Best of Greeks 2013

Φέτος άκουσα τους περισσότερους δίσκους από ελληνικά γκρουπ εδώ και χρόνια. Σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσα να ικανοποιήσω τον οργασμό της ελληνικής παραγωγής αλλά έβαλα τα δυνατά μου. Τα κριτήρια είναι λίγο προσαρμοσμένα στα δικά μας δεδομένα, μη ψάχνοντας την τέλεια προφορά στα αγγλικά και συγχωρώντας πιο digital παραγωγές σε καθαρά analogue μουσικές. Τέλος η προσωπική μου προτίμηση στα αγγλόφωνα άφησε λίγο χώρο για τα ελληνόφωνα σχήματα. Όπως και να 'χει αυτό το internet που κατηγορούν όλοι ως δολοφόνο της μουσικής, δίνει πλέον την δυνατότητα σε άπειρα παιδιά να βγάλουν την μουσική τους προς τα έξω. Επιτέλους έχουμε την πραγματική καταγραφή μιας μουσικής γενιάς και όχι μόνο αναμνήσεις από συναυλίες και κακογραμμένες κασέτες, όπως στα 80s ή δυσεύρετα βινύλια και CD από τα 90s. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να ξεχάσουμε εταιρίες όπως η Inner Ear ή η Restless Wind που σε κόντρα των οποιονδήποτε καταστάσεων συνεχίζουν με προσήλωση το έργο τους. Ειδικά το artwork σε κυκλοφορίες όπως της Melentini βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο. By the way οι Rotting Christ έμειναν απ' έξω γιατί θα ήταν βαρετό να τους έχουμε Νο1 κάθε χρονιά που βγάζουν δίσκο.

Ακολουθεί το Top 11 ελληνικών δίσκων του 2013

1. Void Droid - Void Droid
2. Keep Shelly in Athens - At Home
3. Allen's Hand - Linear
4. Doric - Over Mentality
5. Tuber - Desert Overcrowded
6. LogOut - Little Things Buried In Concrete
7. the Dive - Zo'E
8. Penny Dreadful - Deadwood
9. Κασετίνα - Ε.Ρ.Τ. 10. Universe 217 - Never
11. Deus Ex Machina - The Sound of Liberation

Και το γιατί τους επέλεξα.

Void Droid - Void Droid
Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν στο cd του Χριστουγεννιάτικου αγγλικού Metal Hammer με τίτλο Sons of Sabbath, βρήκα κομμάτι από αυτή την Πατρινή μπάντα. Respect ήταν το λιγότερο που ένοιωσα, το δικό μας "καμένο" και πάντα κατευθυνόμενο Hammer να ψάχνει την δέκατη όγδοη διασκευή στο "Master of The Puppets" και οι Άγγλοι να μας έχουν εξώφυλλο. Πέρα από αυτά όμως το κομμάτι είναι πολύ καλό και μαζί με τα άλλα δύο που έχουν στο δίσκο τους οι Void Droid παίρνουν άξια την θέση τους στην κορυφή, παίζοντας γνήσιο stoner με doom στοιχεία. Περιμένουμε ζωντανή εμφάνιση καθώς και παραπάνω κομμάτια άμεσα.

Keep Shelly in Athens - At Home
Αν τους άκουγα κάπου και μου έλεγαν ότι είναι έλληνες, απλά δεν θα το πίστευα. Όχι γιατί το επίπεδο μας στην ηλεκτρονική μουσική δεν είναι καλό, αλλά επειδή είναι κατά κόρον επηρεασμένο από τον αγγλικό ήχο και αυτοί θυμίζουν Αμερική. Μουσική για παραλία, beachoμπαρο, dancefloor ακόμη και ασανσέρ άμα λάχει. Αλλά με μία ποιότητα που θα μπορούσαν να είχαν οι συλλογές του Cafe Del Mar αν δεν ήταν ξεφτίλα. Προτιμήστε να τους απολαύσετε με ακουστικά σε κάποιο ταξίδι με πούλμαν, ενώ χαζεύετε τα φώτα από τα διερχόμενα αυτοκίνητα στο αντίθετο ρεύμα. Προσέξτε όμως στο "Hover" μην αρχίσετε να κουτουλάτε το τζάμι.

