Το 2017 και οι συγκινήσεις του

Ιδέα δεν έχω ποιοι μπήκαν φέτος στο Rock and Roll Hall of Fame, στο Basketball Hall of Fame μπήκε ο Γκάλης. Ο Αντετοκούμπο έπαιξε στο all-star game. Είχε το 2017 τις συγκινήσεις του.

Δίσκοι:

1. Dictaphone - APR 70
Χρόνια τώρα ανακατεύουν παραδοσιακά με ηλεκτρονικά όργανα και διάφορους άλλους ήχους. Είναι πολλοί που παίζουν κάτι μεταξύ jazz, electronica και ambient, σε άλλους βγαίνει πιο σκοτεινό, σε άλλους πιο πειραματικό αλλά οι Dictaphone το κάνουν καλύτερα από όλους. Όταν όμως κυκλοφορείς δίσκο στις 24 Νοεμβρίου και οι λίστες με τα καλύτερα έχουν ήδη κυκλοφορήσει, τι περιμένεις...

2. Black Angels - Death Song
Το καλύτερο psychedelic rock άλμπουμ του 2017. Πάντοτε μου άρεσαν οι Black Angels αλλά δεν θυμάμαι να είχα δίσκο τους στα αγαπημένα κάποιας χρονιάς. Δεν είναι απωθημένο πάντως, το ‘Death Song’ είναι για εμένα ο καλύτερος δίσκος τους μέχρι σήμερα. Οι Black Angels δεν φοβούνται ούτε το παρελθόν ούτε το παρόν, χρησιμοποιούν τα κλισέ του είδους, echo, reverb, υπνωτικά riffs κλπ., δίνοντας περισσότερη σημασία στην ουσία απ' ότι στη φόρμα.

3. Nadine Shah - Holiday Destination
Η Shah συνδυάζει το σκοτεινό post-punk με την ορμή της ποπ, σε ένα παιχνίδι αντιθέσεων, που η ερμηνεία της στηρίζει με αποφασιστικότητα. Αποφεύγει τις εύκολες λύσεις τόσο στους στίχους όσο και στη μουσική της, δίνει ελπίδα περιγράφοντας το ζοφερό, και με ματιά ιδιαίτερη και μουσική, παθιασμένη και συναρπαστική, καταφέρνει να πείσει ότι οι προσωπικές αγωνίες της αποτελούν κομμάτι της συλλογικής συνείδησης.

4. Marker- Marker
Σαν lo-fi διασκευή των Cure εποχής Pornography σε shoegaze, με κιθάρες, synthesizers και drum-machine και φωνητικά που προφανώς δεν έχουν καμία σχέση με Robert Smith. Είναι καλό αυτό θα μου πείτε; Είναι πολύ κολλητικό πάντως.

5. Slowdive - Slowdive
Τα - προ τετραετίας - μεγάλα λόγια για το ‘MBV’ δεν τα πολυκατάλαβα, και αυτό με είχε επηρεάσει λίγο αρνητικά περιμένοντας, μετά από πολλά χρόνια, δίσκο των Slowdive. Τελικά συνειδητοποίησα γιατί οι Slowdive πάντα μου άρεσαν περισσότερο από τους My Bloody Valentine.

6. King Krule - The OOZ
Tags: jazz, blues, rock, hip-hop και προφανώς καμιά δεκαριά υποκατηγορίες αυτών. Ενέδωσα στο hype και ασχολήθηκα με τον King Krule όταν διάβασα λίστες με τα “bestof 2017”, καθώς πρωταγωνιστεί σε όλα τα μοδάτα περιοδικά και ιστοσελίδες. Κάθε φορά που το ακούω μου φαίνεται καλύτερο, πεπεισμένος πλέον για τη σπάνια δημιουργηκότητα του νεαρού.

7. Wire – Silver/Lead
Δεν αξιολογώ πόσο σπουδαία ήταν τα ‘Pink Flag’, ‘Chairs Missing’ και ‘154’ στα 1977-79. Δεν αξιολογώ ότι οι Wire είναι πολύ συμπαθητικοί αλλά και αστείοι (όχι εκουσίως) όταν ποζάρουν ως ροκ μπάντα σήμερα. Ακούω το ‘Silver/Lead’ σαν να μην ξέρω τίποτε για αυτούς: Γίνεται, και αυτό είναι το μεγαλύτερο προσόν του δίσκου, να μπορεί να αποκοπεί από το σπουδαίο μακρινό και λιγότερο σπουδαίο κοντινότερο παρελθόν. Οι Wire δεν είναι καθόλου μα καθόλου γραφικοί, όπως κάποιες φορές και οι καλύτεροι των συνομιλίκων τους και στις καλύτερες στιγμές τους. Υπάρχουν τραγούδια εδώ που πολλοί νέοι και γέροι θα ονειρεύονταν να είναι δικά τους.

8. Jane Weaver - Modern Kosmology
Άξιον απορίας πώς παρά τη συγκέντρωση τόσων πολλών διαφορετικών ιδεών, στιλ και αναφορών (electro-pop, folk-rock, space-rock, jazz και δεν συμμαζεύεται), τίποτε δεν ακούγεται περιττό ή βαρετό.

9. Jesca Hoop- Memories Are Now
Σπάνια περίπτωση δίσκου που κατέληξε στους αγαπημένους του έτους, ενώ θα τον βαθμολογούσα με 7 και με το ζόρι. H Hoop γνωστότερη περισσότερο για τις συνεργασίες παρά για τους δίσκους της (και γιατί εργάστηκε κάποτε ως baby-sitter στους Tom Waits / Kathleen Brennan) κερδίζει με την απλότητα και την ειλικρίνειά της. Παρότι το ‘Memories Are Now’ είναι κάπως άνισο και οι στίχοι συχνά απλοϊκοί, το indie-folk της έχει κάτι απροσδιοριστα ιδιαίτερο.

10. Laura Marling - Semper Femina
Πήγα να δικαιολογηθώ: “Εντάξει, μεγάλωσα και μου αρέσουν αυτά” .... κλπ. Αλλά η Laura Marling γεννήθηκε το 1990. Κι έχει βγάλει ήδη έξι δίσκους. Καλό αυτό. Προβλέπεται να βγάλει κι άλλους πολλούς.

11. Feelies - In Between
Με το που ξεκινάνε τα Gone Gone Gone και In Between, μου καρφώνεται το χαμόγελο και είμαι όσο ευτυχισμένος όταν άκουγα Feelies πριν τριάντα χρόνια. Νοσταλγία-ξενοσταλγία, όλοι καταλαβαίνουμε ότι είναι αρκετό να τους βάλει στα αγαπημένα της χρονιάς.

Τραγούδια:

Black Angels - Half Believing / Nadine Shah - 2016 / Algiers - Cry of the Martyrs / Big Thief - Mythological Beauty / Bjørn Torske & Prins Thomas - On U / Jesca Hoop - The Lost Sky / Colin Stetson - Like Wolves on the Fold / King Krule - Dum Surfer/ Patrick Watson - Broken / Feelies - Gone Gone Gone / Piano Magic - Closure / Canzoniere Grecanico Salentino - Lentu/ Richard Dawson- Ogre / Saint Etienne - Heather / Oneohtrix Point Never ft. Iggy Pop - The Pure and the Damned