2015 Made In Greece

Κάθομαι και σκρολάρω τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ που είχα ξεχωρίσει σε προηγούμενες χρονιές, με τα αντίστοιχα κείμενα που είχανε δημοσιοποιηθεί από πλευράς μου, και κάθε φορά ξεκινάω την εισαγωγή μου με τον ίδιο αναθεματισμένο τρόπο. "Ακόμη μια δύσκολη χρονιά", "Ήταν που ήταν δύσκολα τα πράγματα για την ελληνική δισκογραφία, ήρθε και η περιβόητη κρίση να ισοπεδώσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση". Και είμαι απόλυτα πεπεισμένος, ότι και φέτος, αν δεν αναμόχλευα με μια κλεφτή ματιά τα κείμενα των περασμένων ετών, κάπως έτσι θα ξεκινούσα και τον φετινό πρόλογο. "Το 2015 ήταν μια αν μη τι άλλο δύσκολη χρονιά, σ' ένα ελληνικό τοπίο όπου τα πάντα κοχλάζανε κάτω από την αδιάλειπτη κοινωνική ανησυχία, τις συνεχείς εκλογές, τα δημοψηφίσματα, τις εμφύλιες διαμάχες εν μέσω capital controls, των διαπραγματεύσεων και των συνεχών κοινωνικών απογοητεύσεων". Διάολε, έχουμε αναγάγει την ελληνική μιζέρια, την στασιμότητα και τη συνεχή αδικία σε κανονικότητα. Γινόμαστε γραφικοί σε όλες μας τις εκφάνσεις και δεν παίρνουμε χαμπάρι. Τ' αφήνω όλα στην άκρη, πατάω το play σε ορισμένα από τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ που άκουσα μες στο 2015 - από την λεγόμενη ελληνική σκηνή. Και είναι άλλα τόσα, εκτός από τα παρακάτω έντεκα που παρουσιάζω, ειλικρινά.

01. Larry Gus : I Need New Eyes (DFA)
Ανδρωθήκαμε ακούγοντας τα 12ιντσα της DFA στις αρχές των zeros, τότε που πιστεύαμε ότι θα κατακτήσουμε τον κόσμο με τα πικάπ, και ξαφνικά μες στο 2015, ένα δικό μας παιδί από το... διπλανό χωριό, βρίσκεται στο logo της Νεοϋορκέζικης δισκογραφικής εταιρίας. WTF Larry?! Το "I Need New Eyes" φέρνει τον Βεροιώτη μουσικό στα μεγαλύτερα έντυπα του κόσμου, ένα χαμόγελο διακριτικής υπερηφάνειας σχηματίζεται στα χείλη μας. Γιατί μπορεί οι πολιτικοί μας να είναι για τον πέο, η οικονομία μας να πηγαίνει απ' το κακό στο χειρότερο, αλλά έχουμε τον Larry Gus! Και για να έρθουμε και στα καθέκαστα, το άλμπουμ περιλαμβάνει οκτώ μακροσκελείς συνθέσεις όπου η συναισθηματική φόρτιση έρχεται σε πλήρη ισορροπία με την πειραγμένη electro pop του Larry Gus, οι ασυνάρτητες στιγμές ρυθμικές ακολουθίες με την ευαίσθητη ποπ τραγουδοποιία. Nazgonya κι ευδιαθεσία, μπράβο Panagiotis!

02. Eziak : No Place Land (Garden Of Dreams)
Το τριμελές συγκρότημα από τη Χαλκίδα μπορεί να κυκλοφόρησε το άλμπουμ του τις τελευταίες ημέρες του 2014, θαρρώ όμως πως συγκαταλέγεται στις κυκλοφορίες της επόμενης χρονιάς. Οι Eziak έρχονται διακριτικά και με σαφήνεια να προσδώσουν χρώμα στις συνθέσεις τους επηρεασμένοι από την παραδοσιακή μουσική, χωρίς όμως να γίνονται πομπώδεις ή να το κάνουνε σημαία τους. Με πέντε συνθέσεις, εκ των οποίων οι τρεις αγγίζουν ή ξεπερνάνε τα 10 λεπτά, έρχονται να αναδιπλώσουν μια πολυσύνθετη μουσικότητα που αντλεί τις επιρροές της, εκτός από την παραδοσιακή μουσική, από την μοντέρνα jazz, το ψυχεδελικό rock του παρελθόντος, την post rock των 90's, ακόμη και πιο balearic στιγμές που γεννήθηκαν πλάι σε μια θάλασσα της μεσογείου. Κιθάρες, βιολί, μπάσο, ντραμς και πνευστά συνάπτουν εμπνευσμένα ένα ηχοσύνολο πραγματικά φάρμακο, κινητοποιώντας αξιοθαύμαστα και τα πιο βαθιά συναισθήματα.  

