2009: Τα 20 καλύτερα ελληνικά 11-20
11. Mary and the Boy & Felizol - Time machine (Inner Ear)
Όπως όλοι θυμόμαστε οι Mary And The Boy έχτισαν έναν μύθο, μία φήμη και ένα μίσος με απροσδόκητες home made ζωντανές εμφανίσεις που τους κληροδότησαν το piano punk στίγμα και πρόσκαιρα τους καταδίκασαν σε cover shock εξαναγκασμό. Όπως σαφώς λιγότεροι θυμόμαστε το προ διετίας ομώνυμο ντεμπούτο τους υπήρξε μία anti pop σφαλιάρα στα μούτρα όσων ηλιθιωδώς έσκουζαν για δήθεν αγαπημένα πλουσιόπαιδα του αστικού indie hype. Όπως τέλος κανείς δεν θυμάται ο Boy σε κάθε solo δουλειά του μέχρι σήμερα
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
12. Fruto5 - 24 ways to make marmalade out of plain paper (Self-released)
Τέταρτη κυκλοφορία μαρμελάδας σπιτικής και ουχί εμπορίου αφού ο fruto5 επιμένει DIY και μοιράζει ελεύθερα τη μουσική που φτιάχνει με εξίσου σπιτικά υλικά: τον υπολογιστή του, τα γοητευτικά σαμπλάκια του και τον τρόπο που έχει να χωράει στην πρωτόλεια electronica του γλυκόπικρα συναισθήματα, νοσταλγικές μελωδίες, φρεσκοκομμένα breakbeats, μισοτελειωμένες παιδικές αναμνήσεις, ευφυέστατο χιούμορ. Η μαρμελάδα είναι δεμένη και πολύ παιχνιδιάρικη στη γεύση με περισσότερα πειράγματα στον παλιομοδίτικα ψηφιακό ήχο ενώ η έντονη επίγευση φραουλένιας αισιοδοξίας σε κάνει να απολαμβάνεις αυτό το fruto που ωριμάζει με εμμονή στη ζουμερή απλότητα. Ελεάνα Γαρίνη
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
13. Vello Leaf - Tonight, I'm leaving... (Insight Room)
Χανιά, Πάτρα και Βερολίνο με την ονειρική σου ποπ ξέρεις ακριβώς που θές να πας. Τα γυναικεία αιθέρια φωνητικά (συνδράμει και η Evira από τους Abbie Gale), φλερτάρουν με τις όμορφες μελωδίες αλλά και τις στιγμιαίες προσωρινές εντάσεις. Απογαλακτισμένοι από την ελαφροίσκιωτη μετα-ροκ αισθητική του προηγούμενου EP τους, καταφέρνουν να σταθεροποιηθούν μέσω κιθαριστικών εμμονών και μελωδικών πλήκτρων, σε μια δίνη από ουράνια τόξα που στάζουν αίμα και τεράστιες καρδιές καρφιτσομένες στο θώλο του ουρανού. Καρδιές σε γλυκόπικρα χρώματα. Θάνος Σταυριανάκης
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
14. Palov & Mishkin - Think twice (Cast-a-Blast)
Σε πλήρη δράση πίσω από κονσόλες, πάνω από decks και με πολλή όρεξη, εδώ και χρόνια οι Palov & Mishkin (με τον δεύτερο να είναι ευρύτερα γνωστός ως Blend) κυκλοφορούν επιτέλους το πρώτο long-play πόνημά τους και νομίζω πως δεν αφήνουν κανέναν ανικανοποίητο. Αυτό βέβαια δεν μεταφράζεται αυτόματα σε δυνατότητα του "Think Twice" να κάνει κάποιο μαζικό breakthrough που θα προκαλέσει σούσουρο αλλά θαρρώ πως έτσι κι αλλιώς δεν είχαν κάτι τέτοιο κατά νου. Εν ολίγοις, αν πέσει το άλμπουμ στα χέρια κάποιου
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
15. The Last Drive - Heavy liquid (Happy Crasher)
