2017 Made In Greece

Κάποιοι λένε πως η κατάσταση σε μια χώρα αντικατοπτρίζεται στην τέχνη που παράγει - και δη τη μουσική της. Γνώριμο έως κλισέ ως άποψη, αλλά τα τελευταία χρόνια - και κυρίως τα πιο πρόσφατα - έχουν έρθει στα χέρια μου (ή τα αυτιά μου για ν’ ακριβολογούμε) ουκ ολίγοι ήχοι, μουσικές και τραγούδια που εκφράζουν δυο συγκεκριμένους μουσικά χώρους και συνάμα συναισθήματα. Πλήθος κυκλοφοριών από το χώρο της post punk/punk rock/ pshychedelic rock/stoner rock μουσικής από τη μια πλευρά, και underground hip hop/rap από την άλλη. Έχοντας μάλιστα - πέραν των άλλων - ένα σκοτεινό, αιχμηρό ή επιθετικό πολλές φορές υπόβαθρο.

Δε γνωρίζω αν η οικονομική και κοινωνική κατρακύλα έχει βάλει το χεράκι της επ' αυτού ή απλά είναι μια μόδα-τάση των καιρών, αλλά πολλές φορές αναλογίζομαι ότι πιθανώς να μην είναι και τόσο τυχαίο. Φυσικά απ’ όλη αυτή την παραγωγή προέκυψαν ορισμένοι ενδιαφέροντες δίσκοι, ενώ δεν έλειψαν και αρκετοί μουσικοί που εναρμονίστηκαν περισσότερο με την εσωτερική τους πλευρά και ανάγκη, ανεξάρτητα από τον περίγυρο ή τις τάσεις της μουσικής και το είδος αυτής.

Αρκετές λοιπόν οι αξιόλογες ηχογραφήσεις και το 2017, μερικές από αυτές συγκεντρωμένες παρακάτω (αν και θα μπορούσαν θαρρώ να προστεθούν περισσότερα από έντεκα άλμπουμ).

01. The Man From Managra - Half A Century Sun (Inner Ear)
Το προσωπικό σχήμα του Coti K, το οποίο είναι προσανατολισμένο στην ποπ τραγουδοποιία και την δημιουργία τραγουδιών με έμφαση στη μελωδία, επιστρέφει μες στο 2017 με το δεύτερο άλμπουμ του και είναι το πιο ολοκληρωμένο μουσικά έργο που ακούσαμε μες στη χρονιά. Ένα αρμονικό, συμπαγές αποτέλεσμα με απέριττη ομορφιά, με έντεκα κομμάτια αστικών blues, folk υφής και ανάγλυφης ποπ μουσικής. Ηχογραφημένο μεταξύ Αθήνας και Τήνου, κατά το 2015 και 2016, κι έχοντας πλήθος αξιόλογων συνεργατών, όπως οι Πάνος Γαλάνης, Jim R. White, Blaine L. Reininger, Χρήστος Λαϊνάς, Ρένα Ρασούλη, James Whylie και Γιώργος Αβραμίδης, προσφέρει έντεκα κομμάτια μελωδικά, τρυφερά και απόλυτα εθιστικά. Ένα θαυμάσιο άλμπουμ.

02. Hand & Leg - Hand & Leg (Slovenly Recordings)
Τους ανακάλυψα μόλις το Δεκέμβρη, αλλά ο ήχος τους είναι τόσο σφιχτός και καλοδουλεμένος, η επιθετική τους ορμή τόσο ελκυστική και γοητευτική, που σε αρπάζουν μεμιάς. Το ντουέτο των Hand & Leg που κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ για την αμερικάνικη Slovenly Recordings, κινείται σε γνώριμα μονοπάτια μεν, με την ωμότητα του punk-rock και το βρώμικο rock’n’roll του, σε συναρπάζει με τα κομμάτια του δε. Είχα καιρό να ανεβάσω τόσο δυνατά την ένταση στα ηχεία μου.