03. Tania Giannouli Ensemble : Transcendence (Rattle)
Μια ακόμη κυκλοφορία σε label του εξωτερικού, το "Transcendence" παντρεύει τον λυρισμό της κλασσικής μουσικής με τη διαύγεια της jazz, την κινηματογραφική αφήγηση με περισσότερο avant-garde πειραματισμούς. Με την Ελληνίδα μουσικό να μην απαρνιέται παραδοσιακές μουσικές φόρμες των Βαλκανίων (αλλά και της μεσογείου ευρύτερα), οι οποίες ενσωματώνονται επιτυχώς σε αρκετές από τις συνθέσεις του άλμπουμ. Με πλούσιες ενορχηστρώσεις από μια καλοζυγισμένη μπάντα, διακριτικά κρουστά που έρχονται και χάνονται στο βάθος, αλλά κυρίως με το πιάνο και τα έγχορδα όπου αποτελούν τα βασικότερα εκφραστικά μέσα της μπάντας, η Tania Giannouli υφαίνει δέκα instrumental συνθέσεις οι οποίες καταλαμβάνουν εξαίσια το χώρο.  

04. Keep Shelly in Athens : Now I'm Ready (Friends Of Friends)
Ήμουν αρκετά επιφυλακτικός όταν κυκλοφόρησε το "Now I'm Ready" κι άρχισα ν' ακούω τα πρώτα του single. Ίσως να ήμουν και λίγο αρνητικά προκατειλημμένος, μετά από την αποχώρηση της Sarah P. Άφησα στην άκρη το άλμπουμ και το ξανάπιασα μετά από μερικές εβδομάδες. Άρχισα ν' αλλάζω γνώμη, να ξεχωρίζω σιγά σιγά τραγούδια. Μπορεί να μην φτάνει την αρτιότητα του πρώτου τους άλμπουμ (είναι και μικρότερο άλλωστε χρονικά σε συνολική διάρκεια), ωστόσο ο ήχος τους παραμένει το ίδιο σαγηνευτικός, σκοτεινός όσο πρέπει, εμπεριέχοντας την ίδια γλυκιά μελαγχολία που πηγάζει απ' τα 80's μεν, καταφέρνει όμως να ακούγεται με φρεσκάδα και καθόλου αναχρονιστικά. Θέλει το χρόνο και τις ακροάσεις του, νομίζω όμως πως στο τέλος σε αποζημιώνει επαρκέστατα.  

05. Tendts : Cheap Poetry (Fair Weather Friends)
Οι Tendts κάνανε το μεγάλο βήμα και γράψανε ένα από τα πιο ολοκληρωμένα άλμπουμ ηλεκτρονικής μουσικής για το ελληνικό 2015. Χωρίς φωνητικά, παρά μόνο με κάποια σκόρπια samples, κατάφεραν να ετοιμάσουν εννέα συνθέσεις που ακούγονται το ίδιο ευχάριστα σε ένα μικρό κλαμπάκι, αλλά και στο υπνοδωμάτιό σου. Ο ήχος τους είναι φρέσκος, αισθαντικός, με λυτές μελωδικές γραμμές και διακριτικά αφαιρετική αντίληψη, οι συνθέσεις τους αναβλύζουν γλυκύτητα, λουπάροντας σκέψεις και όμορφα συναισθήματα. Το "Our Sun" είναι το κομμάτι που ακούστηκε ίσως περισσότερο απ' όλα στον Ρόδον fm 95 το φθινόπωρο που μας πέρασε και είναι πραγματικά λαμπρό. Οι φίλοι των Four Tet, Caribou και Kiasmos θα το εκτιμήσουν δεόντως.  

06. Monsieur Minimal : High Times (Mo.Mi. Records)
Ο Monsieur Minimal γράφει αυτή τη στιγμή τις πιο ξεκάθαρες ποπ μελωδίες στην ελληνική αγγλόφωνη σκηνή. Χτυπάει κατευθείαν φλέβα. Με τον μουσικό από τα Γιαννιτσά (ο οποίος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα) να συνδυάζει εξαίσια τις ακουστικές - κυρίως - κιθάρες με ευδιάκριτες ηλεκτρονικές παρεμβολές. Το φετινό του άλμπουμ, το οποίο κυκλοφορεί από τη δική του δισκογραφική εταιρία, είναι πληρέστατο, όσο χρειάζεται συναισθηματικά φορτισμένο και περιλαμβάνει ορισμένες πραγματικά πανέμορφες στιγμές, με τη φωνή του να ρέει αψεγάδιαστα στο σύνολο των συνθέσεων του. Ηλεκτρισμένη ποπ, που χρειάζεται μια μικρή σπίθα ώστε να εξαπλωθεί κι εκτός συνόρων.  