Allen's Hand - Linear
Τα περισσότερα για αυτούς τα είπαμε στο σχετικό review. Εδώ απλά παίρνουν επάξια την θέση τους στο βάθρο.

Doric - Over Mentality
Δεν υπάρχει κάτι καινούριο εδώ, απλά αν τρελαίνεσαι για σύνθια είναι ο αγαπημένος σου δίσκος για το 2013 ή το 1983. Πραγματικά λοιπόν μπλιμπλίκια που κάνουν αισθητή την διαφορά και δίνουν αυτήν την ρετρό αίσθηση που θα έκανε πολλούς να βάλουν τα κλάματα και ναι, δεν χρειάζεται να έχεις μεγαλώσει στα 80s για να σ' αρέσει (άσε που μάλλον ήσουν τυχερός που τα γλίτωσες σκέψου και μας που τα ξαναζούμε τώρα μπρρρ).

Tuber - Desert Overcrowded
Χαλαρό desert rock σε ποιο light ρυθμούς έχουν ακούσει πολύ Kyuss τα παιδιά και φαίνεται. Δεν κοπιάρουν όμως, δημιουργούν, και ας μην ξεχνάμε η σκηνή του stoner rock ξεκίνησε για πλάκα και έχει πλέον να επιδείξει μεγαθήρια ακόμη και στην χώρα μας όπως οι 1000mods.

LogOut - Little Things Buried In Concrete
Μια ακόμη ευχάριστη έκπληξη μέσα από το σύνολο των φετινών κυκλοφοριών. Αρχίζει ευδιάθετα αλλά σκοτεινιάζει (ίσως και παραπάνω απ' ότι χρειάζεται) λίγο μετά την μέση με το Censored Title.

the Dive - Zo'e
Πολύ καλοί ροκάδες που τα φωνητικά (όπου υπάρχουν) θέλουν μια πιο ξενική χροιά. Από τα κομμάτια τους ξεχωρίζει ειδικά το Zo'e, αν και ουσιαστικά είναι προπομπός των δύο επόμενων (Zo'e II και Zo'e III).

Penny Dreadful - Deadwood
Όταν ακούς την μουσική τους σου λείπει η προφορά του Ed Kuepper. Συστήνεται αυστηρά, σε αρρωστημένους με τους The Saints, Nick Cave και την λοιπή αυστραλιανή σκηνή άντε και στους fans των Calexico. Πρόκειται για ειλικρινή κατάθεση ψυχής όμως με καλοδουλεμένα κομμάτια. Φοβάσαι λίγο σε κάποια σημεία ότι θ' αρχίσουν ν' ακούγονται σαν αυτούς τους άθλιους, τους Madrugada, αλλά ευτυχώς την γλυτώνουν.

Κασετίνα - Ε.Ρ.Τ.
Παρά το γεγονός ότι δεν περιέχεται το σήμα του αγαπημένου μου κινούμενου σχεδίου (ΤΑΟ ΤΑΟ) αυτή η κασετίνα κατάφερε να με κερδίσει. Διατηρούσα ιδιαίτερη δυσπιστία απέναντι της αλλά για κάποιον που μεγάλωσε στα 80s είναι δύσκολο να μην λυγίσει. Ίσως λοιπόν εδώ κάνοντας αυτό τον απολογισμό να εξομολογηθώ και 'γώ ότι μου λείπει λίγο η Ε.Ρ.Τ όχι όμως για τις κουλτουρέ εκπομπές και τα "φοβερά" ντοκιμαντέρ, αλλά γιατί μου έκλεισαν ένα κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας σαν φαληρημένο μαγαζί, χωρίς να με ρωτήσουν (άντε και για τις απίστευτα κιτς 4ωρες εκπομπές τις Μπήλιως Τσουκαλά). Ξέρεις όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, δεν σε νοιάζει, αλλά όταν ψάχνουν να βρουν να σου πάρουν ακόμη και αυτό που είχες κάποτε (τις αναμνήσεις σου) σε πληγώνει βαθιά. Α, για το δίσκο, ε ακούστε τον και τα λέμε από κοντά.

