2007 : Τα καλύτερα #5
Best of 2007
Του Λάμπρου Σκουζ
ΔΙΣΚΟΙ
1. Μiracle Fortress - Five roses
2. Telephone Jim Jesus - Anywhere out of the everythink
3. Ρanda Bear - Person pitch
4. Τhe Field - From here we go sublime
5. Port Royal - Afraid to dance
6. Apparat - Walls
7. Βracken - We know about the need
8. Εfterklang - Parades
9. Coral - Roots And Echoes
10. Dan Deacon - Spiderman of the rings
11. The Most Serene Republic - Population
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
1. Yellow 6 - NYE2
2. Caribou - Eli
3. Black Kids - I'm gonna teach your boyfriend how to dance with you
4. Leilujh - Sleeping passenger
5. Band of Horses - Cigarettes, wedding bands
6. New Pornographers - My right versus yours
7. The Go! Team - Doing it right
8. Gus Larry - Girl, you're no failure
9. Shooting Fish - Restless
10. Imaginary Airship - Kaleidoscope Dream
11. Odawas - Alleluia
Soundtracks:
Nicola Piovani - Je vais bien, ne t'en fais pas
Angel Illarramendi - Teresa, el cuerpo de Cristo
Το 2007 η ανίχνευση των προικισμένων δίσκων έμοιαζε με κυνήγι θησαυρού. Ευνοήθηκαν εκείνοι που είχαν απρόσκοπτες συνδέσεις (πράγμα δύσκολο με τις άθλιες υπηρεσίες της τριτοκοσμικότατης χωρούλας μας) και απεριόριστο ελεύθερο χρόνο. Οι υπόλοιποι αρκεστήκαμε σε μαντείες, ενστικτώδεις επιλογές, ακόμα και στο τυχαίο - και όταν αμειβόμασταν η αίσθηση ήταν απερίγραπτη. Για την δική μου ενημέρωση εμπιστεύτηκα μόνο ξένα και ελληνικά blogs και 2-3 διαδικτυακά sites που δεν γράφουν καλά λόγια για τους 99 από τους 100 δίσκους που κυκλοφορούν. Εξακολουθώ όμως, προς μεγάλη μου χαρά, να μπορώ να βασίζομαι στη γνώμη των εδώ συνεργατών, που γνωρίζω πόσο κοσκινίζουν αυτό που ακούνε και δε νοιώθουν υποχρεωμένοι σε κανέναν δωρητή, είδος ούτως ή άλλως ανύπαρκτο στο σύμπαν μας. Φέτος το διασκέδασα περισσότερο από κάθε άλλη φορά να επιλέγω στην τύχη μουσική με κριτήριο έναν τίτλο που μου άρεσε, ένα εξώφυλλο, κάποιο στίχο και διάφορα άλλα άσχετα. Ραδιοφωνικά, το Vinyl Microstore κάλυψε το μεγαλύτερο κομμάτι της μουσικής που μ' ενδιαφέρει.
Διαλέγοντας τα καλύτερα, διαπιστώνω πως οι ομορφότερες κυκλοφορίες του σήμερα περιλαμβάνουν πολλά στυλ ταυτόχρονα και η φράση "δύσκολα κατατάξιμη μουσική" επιτέλους λέγεται κυριολεκτικά (Miracle Fortress, Efterklang, Bracken). Μου κάνει εντύπωση που ο μισός πληθυσμός εντυπωσιάστηκε με τον (όντως συναρπαστικό) δίσκο των Panda Bear. Παράξενο, αν σκεφτεί κανείς πως από τέτοιες συνθέσεις η νεοψυχεδελική αναβίωση που υπάρχει εδώ και 20 χρόνια είναι γεμάτη. Αν αφαιρέσουμε τις λούπες και τα στουντιακά κολπάκια που οι παλαιότεροι αναβιωτές ιδεολογικά δεν καταδέχονταν, οι Panda Bear επαναλαμβάνουν το "χάσιμο" συγκροτημάτων τύπου Lauphing Soup Dish και ορισμένων άλλων της αμερικάνικης Midnight ή της Voxx. Το ίδιο ισχύει, αν με διαφορετικές επιδράσεις, και για τους Caribou. Κι όσο σκέφτομαι πόσες φορές έχω ακούσει για το πόσο κολλημένος είμαι στα 60ς ...
