2012, ένα έτος ολόκληρο υπό το "Σύνδρομο της Στοκχόλμης"!

// Ο "από μηχανής Θεός" που μαθαίναμε, θα ξανάρθει; Ώρες-ώρες βγαίνουν κάτι αγωνίες...

// Στα τράτζικ: "Ελλάδα", "δραχμή", "χρεοκοπία". Γκουγκλάροντάς τες στις 18/12 βγήκαν περίπου 1.130.000 λινκ. Πώς το 'λεγε ο Τζίμης Πανούσης παλιά; Σοσιαλιστικό υπερρεαλισμό;

// Γιατί ειδικά τώρα (20/12) η έφοδος στην κατάληψη "Villa Amalias"; Γιατί τώρα, περισσότερο από ποτέ, οποιεσδήποτε αυτο-οργανώσεις είναι ανεπιθύμητες κι ενοχλητικές.

// Έναν καιρό ήταν ένα κράτος: Μας το παρουσίασαν ως το κερασάκι του άθλου που επετεύχθη σ' αυτήν την άκρη των Βαλκανίων. Θα αγοράζαμε φθηνά τα εισαγόμενα, οι αμοιβές θα συνέκλιναν με των Ευρωπαίων, δεν θα υπήρχε ακρίβεια κ.ά. τέτοιες παπαριές. Ταυτόχρονα στον παράλληλο κόσμο όμως η γνωστή πίσω όψη έλεγε άλλα. Το '98 η είσοδος της Ελλάδας στη ζώνη απερρίφθη. Μπήκαμε στο παρά ένα το '00 με αριθμητικές στα χαρτιά, ξεβράκωτοι. Λίγο νωρίτερα η δραχμή κατέγραψε και την πρώτη της ανατίμηση (;), αρχικά ήταν 353 προς 1 ευρώ. Το '04, κι αφού σουμάραμε τα σπασμένα των Ο.Α., προβήκαμε στην περί πολλού απογραφή. Το πακέτο διορθώσεων στην Eurostat τ' άλλαξε όλα όταν ήδη ήμασταν εντός ενός νομίσματος που δεν μπορούσε εφεξής να υποτιμηθεί - σύνηθες μεταπολιτευτικά όποτε θέματα χρέους, εμπορίου κ.λπ. χτυπούσανε σαν καμπάνες. Κατόπιν ήρθε ο Γ.Α.Π. και με το "λεφτά υπάρχουν" έκλεισε το καπάκι της επιτυχίας, χειρισμών κι αποφάσεων. Δεν ξέρω αν μάθουμε ποτέ ποιο λάθος μας ήταν βαρύτερο από τ' άλλα. Το μείζον, πάντως, παραμένει η εν γένει στάση του Έλληνα: φωνές, γκρίνιες, θυμός, μα στην ώρα της κάλπης να βγάζει πάντα όλη του τη μαλακία.

// Στα εύθυμα: οι προπατορικές φόρμες διακίνησης μουσικής -βινίλιο και κασέτα- ξαναπήραν τις θέσεις τους. Μπράβο, αλλά μήπως οι τιμές είναι το νέο ανέκδοτο;

// Έσπασε το ατομικό ρεκόρ ακροάσεων. Και τι μ' αυτό, πάλι στο ότι η μουσική δεν είναι μόνον πρόσθεση κατέληξα. Οι καιροί και το ίντερνετ προτάσσουν την ποσότητα, όντως, όχι όμως και το να την ακολουθούμε σαν πρόβατα. Το '13 θα το πάμε αλλιώς, όπως άλλοτε.

// Στα ευχάριστα: την σκαπουλάραμε στις 21/12, οπότε (για να μην μείνουμε πίσω) τοπ-11 άλμπουμ & κομματιών ως εξής:

1. The New Law - "The Fifty Year Storm"
2. Raime - "Quarter Turns Over A Living Line"
3. Phon.o - "Black Boulder"
4. Tales Of Murder And Dust - "Hallucination Of Beauty"
5. Arbol - "She Read The Wrong Book"
6. The Shimmer Effect - "Uranometria"
7. WaMoo Papez - "We Float"
8. Bend The Sky - "Origins"
9. Ryan Teague - "Field Drawings"
10. Nedry - "In A Dim Light"
11. Tomas Barfod - "Salton Sea"

1. Speech Debelle - "Elephant In The Living Room"
2. Carina Round w./ Dave Stewart & Brian Eno - "The Secret Of Drowning"
3. Exitmusic - "Sparks Of Light"
4. Chris LeSage - "Your Game"
5. Big K.R.I.T. ft. Mike Hartnett - "Insomnia"
6. Deniz Kurtel & The Marcy All-Stars w./ Kenny Glasgow - "Don't Wanna Be"
7. Lorn - "Dead Dogs"
8. Carrie Wilds feat. Mr. Muthafuckin' eXquire - "Stay"
9. Halls - "Reverie"
10. Smiler - "Bless My Soul (Sam Roman Mix)"
11. John Talabot - "Depak Ine"

// Στις διευκρινήσεις: Οι Raime έγραψαν το ντεμπούτο της χρονιάς, τέτοιο είχε να δει το Λονδίνο απ' το "Burial". Ο Miguel Marin (Arbol) πραγμάτωσε όνειρα χρόνων. Ο νεοϋορκέζος Juan Alvarez (WaMoo Papez) είναι μακελάρης ολκής. Οι Bend The Sky απ' το Περθ αγαπούν το προγκ μέταλ αλλά όχι τα ημίμετρα. Οι Nedry κάνουν άλμα. Για τους υπόλοιπους όλο και τα 'χουμε πει.

// Βινίλια κομμένα ένα-ένα στο χέρι απ' τον Γιάννη Μελίκογλου κάπου στο Παγκράτι. Μεράκι εργατοτεχνίτη... (Απ' το "Ough!".)

// "Εγχειρίδιο Διασπαστικής & Απομόνωσης", υπό έκδοση απ' το Κ.Κ.Ε. Όταν μαζευτεί το ποσό απ' τα κουπόνια στους σταθμούς του Μετρό, θα κυκλοφορήσει. Το περιμένουμε πώς και πώς, αλλιώς είναι να τα 'χεις γραμμένα...

// Συνειρμικά, τυπογραφείο τέλος την 31/12 για το "Newsweek". Όχι πως θρηνήσαμε, όμως τέλος πάντων, 21 φορές εξώφυλλο με τον Ιησού ποιος θέλει να επαναλάβει;

// "Emmanouelle": βιντεοκασέτα, αντάρα κι ορμόνες σε βαζάκι. Στις 17/10 θάψαμε πάλι τα μαθητικά μας χρόνια, απλά αναβάλλοντας το οριστικό αντίο.

// ΡΗΜΑΔ, και δεν θυμάμαι από πού! Με την ελπίδα η "αριστερά της ευθύνης" να 'χει περισσότερο χιούμορ απ' ό,τι πάθος.

// Επιτέλους, οι ευχές: Υγεία στους κατοίκους του Χρυσαβγιστάν, εύχομαι και καλύτερη διαχείριση επί των οικονομικών. Οι 42 μέρες από 07/05 σε 17/06 ήταν καλή παρένθεση, φέτος δεν θα την ξανάχουμε, μπλα, μπλα ...κι η Γη (με επιβάτες εμάς) δεν θα σταματήσει να γυρίζει στην τρέλα της... Thanks για την απαρχής ανάγνωση!

BACK