Best of 2008 : Μπάμπης Αργυρίου
P2P IS KILLING HOME TAPING. Σε μια αποθήκη θα συγκεντρωθεί όλη η μουσική και ο συνδρομητής θα έχει πρόσβαση στα πάντα. Αυτό περιμέναμε με τον ερχομό της ψηφιακής εποχής και χαιρόμασταν τρελά. Που να φανταζόταν τότε τα ...αναλογικά μυαλά μας πως η αποθήκη δε θα ήταν μία αλλά 100μύριες και πως το κλειδί θα λεγόταν google; Και πως θα ερχόταν η στιγμή που δε θα χαρίζαμε συλλογές μας σε φίλους αλλά links με κατάληξη rar ή zip. Όπως συμβαίνει πάντα, η ευκολία και η ταχύτητα σκότωσε τη χάρη. Το 2009 μπορείς να βρεις και να ακούσεις το 90% της μουσικής άμεσα και ...φθηνά. Είναι θέμα χρόνου να προστεθεί και το υπόλοιπο. Καλή εποχή για τους ερασιτέχνες μουσικούς, μαύρη για τους επαγγελματίες. Ποιο θα είναι το ...επόμενο μέλλον; Οι μουσικοί να πληρώνονται από χαράτσι που θα υπάρχει στο λογαριασμό της ΔΕΗ και άπαξ, όπως κάποιος που φτιάχνει ένα δρόμο, μια γέφυρα ή ένα κτήριο και το παραδίδει στο κοινωνικό σύνολο για να το απολαμβάνει;
ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ ΚΑΙ ΓΙΑΥΤΟ! Τη μια στιγμή στην οθόνη ο ξεδοντιασμένος πρωθυπουργός που χειρονομεί και ουρλιάζει στη βουλή προσπαθώντας να ξαναγίνει από κότα το λιοντάρι που θα επανιδρύσει το κράτος και την επόμενη μια σιωπηλή ομάδα νέων που με το πανό της και μόνο έστειλε μήνυμα στις πέντε ηπείρους. Τη μια στιγμή η Ακρόπολη τουριστικό αξιοθέατο και την επόμενη σύμβολο δημοκρατίας και πάλι από μια κίνηση που δεν έβλαψε τη χώρα αλλά μόνο τη διεφθαρμένη κυβέρνησή της. Τοπ στιγμές. Ευφάνταστοι νέοι μου εύγε! Καθαρίστε τη σαπίλα, εσείς ή κανείς.
11 Δίσκοι + 33 links
1. Murder by Death - Red of tooth and claw
Όλοι αναρωτιόταν τι της βρήκε ο Lennon και όλοι μάντευαν την απάντηση. Ακόμα κι αυτοί που παραξενεύονται για την επιλογή μου γνωρίζουν πως οι δίσκοι ανθίζουν περισσότερο μέσα σου μόνο όταν βρουν το ιδανικό κλίμα και όταν, για να 'ρθουμε και στη συγκεκριμένη περίπτωση, στο ίδιο χώμα έχουν ριζώσει το "Miami" και το "Under the blue marlin". Κατά τ' άλλα απαντώ πως τα βρήκα όλα υπέροχα: τα τραγούδια, τις φωνές, τα τσέλα, τα τύμπανα... [Για after οι επιλογές είναι Man Man, Firewater, Walkmen]
2. Kazuki Tomokawa - Blue water, red water
Η σοκαριστική ανακάλυψη της χρονιάς. Γιαπωνέζος τροβαδούρος που τραγουδάει στη γλώσσα του, το παρατσούκλι του screaming philosopher δηλώνει το στιλ και το περιεχόμενο των στίχων του, τη χρονιά που γεννήθηκε ο Κώστας Νεμπεγλέρας έβγαλε τον πρώτο δίσκο του, στον δε τελευταίο είχε την έμπνευση να φωνάξει για παρέα του πιανίστες, ακορντιονίστες, τσελίστες, βιολιστές, τουμπίστες και μαντολινοπαίχτες. [It's all english to him: Matt Elliott, Micah P., Get Well Soon]
3. Portishead - Third
Θορυβώδες, απρόβλεπτο, κάθε τραγούδι και φυλή, κάθε κομμάτι και ράτσα. Πάει η εποχή των άλμπουμ που τα τραγούδια κυλούσαν σαν βάρκες σε ήρεμα νερά. Θα τους έτρωγε λάχανο ο Flying Lotus αν είχαν μείνει στα ίδια. [Φιλιά και στους Grace Jones, Tricky, Martina]
4. Emily Wells - The symphonies: Dreams memories & parties
