2013 - H χρονιά του υπαρκτού σουρεαλισμού

Κάθε χρόνο περιμένω με την ανυπομονησία κουτσομπόλας μπροστά σε tabloid τις λίστες με τα καλύτερα. Τι βάλανε οι άλλοι; Ποιο αριστούργημα ανακάλυψαν που μου είχε διαφύγει; Που κοίταζα η γκαβή; Με ποιές αδερφές ψυχές μοιραστήκαμε τις ίδιες συγκινήσεις; Στα δικά μου καλλιστεία σε ποιόν να βάλω σκήπτρο και κορδέλα Star ΜiC 2013;

Η διαδικασία όμως της ανασκόπησης μου είναι δύσκολος τοκετός. Δεν ξέρω αν μπορεί να δει κανείς το άμεσο παρελθόν χωρίς μια γεύση απογοήτευσης. Η νοσταλγία θέλει απόσταση χρόνου και η αισιοδοξία μια προοπτική μέλλοντος. Με το χρόνο που μόλις έχει περάσει από πάνω σου έχεις ανοιχτούς λογαριασμούς και η ανασκόπηση μοιάζει σαν εκκαθαριστικό εφορίας. Άσε που οποιαδήποτε αναφορά στην ελληνική πραγματικότητα σκαλώνει και μένει στην περιεκτική λέξη "κρίση", κάθε κουβέντα μπορεί απλά να σταματήσει εκεί. Η αργή πτώση συνεχίζεται ανενόχλητη αφού οι δυνάμεις μας να τη συγκρατήσουν μέχρι στιγμής αποδεικνύονται ψόφιες.

Aυτό που αναδύεται από την άλλη, ορμητικό και αβυσσαλέο είναι Το Παράλογο. Ζώντας στο χωροχρόνο Ελλάδα 2013 το ζούμε με ένταση και μπριο. Ποιος να μας το 'λεγε, ας πούμε, ότι κοτζάμ ΕΡΤ θα γινόταν πειρατικό κανάλι! Θα εξέπεμπε στα χαρακώματα με ΜΑΤ γύρω- γύρω. Θα ακούγαμε, για πρώτη φορά στα χρονικά της, σοβαρή δημοσιογραφία. Ποιος θα φανταζόταν ότι θα νιώθαμε την ανάγκη να υπερασπιστούμε ψυχή και σώμα το πάλαι ποτέ βυσματικό βασίλειο της μηντιακής παραίτησης.

Ποιός θα περίμενε τα ιδιωτικά κανάλια που φτιασίδωναν τόσα χρόνια το προφίλ της χρυσής αυγής να κάνουν αντιφασιστικά ρεπορτάζ και να ξεθάβουν όσα μέχρι τότε έκαναν γαργάρα. Ο λόγος για τις μέρες που ακολούθησαν την εκτέλεση του Παύλου Φύσσα από το μηχανισμό του κόμματος που δημοσκοπικά παραμένει στο 14%. Ενάμισης στους δέκα ψηφοφόρους λοιπόν εμπιστεύεται τους νεοναζί να καθαρίσουν το σάπιο πολιτικό σύστημα και να τιμωρήσουν τους πλούσιους, δέρνοντας και σκοτώνοντας Πακιστανούς, αριστερούς, αναρχικούς και ράπερς. Ένας από αυτούς τους ενάμιση δεν είναι άλλος από το Naughty Σφακιανάκη που εξανάγκασε τη λαϊκοπόπ Βανδή να εξελιχθεί σε αντίφα ηρωίδα. Σύσσωμο το αγωνιστικό σοσιαλμηντιακό κοινό βρέθηκε στη δεινή θέση να υπερασπίζεται την ταγό της υποκουλτούρας.

Κάποιοι άλλοι ψηφοφόροι σπαζοκεφαλιάζονται πως ψήφισαν την καλή αστική νουδούλα για να μην τους πάρει ο σύριζας τα σπίτια και πως τα νομοσχέδια της νουδούλας τώρα τα σαρώνουν όλα και δεν του αφήνουν κολυμπηθρόξυλο, ενώ ο αριστερός σύριζας υπερμάχεται των ακινήτων και της ατομικής ιδιοκτησίας. Και ενώ οι αποκαλύψεις για λίστες, μίζες, σκάνδαλα αποδεικνύουν περίτρανα με ποιο τρόπο διαχειρίστηκε η πολιτική ελίτ και η παρέα της το δημόσιο πλούτο, κανείς από τους εν ενεργεία πολιτικούς δε φαίνεται να έχει ανάμειξη. Πρέπει τελικά να παραδεχτούμε πως μόνο οι τίμιοι μακροημερεύουν και παραμένουν στην πολιτική μας σκηνή. Μη θυμηθώ την υστερική, φαιδρή τηλεπερσόνα, τηλεμαϊντανό πλασιέ βιβλίων που ανέλαβε το Υπουργείο Υγείας που έχει τόση γνώση για τη δημόσια υγεία όση έχω εγώ για την εκτροφή καμήλας στην υποσαχάρια Αφρική.

