Best of 2008 : Γιώργος Τσαντίκος
Ξίδι-τοπ 11
Πως ξεχωρίζουν οι κανονικοί άνθρωποι από τους πάσχοντες; Όταν έξω γίνεται χαμός, οι άρρωστοι φτιάχνουν λίστες: 11 καλύτερα κατά την προλεταριακή άποψη του υπογράφοντα, αφιερωμένα σε όσους γράφουν την ιστορία με δύσκολο τρόπο αυτές τις μέρες. Για να ξηγιόμαστε, λείπουν οι AC/DC, ο Elvis Costello, οι Stills, λείπουν οι Glasvegas που τους άκουσα μόλις προχθές, λείπει ο Femi Kuti που δεν τον άκουσα ολόκληρο ακόμη, αλλά μόνο 11 μπορούσα να διαλέξω.
11. Duffy - Rockferry
Η εκδίκηση της ξανθιάς; Μάλλον κάτι περισσότερο γιατί όταν και οι πιο στριμμένοι επαγγελματίες και μη ακροατές ψαρώνουν στη βραχνάδα της ουαλλιδούλας (της ποιάς;), τότε αυτό σημαίνει ότι κάτι μυρίζει όντως στο βασίλειο της Αγγλοσαξονίας. Αν είναι σάπιο ή όχι, θα φανεί από το δεύτερο άλμπουμ. Προς το παρόν, πάρε το δοξασμένο νούμερο του Τάσου Μητρόπουλου και σε καλή μεριά.
10. Fleshtones - Take a good look
Κοίτα καλά γιατί αύριο, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει με τόσους ειδικούς φρουρούς που κυκλοφορούνε. Τα παιδιά από την καγκουροχώρα δεν είναι κάγκουρες, αντίθετα μάλιστα, μπορεί να είναι αυτή τη στιγμή και οι πιο συνεπείς εκφραστές του γκαράζ, 30 ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη τους συνάντηση ως μπάντα. Το Take a good look δεν είναι απλά παθιασμένο, σκέφτεται κιόλας.
9. John Hiatt - Same old man
Θέσεις 9 για ηλικιωμένους. Ο master of disaster παίρνει με διαφορά ταστιέρας τη θέση από τους Paul Weller και Billy Bragg στο καλύτερο νέο άλμπουμ παλιάς καραβάνας για το 2008.
8. The Five Blind Boys of Alabama - Down in New Orleans
Εξήντα χρόνια στο κλαρί δεν είναι λίγο πράγμα, ειδικά όταν δεν μπορείς να δεις και αυτούς που σε αποθεώνουν. Οι Blind Boys επιστρέφουν με ένα φόρο τιμής στη Νέα Ορλεάνη που, για όσους την είχαν δει και πριν τις πλημμύρες, δεν υπάρχει πια.
7. Supergrass - Diamond Hoo Ha
Τα διαμάντια είναι χου-χα. Οι Supergrass είναι γιούχου, αλλά βγάζουν ωραίους δίσκους, Τέτοιος είναι και ο Hoo Ha που παίρνει τη θέση αντιπροσώπευσης, την οποία η λαϊκή συνέλευση έδωσε σε αγγλικά συγκροτήματα, το πολύ τετραμελή με 10ετή προϋπηρεσία.
6. Erykah Badhu - New Amerykah pt 1: 4th world war
Η μάγισσα από το Ντάλλας φτιάχνει ένα μανιφέστο που όπως φαίνεται είναι το πρώτο σε μια σειρά που έρχεται. Free jazz, soul αλλά για πρώτη φορά κυρίως hip hop είναι τα ξόρκια που χρησιμοποιεί η κυρία Abi Wright για να ξορκίσει την κυβέρνηση, τη θρησκεία, το και καλά "κοινωνικό κράτος" των ΗΠΑ.
5. Baseball project - Vol 1: Frozen ropes and dying quails
O Steve Wynn ήρθε δις φέτος στην Ελλάδα, αλλά "έφτυσε" Αθήνα και Θεσσαλονίκη και προτίμησε Ήπειρο. Στο μεταξύ, έβγαλε και δύο δίσκους, εκ των οποίων αυτός με τους Baseball Project απέδειξε ότι τα σούπερ γκρουπ μπορούν να βγάζουν και πολύ καλά πράγματα εκτός από το να κάνουν αρπαχτές.
4. TV on the Radio - Dear Science
Για τη θέση "post-Radiohead αλλά πιο γελαστοί" παίζουν οι TV on the Radio. Μπορεί η επιλογή τους σε top 10, 11, 100 να είναι πολύ κλισέ φέτος, αλλά οι τύποι τα κατάφεραν μια χαρά.
3. The Clash - Live at the Shea stadium
Παραείναι καλό για live των Clash, τόσο που γεννά υποψίες για "πείραγμα" στον ήχο. Πώς να λείψει όμως από τη λίστα, όταν ακούς "Police on my back" ενώ η police είναι όντως on your back; Ψήφο στο εξεγερμένο πανκ του Τζο και της μπάντας του και μην ακούτε, μην κοιτάτε, βγείτε στο δρόμο.
2. Nick Cave and the Bad Seeds - Dig Lazarus, dig
Η μπάντα έχει κάνει στροφή στις τρίχες. Ο Cave άφησε μουστάκι που θα το ζήλευε και ο Ανέστης Βλάχος, ο Warren Ellis εκτρέφει ψείρες στο μούσι ερημίτη που διαθέτει. To Dig Lazarus όμως δεν είναι νεκρανάσταση, αλλά ο πρώτος πραγματικά Seed δίσκος εδώ και χρόνια.
1. Beck - Modern guilt
Πριν από δεκαπέντε χρόνια θα χλεύαζα όποιον μου πρότεινε Beck και Loser. Σήμερα, ο Loser έχει συμφιλιωθεί με τα αδιέξοδά του και αναλύει με μοναδικό τρόπο τις ενοχούλες του. Άιντε, γεράσαμε τόσο που μας αρέσει περισσότερο ο Beck από τους AC/DC, αλλά τι να κάνεις...
_ _ _ _ _