03. The Boy - Έτοιμοι Δύο (Inner Ear)
Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, aka The Boy, κυκλοφορεί το πολλοστό - και ίσως πιο ποπ του - άλμπουμ, με τις γυναικείες φωνές των Δεσποινίς Τρίχρωμη και Κίκα να συνδράμουν σε κομμάτια όπου μια γλυκιά ευαισθησία και αισθαντικότητα βγαίνει στο προσκήνιο. Δεν εκλείπουν ασφαλώς κάποιες από τις γνώριμες στιχουργικά εμμονές, ωστόσο είναι περιορισμένες σε σχέση με παλαιότερες κυκλοφορίες του. Μουσικά από την άλλη, οι ρυθμικές παρεμβολές εναλλάσσονται με χαμηλότονα τραγούδια, ενώ το άλμπουμ εκπέμπει στιγμές μια ζωτική ηρεμία συγκεντρώνοντας μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες συνθέσεις του.

04. May Roosevelt - Junea (Inner Ear)
Η αλήθεια είναι πως στην αρχή πλησίασα κάπως διστακτικά το νέο άλμπουμ της May Roosevelt, αλλά στην πορεία όχι απλά με κέρδισε, αλλά με συνεπήρε με την ευρηματικότητα και τη μελωδικότητά του. Στο τρίτο - και καλύτερό της έως τώρα - άλμπουμ, η μουσικός και παραγωγός από τη Θεσσαλονίκη εκτινάσσει υποδόριες και συνάμα αστραφτερές μελωδίες, εναλλάσσει περίτεχνα τα beat, αφήνει να βγουν στην επιφάνεια πνοές ζωής με υπέροχα φωνητικά. Ρετρό και φουτουριστικό, προσανατολισμένο όμως στο αύριο, φέρνει οκτώ απολαυστικές ηλεκτρονικές συνθέσεις.

05. Kareem Kalokoh - Congo (ATHKIDS)
Το μόνο πράγμα που ίσως σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι το "Congo" έχει κάποια υποτυπώδη σχέση με την Ελλάδα, είναι ένα μέρος των στίχων του Kareem Kalokoh. Γεγονός που ενέχει τόσο θετικό πρόσημο, όσο και αρνητικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι το μέτρο σύγκρισής του έρχεται από το εξωτερικό, ενώ παράλληλα μπορεί να εποφθαλμιά το συναγωνισμό με μεγαθήρια τύπου Kendrick Lamar, Drake ή Travis Scott, φερ' ειπείν. Όπως και να ‘χει, το πρώτο του άλμπουμ είναι ένα εξαιρετικό δείγμα hip hop μουσικής, με φινετσάτα κομμάτια και πολύ φρέσκο ήχο για τα ελληνικά δεδομένα, από ένα παιδί που φέρνει στην επιφάνεια την αφροελληνική underground κουλτούρα.

06. FlökosH - Everlong 13STR. (Black Athena)
Πιτσιρικάς από την Αθήνα, beat maker, παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής που σε ρουφά με το πρώτο του άλμπουμ. Συχνά ακανόνιστο και σπασμωδικό, με έντονο μπάσο και διαστημικές μελωδίες, φέρνει φρεσκάδα με τον ήχο του σε τριπαριστές rave μουσικές, που φέρνουν στο νου ακόμη και τα early ‘90s. Ογκώδες και σκοτεινό, ψηλαφεί το μέλλον της underground Αθήνας.

07. Burgundy Grapes - Short Stories, Lasting Shadows (Inner Ear)
Το άλμπουμ των Burgundy Grapes, τρίτο κατά σειρά, σε εξευμενίζει και ηρεμεί αφάνταστα. Αναπτύσσεται τόσο γλυκά και λεπτεπίλεπτα που προσωπικά μπορώ να το ακούω σερί 3-4 φορές. Ονειρικά ηχοτοπία, κινηματογραφικές αναφορές, ημι-κλασικές φόρμες, μαγικός ρεαλισμός και φολκ απλότητα συναντιούνται σε έντεκα συνθέσεις. Ο Γιώργος Κολυβάς με τον Αλέξανδρο Μιαούλη και μια σειρά σημαντικών μουσικών, δημιουργούν ένα γοητευτικό instrumental δίσκο ο οποίος σε κερδίζει αργά αλλά σταθερά με τη μελωδικότητά του.