Όταν οι Last Drive γύρισαν σα σχήμα στη σκηνή και ξανάδεσαν εκρηκτικά μεταξύ τους και με τον κόσμο τους η επιστροφή στο στούντιο ήταν μονόδρομος. Και επειδή ι άνθρωποι είναι αξιοπρεπείς και γνήσιοι δεν προσπάθησαν να ανασκαλέψουν την παλιά συνταγή αλλά κατέθεσαν τον μουσικό τους εαυτό στο εδώ και τώρα. Οι γκαράζ καταβολές μπήκαν στο φόντο για να βγουν πιο μπροστά μπλουζ, ροκ 'ν' ρολλ, αμερικάνα, ψυχεδέλεια, σε συνθέσεις καλοδουλεμένες, δυνατές, αλλά σίγουρα πιο ψύχραιμες από ποτέ, κάτι που συγκαταλέγεται άλλοτε στα θετικά και άλλοτε στα αρνητικά του δίσκου. A Glass Of Broken Dreams, Magdalene, και Pantherman είναι πάντως ήδη κλασσικά. Ελεάνα Γαρίνη
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
16. Blend aka Mishkin - Sudden death (A field guide) (Cast-a-Blast)
Για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, το "Sudden Death" είναι "μυστήριο τρένο". Ζωντανεύει και αναπτύσσεται μέσα από τις αντιφάσεις του. Οι αντιφάσεις είναι αυτές που αντί να αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του περιεχόμενου, το μετατρέπουν σε ένα δημιουργικό ηχητικό σύνολο το οποίο ξετυλίγεται καθώς τα δευτερόλεπτα κυλάνε και καλεί τον ακροατή να του αφιερωθεί ολοκληρωτικά για να πάρει γραμμή τι τρέχει. Έχοντας φτάσει στο 24ο και τελευταίο κομμάτι νομίζεις πως πέρασε πολλή ώρα απ' τη στιγμή
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
17. Xaxakes - Το valse των ελαφιών (Archangel Music)
Ίσως το πει κανείς "ξανά κι απ' την αρχή": πρώτο άλμπουμ το '96, δεύτερο το '00, τρίτο το '09. Κι όντως με τέτοιες αποστάσεις μεταξύ των δίσκων εύκολα του μοιάζει, περισσότερο μιλάμε όμως για τρεις διακριτές εποχές, χαρακωμένες, καθεμιά με το δικό της ξεκίνημα, αλλά κι αδυναμίες λίγο κατόπιν (όσον αφορά τις παλιότερες, η τωρινή στρώνει παιχνίδι ακόμα). Πρόσωπο-συνδετήρας όλων των Xaxakes που υπήρξαν ή θα υπάρξουν, παλιότερων και καινούργιων, ο Γιάννης Νάστας βέβαια. Ωστόσο, φέτος ειδικότερα, παίζει σημαντικότερο ρόλο
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
18. J. Kriste, Master of Disguise - Girls, ghosts and gods (Puzzlemusik)
Ένας κύπριος στο Λονδίνο δεν είναι είδηση. Είδηση, απ'τις πολύ ευχάριστες, είναι ο ονειρικός, folk, psyche, prog δίσκος που ετοίμασε κατά την παραμονή του εκεί και ηχογράφησε στην Αθήνα ο Λευτέρης Μουμτζής. Αυτός έπαιξε τα περισσότερα βασικά όργανα και οι φίλοι του πρόσθεσαν βιολιά, σαξόφωνα, τσέλα, μαντολίνα κ.α. Στο δίσκο συμμετέχουν και οι Μπασλάμ, Αλκίνοος, Φάμελλος, Kaleidoscope, King Crimson, Love και Steppes. Ίσως και κάποια από τα g του τίτλου. Μπάμπης Αργυρίου
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
19. Κωνσταντίνος Βήτα - Ένωση (Λύρα)
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
20. Side Liner - Crying cities (Cosmicleaf)
Κανενός πράγματος η εξελικτική πορεία δεν ήταν ποτέ στρωμένη κι απλή. Στα μουσικά δε, άμα κι ο στοχασμός σου διαρκέσει πάνω από ολόκληρο λεπτό, είναι να παθαίνεις με τη μία ίλιγγο. Προϊδεάζω κάπως για το πόσο απρόβλεπτη ήταν η εξέλιξη που βιώνουμε εδώ κι επτά βδομάδες με τον Side Liner, από τότε δηλαδή που το τέταρτό του άλμπουμ που 'χουμε σήμερα στα εισερχόμενα, "Crying Cities" το τιτλοφορεί συμβολικά, βγήκε και χειροπιαστό. "A music story for the future of big cities and their citizens dreams." Υπότιτλος του
_____