Φέτος ξεκίνησε μια shoegaze αναβίωση που δεν έβγαλε ακόμα σούπερ δίσκους αλλά την κόβω να κάνει θραύση το 08. Ξεκαρδίζομαι βέβαια όταν διαβάζω για κάθε τέτοιο γκρουπ πως έχει επηρεαστεί από τους ... My Bloody Valentine. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς είναι δυνατό εκείνη η συμπαθέστατη μπάντα να θεωρείται επιδραστικότερη από τους προκάτοχους Jesus and Mary Chain. Και τέλος πάντων οι young reviewers δεν έχουν ακούσει Hawkwind, Television ή Wipers, για να ονομάσω μόνο τρεις ολόκληρες ηπείρους;
Τελειώνοντας, νοιώθω αισιόδοξος όσο ποτέ με όλα αυτά τα ανήσυχα βλαστάρια κάθε ηλικίας που φτιάχνουν τη δική τους ηλεκτρονική μουσική σε laptops και άλλες οικιακές συσκευές. Πόσο γελοία ακούγεται σήμερα η προ τριακονταετίας ανησυχία των παλαιοροκάδων πως με τα μηχανήματα χάνεται η ψυχή από τη μουσική. Τόσο οι παλαιότεροι Tied and tickled trio, Yellow 6, Apparat όσοι οι νεότεροι Telephone Jim Jesus, Fields, Trentemoller, Port Royal, Dan Deacon, ο δικός μας Larry Gus και - κυριολεκτικά - δεκάδες άλλοι καθιστούν εκείνη την ανησυχία ως το (μουσικό) ανέκδοτο του αιώνα.
. . . . . . . . . .
Λιστολογία
του Μπάμπη Αργυρίου
Το μεγαλύτερο δισκάδικο του κόσμου έβγαλε την best of 07 λίστα του και οι δίσκοι των Feist, LCD Sound, Radiohead, Arcade Fire, Spoon, National, Panda Bear, Of Montreal εμφανίζονται στις πρώτες θέσεις. Δεν μπορώ να πιστέψω πως οι τίτλοι αυτοί ανασύρθηκαν απ'τα αζήτητα ή ότι θα αφήσουν ασυγκίνητους τους αγοραστές που θα τις διαβάσουν, έτσι νοιώθω την ανάγκη να πανηγυρίσω. Η μουσική που επί δεκαετίες αγαπάμε και συστήνουμε κατέκτησε τον κόσμο και την αγορά. Κοινό, bloggers και κριτικοί μεγάλων (π.χ. Uncut) και Mic-ρών περιοδικών συμφωνούν για πρώτη φορά. Αυτοί οι 10-20 δίσκοι που θρονιάστηκαν σε διαφορετικές θέσεις στα ρετιρέ των λιστών, είναι οι καλύτεροι. Και θα τους αγοράσουν όλοι - τις μάπες θα προτιμήσουν; Οι National, οι Spoon, οι Of Montreal είναι οι Radiohead του αύριο. Εγκυμονούν το Computer τους τώρα.
Τί έγινε όμως, μήπως πέθανα και πήγα στον παράδεισο; Βελτιώθηκε ξαφνικά το γούστο όλων ή επιδεινώθηκε των λίγων φανατικών που αναζητούν καθημερινά καλές μουσικές και μόλις τις βρουν τρέχουν να τις κοινοποιήσουν και σε άλλους; Το underground κατασπάραξε τη Celine Dion και πήρε τη θέση της;
Μια ματιά στη λίστα με τους δίσκους που πούλησαν εκατομμύρια στις ΗΠΑ με προσγειώνει. Ένας με χριστουγεννιάτικα, ένα σάουντρακ της Disney, το νέο των Eagles που πουλιόταν μόνο σε σουπερμάρκετ, ο νικητής του American Idol, Fergie, Rihanna και λοιπές. Κι οι Police που έκαναν μια γύρα μάζεψαν για την πλάκα τους 212 εκατομμύρια δολάρια. Υποτιμημένα όμως - τί χαρά! Κι εγώ που για μια στιγμή πίστεψα πως ο σαματάς που γίνεται στο internet μεταφράζεται και σε πωλήσεις. Μια εξαιρεσούλα οι Arcade Fire με 100 χιλιάδες πωλήσεις στην πατρίδα τους και λίγο παραπάνω στη γειτόνισσα χώρα, κι αυτό ήταν. Άντε και οι Modest Mouse, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη.