Universe 217 - Never
Παρά τα έντονα φωνητικά η μουσική ατμόσφαιρα σε κερδίζει. Θα μπορούσες να τον πεις και δίσκο αποκάλυψη. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι κουβαλάει χρόνια εμπειρίας πάνω του.

Deus Ex Machina - The Sound of Liberation
Ο μόνος λόγος που "τρώνε" αυτή την θέση από τους Γκρόβερ είναι γιατί ακούγονται ακόμη αρκετά aggressive σε αντίθεση με τους δεύτερους, που μαλάκωσαν ποιοτικά. Μπορεί με τους στίχους τους να μαστιγώνουν (οι Γκρόβερ) αλλά αυτό το συναίσθημα που είχες πριν 20 χρόνια δεν επανέρχεται με τίποτα. Σε αντίθεση με τους Deus που αν και ποτέ δεν θα ξαναγράψουν άλλο Motorpsycho καταφέρνουν ακόμη κάπως να σε εξιτάρουν.

Λίγα λόγια ακόμη για την επιλογή ενός κομματιού.

Κόρε Ύδρο - Τα Βράδια Της Κρίσης
Έχουν γράψει το κομμάτι που έψαχνε μια ολόκληρη γενιά. Ιδανικό για προεκλογικές εκστρατείες, καταλήψεις αλλά και δεξιώσεις γάμου. Μοναδική μπαλάντα για να ρίξεις γκόμενα, μέχρι και αντιστασιακό μπορείς να το πεις. Ποιος ξέρει, σε 20 χρόνια που θα έρθει η ανάπτυξη μαζί με την νέα μεταπολίτευση, μπορεί να το διδάσκουν και στα σχολεία. Γιατί το "Ένα το Χελιδόνι" δηλαδή μεταξύ μας καλύτερο είναι. Ή μήπως η ποίηση πρέπει να 'ναι απαραίτητα δυσνόητη για να ναι καλή;

Κάποια tweets σχετικά με μερικά από αυτά που άκουσα αλλά δεν πόσταρα στο twitter (ακόμη) γιατί μου λείπουν τα hashtags (καγκελάκια).

The Noise Figures - The Noise Figures ακούγονται σαν Sound Explosion του σήμερα χωρίς Farfisa organ.
The Callas - Am I Vertical? Πιο dark μουσικές απ' ότι μας έχουν συνηθίσει.
The Mighty N Band to Watch for 2014 συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Lumiere Brother - Twenty One. Απλά ενδιαφέρον (δηλαδή αν έγραφα αδιάφορο θα παρεξηγιόσασταν λιγότερο;)
Felizol - Τσακώνονται με τους Κόρε Ύδρο του τελευταίου δίσκου στα ίσα, περιέχοντας λιγότερη κουλτούρα και πιο πολύ χιούμορ.
Verboten - Light Industrial. Το θέμα με το industrial είναι ότι πολλοί μπορούν να γράψουν τέτοια μουσική. άλλα λίγοι μπορούν να την κάνουν ν' ακούγεται ενδιαφέρουσα.
Tango with Lions - A long Walk. Η αοιδός πρέπει να μάθει να τονίζει σωστά τα αγγλικά της, είναι γλώσσα όχι έκφραση.
Bazooka - Bazooka. Καλές οι επιρροές αλλά γράφουμε και τίποτα που ν' ακούγεται σαν δικό μας.

Τέλος καλό θα 'ταν στους χαρακτηρισμούς των σχημάτων ν' αποφεύγονται οι υπερβολές του τύπου "extremely successful" , "amazing group", "greek feeling" και αλλά τραγελαφικά. Μια χώρα 11 εκατομμυρίων είμαστε, που σας ακούμε-δεν σας ακούμε το 10% (οι υπόλοιποι περιμένουν με ανυπομονησία το νέο single της Γωγώ Τσαμπά). Έτσι ο νέος καλλιτέχνης προβάλετε καθαρά από το έργο του και όχι από ένα bio τύπου βιογραφικό για πολυεθνική. Μην ξεχνάτε ότι οι ακροατές σας δεν είναι κουφοί.
_____

ΠΙΣΩ