Ελληνικά 2013
Και οι 11 δίσκοι που παρουσιάζονται παρακάτω είναι σημαντικοί για το είδος τους, καθώς μέσα στο 2013 είδαμε την εγχώρια δημιουργία να ξεχειλίζει από ζωή και δημιουργικότητα. Τιμητική αναφορά στους ιδιαίτερους δίσκους της May Roosevelt (Μουσική σε ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου) και των Χειλίων Λουλουδιών (Δαιμονολόγιο/σε ποίηση Σαχτούρη).
11. Seven - Σταύρος Γασπαράτος
Κίνηση και νόηση στη μοντέρνα σύνθεση: τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του Σταύρου Γασπαράτου κινούνται ανάμεσα στη μοντέρνα κλασική μουσική παράδοση και την πειραματική ηλεκτρονική μουσική. Το καλύτερο instrumental άλμπουμ της χρονιάς.
10. Lost Bodies - Φιγουρίνι
Με συγκινήσατε ρεμάλια με τις ασκήσεις ήθους σας, τα λυρικά σας αδιέξοδα, το οξύμωρο χιούμορ σας και τις ύποπτες, αναβράζουσες ταμπλέτες ιδιοφυΐας σας.
9. Epavlis Pavlakis - Χρίστος Λάσκαρης
Εδώ ο Epavlis Pavlakis φτιάχνει έναν εφιάλτη καθαρά προσωπικό. Η ποίηση του Χρίστου Λάσκαρη κινείται νωχελικά μέσα στα υπόγεια του κόσμου ενώ η φωνή του παγωμένη, μόλις που διακρίνεται από την αναπνοή. Η μουσική αγκαλιάζει τον Λόγο σαν μια ηλεκτρική κουβέρτα και κάνει συνεχή ηλεκτροσόκ για να τον επαναφέρει στη ζωή.
8. ΟΔΟΣ 55 - ΟΔΟΣ 55
Αναλογικό συνθοπανκο-ξέβρασμα τεράστιας δυναμικής. Οι Οδός 55 περιγράφουν τα αστικά τοπία τραβώντας τους συνθετητές τους στα άκρα. Οι λεκτικές τους επιθέσεις περιέχουν περισσότερη αλήθεια από οποιοδήποτε απόπειρα δημοσιογ(τ)ραφ(γ)ικής προσέγγισης.
7. Κτίρια Τη Νύχτα - Κενοί Χώροι
Οι ένοικοι σε αυτά τα κτίρια είναι σχιζοφρενικά υπέροχοι, νευρικοί κι αναποφάσιστοι. Άλλοτε ελαφροκέφαλοι, άλλοτε γνήσια ρομαντικοί, μα πάντα ηδονοβλεψίες της αστικής ζωής που περνάει από κάτω. Από τη μία φτιάχνουν ωδές στο φευγαλέο, στο υποτυπώδες, στο απειροελάχιστο και από την άλλη ορμάνε για μεγάλες περιπέτειες μέσα στην ζούγκλα της κλασικής ποπ τραγουδοποιίας.
6. Still Gramophone - Phonophobia
Η lo-fi ποπ αισθητική των Still Gramophone θυμίζει το ξεκίνημα των Raining Pleasure, είναι όμως η διάθεσή τους πιο παιχνιδιάρικη, μπλέκεται με τη folk και το swing, ενώ οι ενορχηστρώσεις θα μπορούσαν άνετα να ανέβουν τα σκαλιά προς μια Ορχήστρα των Χρωμάτων.
5. Παύλος Παυλίδης & B-Movies - Ιστορίες Που Ίσως Έχουν Συμβεί
Ω, είναι ωραία στον ποπ παράδεισο, εκεί οι ιστορίες δεν προσφέρουν απλά μια εύκολη απόδραση, αλλά βουτάνε στις αναμνήσεις μας, παίζουν με το κεφάλι μας και φτιάχνουν νέους κόσμους με απεριόριστες δυνατότητες.
4. Ruined Families - Blank Language
Οι Ruined Families ακούγονται σα να μπαίνεις σε έναν αποκρουστικό, βαθύ και περίτεχνο ιστό αράχνης, ταυτόχρονα ζεστό σαν τον εφιάλτη της προηγούμενης νύχτας και ανατριχιαστικά κρύο σαν τη ψυχή του σημερινού τίποτα.
3. Felizol - Πάρνηθα
House τσιχλόφουσκες, οι Στέρεο Νόβα να παίζουν στο σπίτι του χωρίς να παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά, και οι ξεχαρβαλωμένοι κλάμπερς που φτάνουν τα τριαντασαράντα. Ο Felizol έφτιαξε τη δική του Πάρνηθα ως ένα
sci-fi μαύρο ανέκδοτο, και παίζει με τους ρυθμούς του σε λάγνο ρυθμό, σχεδόν ενορατικό.
2. Κόρε Ύδρο - Απλές ασκήσεις στον υπαρξισμό
Είναι σχεδόν αδύνατο να περιγράψεις την μεγάλη Τέχνη. Είναι βέβηλο να αναφερθείς ακόμα και στην ύπαρξή της. Κι όμως, κάθε φορά που βάζεις τον δίσκο αυτό, ο χρόνος επιβραδύνεται, σχεδόν σταματάει. Κι όταν τελειώνει δε θες να επιστρέψεις στην πραγματικότητα. Οι Κόρε Ύδρο έχουν υπερβεί τους εαυτούς τους ξανά και ξανά και ξανά. Δεν ξέρω κανέναν άλλο που μπορεί να συγκεντρώσει τόσες αναφορές μέσα σε ένα άλμπουμ και να επιβιώσει, κι ακόμα περισσότερο να φτιάξει ένα αμφιλεγόμενο έργο που αυτοκαταστρέφεται και ανασυντάσσεται συνεχώς.
1. Antimob - Antimob
Οι Antimob δεν κάνουν hardcore, μετουσιώνουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε σταγόνες αίματος, κάνουν τον αέρα να συμπτυχθεί και να μετουσιωθεί στο ιερό δισκοπότηρο του ελληνικού πανκ, που μετά από το δίσκο αυτό είναι σαν μην υπήρξε ποτέ, σα να γεννήθηκε τώρα.
_____
