Cover me baby...
Οι διασκευές είναι η αρχή, από κει ξεκινάνε όλοι. Την προηγούμενη χρονιά έμαθα ότι υπάρχουν μουσικοί που μπορούν να το πάνε παραπέρα αλλά υπάρχουν και μουσικοί που θα μείνουν εκεί. Δεν είναι κακό ούτε υποτιμητικό και σίγουρα δεν είναι εύκολο, σε κάθε διασκευή προσπαθείς να ξεπεράσεις το πρωτότυπο ή έστω να το φτάσεις έτσι ώστε αυτός που το ακούει να νοιώσει κάτι με το κομμάτι που έκανες πλέον δικό σου. Μια μικρή επιλογή λοιπόν από κάτω για ένα όμορφο playlist και καλή σας απόλαυση.
Love you to Death - Pallbearer (original by Type O Negative)
Σε αντίθεση με του ίδιους τους Type O Negative οι οποίοι διασκεύαζαν αναίμακτα τους προπάτορες τους Black Sabbath, εδώ έχουμε εμπλουτισμό και ιδιαίτερη προσπάθεια. Το κομμάτι φυσικά δεν ξεφεύγει από το αυθεντικό, αλλά αυτή η μεγάλη μπάντα το "δυσκολεύει". Γιατί και να ήθελαν, δεν μπορούν να παίξουν απλά πράγματα.
Type O Negative - Black Sabbath (original by Black Sabbath)
Και εδώ οι πατέρες των από πάνω διασκευάζουν τους δικούς τους πατέρες. Αλλάζοντας τους στίχους, κάνοντας τους από την πλευρά του Εωσφόρου, διατηρούν το μεγαλείο ενός αξεπέραστου κομματιού.
Devo - Head like a hole (original by NIN)
Κάπου στη δύση τους δεν φοβήθηκαν αλλά τόλμησαν να επιτεθούν και να αφήσουν το στίγμα τους στον πρωτοποριακό τότε Trent Reznor. Δεν ξέρω αν τους άκουγε μικρός αλλά είναι μεγάλη του τιμή.
Smack - Paint it black (original by Rolling Stones)
Καταραμένο όνομα, καταραμένη μπάντα. Ένα ακόμη γκρουπ διάσημο στους κύκλους των μουσικών το οποίο όμως δεν γνώρισε ποτέ οπαδούς και groupies. Raw power από την Φινλανδία λοιπόν από μια παρέα αλά-Dead Boys και μπάσταρδα του Johnny Thunders αν αυτός είχε παιδιά. Παίρνουν το πρωτόλειο των Rolling Stones και το ξεγυμνώνουν ακόμη πιο πολύ φέρνοντας το στα δικά τους μέτρα.
Mad Season - I don't wanna be a soldier (original by John Lennon)
Από τα bonus tracks ενός καταραμένου δίσκου, μια διασκευή από την σκοτεινή ψυχή ενός ανθρώπου χαμένου στις ουσίες. Κύκνειο άσμα ή ειρωνεία της τύχης όταν ακούς από τα χείλια του Layne Stayle το "I don't wanna die" ενώ το τέλος τον περίμενε στην γωνία. Σίγουρα πιο ανθρώπινο από το γνήσιο του Lennon.
Metallica - Turn the page (original by Bob Seger)
Χρόνια πριν ασχοληθούν με την Lady Gaga, διασκεύαζαν ότι αγαπούσαν. Ως άλλος Johnny Cash εδώ ο Hatfield τραγουδάει για την αβάσταχτη ταλαιπωρία της περιοδείας και πως κάτι που νόμιζες ότι θα αγαπούσες για πάντα γίνεται αβάσταχτο. Σε φέρνει πιο κοντά να νιώσεις και εσύ ότι η μοναξιά του δρόμου είναι αβάσταχτη. Ιδανική συντροφιά για μοναχική οδήγηση το βράδυ.
Jeff Buckley - Hallelujah (original by Leonard Cohen)
ΟΚ, όσο έλλειψη πρωτοτυπίας και να θεωρείτε αυτή την επιλογή, η απόκοσμη εκτέλεση του Buckley σε αυτό το κομμάτι είναι αξεπέραστη. Σαν να κάθεται πάνω σε ένα σύννεφο και να σου το τραγουδάει παρέα με μια μπάντα από αγγέλους. Κάθε νότα στην κιθάρα είναι ανατριχιαστική το λιγότερο. Κάτι που έφυγε και ο Leonard πέρυσι σε κάνει να θες να το ακούς ακόμη περισσότερο. Έχει μια ανακουφιστική ιδιότητα, μια γαλήνια δύναμη που σου χαϊδεύει την ψυχή σαν να 'ναι γάτα που νιαουρίζει από ανακούφιση. Μπορεί ο θεός της Πάολας να ανάβει τσιγάρο και ο άγιος της Αρλέτας να τα πίνει στο μπαρ το ναυάγιο αλλά σίγουρα και οι δύο θα ζήταγαν από τον dj αυτό το κομμάτι.
W.A.S.P. - The Real Me (original by the Who)
Εμπλουτίζοντας το αυθεντικό με heavy στοιχεία σε κάνει απλά να θες να το ακούς ξανά και ξανά. Μπορεί τα κομμάτια των Who να είναι εθιστικά από μόνα τους, αλλά προσθέτοντας και τη φωνή του Blackie μετατρέπονται σε ανάγκη.
Soundgarden - Flower (original by Green River)
Στην πρόσφατη έκδοση του Superunknown ο Cornell αναφωνεί προς το πλήθος ότι "εσείς είστε οι μόνοι που μπορεί να αναγνωρίζετε αυτή την διασκευή σε κομμάτι των Green River". Με μια φράση εκφράζει την αμηχανία της επιτυχίας και όσα μύρια αυτής έπονται. Μετά από αυτό τον δίσκο οι Soundgarden έγιναν σούπερ-μπάντα αναγνωρίσιμη σε όλο τον πλανήτη και ενώ σίγουρα δεν ξέχασαν τις ρίζες τους, αυτή ήταν ίσως η ύστατη προσπάθεια να υπενθυμίσουν στους εαυτούς τους ότι κάποτε υπήρξαν απλά κάποιοι που ήθελαν να παίξουν μουσική γιατί το γουστάρανε.
Marvel - L.O.V.E. Machine (original by W.A.S.P)
Με umlaut πάνω από το άλφα για να ξεχωρίζουν εδώ οι Σουηδοί δίνουν μια πιο heavy διασκευή στο υπεραγαπητό κομμάτι των W.A.S.P. Από το 2015 και το άλμπουμ "The Hills Have Eyes"
Lana Del Rey - Don't Let Me Be Misunderstood (original by Nina Simone)
Η ιέρεια του μηδενισμού και της αυτοκαταστροφής μας κερνά πόνο από τα 60s αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά ότι δεν χρειάζεται να έχεις βιώσει μια εποχή για να την αγαπάς, ξαναδίνοντας στο κομμάτι την απογυμνωμένη ωμότητα που είχε η πρώτη εκτέλεση της Simone. Aυτή που δεν είχε π.χ. η πιο εξωστρεφής των Animals (ή κι εκείνη των Santa Esmeralda).
A Perfect Circle - Diary Of A Lovesong (original by Ozzy/the Cure)
Ενα mashup δυο κλασικών επιτυχιών το οποίο οι Perfect Circle έπαιζαν στα live τους. Ιδιαίτερα συναισθηματική εκτέλεση με τη φωνή του Keenan να παραμορφώνει το όλο love theme και να καταφέρνει να το "παντρέψει" με τον Ozzy. Άμα τo 'χεις...