Έχω όλους τους δίσκους των Afghan Whigs και της Tori Amos
Η μάχη των φύλων
Είναι το γιν και το γιάνγκ. Το μαύρο και το άσπρο. Το φως και το σκοτάδι. Η αρσενική δύναμη και η θηλυκή ενέργεια. Ο άντρας που ξέρεις ότι θα σε κάνει κομμάτια-κι όμως πάντα θα γυρνάς σ' αυτόν, χωρίς να σε νοιάζει για τον πόνο που θα σου προκαλέσει. Η γυναίκα που ποτέ δεν θα καταλάβεις αν είναι πόρνη ή αγία-κι όμως θα επιμένεις να ψάχνεις την απάντηση στο ερώτημα αυτό, χωρίς στην πραγματικότητα να σε ενδιαφέρει να τη βρεις. Το αρσενικό που καταστρέφει πρώτα τον εαυτό του και μετά ό, τι έχει αγαπήσει στη ζωή του για να ξεπεράσει τον έρωτα και τις εξαρτήσεις του. Το θηλυκό που απαιτεί θυσίες αίματος για να αφήσει πίσω του έναν βιασμό και όλα τα παιδιά που κυοφόρησε χωρίς να τα γεννήσει ποτέ. Κατά βάθος είναι ίδιοι. Ή μάλλον είναι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Ο πόνος (της αγάπης, της απώλειας, του θανάτου, της κακοποίησης, της αυτοκαταστροφής, της μητρότητας, της εξάρτησης) δημιουργεί μουσικές που γαντζώνονται στον εγκέφαλο και στην καρδιά σου. Και που δεν φεύγουν ποτέ από εκεί.
Πολύ απλά, για κάθε βρυχηθμό "do you understand? I'm a gentleman" του Greg, θα έρχεται η πληρωμένη απάντηση της Tori "I am a M-I-L-F don't you forget". Όποτε η Tori θα δηλώνει προβοκατόρικα ότι "so you can make me cum... that doesn't make you Jesus", ο Greg θα παραδέχεται ότι "I'm her slave. But I don't need no chains. I'll behave". Και κάθε φορά που ο Greg θα υπόσχεται ότι "when I do what I'm gonna do to you, make sure you remember my name", η Tori θα υποβάλλει την απόλυτη πρό(σ)κληση: "if you want inside her, well, boy, you better make her raspberry swirl"!
Με κίνδυνο να γίνω κουραστική, θα δηλώσω (για ακόμα μια φορά) ότι είμαι απόλυτα και αθεράπευτα ερωτευμένη με τον Greg Dulli. Και θα προσθέσω ότι είμαι και ένα περήφανο "αυτί με πόδια", όπως αποκαλεί η ίδια η Tori Amos τους πιστούς ακροατές της. Τους πρωτοάκουσα και τους δυο στην εφηβεία μου, αλλά τους κατάλαβα καλύτερα αργότερα. Τις στιγμές που ταυτιζόμουν με το στίχο "she's been everybody else's girl-maybe one day she'll be her own", που ήθελα να ουρλιάξω "angel, come closer, so the stink of your lies sinks into my memory", που αισθανόμουν "so sad like a good book", που τραγουδούσα χαρούμενη "anything for a lover, anything for a friend, I only want to see you happy". Ο Greg και η Tori υπηρετούν από διαφορετικό πόστο ο καθένας-εκείνος από την κιθάρα του και εκείνη από το πιάνο της-τον ίδιο αφέντη: το συναίσθημα και τους τρόπους με το οποίο αυτό μας αναγκάζει να προχωρήσουμε μπροστά, είτε σημαδεύοντάς μας με ουλές, είτε φουσκώνοντας την καρδιά μας από ευτυχία.
Καταλήγω στο εξής συμπέρασμα: ό, τι ξέρω για τους άντρες, το έμαθα από τον Greg Dulli της εποχής των Afghan Whigs και συνειδητοποίησα τι σημαίνει το να είσαι γυναίκα ακούγοντας την Tori Amos. Και αυτό είναι αρκετό για να με κάνει να συνεχίσω να αποκτώ όλους τους δίσκους τους.
_____
