2009 : Το τέλος (ή η αρχή) των μηδενικών
Ήταν μια χρονιά που, όπως κι η δεκαετία που παίρνει μαζί της, έφυγε αθόρυβα όπως ήρθε και, όσο κι αν για μερικούς από εμάς ήταν καθοριστική σε προσωπικό επίπεδο, σ' αυτά που μας αφορούν εδώ δεν άφησε τίποτε που ν' αξίζει να θυμόμαστε. Μερικοί θα μιλήσουν για την δεκαετία των μηδενικών, τα χειρότερα όμως ίσως είναι αυτά που έρχονται καθώς την χρονιά αυτή είδαμε την blogόσφαιρα να εδραιώνει την παντοδυναμία της και να αντικαθιστά τους παραδοσιακούς μηχανισμούς hype που, ενώ μέχρι τώρα ήταν αναγνωρίσιμο καθώς είχε προέλευση και υπογραφή, έγινε πλέον ανώνυμο κι έρχεται απ' οπουδήποτε, με αποτελέσματα φανερά στις περισσότερες απ' τις λίστες που κυκλοφορούν αυτές τις ημέρες, όπου οι μετριότητες (Animal Collective) κι οι ασημαντότητες (Xx, Horrors, κλπ) μονοπωλούν την κορυφή τους.
Εμείς, παλιομοδίτες ίσως καθώς επιμένουμε ακόμη στην άμεση επαφή με το cd player, γινόμαστε επιπλέον και προβλέψιμοι καθώς από την άνοιξη ακόμη είχαμε προδιαγράψει την πρωτιά στα album της χρονιάς και, οι Black Heart Procession δεν μας διέψευσαν έτσι όπως μοιάζουν ανίκανοι να κάνουν μέτριο έστω δίσκο. Έτσι λοιπόν:
1. Black Heart Procession: Six
Παρακάτω, όλα κύλησαν και πάλι φυσιολογικά κι όπως πρέπει, business as usual όπως λέμε στον τόπο μας χωρίς -ευτυχώς- συνταρακτικά και άλλα πρωτοποριακά, με τις παλιοσειρές που ξέρουν να βρίσκουν την θέση τους σε κάθε λίστα να στριμώχνονται στην 20άδα δίπλα στους ανυπόμονους νεώτερους, κάποιοι απ' τους οποίους θα μας απασχολήσουν μάλλον και τα επόμενα χρόνια. Έτσι είναι όμως τα πράγματα και δεν αλλάζουν, γιατί το r'n'r είναι διαχρονικό ποτάμι (eternal όπως το τοποθέτησαν οι Sonic Youth) και κυλά αδιαφορώντας για τους διάφορους ψευδο-ελιτιστές που βρέχουν τα πόδια τους καθισμένοι με ασφάλεια στις όχθες.
Η συνέχεια είναι λοιπόν ως εξής:
2. Rykarda Parasol: For Blood And Wine
(η καινούργια φιλενάδα μας παίρνει την θέση της στην προέκταση της ευθείας γραμμής που συνδέει την Patti Smith με την PJ Harvey)
3. Dan Auerbach: Keep It Hid
(ανέλαβε να καλύψει με τον καλύτερο τρόπο το φετινό δισκογραφικό κενό των Black Keys -αφήνοντας το Blakroc σαν άλλοθι για όσους φοβούνται να πλησιάσουν περισσότερο)
4. Future Of The Left: Travels With Myself And Another
(η οργή του Andy Falkous βρίσκει νέο όχημα μετά τους Mclusky για να ανανεώσει την πίστη μας στο ανόθευτο κι ιδιοσυγκρασιακό μετα-hardcore)
5. A Place To Bury Strangers: Exploding Head
(ο Oliver Ackermann έχει βρεί όπως φαίνεται τον καλύτερο τρόπο να διαφημίσει το κανονικό του επάγγελμα, την κατασκευή δηλαδή εργαλείων παραγωγής κιθαριστικού θορύβου)
6. Sonic Youth: The Eternal
(θυμήθηκαν τα νιάτα τους μετά τις πρόσφατες live αναβιώσεις του Daydream Nation)
7. The Heavy: The House That Dirt Built
(ήλθαν απ' το πουθενά οι βρετανοί για ν' ανακατέψουν το βρώμικο garage -όπως δηλώνει κι ο τίτλος- με την ψυχωμένη soul)
8. Elvis Perkins: Elvis Perkins In Dearland
(folk, αmericana αλλά και pop δωματίου βρήκαν εδώ τον καλύτερο φετινό τους εκπρόσωπο)
9. Yo La Tengo: Popular Songs
(μοιάζουν κλεισμένοι σε φυσαλλίδα, έτσι όπως επιμένουν να κάνουν το δικό τους αποκομμένοι κι ανεπηρέαστοι από κάθε σύγχρονο trend)
10. Bill Callahan: Sometimes I Wish We Were An Eagle
(περνά μάλλον την μυριοστή ακμή του απαλλαγμένος απ' το προσωνύμιο που φαίνεται πως τον βάραινε τελευταία)
11. Obits: I Blame You
(πυρωμένο r'n'r απ' τον βετεράνο Rick Froberg, που συνεχίζει αυτό που ξεκίνησε με τους Drive Like Jehu, από εκεί που το άφησε με τους Hot Snakes)
Κι η τιμητική αναφορά για τους υπόλοιπους που συμπληρώνουν την 20άδα (χωρίς σειρά):
Heartless Bastards: The Mountain
Ty Segall: Lemons
Kid Congo & The Pink Monkey Birds: Dracula Boots
Black Joe Lewis & The Honeybears: Tell 'Em What Your Name Is!
Dead Weather: Horehound
Sunset Rubdown: Dragonslayer
Alberta Cross: Broken Side Of Time
Githead: Landing
Big Sexy Noise: Big Sexy Noise
(το τελευταίο παίρνει μάλλον και την πρωτιά για τον πιο πετυχημένα κυριολεκτικό τίτλο, όπου για το Big Noise εγγυώνται οι Gallon Drunk και για τα υπόλοιπα η μεγάλη κυρία Lydia Lunch)
Μερικά απ' τα τραγούδια της χρονιάς βρίσκονται αναπόφευκτα στους παραπάνω δίσκους, χωρίς αυτά όμως η παρακάτω ενδεκάδα θα ήταν λειψή:
1. Bill Callahan: Eid Ma Clack Shaw
2. Black Heart Procession: Back To The Underground
3. Eleni Mandell: Artificial Fire
4. Tucker B's: Jungle 5. Flaming Lips: Convinced Of The Hex
6. Kid Congo & The Pink Monkey Birds: La Llarona
7. Wooden Shjips: Motorbike
8. Aleks And The Drummer: Eye To Eye
9. Mariachi El Bronx: Slave Labor
10. And You Will Know Us By The Trail Of Dead: Isis Unveiled
11. Ipso Facto: Six And Three Quarters
Κι η τιμητική αναφορά, χωρίς σειρά, για τα υπόλοιπα τραγούδια μέχρι την 20άδα:
Dead Weather: Cut Like A Buffalo
NASA (feat. Tom Waits): Spacious Thoughts
PJ Harvey & John Parish: Sixteen, Fifteen, Fourteen
Thermals: Now We Can See
Intelligence: Thank You God For Fixing The Tape Machine
Chain & The Gang: What Is A Dollar?
Clues: Approach The Throne
The Drones: Minotaur
Tha Bats: Steppin' Out
_____
