The best of 2011
Ποσοτικό #1: "Όχι σε νέες περικοπές μισθών!" Ούτε που κατάλαβε η ΓΣΕΕ πως από Μπαρτσελόνα έγινε Εθνική Ελλάδος και παίζει 6-4-0 για να αποφύγει το διασυρμό. Μήπως καταλάβαμε εμείς πως φτάσαμε να μην υπάρχουν κόκκινες γραμμές και θέματα ταμπού μπροστά στην ικανοποίηση των περίφημων αγορών;
Ποσοτικό #2: Αν ισχύει αυτή η λίστα τότε οι Adele, GaGa, Buble, Mars, Rihanna, Coldplay, Mumford, Perry και Beyonce πούλησαν μέσα στο 2011 περί τα 45 εκατομμύρια άλμπουμς και ζέσταναν τις τσέπες των XL, Interscope, Reprise, Elektra, Def Jam, Parlophone, Island, Capitol και Columbia. Τίποτα απ'αυτά δε χώρεσε στη λίστα μου.
Ποιοτικό #1: Το ρεζουμέ δεκάδων 'αξιόπιστων' λιστών του πλανήτη δείχνει πως τους καλύτερους δίσκους έβγαλαν οι PJ Harvey (μόνο 130.000 αντίτυπα οι πωλήσεις στο UK σύμφωνα με τη Wiki), Bon Iver, James Blake, The Weeknd, St Vincent, The Horrors, Kurt Vile, Wild Beasts, Girls, The Antlers, Shabazz Palaces κλπ. Ένα απ'αυτά χώρεσε στη λίστα μου.
Ποιοτικό #2: Γιατί δε με πείθουν οι opinion makers του χώρου και 'αναγκάζομαι' να αφιερώνω άπειρες ώρες στην ακρόαση αδιάφορων, στην πλειοψηφία τους, δίσκων για να βρω αυτούς που φτιάχτηκαν για μένα; Ρητορικό το ερώτημα. Γραφιάδες άλλης γενιάς, χαμηλότερες προσδοκίες, γραμμές και συμφέροντα του μέσου... Δε βαριέσαι, καλά είναι κι έτσι. Και του χρόνου!
11 Άλμπουμ:
1. The Dreams - Morbido
Μοιάζει με ακυκλοφόρητο διαμάντι απ'τα χρόνια των Au Pairs, των PIL, της On U Sound, των Slits και το μεγάλο του προτέρημα είναι πως δεν βγάζει αφτί καμιά επιρροή του. Ωμό, αυθόρμητο, παθιασμένο, βούτυρο στο ψωμί μου - κατευθείαν απ'τη στάνη ασφαλώς.
2. tUnE-yArDs - Who kill
Οι όμορφες πρώτα παντρεύονται τον Jack White και μετά βγάζουν δίσκο, οι άσχημες όπως η Merrill Garbus βγάζουν μόνες δίσκους που κλέβουν καρδιές. In the beginning there was rhythm λέγανε κάποιες παλιές και η Μεριλού προτιμά τους εξ Αφρικής εισαγόμενους. Ιn the end η ιδιαίτερη φωνή της και οι πολλές λούπες της που σου χαρακώνουν τον εγκέφαλο. Με κάθε ακρόαση σου φαίνεται καλύτερος.
3. Dengue Fever - Cannibal Courtship
Καθώς απολαμβάνεις τους αμερικανούς με την καμποτζιανή τραγουδίστρια μπορεί να πιάσεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται τα πιο άσχετα πράγματα: Δεν ήταν ωραία τα διπλά φωνητικά των Jefferson Airplane; Δε σου άρεσαν σαν παιδί οι διασκευές σε ινδικά της Βούλας Πάλλα;
4. David Thomas Broughton - Outbreeding
Βιβλική φιγούρα απ'το Leeds που βγάζει δίσκους απ'το 2005. Όλοι αναδημοσιεύουν δήλωσή του πως Waits και Callahan του έδειξαν το δρόμο αλλά πιο ταιριαστά για ονόματα δασκάλων βρίσκω τα Mayo Thompson και Scott Walker. Μελοδραματικός μεν, ανεβαστικός δε.
5. Matana Roberts - Coin Coin Chapter One: Gens De Couleur Libres
Μια συναρπαστική ώρα experimental jazz με πολλά πνευστά και έγχορδα και φωνές που σπικάρουν θεατρικά ή "τραγουδούν" σαν επτά Ντιαμάντες Γκάλες.