08. Monsieur Minimal - Erotica (Mo.Mi. Records)
Το ιδιαίτερο χάρισμα του Monsieur Minimal να γράφει πλούσιες και ευκολομνημόνευτες μελωδίες καλά κρατεί και στο νέο, πέμπτο, άλμπουμ του. Αυτή τη φορά επιστρέφει με - κυρίως - ελληνικό στίχο, ιδιαίτερες συνεργασίες κι ένα κομμάτι δυναμίτη, τον "Έρωτα Στα Χρόνια Της Ψυχεδέλειας", ένα απολαυστικό ηλεκτρονικό ροκ καταιγισμό. Από κει κι έπειτα, ο ρομαντισμός παραμένει σταθερή αξία, ενώ οι ευαίσθητες indie πινελιές πάνε κι έρχονται καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Η συνεργασία του με τον Δάκη δε, πέρα από τον επικοινωνιακό χαρακτήρα της, μας δίνει κι ένα αξιοπρεπές ποπ τραγούδι, ενώ η γαλλική φινέτσα που φέρνει η Kid Moxie στο "Ici", είναι κάτι παραπάνω από θεμιτή.

09. Οπλιστής & Ηχοδότης - Όπως Είχαμε Πει (Self released)
Ο Οπλιστής και ο Ηχοδότης από την Πρέβεζα φέρνουν στο τραπέζι την ένταση, το άγχος και την μελαγχολία της γενιάς τους. Χιπ χοπ με αιχμηρό ελληνικό στίχο κι ένα άλμπουμ που διαμοιράζεται ελεύθερα στο διαδίκτυο, με 13 κομμάτια που δύσκολα σε αφήνουν αδιάφορο με τη θεματολογία τους, το αφοπλιστικό τους ύφος αλλά και την αμεσότητα της μουσικής τους. Κοφτερό, ζοφερό και μελωδικό συνάμα, το "Όπως Είχαμε Πει" είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του είδους που άκουσα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

10. Melorman - Somewhere Someday (Sun Sea Sky Productions)
Ο ήχος του Αντώνη Χανιωτάκη, κατά κόσμο Melorman, έχει κάτι από τη γλυκιά ζεστασιά των ‘90s, και δη της electronica που ξεπήδησε στα μέσα προς τέλη της δεκαετίας. Downtempo ως επί το πλείστον ηλεκτρονικοί ήχοι, νοσταλγικές μελωδίες, ταξιδιάρικη διάθεση, ατμοσφαιρική ambient που φέρνει στο νου - εκεί κάπου στο βάθος - μια δύση ηλίου με φόντο τη γαλήνια θάλασσα. Ξέρω, ακούγεται γλυκερό, αλλά μερικές φορές χρειάζεται όσο τίποτα άλλο.

11. Σtella - Works For You (Inner Ear)
Δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ για τη μουσικό από την Αθήνα η οποία αν μη τι άλλο γνωρίζει καλά πως να διηγείται όμορφες ποπ ιστορίες. Δυο χρόνια μετά το ντεμπούτο της, επιστρέφει με έντεκα νέα τραγούδια στο γνώριμο ύφος της και με μια υφή στη μουσική της που πλέον αποτελεί σήμα κατατεθέν της και στέκεται εύκολα αναγνωρίσιμη. Καλοδουλεμένες μελωδίες, αεράτες κιθάρες, συνθεσάιζερ βγαλμένα από τα ‘80s, ρυθμικές συνθέσεις που αναπτύσσονται σε σύντομη διάρκεια. Λείπει το μεγάλο κομμάτι - χιτ, αλλά έχει καλώς.