψη βασανίζει το μυαλό κάθε μουσικόφιλου: οι δίσκοι της χρονιάς. Για να δούμε τι έχουμε φέτος : 2 γυναίκες που έχουν παίξει κατά καιρούς στο ίδιο group (Broken Social Scene από τον Καναδά), δυο άλλα group από τον Καναδά, μία πολική αρκούδα που ξέφυγε από την κολεκτίβα των ζώων, 4 βασανισμένες ψυχές από τη Νέα Υόρκη, κάποιοι άλλοι πιο up beat Νεοϋορκέζοι, 1 μάτσο εικοσάχρονα, 1 ράπερ με ροζ πόλο T-shirt, το μεγαλύτερο group της δεκαπενταετίας και τον άγνωστο x. Δε νομίζω να δυσκολευτείτε στην αντιστοίχηση.

1. Emily Haines - Knives Don't Have Your Back
Αποτελεί μεγάλο μυστήριο για μένα, εξίσου μεγάλο με τους αριθμούς του Lost, γιατί αυτό το album δεν απoθεώθηκε από το σύνολο του μουσικού τύπου. Με το πρώτο άκουσμα σε μεταφέρει σε ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος, στον εγκέφαλο της Emily. Εκεί μπορείς να ακούσεις τις σκέψεις της, τις φοβίες της και γενικά τα διάφορα υπαρξιακά της. Είναι ωραία εδώ, έχει και υπνωτικές, piano driven και γενικά πολύ όμορφες μελωδίες.

2. Burial - Untrue
Υπάρχει ζωή μέσα στην άβυσσο; Φως στον πάτο του ωκεανού; Ελπίδα χωρίς οξυγόνο; Όχι φυσικά, όχι σε αυτόν τον κόσμο. Στον κόσμο που προσπαθεί να μας περιγράψει ο αγνώστου ταυτότητας Burial, μέσω παγωμένων ηλεκτρονικών και παραμορφωμένων φωνητικών, υπάρχουν όλα τα παραπάνω (ίσως από εκεί να προέρχεται και ο τίτλος του δίσκου : 'Untrue'). 'Η πιο πεζά, ο ιδανικός συνδυασμός Boards of Canada με St Germain.

3. Of Montreal - Hissing Fauna Are You The Destroyer
Τι συμβαίνει με τον Kevin Barnes, γιατί κάνει πάρτυ; Απ' ό,τι ξέρω προέρχεται από έναν οδυνηρό χωρισμό... Τώρα που ακούω τους στίχους καλύτερα, καταλαβαίνω ότι δεν είναι ένα ιδιαίτερα εύθυμο πάρτυ. Όσο πάει και ξεφεύγει, διαβάζει τώρα το γράμμα που έγραψε για την πρώην του, ας τον συγκρατήσει κάποιος! Καθόλου εύθυμο, αλλά και καθόλου, μα καθόλου βαρετό... if we've got to burn out let's do it together let's all melt down together.

4. Arctic Monkeys - Favourite Worst Nightmare
Με το δεύτερό τους album τα πιτσιρίκια έκλεισαν πολλά στόματα - Κασσάνδρες που προέβλεπαν τον αφανισμό τους από το μουσικό προσκήνιο στο εγγύς μέλλον. Μπορεί να χτυπάνε τα drums και να παίζουν τις κιθάρες λες και είναι η πρώτη φορά, το αποτέλεσμα όμως είναι καταιγιστικό και με μπόλικο αγγλικό, φλεγματικό χιούμορ.

5. LCD Soundsystem - Sound Of Silver
Ηλεκτρόνικα παιγμένη με συμβατικά όργανα. Το έχουμε ξανακούσει, το έχουν προσπαθήσει και άλλοι. Ποτέ όμως το αποτέλεσμα δεν ήταν τόσο ζωντανό και ανεβαστικό, ποτέ δεν ήταν τόσο κοντά στο post punk και ποτέ στο παρελθόν δεν προέκυψαν, με τα ίδια συστατικά, αληθινά τραγούδια με σάρκα και οστά.

