2013 Μade in Greece
Ελληνική δισκογραφία. Πονεμένη ιστορία. Ήταν που ήταν δύσκολα τα πράγματα, ανέκαθεν, για ότι δημιουργικό και ενδιαφέρον ξεπετάγονταν από το ελληνικό πεντάγραμμο, ήρθε και η περιβόητη κρίση για να ισοπεδώσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Αναλογίζομαι, με αφορμή την διακοπή της μουσικής πορείας των Your Hand In Mine (η οποία ευελπιστώ να μην είναι οριστική), πόση προσπάθεια απαιτείται για να συνεχίσεις να ηχογραφείς στην Ελλάδα. Πριν από λίγα χρόνια, σε μια συζήτηση που είχα με τον Μάνο και τον Γιώργο, μιλούσαμε για νέους μουσικούς που ζούνε στη Γαλλία (ή ανάλογες - τρόπον τινά - προηγμένες χώρες της Ευρώπης) με τους οποίους υπήρχε ήδη μια στοιχειώδης διαφορά. Η χρονική ευχέρεια και η δυνατότητα να κάνουν πρόβες τουλάχιστον 5-6 ώρες την ημέρα, όσες δηλαδή κατάφερναν οι ίδιοι οι Your Hand In Mine ολόκληρη την εβδομάδα. Ποια εξέλιξη μπορεί να υπάρξει υπό αυτές τις χρονικές συνθήκες, πόσο μπορεί να αναπτυχθεί η όποια δημιουργικότητα, πόσο μπορούνε να υλοποιηθούν οι όποιες ιδέες ώστε να απομείνει ένα άρτιο ή τουλάχιστον αξιοπρεπές μουσικό έργο, πέρα από 2-3 tracks ή κάποια αποσπασματικά EP;
Γιατί καλό το ταλέντο, αλλά χρειάζεται και η ενδελεχής ενασχόληση πάνω σε αυτό. Όταν αυτή τη στιγμή, υπό τις παρούσες κοινωνικές συνθήκες, απαιτείται να κάνεις 2-3 δουλειές ώστε να πληρώσεις τα στοιχειώδη μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης, θαρρώ πως ο δημιουργικός χρόνος ελαττώνεται ασφυκτικά. Για έσοδα από πωλήσεις δίσκων ή από συναυλίες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και ορισμένες - ελάχιστες - πόλεις της περιφέρειας, καλύτερα μάλλον να μην αναπτύξουμε περαιτέρω το θέμα. Φαντάζομαι λίγοι, και κατά βάση ονόματα ήδη καταξιωμένα, που βρίσκονται στο ελληνικό πεντάγραμμο πάνω από 15 - 20 χρόνια, εξασφαλίζουν τα του βίου αποκλειστικά από τη μουσική.
Παρόλα αυτά δεν είναι λίγοι οι Έλληνες μουσικοί, που σε πείσμα των καιρών, συνεχίζουν με τις όποιες δυνάμεις και υπάρχουσες συνθήκες να γράφουν μουσική, να πιστεύουν στο όνειρο. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς στέκονται και κατά κάποιο τρόπο τυχεροί (βλέπε Keep Shelly In Athens, Larry Gus, Mohammad), κυκλοφορώντας τα άλμπουμ τους από ξένες δισκογραφικές εταιρίες κι έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση του ξένου τύπου, αλλά και του αντίστοιχου κοινού.
ALBUMS OF THE YEAR
Μade in Greece
01. Keep Shelly In Athens : At Home (Cascine)
Με ενοχλούν πολύ διάφορα πικρόχολα σχόλια που διαβάζω κατά καιρούς για τους Keep Shelly In Athens, από ημεδαπούς φυσικά. Σ' αρέσει δε σ' αρέσει η μουσική τους, είναι κρίμα να κάθεσαι να μεμψιμοιρείς τη μεγάλη επιτυχία που έχουν στο εξωτερικό. Χάριν του οποίου βέβαια έχουν βελτιωθεί και θεαματικά στα live τους. Το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους το απόλαυσα πολλάκις μες στη χρονιά και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτούς.
Υ.Γ. Λίγες ώρες προτού κλείσουν τα κείμενα βέβαια και αποσταλούν, ήρθε στο timeline μου ετούτο εδώ από την τραγουδίστρια του σχήματος, οπότε, άγνωστο προς το παρόν τι μέλλει γενέσθαι.
02. The Boy : American Unicorn (Inner Ear)
Δημιουργικός, παραγωγικός, ακούραστος εδώ και πολλά χρόνια, ο The Boy αποτελεί σταθερή πλέον αξία στην ελληνική σκηνή που τολμάει να πράξει διαφορετικά, που αφουγκράζεται καλλιτεχνικά και στιχουργικά το σήμερα και τους περίεργους καιρούς μας. Δεν έχω καταλήξει ακόμη εάν προτιμάω να τον ακούω να τραγουδάει στα αγγλικά ή τα ελληνικά, σίγουρα όμως θα συναντήσεις μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει ποτέ, και θαρρώ το πιο ολοκληρωμένο ίσως άλμπουμ του.
03. Larry Gus : Years Not Living (DFA)
Ο Παναγιώτης Μελίδης κάνει το μεγάλο άλμα, εκτινάσσεται από το υπνοδωμάτιο του στη Βέροια, στην δισκογραφική του James Murphy, την DFA και τη Νέα Υόρκη. Φιλτράροντας κάθε φορά και πιο αποτελεσματικά τις πολυποίκιλες επιρροές του, αρχίζει να τιθασεύει την τρέλα του, να πατάν καλύτερα οι συνθέσεις του. Έχει δυνατότητες για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα και σπουδαιότερα πράγματα, το μέλλον είναι ένα βηματάκι παραπέρα.
