Ανέβηκα μετά χαράς στο σκάφος

Οι μεγάλες αγάπες ξεκινάνε με παρεξηγήσεις. Ιδίως όταν ο άλλος δεν συμμετέχει στη σχέση.

Ήμουν μικράκι δημοτικάκι. Στο σπίτι, ο Πάριος και η Γαλάνη μου είχαν κλείσει για πάντα την πόρτα στο Ελληνικό καντσόνε, χάρη στο κασσετόφωνο της μαμάς που σφυροκοπούσε με τα ερωτόλογα τους. Ανακάλυπτα όμως μια νέα μουσική μέσα από το Μουσικόραμα. Οι Duran Duran, οι Police, ο Michael Jackson, οι Human League αλλά και διάφοροι πλέον 80s γραφίκουρες συναντούσαν σιγά σιγά το σελοτέηπ και τον τοίχο του παιδικού μου δωματίου.

Και ξαφνικά άκουσα το "Γκαζολίν". Σήμερα ακούγεται σαν μαλακτικό για ρούχα. Τότε ακουγόταν σαν τίποτα από όσα είχα ακούσει. Και το Let's Dance. Kαρεκλάδικο μεν αλλά βρώμικο ακόμα και για τα αθώα ατρύπητα αυτάκια μου. Και το China girl παιχνιδιάρικο αλλά και επικίνδυνο.

Μου άρεσε ο Bowie. Πολύ μου άρεσε. Αλλά σελοτέηπ και τοίχο δεν έβλεπε με τίποτα. O λόγος ήταν.... παύση... αναπνοή... ρόμπα αισθάνομαι καθώς το εκμυστηρεύομαι αλλά είπαμε, Μανίνα διάβαζα, όχι MIC.... ο λόγος ήταν λέω ότι ντρεπόμουν για λόγου του. Έβλεπα ένα τύπο να χορεύει που έμοιαζε σαραντάρης και μου φαινόταν μεγάλος. Όλοι οι άλλοι ποπ σταρ στα κοριτσίστικα περιοδικά ήταν λαμπεροί και νέοι και ωραίοι κλπ. Τον φανταζόμουν να τραγουδάει σε μικρά κεντράκια πασχίζοντας να κάνει το πέρασμα σε ένα μεγαλύτερο κοινό, οι παραγωγοί να του κλείνουν την πόρτα, τα όνειρά του να σβήνουν για να φτάνει στην υπέργηρη ηλικία των τριανταφεύγα για να τον βάλει επιτέλους η Μανίνα και η σούπερ Κατερίνα εξώφυλλο. Τον Bowie. Τον David Bowie. Η σουπερκατερίνα.

Καταλαβαίνετε τι ρεζίλισσα ένιωσα όταν λίγα χρόνια μετά έπεσε στα χέρια μου το The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars που ήταν και ο πρώτος κανονικός δίσκος του (κασσέτα αφού πιάσαμε τις αλήθειες) που άκουσα. Και μυήθηκα σε ένα μουσικό που έφτιαχνε κόσμους παράλληλους για όλα εμάς τα ούφο εκεί έξω. Και ανέβηκα μετά χαράς στο σκάφος. Όταν μας πήγε Βερολίνο ήταν ακόμα πιο αστρικά και από τον Άρη. Και συγχρόνως κατάλαβα σε τρυφερή ηλικία τη βία του mainstream star system των 80's που έφτιαχνε ροζ κόσμους με τάσεις λοβοτομής και νεαρούς ομοι-όμορφους αστέρες. Ο Bowie διείσδυσε και πήρε αιχμαλώτους βέβαια, η ιστορία έχει happy end... ή στο περίπου γιατί προχθές στα ξαφνικά πήρε το διαστημόπλοιο και μας την κοπάνησε τελειοποιώντας την τέχνη του αιφνιδιασμού. Που ξέρεις μπορεί να έβλεπε κανένα μικρό κοριτσάκι το Blackstar και να άρχιζε τα ίδια...
______

ΑΡΧΙΚΗ <---> ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