Ελληνικά 2014
Τα σέβη μου στα label Phase!, Orila, Triple Bath και More Mars που κάνουν εξαιρετική δουλειά εδώ και χρόνια στο χώρο της πειραματικής μουσικής. Μπορεί οι κυκλοφορίες τους να μην χωράνε πάντα στα στενά πλαίσια μιας ανασκόπησης, ή μιας κριτικής κάποιου "άλμπουμ" αλλά το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που αγαπούν και βοηθούν τη μουσική έκφραση να αναπτυχθεί σπρώχνοντας τα όρια του "συνηθισμένου" και του "κανονικού", με κάνει χαρούμενο και βοηθάει να κρατήσω την όποια αισιοδοξία μου. Θα ήθελα επίσης να αναφέρω και το θετικό ξεκίνημα του νέου label Φυτίνη που με ενθουσίασε με τις ιδιαίτερες κυκλοφορίες της.
11. Άγγελος Κυρίου - Δισκογραφία 2014
Τιμητικά όλη η δισκογραφία του Άγγελου Κυρίου, που είχα βάλει στοίχημα να την παρακολουθήσω κατά τη διάρκεια της χρονιάς και τα κατάφερα. Τα άλμπουμ-κολάζ του Άγγελου είναι σαν να ακούς κάποιο εξωγήινο ραδιόφωνο που μας παρακολουθεί, υποκλέπτει συνομιλίες μας και μας κάνει πλάκα, ενώ τα μουσικά δρώμενα είναι πάντα το κερασάκι στην τούρτα. Δεν έχει νόημα να κατονομάσω κάποιο "άλμπουμ", όλα είναι ισάξια και όλα είναι άξια προσοχής.
10. Hauntology - Bogoljub
Πρότζεκτ ρετρό μα και φουτουριστικό ταυτόχρονα, ηχητικά κοντά στον John Maus αλλά με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αποτελεί μια κυκλοφορία-έκπληξη από το label της Φυτίνης. Γοητευτικά υπόγειο άλμπουμ, με γοτθικά χρώματα και φθηνά πληκτροφόρα, κρύβει μέσα του υπέροχα τραγούδια με απρόσμενα ηχητικά ξεσπάσματα που το αναγάγουν σε ποιότητα.
9. Ύμνοι του Πάθους και της Ανάστασης από ναούς της ανατολικής Θεσσαλίας (Επιτόπιες ηχογραφήσεις) - Κωστής Δρυγιανάκης
Ο πλούτος της Βυζαντινής/εκκλησιαστικής μας μουσικής είχε πάντα δυστυχώς τη ατυχία του να αντιμετωπίζεται από ανθρώπους που τη θεωρούν δεδομένη και την παρουσιάζουν με ένα τρόπο που είναι ανελκυστικός. Εδώ ο Κωστής Δρυγιανάκης σκέφτηκε να ηχογραφήσει αυτή τη μουσική όχι με στουντιακή τελειότητα αλλά με το πνεύμα μιας ιεροτελεστίας που συμβαίνει σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο και περιέχει τη μαγεία της θρησκευτικής κατάνυξης ανόθευτη.
8. Πρόσκληση Σε Δείπνο Κυανίου - Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ο δίσκος υπεύθυνος για τη μεγαλύτερη ανατριχίλα της χρονιάς.
Βλέπει να αιμορραγούν διαβάτες γύρω της, μα είναι χνούδαλο, δεν ξέρει ακόμα,
Κάθε απώλεια είναι παράσημο που καρφιτσώνεται βαθιά στο σώμα.
Πολύ καλό άλμπουμ, υποφέρει μόνο εκεί που δεν τολμά.
7. Selected Recordings - Acid Baby Jesus
Οι ΑΨΙΔ την ψυχεδέλεια δεν την έχουν για μια νύχτα. Παίρνουν το χρόνο μαζί της, την κερνούν ποτά και τη φλερτάρουν με τρόπο αισθαντικό. Μετά το σεξ ακολουθεί διάλογος για την κατάσταση της ποπ σήμερα, ενώ το πάρτι έξω από το δωμάτιο ποτέ δεν φαίνεται να σταματά. Δεν ξελογιάζονται όμως εύκολα, ξεπορτίζουν και χαίρονται την ελευθερία τους για λίγο, αλλά κάθε βράδυ ξαναγυρνούν στην αγκαλιά της.