- Γεια σου φίλε, είμαι από Ισπανία. Αν θέλεις μπορείς να κατεβάσεις απ'το myspace μου το άλμπουμ μου. Παίζω instrumental hip-hop.
- Και θα διαλέξω εγώ την τιμή όπως έκανα με τους Radiohead;
- Χα, όχι, τζάμπα είναι. Θέλω μόνο να μου πεις τη γνώμη σου.
Το άκουσα, μου άρεσε, πρόσθεσα και λίγη παραπάνω σάλτσα στα λόγια μου (έτσι είδα πως κάνουν όλοι στο myspace) και ο ισπανός μάλλον κοιμήθηκε ευτυχισμένος που ένας ακόμα εκτίμησε το ταλέντο του.
Στα αξιοσημείωτα της χρονιάς η κίνηση των Radiohead. Αν η επιλογή του τιμήματος κερδίζει τη συμπάθεια του κοινού και η διαφήμιση που γίνεται βοηθά τις πωλήσεις του δίσκου τότε υπάρχει πιθανότητα να γίνει θεσμός. Διαφορετικά, όταν ο Panda Bear ζητήσει απ'την ΕΜΙ, που θα επιθυμεί με το αζημείωτο να τον κάνει πιο διάσημο και πλούσιο, να μπει όρος στο συμβόλαιο που θα εξαιρεί το δικαίωμα του doanloading, βλέπω να τον στέλνουν να κάνει παρέα στο ισπανό φίλο μας στο μάιθπέιθ.
Φέτος έγιναν γνωστά και για τα Creative Commons. Μια κίνηση από καλλιτέχνες που ενδιαφέρονται περισσότερο να γίνει γνωστό το έργο τους και όχι να κερδίσουν χρήματα απ'αυτό. Γιαυτό επιθυμούν λιγότερο αυστηρούς νόμους για το copyright. Σήμερα ένα ραδιόφωνο πληρώνει δικαιώματα ακόμα κι αν έχει μηδενικό κέρδος και κανείς δε γνωρίζει σε ποιες τσέπες καταλήγουν τα χρήματα. Πιθανότερο στων White Stripes και όχι στων Dread Astaire που μπορεί και να παίζονται νυχθημερόν λόγω εντοπιότητας. Εδώ θα είμαστε (μέχρι το 2030 τουλάχιστον) και θα δούμε αν αυτή η κίνηση αλλάξει κάτι προς το καλύτερο για τους δημιουργούς και τη γνωστοποίηση του έργου τους.
aLbUm:
1. Burial - Untrue
2. Arcade Fire - Neon bible
3. 31 Knots - The days and nights of everything anywhere
4. Amon Tobin - Foley room
5. Blonde Redhead - 23
6. Einsturzende Neubauten - Alles wieder offen
7. Mum - Go go smear the poison ivy
8. Mice Parade - Mice parade
9. Spoon - Ga ga ga ga ga
10. Thee Stranded Horse - Churning strides
11. Caribou - Andorra
sOngS:
1. Operator Please - Just a song about ping pong
2. Of Montreal - The past is a grotesque animal
3. Malcolm Middleton - A brighter beat
4. Bracken - Heathens
5. Yeah Yeah Yeahs - Is is
6. Mother Mother - Verbatim 1
7. Candie Payne - I wish i could have loved you more
8. Lou Rhodes - Chase all my winters away
9. Prinzhorn Dance School - Hamworthy sports and leisure centre
10. Beirut - In the mausoluem
11. Marissa Nadler - Dying breed
Παραθέτω και δύο λίστες μικρότερων κατηγοριών που μπορεί να φανούν χρήσιμες σε κάποιους.
11 World music albums:
1. Orchestra Baobab - Made in Dakar, 2. Fanfare Ciocarlia - Queens & kings, 3. Habib Koite & Bamada - Afriki, 4. Taraf de Haidouks - Maskarada, 5. Mexican Institute of Sound - Pinata, 6. Tinariwen - Aman iman, 7. Andy Palacio & the Garifuna Collective - Watina, 8. Bassekou Kouyate & Ngoni Ba - Segu blue, 9. Antibalas - Security, 10. Youssou Ndour - Rokku mi rokka, 11. Tiken Jah Fakoly - L' africain.