Το πιο παράλογο από όλα είναι ότι τα ανεχόμαστε όλα αυτά. Και καταλήγω πως φταίει που διαβάσαμε πολύ Μπρετόν και Εμπειρίκο ως λαός, ήταν και εκείνα τα ημερολόγια με τις ζωγραφιές του Νταλί που πούλαγαν στα πανηγύρια, τι τα θες, μπήκε και ο σουρεαλισμός βαθιά μες στην κουλτούρα μας. Καλά ξεμπερδέματα.

Στα δικά μας τώρα, η χρονιά αυτή μας χάρισε δύο νέα υπέροχα μωρά. Της Χίλντας το περιμέναμε γιατί είχαμε γνωρίσει ήδη το αδερφάκι. Του Μπάμπη ήταν έκπληξη. Επωάστηκε καιρό άλλα όταν το έφερε ο πελαργός δεν μπορούσαμε να συγκρατήσουμε τη χαρά μας. Ο λόγος για τα φετινά βιβλιαράκια μας, το ροκ νουάρ "Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς" της Χίλντας Παπαδημητρίου και το ροκ μυθιστόρημα "Έχω όλους τους δίσκους τους" του Μπάμπη Αργυρίου. Σαν μουσικό πόρταλ διαθέτουμε, έτσι, και κακούς σκοπούς και δίσκους και DIY εκδόσεις και ό,τι θέλετε. Εκπομπή πια δεν διαθέτουμε.

Το Μic Label μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια άμισθης, πεισματικής συνέπειας στο μεταμεσονύχτιο ραντεβού του, πήρε τέτοιο πόδι που σημάδεψε τον ποπό του ανεξίτηλα. Είχαμε πχιότητα, μεράκι, μπρίο, αλλά το νέο προφίλ του σταθμού είχε άλλες προτεραιότητες. Σε όσους αναγνώστες ήταν και ακροατές είναι ευκαιρία να ξαναπούμε ένα αγαπησιάρικο ευχαριστώ για αυτά τα όμορφα χρόνια παρέας.

Αλλά ας μιλήσει επιτέλους η μουσική. Πάντα τα λέει καλύτερα από εμάς. Η λίστα με τα καλύτερα προειδοποιώ πως βρίθει υποκειμενικότητας.

10 και ένα άλμπουμ για το 13

1. Bill Callahan - Dream River
Είναι αντιδεοντολογικό να βάζεις παλιές καραβάνες στην κορυφή. Έχει κάτι από συντήρηση. Ο πάλαι ποτέ κύριος Smog με το άλμπουμ αυτό με εξανάγκασε σας λέω. Η ειλικρίνειά του και η αμεσότητα του προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Bill, kill!

2. Julia Holter - Loud City Song
Μας βυθίζει στον κόσμο της όλο και πιο περίτεχνα και πιο μαγευτικά από άλμπουμ σε άλμπουμ αυτή η θαυμαστή κυρία.

3. Foxygen - We Are The 21st Century Ambassadors Of Peace & Magic
Γιατί είναι αυτοί που λένε στον τίτλο του άλμπουμ, με πολλές δόσεις ευφάνταστης νοσταλγίας.

4. Forest Swords - Engravings
Τα μπλιμπλίκια όταν είναι έμψυχα και υπηρετούν τη μουσική παρά την αποδομούν είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.

5. Chicaloyoh - Folie Sacree
Μετά την Ιωάννα της Λωραίνης είναι η επόμενη γαλλιδούλα που μπορεί να αποδεκατίσει στρατιές. Σφαγές με το μπαμπάκι.

6. Agnes Obel - Aventine
Λογική και ευαισθησία εκ Δανίας. Η κλασσική παιδεία στην υπηρεσία του συναισθήματος.

7. Jenny Hval - Innocence Is Kinky
Καλειδοσκοπική Νορβηγέζα, δε μου φαίνεται πολύ αθώα, η φωνή της σε παρασύρει όπου θέλει με κραυγές και ψιθύρους.

8. Woodkid - The Golden Age
Αν είστε επηρεπείς σε λίγο θέατρο, λίγο δράμα, λίγο λυρισμό... Εγώ είμαι.

9. I Am Κloot - Let It All In
Έχουν ότι μου αρέσει στην αγγλική ποπ χωρίς να το πολυκάνουν θέμα ή θέαμα.

10. Laura Marling - Once I Was An Eagle
Η Joni Mitchel της δικής εποχής μας, έχει ότι ζητάς σε singer songwriter και με αγγελική φωνή παρακαλώ.

11. Black Angels - Indigo Meadow
Μπορούν να αναμετρηθούν πλέον μόνο με τον εαυτό τους.

Ένα τραγούδι για το χειμώνα

1. Matt Elliot-The Right To Cry
2. Phosphorescent- Song for Zula
3. Josephine Foster- My Wandering Heart
4. Pinkunoizu- Tin Can Valley
5. Daft Punk- Instant Crush
6. Olafur Arnalds- Reclaim
7. Μidlake- Ages
8. Low- Just Make it Stop
9. Jonathan Wilson-Dear friend
10. Girls In Hawaii- Switzerland
11. Solex-Overijssel