6. Διαδικασία Ημέρευσης - Chinese Basement
Οι CB μου φαίνονται σαν να έπεσαν στη Ελλάδα με μετεωρίτη. Δεν φαίνονται να έχουν κοινά στοιχεία με καμία άλλη μπάντα στη χώρα. Το άγριο ροκ εν ρολ τους μπολιάζεται με ανορθόδοξα τζαμαρίσματα, αργά μπλουζ ενώ οι στίχοι κανιβαλίζουν την Ελληνική γλώσσα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο το εγχείρημα να καταγραφεί η ζωντανή ενέργεια της μπάντας σε δίσκο. Μπορεί να μην ενθουσιάζει αλλά είναι κατόρθωμα που δεν απογοητεύει.
5. 97% - Μιχάλης Σιγανίδης
Από τότε που τα έβαλα με τη δισκογραφία του Σιγανίδη πρέπει να ομολογήσω ότι έχω ηττηθεί κατά κράτος. Τόσες πολλές ιδέες, τόσα πολλά περίεργα κολάζ, διάλογοι, τόσες πολλές μουσικές ιδέες, τζαζ και παραδοσιακό, πειραματικό, αυτοσχεδιαστικό, το ένα μετά το άλλο χωρίς έλεος, μερικές φορές το ένα πάνω στο άλλο, σαν τα παιχνιδίσματα του φωτός με τη σκιά. Όμως κάθε φορά επιστρέφω, γιατί υπάρχει κάτι το εξαιρετικά γοητευτικό στις συνθέσεις, κάτι το αποκαλυπτικό καθώς αρχίζεις να "μαθαίνεις" το άλμπουμ και το χιούμορ είναι πάντα παρόν, εξαιρετικό και αινιγματικό. Το 97% είναι πιο ήρεμο στις διαθέσεις του και ταίριαξε με τις δικές μου σε αρκετές περιπτώσεις. Άλλο ένα εξαιρετικό άλμπουμ ενός ανήσυχου δημιουργού.
4. Ποιήματα για Πόκεμον. Κύκλος Τραγουδιών για Μέτζο-Σοπράνο και Πιάνο - Φυτίνη
Ο σουρεαλισμός της Φυτίνης ανακατεύεται με τα Πόκεμον και τη σοβαρή κλασική σύνθεση. Αντί όμως για την αναμενόμενη ανεπιθύμητη έκρηξη, έχουμε ένα μικρό διαμαντάκι που θα μπορούσε να είναι ο μοναδικός απόγονος της Λιλιπούπολης, όταν αφήνεται σε χαριτωμένα ιντερλούδια, ενώ όταν σοβαρεύει θα μπορούσε να συνομιλήσει με τον Καρυωτάκη των Γιαννάτου-Πλάτωνος.
3. Promulgation Of The Fall - Dead Congregation
Death Metal χωρίς συμβιβασμούς, η κτηνώδης ηχητική επίθεση των Dead Congregation είναι από τα καλύτερα metal άλμπουμ του 2014 παγκοσμίως και δε θα μπορούσαν να λείπουν από αυτή τη λίστα. Σύγχρονος ήχος με παραδοσιακά χαρακτηριστικά, δεν ντρέπεται για τη τεχνική του κατάρτιση, αλλά ούτε την προβάλλει ως ιδιαιτερότητα. Το αποτέλεσμα είναι αποκρουστικά υπέροχο, χτυπάει κατευθείαν από το πρώτο άκουσμα και δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα μέχρι το τέλος.
2. Goats - Xylouris White
Μουσική που χαίρεται η ψυχή σου να ακούει. Η παράδοση δεν προχωράει μπροστά όταν αμερικανοποιείται, παρά μόνο όταν μπαίνει σε αχαρτογράφητες περιοχές. Μια υπόγεια γραμμή που συνδέει τον Ψηλορείτη με την απέραντη Ωκεανία, ο Ξυλούρης και ο Jim White συνδέονται ψυχικά μέσω της αγνής τους αγάπης για τη Μουσική και τον ήχο του οργάνου τους.
1. Gainer - Dead Gum
Δίσκος πειραματικός κατά βάση, δεμένος διαισθητικά με τον πρώιμο ήχο των Sonic Youth, αποτελεί μοναδικό δείγμα στην ελληνική δισκογραφία. Άντεξε στα απανωτά ακούσματα και αποτελεί πλέον κόσμημα στη δισκοθήκη μου. Υπάρχουν αρκετοί δημιουργοί που ασχολούνται με τη βρώμικη δουλειά του να σπρώχνουν τα πράγματα μπροστά, αλλά λίγοι είναι αυτοί που έχουν τη δύναμη να μετουσιώνουν το έργο τους σε κάτι προσιτό χωρίς να χάνει την ουσία και τη δυναμική του.
_____
