2009 : Τα καλύτερα διεθνή άλμπουμ (11-20)
11. Ben Frost - By the throat
Αν ξεκινήσετε παραδοσιακά από το Killshot που ανοίγει το δίσκο φοβάμαι ότι θα λακίσετε όπως - όπως γιατί δεν θα αντέξετε το θόρυβο που μοιάζει να βγαίνει από το λάπτοπ του Fennesz ... Μην προχωρήσετε στο δεύτερο - The Carpathians - σας περιμένει η παρέα των λύκων του εξωφύλλου ... Μέχρι όμως να τους ξανακούσετε στο 8 - Leo needs a new pair of shoes - είμαι σίγουρος ότι θα σας έχουν λείψει. Δύσκολη η προσπέλαση στο τρίτο άλμπουμ του Αυστραλού - νυν κάτοικου Ρέυκιαβικ - σε
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
12. A Place to Bury Strangers - Exploding head
Δεν θυμάμαι αν και πριν από πόσο καιρό είχα αναλάβει να γράψω και για το δεύτερο άλμπουμ των A Place To Bury Strangers. Σίγουρα πάντως αρκετά αργότερα αφότου κατάλαβα ότι τίποτε δεν είχα να προσθέσω στα όσα ειπώθηκαν για το πρώτο. Αλλά ήταν πλέον αργά... Σιγά μην το δώσω στον Πατώκο να το κάνει σχεδιαγράμματα και εξισώσεις ή στην Γιαννάκη να το κάνει φωτορομάντζο! Τουλάχιστον σε αυτή τη χρονική στιγμή είμαι εντός χρόνου μιας και
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
13. Grizzly Bear - Veckatimest
Για δες λοιπόν που η Warp που ξεκίνησε στα τέλη '80, αρχές του '90 με την πιο προχωρημένη ελεκτρόνικα (Boards of Canada, Autechre) και συνέχισε ποντάροντας είτε σε σίγουρα χαρτιά (Aphex Twin, Squarepusher), είτε σε εμπορικούς άσους (!!!, Gang Gang Dance) γυρνάει τώρα σε καθαρά σέβεντις μονοπάτια και συνταγές που κάποιοι κάποτε πέταξαν στα σκουπίδια αβασάνιστα λόγω του κατεπείγοντος του πανκ ... Ένα "αρτ ροκ" άλμπουμ από αυτή την εταιρεία, ούτε να το σκεφτείς δεν τολμούσες
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
14. Sleeper - Behind every mask
Το hip hop ακολουθεί πλέον ξεκάθαρα δύο βασικούς δρόμους. Είτε εκφυλίζεται στη μανιέρα του πλούτου εδραιώνοντας τη θέση του ως το μεταμορφωμένο κυρίαρχο μουσικό ρεύμα, είτε αναζητά σε αισθητικά διαφοροποιημένες, αλλά συνειδησιακά ταυτισμένες, underground αφορμές τα όρια αντοχής των αντιλαϊκών μουσικών, με τρόπο που ποτέ δεν το κατάφερε το ροκ, ακόμη και στις πιο εξερευνητικές του εκλάμψεις. Όταν απουσιάζουν οι MC και ο κυρίαρχος λόγος τους, σε αντίθεση και πάλι με το ροκ, το hip hop κάθε άλλο
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
15. Clubroot - Clubroot
Να κι ένα review που είναι δύσκολο να γραφεί. Το είχα ξεκινήσει το καλοκαίρι, και είχα σταματήσει στην πρώτη παράγραφο. Έκανα το λάθος να προσπαθώ να γράψω όσο άκουγα το album, και σε κάθε προσπάθεια, άφηνα το γράψιμο στη μέση, και απλά άκουγα το δίσκο. Όλο το καλοκαίρι, και όλο το φθινόπωρο, και ακόμα να ξεθωριάσει ο ενθουσιασμός. Τον πρότεινα σε κάμποσους φίλους, κάποιοι τον βρήκαν αριστούργημα, κάποιοι έμειναν ασυγκίνητοι. Πριν τον ακούσουν με
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
16. Monolake - Silence
O Robert Henke είναι μηχανικός λογισμικού, κατασκευαστής μουσικών προγραμμάτων και μουσικός. Στο βιογραφικό του περιλαμβάνεται το Monodeck, ένα πρόγραμμα που λύνει τα χέρια των electronica καλλιτεχνών στις ζωντανές εμφανίσεις. Ήταν ένας από τους βασικούς συνδρομητές του χαρακτηριστικού ήχου της Chain Reaction, της βερολινέζικης εταιρείας που, μαζί με την Basic Channel, θεμελίωσε στα μέσα/τέλη των 90ς το minimal techno. Ήταν από τους πρώτους που
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
17. Solanaceae - Solanaceae
Οι Solanaceae χτίζουν το δικό τους αισθητικό κόσμο, έναν κόσμο που ζει στις έξι χορδές, απλό και μελωδικό, έναν κόσμο ο οποίος ισορροπεί κάπου ανάμεσα στην (ενίοτε εμμονική) σοβαρότητα των Current 93 και την (ενίοτε και ανιαρή) γοητευτική φλυαρία των Espers.
Αναζητούσα ένα επίθετο για αυτόν το δίσκο-έκπληξη από τη Δανία. Δεν κατάφερα να σκεφτώ κάτι λιγότερο από το "όμορφος" σε όλες του τις επιθετικές μορφές...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
18. Dan Auerbach - Keep it hid
O Dan Auerbach εγκαταλείπει για λίγο το έτερον ήμισυ των Black Keys, τον Pat Carney, και ηχογραφεί αναλογικά (ως όφειλε) το "Keep It Hid", ένα δίσκο απροσδιορίστου ηλικίας. Άφησε στην άκρη τον ηλεκτρισμένο και επιθετικό ήχο των Black Keys και κινήθηκε σε κλίμα εσωτερικότητας, ακαταμάχητα προσηλυτιστικό... πώς αλλιώς άλλωστε από έναν τύπο που αντιμετωπίζει ωσάν θρησκεία αυτό που κάνει?!? Παρέα με το μοναδικό του χάρισμα να είναι εκτός τόπου και χρόνου (με την καλύτερη
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
19. White Lies - To lose my life...
Νέο αίμα! Η Fiction Records, δισκογραφική αξιοσέβαστων ονομάτων (Ian Brown, Yeah Yeah Yeahs, Maccabees) κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ των Βρετανών White Lies. 3 φίλοι από το Ealing του δυτικού Λονδίνου, οι πρώην Fear Of Flying, φοράνε τα μαύρα τους και ανεβαίνουν στη μεγάλη σκηνή. Με παραγωγούς τους Ed Buller (Suede, Pulp) και Max Dingel (The Killers, Glasvegas) το νέο next big thing της βρετανικής indie σκηνής ετοιμάζεται να απογειωθεί στα charts.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
20. Dan Deacon - Bromst
Ο Dan Deacon είναι γύρω στα 30. Ίσως και κάτι λιγότερο. Έχει σπουδάσει σύνθεση με ηλεκτροακουστικά όργανα στο Πανεπιστήμιο. Το "Bromst" είναι το δεύτερο μεγάλης διάρκειας έργο του που μας καταθέτει, μετά το ευρηματικό (και ως προς τον τίτλο του αλλά και ως προς το περιεχόμενό του) "Spiderman Of The Ring", του οποίου μπορείτε να διαβάσετε την κριτική από τον Λάμπρο Σκουζ. Για όσους βαριούνται να διαβάσουν την παλαιότερη κριτική να σας επισυνάψω κάτι μικρό, που μου έκανε μεγάλη
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
