Best of 2008 : Γιάννης Παπαϊωάννου
2008: Τα παιδιά των μηδενικών
Βρισκόμαστε στον Δεκέμβρη του Αλέξη και στον "χειμώνα της δυσαρέσκειάς μας" όπως θάλεγε κι ο John Steinbeck, η σκληρότητα όμως και ταυτόχρονα η ομορφιά της ζωής είναι ότι προχωρά πάντα, χωρίς να σταματά. Αυτό συνέβη άλλωστε και με τις μουσικές μέσα στο '08, αυτές που μπορούν να μας μεταφέρουν στον κόσμο που υπάρχει ίσως μόνο μέσα στην σκέψη μας, τον χρειαζόμαστε όμως, ίσως περισσότερο τώρα, αν πρόκειται να παραμείνουμε άνθρωποι.
Η χρονιά αυτή ανήκει λοιπόν στα παιδιά τα δικά της και της -άδικα χαρακτηρισμένης- δεκαετίας των μηδενικών γενικότερα: η country gothic των Murder By Death και το pacific rock των Dengue Fever, το ανατολικο-ευρωπαϊκό spaghetti cabaret των Devotchka κι η μετα-rock και soul των TV On The Radio, το cartoon τρελοκομείο των Man Man, η στρεβλή prog indie των Wolf Parade και τα σύγχρονα blues των Black Keys πρωταγωνίστησαν το '08 και προχώρησαν λίγο παρακάτω με τον μοναδικό τρόπο που μπορεί να γίνει αυτό, ανακατεύοντας δηλαδή χωρίς διάκριση τις επιρροές μέχρι να γίνουν δικές τους και βάζοντας επιπλέον την προσωπική τους ιδιοσυγκρασία. Αυτό είναι βέβαια και το πραγματικό πρόσωπο των '00s όπου, παρ' όλους τους Fleet Foxes και Bon Iver, εξαιρετικές παρουσίες είχαν την χρονιά αυτή ακόμη και τα δύο αρνητικά παράγωγα της δεκαετίας, η επιτηδευμένη δηλαδή εκλεκτική pop (Get Well Soon) κι η nu folk (Dodos).
Ευτυχώς γιατί, με την επιστροφή των Portishead που διεκδίκησαν όσα τους ανήκαν, των Byrne και Eno που δεν το κατάφεραν, την παρατεινόμενη δεύτερη νεότητα του Nick Cave, τον Kevin Shields που ενεργοποιήθηκε ζωντανά με τους My Bloody Valentine και δισκογραφικά με την Patti Smith, τους Mudhoney, τους Firewater, την σταθερή παρουσία του Mark E. Smith, τον Mark Lanegan που δισκογραφεί αδιακρίτως και την αποχαιρετιστήρια -μάλλον- υπόκλιση των Residents (για την Kristin Hersh περιμένουμε να ολοκληρωθούν τα πρόσφατα πονήματά της), θα νόμιζε κανείς ότι η χρονιά μονοπωλήθηκε από παλιοσειρές και βετεράνους. Ας λένε λοιπόν οι Mudhoney ότι "τυχεροί είναι αυτοί που έμειναν πίσω".
Για να βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά:
1. Murder By Death - Red Of Tooth And Claw
2. Firewater - The Golden Hour
3. Wolf Parade - At Mount Zoomer
4. Dodos - Visiter
5. TV On The Radio - Dear Science
6. Black Keys - Attack & Release
7. Man Man - Rabbit Habits
8. Get Well Soon - Rest Now, Weary Head You Will Get Well Soon
9. Portishead - Third
10. Mudhoney - The Lucky Ones
11. Night Marchers - See You In Magic
Και, τιμητική αναφορά για τους υπόλοιπους που συμπληρώνουν την 20άδα (χωρίς σειρά):
Devotchka - A Mad And Faithful Telling
Ten Kens - Ten Kens
Dengue Fever - Venus On Earth
The Bookhouse Boys - The Bookhouse Boys
The Fall - Imperial Wax Solvent
The Do - A Mouthful
Wovenhand - Ten Stones
Young Gods - Knock On Wood
Pete And The Pirates - Little Death
Μερικά απ' τα τραγούδια της χρονιάς βρίσκονται αναπόφευκτα στους παραπάνω δίσκους, χωρίς αυτά όμως η παρακάτω ενδεκάδα θα ήταν λειψή:
1. Get Well Soon - You/Aurora/You/Seaside
2. Black Keys - Oceans And Streams
3. The Do - Tammie
4. Wolf Parade - Call It A Ritual
5. Gutter Twins - Idle Hands
6. Portishead - We Carry On
7. King Khan & The Shrines - Que Lindo Sueno
8. Mountain Goats - Sax Rohmer #1
9. Golden Animals - The Steady Roller
10. Nick Cave And The Bad Seeds - Jesus Of The Moon
11. Chad Van Gaalen - TMNT Mask
Κι η τιμητική αναφορά, χωρίς σειρά, για τα υπόλοιπα τραγούδια μέχρι την 20άδα:
Asobi Seksu - Me & Mary
Young Gods - I'm The Drug
Wovenhand - Not One Stone
The B-52's - Pump
Jay Reatard - I Know A Place
Piano Magic - Vacancies
Sons And Daughters - Gilt Complex
Slim Cessna's Auto Club - Americadio
Man Man - Poor Jackie
_ _ _ _ _