07. Φοίβος Δεληβοριάς : Καλλιθέα (Inner-Ear)
Το "Που Να Είσαι Τώρα" είναι μάλλον το ωραιότερο κιθαριστικό ποπ τραγούδι, μ' ελληνικό στίχο, που άκουσα μες στο 2015. Θεραπευτικά όμορφο. Από έναν καλλιτέχνη που έχει - ευτυχώς - προ πολλού αποκοπεί από το κακό έντεχνο συναπάντημα, ακολουθώντας μια προσωπική πορεία που μόνο φίλους μπορεί να του προσθέσει. Νοσταλγικός, αληθινός και περιπετειώδης, με στίχους που αφουγκράζεσαι ευθύς αμέσως αλλά και ευφάνταστος μουσικά, με πλούσιες ενορχηστρώσεις και - ας μου επιτραπεί - αρκετές μουσικές τσαχπινιές, κερδίζει - αργά ή γρήγορα - και τους πιο δύσπιστους ακροατές. Καθοριστική και η παραγωγή του Χρήστου Λαϊνά, με το τελικό αποτέλεσμα να φέρνει τον Φοίβο Δεληβοριά στην πρώτη γραμμή του ελληνικού τραγουδιού.  

08. Λάμδα : Η Επόμενη Μέρα (Self released)
Τους άκουσα πρώτη φορά την περασμένη άνοιξη κι αμέσως κοντοστάθηκα, από τα εναρκτήρια πρώτα δευτερόλεπτα του LP. Ηλεκτρονικές δονήσεις, post rock υπόβαθρο, ουσιώδης ελληνικός στίχος με βαθιά πολιτική χροιά. Οι Λάμδα είναι ένα κουαρτέτο από τον Πειραιά που παντρεύει ισοζυγισμένα τις επιρροές του (από Radiohead έως ρεμπέτικο) και δυσκολεύει αρκετά μάλλον όσους από εμάς θα επιθυμούσαμε να τους κατατάξουμε κάπου μουσικά (ευτυχώς να λέμε). Άλλες φορές περισσότερο εσωτερικοί και μελαγχολικοί, άλλες πιο δυναμικοί κι επιθετικοί, με αυθεντικές κλιμακωτές εκρήξεις, δημιουργούν 10 συνθέσεις κάτι παραπάνω από άξιες προσοχής. Αναμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το επόμενο βήμα τους.  

09. Mikael Delta : Life Is Now (Inner-Ear)
Μ' εξέπληξε ευχάριστα το άλμπουμ που κυκλοφόρησε ο Μιχάλης Δέλτα το 2015. Μεστό, ουσιαστικό, με όμορφες εναλλαγές, παύσεις, αναδιπλώσεις και με μια γλυκιά μελαγχολία να κυλάει αραχνοΰφαντα καθ' όλη τη διάρκεια του LP. Προσεγγίζοντας άλλοτε την κλασική τεχνοτροπία κι άλλοτε ακολουθώντας μια ρυθμική γραμμή περισσότερο επηρεασμένη από την αισθαντικότητα της techno και της minimal house. Με το πιάνο να αποτελεί κύριο εκφραστικό μέσο και τα έγχορδα πότε να σιγοκαίνε υποδόρια και πότε να ξεσπάνε σ' ένα κρεσέντο συναισθηματικής φόρτισης, το "Life Is Now" αποτελεί μια καθάρια κατάθεση ψυχής για τον μουσικό και παραγωγό που κινείται μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου.  

10. Σtella : Σtella (Inner-Ear)
Ιδιαίτερα αγαπητή πλέον στο ελληνικό κοινό, στο ραδιόφωνο και τα έντυπα η Στέλλα Χρονοπούλου, κυκλοφορεί φέτος το πρώτο της ολοκληρωμένο άλμπουμ, έπειτα από πολλές συνεργασίες κατά το παρελθόν, με 10 αξιόλογες συνθέσεις που μπορεί μεν να πατάνε στη δεκαετία του '80, αλλά εμπεριέχουν τη φρεσκάδα που χρειάζονται ώστε ν' ακούγονται χωρίς αρνητικούς συνειρμούς στο 2015. Ρυθμικό, μελωδικό, τιμάει εξίσου την disco και την indie pop του παρελθόντος, έχοντας την βοήθεια των Nteibint και King Elephant στην παραγωγή και ηχογράφηση. Δικαίως στα πιο όμορφα άλμπουμ της χρονιάς.  

11. ION : Μαύρη Συχνότητα (Ion Musik)
Το άλμπουμ του Gianni Papaioannou, ο οποίος βρίσκεται πίσω από την προσωνυμία ION, είναι από αυτά που πατάς το play και μετά από 40-50 λεπτά στέκεσαι και αναλογίζεσαι ποια κομμάτια ακριβώς ξεχώρισες, τι άκουσες, ποια θα μπορούσες να αναγνωρίσεις στη θέαση και μόνο του τίτλου. Δυσκολεύεσαι. Όχι φυσικά γιατί δεν ανταποκρίνονται στη μουσικότητά σου, αλλά γιατί το LP ρέει με ευφρόσυνη άνεση μέχρι το τέλος, χωρίς να χρειάζεται να μπεις σε αυτή τη διαδικασία. Χαμηλότονη electronica, dub, εσωτερική αφηγηματική techno, ambient, balearic, κινηματογραφικές συνθέσεις που συνυπάρχουν υπέροχα σε 13 instrumental αποσπάσματα. Μελωδικό και γαλήνιο, σε ταξιδεύει αγχολυτικά, παρόλο που στιγμές εισέρχεται σε πιο σκοτεινά μονοπάτια.