Ελληνικά 2015

Κάθε φορά που διαβάζω λίστες για τα ελληνικά άλμπουμ της χρονιάς με πιάνει κατάθλιψη. Ατολμία, έλλειψη ενθουσιασμού, καμία προσωπική σχέση με τη μουσική, έλλειψη ιδιαιτερότητας κι ένα τεράστιο σύννεφο γενικής μετριότητας που κοπιάρει την σαβούρα απ'έξω που πλέον δεν "εισάγεται" αλλά είναι προσβάσιμη από παντού και πολύ πιο εύκολα κοπιάρεται για εσωτερική κατανάλωση. Είτε με τα περσινά stoner χασμουρητά, είτε φέτος με τα instrumental jazz που "φλερτάρουν με το post rock", πάλι μέσα από σκάψιμο θα βρούμε τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες, και κυρίως από δημιουργούς που δεν έχουν τίποτα να χάσουν (και τίποτα να κερδίσουν).

11. Εκδοχή Έψιλον - Ευθύμης
Τιμητικά εδώ ο Ευθύμης, ως ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους μιας άγριας εποχής, που μπορεί ο ίδιος να έχει αποκηρύξει προ πολλού, αλλά που παραμένει σημαντική για πολλούς από μας που ακολουθήσαμε μια πορεία ενηλικίωσης μαζί του, το ίδιο σημαντική με την κριτική σκέψη που τη συνόδευσε. Η Εκδοχή Έψιλον είναι μια εξαιρετική προσπάθεια επαναπροσδιορισμού και ολικής επαναφοράς στη σκηνή.

10. I Need New Eyes - Larry Gus
Η φαντασία του Larry ταξιδεύει όμορφα σε έναν προσωπικό και πολύχρωμο ωκεανό ήχων. Το I Need New Eyes είναι πιο ενδοσκοπικό και πιο ήρεμο στις διαθέσεις του. Μαγεύει εύκολα τον ακροατή με την τρέλα του.

9. Cheap Poetry - Tendts
Οι Tendts κατάφεραν να φτιάξουν ένα δίσκο τόσο όμορφο και θετικό που, εκτός από τον παγκόσμιο χαρακτήρα του ως δίσκου έξυπνης electronica, περιέχει μέσα του και τον ήλιο του Θερμαϊκού, κι αυτό είναι επίτευγμα μεγάλο.

8. Η Επόμενη Μέρα - Λάμδα
Με αισθήματα χαράς άκουγα την Επόμενη Μέρα, που μπορεί στην αρχή να μου πήρε χρόνο να αποδεχθώ τη συνύπαρξη των επιρροών της, αλλά σύντομα άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι εδώ χαράσσεται μια νέα πορεία για την ελληνόφωνη δημιουργία.

7. Καλλιθέα - Φοίβος Δεληβοριάς
Ορίστε ένας "εκμοντερνισμός" ενός "παλιομοδίτικου" τραγουδοποιού που έγινε με επιτυχία. Ο Λαϊνάς γεμάτος με φρέσκες ιδέες κάνει παραγωγή στην Καλλιθέα, που περιέχει την καλύτερη συλλογή τραγουδιών της καριέρας του Δεληβοριά μέχρι σήμερα. Λέτε να ακολουθήσουν κι άλλοι;

6. Consortium in Animato - Τα Παιδιά Της Παλαιότητας
"Γάμησέ μας κι απόψε,
πάρε εσύ ό,τι απέμεινε·
μαδημένα τριφύλλια
στης Ευρώπης το ζεστό καναπέ"
Τα είπε όλα. Πάλι. Πόσο θα αντέξουμε όμως την ίδια θεματολογία;

5. Tristesse - Selofan
Τρίγλωσσο υπόγειο γκόθικ αριστούργημα με το ρομαντικό στοιχείο να λειτουργεί ως παράγων συγκίνησης. Τους αγάπησα τους Selofan σαν κάτι δικό μου. Η αλήθεια τους λάμπει πάνω από κάθε σκοτάδι.

4. Looting - Big Fat Lips
Το περιπετειώδες μουσικό κολάζ του Big Fat Lips είναι ο πιο διαφορετικός δίσκος της χρονιάς, πατάει πάνω στο Endtroducing και βουτάει σε πιο σκοτεινούς δρόμους και δύσκολες επιλογές που λειτουργούν τρισδιάστατα δίνοντας βάθος και προσφέροντας στον ακροατή νέες εμπειρίες σε κάθε ακρόαση.

3. Σαχτούρης - Κτίρια τη Νύχτα
Με "είχε" από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Οι σουρεαλιστικές συνθέσεις του Κτίρια συναντούν τις μαύρες λέξεις του ποιητή και εγένετο θαύμα. Αφήνοντας τις υπερβολές και εστιάζοντας στις λέξεις και στην ακουστική κιθάρα, με μερικές απλές ιδιοφυείς πινελιές στη παραγωγή, είναι η πιο πετυχημένη ποιητική απόδοση του Σαχτούρη που έχω ακούσει.

2. Καλό Παιδί - The Boy
Μέσα σε μια βδομάδα ο Αλέξανδρος (σε παραγωγή του Κτίρια τη Νύχτα) γέννησε ένα πραγματικά ιδιαίτερο παιδί, που βρίσκεται σε συνεχή συνύπαρξη με το μέσα του σκοτάδι (αλλά και το χιούμορ) και με τις ποπ ευαισθησίες του. Κι έτσι απλά έπιασε ξανά την ενέργεια τού να ζεις στην Αθήνα του 2015. Εύκολα ο πιο προσβάσιμος δίσκος του, με στίχους που λειτουργούν σαν το σκληρό κέλυφος που προστατεύει τα τραγούδια από το να "καταναλωθούν". Ο κόσμος έτσι κι αλλιώς πάντα θα προτιμάει μια Σtella.

1. Glum - The You And What Army Faction
Δέκα θορυβώδη μάντρα, με το μπάσο να επιμένει στις δικές του αλλοπρόσαλλες γραμμές, ενώ οι κιθάρες λυσσομανούν μεταξύ του αυτοσχεδιασμού και της άγριας μπλουζ πλευράς. Τα ντραμς δεν θέλουν να παραμορφώσουν το σκοτάδι της κάθε ιστορίας και η φωνή, αποστασιοποιημένη, πλέκει τις λέξεις της με δολοφονικό ένστικτο. Το Glum είναι μια ωδή στο παράξενο, στο ιδιαίτερο, στην προσωπική έκφραση. Oι You And What Army Faction ακούγονται εντελώς απομονωμένοι από την έρπουσα ελληνική "σκηνή" και φτιάχνουν τον δίσκο της χρονιάς από μεράκι και μόνο.