11 Soundtracks:
1. Alexander Desplat - The painted veil, 2. Craig Armstrong & AR Rahman - Elizabeth / The golden age, 3. Dario Marianelli - Atonement, 4. Patrick Doyle - As you like it, 5. Nick Cave & Warren Ellis - The assassination of Jesse James, 6. Jocelyn Pook - Caotica Ana, 7. Niki Reiser - Mein fuehrer, 8. Philip Glass - Notes on a scandal, 9. Michael Giacchino - Ratatouille, 10. Olivier Bernet - Persepolis, 11. Osvaldo Golijov - Youth without youth.
. . . . . . . . . .
Μουσική ανασκόπηση 2007
ή αλλιώς ο μικρός Νικόλας σε νέες μουσικές περιπέτειες...
tου Νίκου Κατσιμάνη
Λίγο πριν τη δύση του 2007... Μια προσωπική ανασκόπηση... Φυσικά όχι τα σημαντικότερα ή τα καλύτερα, αλλά αυτά που άκουσα περισσότερο, και άλλα που άκουσα λιγότερο μεν, αλλά έντονα (όσο έντονα γίνεται ως παθητικός ακροατής)! Πάμε λοιπόν!
Πρόσωπο της χρονιάς αναμφισβήτητα η Amy Winehouse... με την επανέκδοση του Back to black και τα τερτίπια της κατάφερε να διατηρηθεί στο προσκήνιο, δεν μπορώ να φανταστώ που θα καταλήξει όλο αυτό (ίσως είναι καιρός να το γυρίσει στα gospel!) αλλά η επόμενη κίνηση αναμένεται σίγουρα με πολύ ενδιαφέρον. Στο κατόπι της Winehouse, οι Radiohead με τον πολυσυζητημένο τρόπο διάθεσης του In rainbows που ανεξάρτητα όλων αυτών ήταν ένας πολύ πολύ καλός δίσκος.
Ο Cave, με τις 2 πολύ αξιόλογες κινήσεις (με τους Grinderman και το soundtrack με τον Ellis) ζέστανε την ατμόσφαιρα για τον επερχόμενο δίσκο με τους Bad Seeds. O Mark E. Smith συνεχίζει να εντυπωσιάζει με την συνέπειά του, χτυπώντας δυνατά 2 φορές φέτος με τους The Fall αλλά και με μια αναπάντεχα καλή συνεργασία με τους Mouse on Mars (ως Von Sudenfed). Αξιοθαύμαστος!
Το πνεύμα του Wilson και των πιο σύνθετων δουλειών των Beach Boys, εμφανίστηκε συχνά πυκνά και φέτος είτε απο τους συνήθεις ύποπτους (Apples in Stereo, The High Llamas) είτε ακόμα πιο "πειραγμένο" στις εξαιρετικές δουλειές των Panda Bear, Yeasayer και Caribou.
Οι δουλειές των Burial και The field που έλιωσα (τρόπος του λέγειν) τις τελευταίες μέρες στο mp3 player με έφεραν ένα βήμα πιο κοντά στη συμφιλίωση με την Αθήνα.
Ο Robert Plant με την Alison Krauss αλλά και ο Will Oldham διασκεύασαν πολύ επιτυχημένα παλαιότερα και νεότερα κομμάτια ενώ το παράδειγμά τους δεν ακολούθησαν στα ανάλογα εγχειρήματα οι Bryan Ferry και Patti Smith!
Εξ Ισλανδίας ορμώμενοι, οι Sigur Ros και η Bjork, απλά στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων ενώ την έκπληξη έκανε ο ομοεθνής τους Olvis με το εξαιρετικό Bravado. Λίγο πιο πέρα, στην Σουηδία η Labrador χτίζει σιγά σιγά ένα πολύ καλό όνομα: το λιθαράκι τους έβαλαν φέτος οι Mary Onettes, Club 8, Sambassadeur. Η ηχοσχέση του Jens Lekman με τους Magnetic fields και τον Jonathan Richman μόνο ασυγκίνητο δεν μπορούσε να με αφήσει...