6. Pj Harvey - Let England Shake
Χαιρόμουν κάθε φορά που ερχόταν η παλιά αγαπημένη αλλά την "ξεχνούσα" στις ανασκοπήσεις γιατί τα δώρα που έφερνε (Stories from the City 2000, Uh Huh Her 2004, White Chalk 2007), δεν μ'άρεσαν όσο το φετινό.
7. O' Death - Outside
Αμερικάνα με ροκ ψυχή και ωραίο τραγουδιστή. Αν του έδινες χρόνο θα καταλάβαινες πως κρύβει και ευρωπιάνα (chamber pop διαθέσεις) αλλά και αυστραλιάνα (το Alamar μοιάζει με διασκευή Triffids).
8. Sisters of Your Sunshine Vapor - Spectra Spirit
Είχα πεθυμήσει λίγη καλή ψυχεδελική μουσική, με ασορτί τίτλους (Center of a velvet room, The hole in your brain, Green eyes and dream) και επιρροές από αξιόπιστους οίκους όπως Spacemen 3 και Doors.
9. Ghostpoet - Peanut Butter Blues & Melancholy Jam
Τον ευχαριστιόμουν τον παραπονιάρη βρετανό όταν ράπαρε με μια ανάσα, όταν μουρμούριζε σαν μαστουρωμένος ρεγγάς αλλά και όταν διαλαλούσε πως δεν είναι ξοφλημένος με τον τρόπο του Mark E Smith.
10. The Men - Leave Home
Πόσο γοητευτικό μπορεί να είναι ένα τείχος κιθαριστικού θορύβου με χτισμένα μέσα του φωνητικά; Παραδόξως, πολύ.
11. Death Grips - Exmilitary
Αν μέσα στην προηγούμενη χρονιά ένιωθες οργισμένος, αυτός ο δίσκος θα μπορούσε να σου κάνει καλή παρέα κάθε που έχανες την ψυχραιμία σου.
11 Τραγούδια:
1. Ane Brun - One
Αφού δε βγάζουμε πανμικική λίστα τραγουδιών και η σειρά δεν παίζει ρόλο, το τοποθετώ στη θέση που ζητάει ο τίτλος του. Άσε που περιέχει αναφορά στα όνειρα και δένει με το όνομα που είναι πρώτο στα μακράς διάρκειας.
2. Iron & Wine - Your fake name is good enough for me
Πιο παραληρηματική απαρίθμηση ευχών, στόχων και συγκρουόμενων πόθων από αυτή του δεύτερου μισού, δε νομίζω πως έχει υπάρξει σε τραγούδι. Μπικάμ μπικάμ.
3. Chokebore - Lawsuit
I never give you my heart, I'm using it... Εντελώς πιασάρικο και συγκινητικό. Troy Balthazar τον λένε είπαμε ή... Ray Davis;
4. The Kills - Satellite
Feel like makin' love δεν τραγουδούσε κάποτε η Roberta Flack; Αυτό. Like.
5. Bill Callahan - Drover
Βγάζει δίσκους απ'το 1990, που σημαίνει πως είναι απ'τους αρχαιότερους της πιάτσας σ'αυτή τη σελίδα κι αυτό είναι, ίσως, το καλύτερο τραγούδι της μισής του καριέρας.
6. Anna Calvi - First we kiss
Γιατί δεν επέλεξα το Video games της Λάνας της χονδροχειλούς που έχει και 15 εκατομμύρια views στο yt; Δεν με καταλαβαίνω τελευταία.
7. Black Keys - Lonely boy
Λάγνα δεν ρέει; Μουσικοί μελετήστε κομμάτια σαν αυτό πριν πείτε ότι δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας.
8. Jamie N Commons - The preacher
Όταν μεγαλώσει θα γίνει David Eugene Edwards. Με τον Τζίζας στο πλευρό του φυσικά.
9. Esmerine - Snow day for Lhasa
Αφιερωμένο στη μακαρίτισσα απ'τα φιλαράκια της. Πιο τρυφερό δε γίνεται.
10. The Walkabouts - Soul thief
Back from the dead. Εγώ δηλαδή ήμουν αυτός που τους είχα ξεγράψει και μου το ανταπέδωσαν μ'αυτό το χαστούκι. Αχάαα.
11. Danger Mouse & Daniele Luppi - Two against one
Make no mistake I don't do anything for free... Χμμ, μήπως να το ξανασκεφτώ, μήπως να βάλω στη θέση του τίποτα από Girls;
_____
