[Διάλειμμα]
«Ο πειραματισμός» γράφει ο Benjamin Piekut (2011) στο βιβλίο του Experimentalism Otherwise: The New York Avant-garde and its Limits, «είναι μια πράξη συνηθισμένη και ταυτόχρονα εντελώς ασυνήθιστη. Είναι ο καθημερινός κόσμος γύρω μας, αλλά και η πιθανότητα ότι αυτός ο κόσμος θα μπορούσε να είναι αλλιώς». Αντίστοιχα, στο Experimental Music since 1970 το οποίο μεταφράζω στα ελληνικά αυτόν τον καιρό, η Jennie Gottschalk (2016) επισημαίνει ότι η πειραματική μουσική δεν αποτελεί κάποιο εξεζητημένο πεδίο της σύγχρονης ακαδημαϊκής σύνθεσης. Πρόκειται, αντίθετα, για έναν τρόπο ακρόασης που υιοθετεί μια διευρυμένη, πορώδη σχέση με ό,τι θεωρείται ήδη μουσική, και ανοίγεται προς ολόκληρο το φάσμα των πιθανών ήχων, οικείων και άγνωστων, ευχάριστων και δυσάρεστων, προκαθορισμένων και απροσδιόριστων.
«Παίζω πειραματική μουσική»: παίζω με την αβεβαιότητα μιας ανοιχτής διαδικασίας χωρίς τελικό σκοπό ή εγγυημένο αποτέλεσμα. Ανοίγομαι στο τυχαίο, το λάθος, τον ανεπιθύμητο θόρυβο και την αμήχανη σιωπή. Αφουγκράζομαι τους ήχους που συνήθως περνούν απαρατήρητοι, τα άχρηστα αντικείμενα, τα ίδια τα μέσα ακρόασης, την ιστορία τους, τις κοινωνικές συμβάσεις που δίνουν νόημα σε ό,τι ακούω.
«Ακούω πειραματική μουσική»: Αφιερώνω χρόνο σε κάθε τι που μπορεί να ακουστεί, όχι σαν κάτι οριστικό ή απόλυτο, αλλά σαν μια ανοιχτή πρό(σ)κληση για να συνεχίσει το παιχνίδι.
1. Morton Feldman / John Tilbury / Philip Thomas – Two Pianos and Other Pieces, 1953-1969 (Another Timbre, 2014)
2. Okkyung Lee – Ghil (Ideologic Organ, 2013)
3. Mazen Kerbaj – Starry Night (Self-Released, 2006)
4. John Duncan – Pleasure Escape / Blind Date (B-Sellers, 1985)
5. Stine Janvin Motland – In Labour (Pica Disk, 2014)
6. John Butcher – Resonant Spaces (Confront, 2008)
7. Robert Ashley – Automatic Writing (Lovely Music, CD Reissue 1996)
8. Sister Overdrive – The Shape of Failures Past (Granny Records, 2013)
9. Aine O’Dwyer – Music for Church Cleaners, Vol. I & II (MIE Music, 2015)
10. Lori Goldston – Creekside (Mississippi Records, 2014)
11. Michael Pisaro / Reinier van Houdt – Shades of Eternal Night (Gravity Wave, 2018)
(Η Δανάη Στεφάνου φτιάχνει αυτοσχέδιους ήχους και κείμενα. Είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Ιστορικής Μουσικολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου διδάσκει μαθήματα ιστορίας, αισθητικής & ερμηνείας σύγχρονης μουσικής, και συντονίζει την ομάδα κριτικής ιστοριογραφίας Critical Music Histories, και τα σύνολα πειραματικής και αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής Α.Π.Θ.)