6. Radiohead - In Rainbows
Ναι, καλά ακούτε, δεν είναι ψέμα, ο Thom τραγουδάει ερωτικά τραγούδια. Όσα δεν είπε σε όλη του την καριέρα τα λέει σε αυτό τον δίσκο και η φωνή του ακούγεται πιο εύθραυστη από ποτέ. Στο OK Computer φαντασιώνονταν εξωγήινους να τον παίρνουν μαζί τους, μακριά από τη ασφυξία της πόλης και των σύγχρονων κοινωνικών και πολιτικών δεσμών. Η ατμόσφαιρα του In Rainbows είναι τόσο απόκοσμη που σε κάνει να πιστεύεις ότι η φαντασίωσή του έγινε πραγματικότητα. Ή μπορεί να είναι για ακόμα μια φορά η φοβερή δουλειά στην παραγωγή του Nigel Godrich και οι συνθέσεις του Thom. Προτιμώ την πρώτη εκδοχή.

7. Feist - A Reminder
Ένα είναι το επίθετο που χαρακτηρίζει το A Reminder και το κλίμα που δημιουργεί η Feist με τα τραγούδια της. Ο δίσκος λοιπόν είναι ανάλαφρος, με την καλή έννοια όμως. Ανάλαφρος όπως λέμε αέρινος ή όπως νιώθεις όταν ονειρεύεσαι ότι είσαι τόσο ελαφρύς που μπορείς να αφήσεις το σώμα σου και το έδαφος και να φύγεις προς τα ψηλά.

8. Panda Bear - Person Pitch
Πραγματικά καινοτόμος ο Panda Bear και άκρως ψυχεδελικός. Ο αθεόφοβος ισχυρίζεται ότι δεν είχε τον Brian Wilson και τη μουσική του στο μυαλό του, κατά την ηχογράφηση του Person Pitch. Δε νομίζω να τον πίστεψε κανείς... Αυτό δε μας εμποδίζει βέβαια από το να απολαύσουμε για άλλη μια φορά αυτό τον δίσκο ζαχαρωτό.

9. Arcade Fire - Neon Bible
Αν έβλεπα τον Win Butler σε εκπομπή του Χαρδαβέλα να διαμηνύει το τέλος του κόσμου το 2015 και να καλεί τους πιστούς του indie, ή και του mainstream πλέον, σε μετάνοια δε θα με παραξένευε καθόλου. Το Neon Bible το ηχογράφησαν σε εκκλησία, το επόμενο θα τους πρότεινα να το ηχογραφήσουν στο Άγιο Όρος. Έτσι, και πιο απομονωμένοι θα είναι, άλλα και θα μπορούν να πετάγονται για τα τηλεοπτικά τους στη Δρούζα. Πέρα από την πλάκα, προς το παρόν προσευχόμαστε να είναι και στο τρίτο τους τόσο καλοί, ώστε να μπορούμε να μιλάμε για Αποκάλυψη.

10. Interpol - Our Love To Admire
Έ λ ε ο ς με τους National. Δε λέω, ωραίο το δισκάκι τους, συνδυάζουν Tindersticks και Interpol με ενδιαφέροντα έως πολύ καλά αποτελέσματα, αλλά επαναλαμβάνω : έλεος... Το Our Love To Admire δεν υπολείπεται σε τίποτα από τις προηγούμενες, βουτηγμένες στη μιζέρια, άριστα ενορχηστρωμένες δουλειές των Interpol. Όσοι πιστοί προσέλθετε.

11. Kanye West - Graduation
Ο κακούργος, πέταξε την M.Ι.Α. και την PJ εκτός ενδεκάδας, καθόλου gentleman...

Τραγούδια της χρονιάς (που δε βρίσκονται στα 11 albums)

Going To A Town - Rufus Wainwright
Paper Planes - MIA
The Party - Justice
For Reverend Green - Animal Collective
Atlas - Battles
Mouthwash - Kate Nash
Down Boy - Yeah Yeah Yeahs
Two Receivers - Klaxons
Hang Me Up To Dry - Cold War Kids
Flightless Bird American Mouth - Iron Wine
Last Flowers - Radiohead

Θα έμπαιναν στη λίστα και το Beggin - Frankie Valli & the Four Seasons, όπως και το Stop Me - Mark Ronson Ft. Daniel Merriweather, αλλά το πρώτο είναι remix και το δεύτερο διασκευή.
_ _ _

ΣΕΛΙΔΑ 5  

ΣΕΛΙΔΑ 0