Εικοσιοκτώ χρονών αλλά με ένσημα δεκαπενταετίας στο βιβλιάριο, ακούγεται σαν Kate Bush που της έκλεψαν την καρδιά τα ηλεκτρονικά αλλά δεν μπορεί να αποχωριστεί και τα βιολιά. Όμορφο σαν κουκλόσπιτο, παιχνιδιάρικο σαν κουτάβι. [Φολκτρονάρετε και με τους Accidental, Benoit Pioulard, Melodium]
5. Flying Lotus - Los Angeles
Hiphop beats, κάθε καρυδιάς σαμπλίδι, έθνικ παρεμβολές, ξυσίματα, διαπεραστικοί θόρυβοι, αχαλίνωτη φαντασία, τραχύ frontground... Κι άλλοι τα κάνουν αλλά τους ξεφεύγει το background, το βάθος, ο πηχτός αέρας, αυτό που συγκινεί. Αυτό είναι που λείπει κι απ'τα περισσότερα γκρουπ της εταιρίας του. [Ξύστε και μυρίστε και τους Caretaker, Advisory Circle, Leila]
6. Woven Hand - Ten stones
Νόμιζα πως τον είχα αφήσει πίσω αλλά άνοιξε το βήμα του, με πρόλαβε και με μια δεκάδα δυναμιτάκια με πυρπόλησε ξανά. Μείνε φορμαρισμένος αδερφέ. [Οι Black Heart Procession δεν έβγαλαν δίσκο φέτος αλλά θα σας καλύψουν οι Nick Cave, Hugo Race, Gutter Twins]
7. The Duke Spirit - Neptune
Υπάρχει καλύτερο απ'το να σ'αρέσει ένας δίσκος κι αυτό είναι να ερωτευθείς και την τραγουδίστρια που εδώ λέγεται Liela Moss και είναι, ας πούμε, η νέα Chrissie Hynde (για να καταλάβετε και το ηχητικόν του πράγματος). You're not gonna lose me, are you? είναι η ερώτηση της χρονιάς και το I'm not gonna η μόνη απάντηση. Keep on rocking me baby. [Ανανέωσαν τα συμβόλαια αγάπης μας με τα φετινά τους και οι Isobel Campbell, Ane Brun, Inara George]
8. Dengue Fever - Venus on earth
Δε συχνάζω πια σε καμποντιανά μπαρ, η φαρφίσα μου έχει χαλάσει, το "Wild gift" των Χ κάπου έχει παραπέσει, όλο και πιο συχνά νοιώθω την ανάγκη για ελαφρύ ρετρό ροκ γι'αυτό και με συλλαμβάνω να επιστρέφω τακτικά στο "Venus on Earth". [Άτοκες δόσεις exotica θα βρείτε και στους Devotchka, Calexico, Tom Fun Orchestra]
9. Notwist - The devil, you + me
Τον θέλει κι αυτό το χρόνο του. Μη βγάλεις ετυμηγορία με την πρώτη, σε 2-3 συνεδριάσεις μπορεί να έχεις αλλάξει γνώμη. Μειλίχιο και εθιστικό. [Θα σας χαλάσουν το πάρτι και οι Benjamin Wetherill, Russian Red, Beach House αλλά θα σας αρέσει]
10. Go Go Charlton - Beaucoup schlager
Διακρατική η λίστα που προέκυψε, με άγγλους, γιαπωνέζους, αμερικανούς και γερμανούς. Οι γάλλοι GoGoCharlton συμπληρώνουν την G5 μου χάρις στο ντεμπούτο τους που ίσως ακουγόταν διαφορετικό αν στα κρίσιμα για τη διαμόρφωσή τους χρόνια δεν άκουγαν Cure, Smiths, TVP'S και Go-Betweens αλλά Def Leppard, Yellow Magic Orchestra και Charles Manson. [Εξ αγχιστείας: Trouble Over Tokyo, Ballboy, Jeremy Jay]
11. DJ Rupture - Uproot
Συλλογή με μιξαρισμένα κομμάτια ονομάτων όπως Clouds, Ekkehard Ehlers, Ghislain Poirier, Scuba σε dub με ή χωρίς step, reggae και ambient διαδρομές. Δε θα ψάξω να ακούσω τα πρωτότυπα, αποκλείεται να ακούγονται καλύτερα. [Αν σας πέσει βαρύ φτιάξτε κέφι με Why?, Son Lux, Blue Sky Black Death].
11 τραγούδια:
1. Ane Brun - The puzzle
2. Kazuki Tomohawa - Kara bran
3. Why? - The hollows
4. Get Well Soon - You/Aurora/You/Seaside
5. Portishead - We carry on
6. Joshua James - Today
7. Kraak & Smaak - Cornered
8. Debout Sur Le Zinc - Fin Septembre
9. Beck - Walls
10. Nick Cave & The Bad Seeds - Jesus of the moon
11. Joan Of Arc - 9/11 2
_ _ _ _ _