04. Mohammad : Som Sacrifis (Pan)
Η μουσική των Mohammad που ξεδιπλώνεται στα τρία μεγάλης διάρκειας κομμάτια είναι συναρπαστική, δε χωράει καμιά αμφιβολία, παρόλο που εισέρχεσαι σε αρκετά δύσβατα μονοπάτια. Οι Coti K, ILIOS και Νίκος Βελιώτης δημιουργούν ένα κλειστοφοβικό, εφιαλτικό μουσικό σύνολο, όπου οι μελωδίες εναλλάσσονται με το θόρυβο, οι ηλεκτρικές ταλαντώσεις με το μοναδικό ήχο του cello. Στιβαρό, σε καταπλακώνει όπως η βαρυχειμωνιά.
05. Melentini : Explosions Around, The Desert Inside (Restless Wind)
Σε μια αναφορά του πριν από μερικές εβδομάδες στο διαδίκτυο, ο Αλέξανδρος Βούλγαρης (aka The Boy), δήλωνε ότι δίνει 100 ευρώ σε όποιον αναλύσει έναν δίσκο χωρίς να χρησιμοποιεί αναφορές. Ανέκαθεν συμφωνούσα με τη συγκεκριμένη τοποθέτηση, αλλά έλα που μόλις άκουσα το δίσκο της Melentini ήρθαν στο νου μου οι Cocorosie και κάπου εκεί έχασα το άτυπο αυτό στοίχημα. Το άλμπουμ της είναι όμορφο, παιχνιδιάρικο και μελαγχολικό συνάμα. Ένα ποπ μοιρολόι νυχτερινής μουσικής δωματίου, όπως το χαρακτηρίζει η ίδια, που αξίζει να ανακαλύψεις εάν δεν το έχεις κάνει ήδη.
06. VA - Holy Athens (Disco Tocopilla)
Ήθελα να αποφύγω την επιλογή μιας συλλογής στις καλύτερες ή πιο ενδιαφέρουσες τέλος πάντων κατ' εμέ ολοκληρωμένες ελληνικές κυκλοφορίες, ωστόσο δε μπόρεσα να αντισταθώ στο "Holy Athens", ένα πακέτο κομματιών με ότι πιο φρέσκο και ενδιαφέρον άκουσα τελευταία από το χώρο της ελληνικής electronica. Kebzer, Red, Duckem, Gigada, Ekelon, Pan Pan είναι μερικά ενδεικτικά ονόματα, από τα συνολικά 13 που θα βρεις. Πλησιάστε άφοβα. Ακούγεται απνευστί.
07. Marsheaux : Inhale (Undo)
Το ντουέτο των Marsheaux κυκλοφόρησε φέτος ένα κραυγαλέα όμορφο ποπ δίσκο. Δυνατό, χορευτικό, πιασάρικο, με κομμάτια που θα ζήλευαν κάλλιστα οι Pet Shop Boys, ή αντίστοιχα παρεμφερή μεγαθήρια των 80's, αλλά και των 90's, όπως ορθά υπογραμμίζει ο συνονόματος Καραμπεάζης.
08. Παύλος Παυλίδης : Ιστορίες Που Ίσως Έχουν Συμβεί (Inner Ear)
Τις πρώτες μου μπίρες τις έπινα ακούγοντας Ξύλινα Σπαθιά σε μπαρ της Καλλικράτειας. Στα παρθενικά εκείνα καλοκαίρια της πρώιμης εφηβείας, στις αρχές του '90. Πόσο εύκολο το 'χεις να αποτινάξω από τα ενδότερά μου τη φωνή του Παυλίδη; Πόσο μάλλον όταν κυκλοφορεί ένα μάτσο όμορφα τραγούδια. Κυλάει γλυκά, σε ζεσταίνει όπως οι πρώτες πρωινές ηλιαχτίδες.
09. Κ. Βήτα : Αντήχηση (Minos - EMI)
Ο Κωνσταντίνος Βήτα, παρόλο που στιγμές νιώθεις να ανακυκλώνεται και να χάνει τη φλόγα με την οποία μας κρατούσε σε θέρμη τόσα χρόνια, παραμένει ένα σκαλάκι παραπάνω από πολλούς νεώτερους μουσικούς μες στο 2013. Είναι κι αυτή η φωνή της Τζένης Βάνου, που δε λέει να βγει από το μυαλό μου.
10. Lumiere Brother : Twenty One (Inner Ear)
Ο Lumiere Brother φιλτράρει επιτυχημένα τις επιρροές του, προσφέρει 12 πολύ όμορφα δείγματα εκλεπτυσμένης ποπ μουσικής, με το πιάνο να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και τις μελωδίες να τρεμοπαίζουν κάπου ανάμεσα στη νοσταλγία και στη χαρμολύπη. Κυκλοφόρησε την άνοιξη που μας πέρασε, αλλά νομίζω πως θα συνεχίσει να γυρνάει στο στερεοφωνικό μου για αρκετό ακόμη καιρό.
11. Mr. Z : Επανάληψη (B-Other Side)
Dj της Αθήνας και ραδιοφωνικός παραγωγός του Paranoise radio, έχει κυκλοφορήσει κατά καιρούς διάφορα κομμάτια του μέσω soundcloud και bandcamp, με το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του να κυκλοφορεί από την B-Other Side και ν' ακούγεται ιδιαίτερα ευχάριστα. Electronica, bossa nova, jazz, ψυχεδέλεια από το μακρινό παρελθόν, ευαισθησία, χιούμορ. Ένα αρκετά ενδιαφέρον εγχείρημα που κουβαλά τη δική του ιδιαιτερότητα.
