Best of 2008 : Ελεάνα Γαρίνη
Το να κοιτάς προς τα πίσω τη χρονιά και να ανοιγοκλείνεις τα χρονομπαουλοντούλαπα να δεις τι μάζεψες, τι κρατάς και τι θα καταχώσεις για πάντα είναι μια μελαγχολική διαδικασία, ντόντ γιού θίνκ? Χώνω βαθειά το χέρι μου μέσα ανακατώνω τους μήνες και ψαρεύω λάφυρα, σκαλπ, σουβενίρ, πτώματα, τα απλώνω στο πάτωμα και για να δούμε... Ντάμα κούπα... Όχι ότι με πιάσαν τα φεμινιστικά μου- αν και δε θέλω και πολύ- μα φέτος αν κάτι είχε πολύ ενδιαφέρον ήταν η επέλαση των κυριών.. PJ Harvey, Kristin Hersh από τις δικές μου ιέρειες Patti Smith, Marianne Faithful, Anne Clark από τις πάπισσες, Roisin -dancing queen-Murphy και από την άλλη Κylie και η αυτού μεγαλειότης Μadonna από τις music for the masses (μάσες = λαϊκιστί η συσσώρευση υπεραξίας και σπατάλη αυτής) καλλιτέχνιδες για να συνοψίσω τα θηλυκά συναυλιακά. Ειδική κατηγορία - ξεγλυστρώντας πανεύκολα από κάθε προσπάθεια κατάταξης - η επιστροφή της βασίλισσας των παράξενων Λένα -είμαι ευτυχισμένη-Πλάτωνος. Μιλώντας για γκρήκζ στέκομαι στη Μόνικα γιατί αν περπατήσεις το 2008 δεν μπορείς παρά να πέσεις πάνω της και συνεχίζω με ενδιαφέρουσα και ραδιoκαταιγισμένη θηλυκή δισκογραφία από Santogold, Ayo, Duffy, Goldfrapp και άμα θέλουμε να δούμε και κάτι με επώνυμο θα πάρουμε Martina-eat my dust Tricky- Topley-πέταξε το- Bird. Κατά τα άλλα ξαναφορέσαμε επιτυχώς τη φόλκ ειλικρίνεια ταυτόχρονα με την ντισκοελέκτρο αμφισημία μας και καταμπερδευτήκαμε ως τα μπούτια.
Από αυτά που θα μου μείνουν από συναυλίες -εκτός από τα εκάστοτε φεστιβαλικά ανελέητα ποδοπατήματα με εύληπτο ακουστικό ωστόσο αντιστάθμισμα- είναι η συναυλία των Residents. Παρέσυρα μαζί μου ανυποψίαστη παρέα και κινδύνεψα με επάλειψη πίσσας και πούπουλων ...για να συνειδητοποιήσω ότι επιτέλους είχαμε δει κάτι διαφορετικό. Μια παράσταση που σε έβαζε στο τριπάκι, μια άβολη μουσική σκηνή, ένα παραμύθι παράνοιας γυμνό από καλολογικά στοιχεία. Και βέβαια, το πιο καλά καλυμμένο πρόσωπο της μουσικής μας ιστορίας, στα μούτρα μας, γερασμένο και ξεμαλλιασμένο, χωρίς αφορμή απομυθοποιημένο. Συγκινήθηκα διάολε...
Το χέρι μου ανακατεύει τους μήνες και κανένα κεφάλι δεν προεξέχει μέσα στο χρονομπαουλοντούλαπο μου... μια ησυχία, μια τάξη. Όταν ξανανοίγω τα μάτια μου από το δυνατό χτύπημα που μόλις έφαγα στο κεφάλι, βλέπω από πάνω μου το Δεκέμβρη, κουκουλωμένο πιτσιρικά να μου γελάει. Καλά ρε κοπελιά, πρόσεχε λίγο μην κάθεσαι μπροστά στη διμοιρία, υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες χα χα χα, καλά είσαι? Τρέχουμε μαζί μέσα στις φωτιές να γλυτώσουμε γιατί μας ψεκάζουν δακρυγόνα - κατσαριδοκτόνα. Ο κόσμος είναι πολύς και απολαμβάνει την αίσθηση του να βρίσκεται στο δρόμο - απολαμβάνει τον ιδιάζοντα λόγο που αρθρώνουν οι ορδές του στο δρόμο - το πολυαναμενόμενο "αει σιχτίρ κόσμε ρημαγμένε", που σιγόβραζε κάτω απ τη μύτη μας με πυροκροτητή ένα νεκρό πιτσιρικά. Ο Δεκέμβρης μου κλείνει το μάτι και μου λέει μην ανησυχείς. Τίποτα δε θα ναι ακριβώς το ίδιο...
Al-booms:
1. Fleet Foxes - Fleet Foxes ( φόλκ και ξερό ψωμί, κυρίες και κύριοι)
2. Μurder by Death - Red of tooth and claw (αν οι Gun Club σας σημάδεψαν, οι 16 Horsepower σας γονάτισαν, καλοδεχτείτε τους καινούριους σας μακελάρηδες)
3. Portishead - Third (όσο το ακούς τόσο πιο μέσα του μπαίνεις. Στις Κασσάνδρες που προέβλεπαν το τέλος της έμπνευσής τους, σας δίνω ένα τγία)
4. Anne Clark - The smallest acts of kindness (σπαραξικάρδιο με νηφαλιότητα όπως μόνο αυτές οι ξενέρωτες αγγλίδες μεγαλοκοπέλες ξέρουν να φτιάχνουν)
5. Kieran Hebden & Steve Reid - NYC (εγκεφαλικές απολαύσεις που κυλάν και στο σώμα)
6. Emily Wells - Τhe symphonies: dreams memories & parties (προσωπική εμμονή ή παιχνιδιάρικη μουσική για σκέψη και τέρψη?)
7. Matt Elliot - Howling songs (απέριττη αμεσότητα, κλείνοντας μια τριλογία από songs για τους πικραμένους άρα όλους)
8. Martina Τopley-Βird - Τhe blue god (ρυθμική, βελούδινη, σκοτεινή -να βλέπεις όμως και απέναντι, οι κακές παρέες πιάσαν τόπο..)
9. Nick Cave - Dig Lazarus dig (τον αγαπώ σου λέω, τι θες να κάνω.. Από τότε που παράτησε το κύριε ελέησον βγάζει δισκάρες και αγαπιόμαστε όπως παλιά)
10. Ladytron - Velocifero (το σκοτεινό πάρτυ της ζωής σας)
11. Nostalgia 77 - Weapons of jazz destruction (nu-jazz σου λέει, βάλε ένα ουισκάκι κατά τα κλισέ, και δες την επιτέλους και συ λίγο τζαζζζ)
Traxxxs:
1. The Last Shadow Puppets - Standing Next To Me
2. Hercules and Love Affair - Blind
3. Kraak and Smaak - Cornered
4. Santogold - L.E.S. Artistes
5. Kings of Leon - Closer
6. The caretaker - Cloudy, since you went away
7. Vampire weekend - Mansard roof
8. Cloud Cult - Everybody here is a cloud
9. Ane Brun - The puzzle
10. Poni Hoax - Antibodies
11. Melodium - Vocal Cord Polypus
_ _ _ _ _