Για ακόμα μια χρονιά στον λιγότερο mainstream μουσικό τύπο κυριάρχησαν είδη με το πρόθεμα post- και neo (nu)...Οι Klaxons συνέδεσαν μάλλον μια για πάντα το όνομα τους με τον όρο nu-rave, ενώ από την άλλη μεριά του Ατλαντικού υπό την neo-folk σημαία και εν μέσω αρκετών εσωτερικών συνεργασιών, κυκλοφόρησαν εξαιρετικές δουλειές από τον captain Devendra Banhart (στον πιο πολυσυλλεκτικό δίσκο του), τη Marissa Nadler και άλλες αξιόλογες από τους Jana Hunter, Meg Baird (των Espers) και Noah Georgeson. Οι Six Organs of Admittance, Voice of the seven woods (από Manchester!) και Kiss the anus of a black cat (από Βέλγιο!) σε παράπλευρα μονοπάτια δημιούργησαν ιδιαίτερα εθιστικές δουλειές.
Υπό την ιδιαίτερα ευρεία σκέπη της americana η παραγωγή ήταν επίσης πλούσια με το αποτέλεσμα να είναι σε αρκετές περιπτώσεις πολύ καλό (Okkervil River, Iron and Wine, Holly Golightly, Blanche, Richmond Fontaine, Bill Callahan των Smog, Josh Ritter, Laura Veils) και σε άλλες λιγότερο ή μέτριο (Son Volt, Jose Gonzalez, Wilco, Ryan Adams, Lucinda Williams).
Οι Kevin Ayers και Robert Wyatt, με τη βοήθεια σημαντικών φίλων, λες και ήταν συνεννοημένοι κυκλοφόρησαν με διαφορά ενός μήνα εξαιρετικούς δίσκους. Περίμενα πολύ περισσότερα από τους The go! Team, Bran Van 3000 και Clap your hands say yeah, οι Air και οι White stripes αρχίζουν να το χάνουν, ενώ δεν θα μου λείψουν καθόλου οι δίσκοι των Stooges, Ian Brown, Manic Street Preachers, Smashing Pumpkins και Dave Gahan...
Από τις σχετικά παλαιότερες καραβάνες είδα αρκετά ή πολύ θετικά τα πονήματα των Joni Mitchell, Siouxsie, Springsteen, Neil Young, Danny & Dusty, Nick Lowe, Thurston Moore, Levon Helm, Happy Mondays, Rickie Lee Jones, Ry Cooder και Julian Cope.
Οι εθνικά αγαπημένοι Manu Chao και Pink Martini δεν κάναν καινούριους φίλους χωρίς να διώξουν και τους παλιούς. Για ακόμα μια χρονιά ο αναμενόμενος δίσκος των Portishead έμεινε απλά νέο στις σελίδες των περιοδικών. Ευχάριστα άκουσα και τους The National, !!!, PJ Harvey, MIA, Keren Ann, Beirut, Hawk and a Hacksaw, Interpol, Two Gallants, Band of Horses, Rilo Kiley, Liars, Angel of light, Candie Payne, Cinematic orchestra και Patrick Watson, Akron Family, UNKLE, Arcade fire, Of Montreal, Richard Hawley, Andrew Bird, The Good, the Bad and the Queen, και Spoon... Lilly Allen δεν είχαμε φέτος, αλλά είχαμε Kate Nash και Lucky Soul.
Η έκπληξη λίγο πριν το τέλος της χρονιάς ήρθε από τον Phosphorescent με το επώδυνα εσωστρεφές Pride, η Feist με καταγοήτευσε, ο Gruff Rhys (των Super Furry Animals) με εξέπληξε πολύ θετικά με το Candylion, και οι Tinariwen συνεχίζουν να κεντάνε...
Και του χρόνου! Ιδού:
11 δίσκοι
1. Panda Bear - Person pitch
2. Jens Lekman - Night falls over Kortedala
3. Devendra Banhart - Smokey rolls down thunder canyon
4. Phosphorescent - Pride
5. Yeasayer - All hour cymbals
6. Tinariwen - Aman Iman
7. LCD Soundsystem - Sound of silver
8. Feist - The reminder
9. Radiohead - In rainbows
10. Gruff Rhys - Candylion
11. The National - Boxer
11 κομμάτια
1. Richard Hawley - tonight the streets are ours
2. Robert Plant & Alison Krauss - Sister Rosetta goes before us
3. Arcade Fire - intervention
4. Of Montreal - Heimdalsgate Like a Promethean Curse
5. M.I.A - paper planes
6. Lucky soul - lips are unhappy
7. Burial - archangel
8. Caribou - melody day
9. Blanche - World's largsest crucifix
10. Rufus Wainwright - going to a town
11. iLiKETRAiNS - we all fall down
_ _ _
