Ένας audiophile με σημειωματάριο τσέπης

Τη φιλαρέσκεια του ρυθμού πρέπει να την είχα ανεπτυγμένη από μωρό, είναι κάτι που φαίνεται να συμφωνεί και το κοντινό μου περιβάλλον. Καλά, μην περιμένετε να θυμάμαι και λεπτομέρειες, έτσι; Πάντως, ομολογώ, πως σε κάθε πισωγύρισμα τηςμνήμης η ζωή μου φαίνεται να είχε ολόκληρη ένα soundtrack με μουσική και τραγούδια.

Θυμάμαι πολύ καλά ένα παλιό ραδιοκασετόφωνο της Philips, την ηλικία του οποίου θα ζήλευαν πολλοί, καθώς και μια μικρή συλλογή από κασέτες του πατέρα μου. Το περιεχόμενό τους το συνδέω συνειρμικά πολύ εύκολα με δημοτικάκαι πολύ δύσκολα με ρεμπέτικα. Κατά έναν τρόπο, που μόνο μεγαλώνοντας κατάλαβα, μια με παραδοσιακά της Ηπείρου ανήκε στις προτιμήσεις μου. Αποκλειστικά.

Με τις πρώτες παρέες άρχισαν και οι "φερτές", μαζί με τα μολύβια και τα τετράδια στη σχολική τσάντα, που η κεφαλή εκείνου του Philips κλήθηκενα διαβάσει. Εννοείται πως αυτό γινόταν σε ώρες που οι περισσότεροι έλειπαν και σε χαμηλή ένταση. Από μια τέτοια κασέτα, γραμμένη, φτηνιάρικη, κίτρινη στο χρώμα (ούτε TDK, ούτε Maxell, ούτε κάποια άλλη αξιοπρεπής μάρκα), μπορεί να μην φέρνω κατά νου πόσα ή ποια ακριβώς τραγούδια περιείχε, φέρνωόμως το πρώτο της πρώτης πλευράς με το οποίο και κόλλησα. Ήταν το ...

1. 'Άνθρωπε Αγάπα' (Poll)
... το πρώτο μου αγαπημένο τραγούδι ever. Λίγο αργότερα έμαθα ότι τις έγραφε και τις πούλαγε κατά παραγγελία το μοναδικό δισκάδικο της περιοχής. Επόμενο ήταν (έτσι το σκέφτομαι τώρα πια) πωςόταν έφτασε η στιγμή να πάρω και εγώ την πρώτη δικιά μου, ζήτησα να μου γράψει ο κύριος κάτι που να μοιάζει με το 'Άνθρωπε Αγάπα', γιατί "εγώ δεν ήξερα απ' αυτά, αλλά μου άρεσε". Έτσι, χωρίς να το ζητήσω ποτέ και απλώς περιγράφοντάς το, απέκτησα το δίσκο του Κώστα Τουρνά που είχε μέσα το ...

2.'Αχιλλέας Απ' Το Κάιρο' (Κώστας Τουρνάς)
Θα ήθελα πάρα πολύ σήμερα να είχα ακόμα εκείνη την κασέτα, αλλά ...
Τότε από αγγλικά, βεβαίως, δεν σκάμπαζα γρι, ωστόσο αργότερα, την εποχή που κάποιοι μεγαλύτεροι μαθητές του σχολείου φορούσαν κονκάρδες Sex Pistols, AC/DC, Black Sabbath ή τον "Άγγελο"των Led Zeppelin (αργότερα έμαθα τις διαφορές ανάμεσά τους), εγώ απολάμβανα το ...

3. 'Serenade' (Steve Miller Band)
... και αυτό δανεικό, δεν θέλει ερώτημα, το οποίο όταν τα πράγματα άρχισαν να αγριεύουν το αντικατέστησα από το ...

4. 'Break On Through' (The Doors)
Τοπρώτο τεύχος του Ποπ & Ροκ που αγόρασα ήταν κάποιο μήνα του 1982. Ούτε αυτό το έχω. Πρωτύτερα, τουλάχιστον κάνα δίχρονο, είχα ήδη γίνει ακροατής του Γιάννη Πετρίδη στο κρατικό ραδιόφωνο. Πού και πού έγραφα και καμιά εκπομπή του, που μετά την άκουγα για κάμποσες μέρες. Λυπόμουνα, μάλιστα, όταν πήγαινααπόγευμα και τον έχανα, ειδικότερα τις Παρασκευές.

Τον πρώτο μου δίσκο τον αγόρασα πριν καν αποκτήσω το μέσο για να τον παίζω, με δικές μου οικονομίες, και ήταν το 'Ace Of Spades' καλογυαλισμένο και στην εποχή του, απ' όπου και ανασύρω το ...

5. 'The Chase Is Better Than The Catch' (Motorhead)
...που είχα πριν σε μια κασέτα, η οποία είχε διαλυθεί σε σχολική εκδρομή και την απώλειά της έκλαψα αρκετά!

Το πολυπόθητο στερεοφωνικό ήρθε από σπόντα, έναν πλανόδιο, ο οποίος έλεγε πως μπορούσε να βρει και να πουλήσει τα πάντα! Ένας της σχολικής παρέας, φερτός στην περιοχή, μου έδωσεγια λίγες μέρες κάποιους δικούς του δίσκους για να "δοκιμάσω" το μηχάνημα, τους οποίους καθότι ο ίδιος άκουγε πλέον μόνο σκληρό ροκ δεν θα του έλειπαν και πολύ. Ο ένας ήταν σίγουρα το 'The Final Cut' των Pink Floyd του κουτιού, ο άλλος όμως ήταν των Talking Heads. Ευτυχώς, δηλαδή, για να βγάλω μια για πάντα το ...

6. 'Psycho Killer' (Talking Heads)
... ένα τραγούδι που είχα πρωτακούσει σε κάποιο "Μουσικόραμα" στην τηλεόραση της ΕΡΤ.
Κατά τη μαθητεία μου στα θρανία, φυσικά, θα ήταν άδικο να μην αναφέρω ότι έχω συνδέσει τις διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, επετείους του Πολυτεχνείουκ.τ.λ. με τραγούδια όπως 'Το Γελαστό Παιδί', 'Είμαστε Δυο' του Μίκη Θεοδωράκη, 'Ο Δρόμος', αλλά και το πάντα αγαπημένο και θλιμμένα ερωτικό ...

7. 'Σ' Ακολουθώ' (Μάνος Λοΐζος)
Η τελευταία τάξη του Λυκείου με βρήκε μετανάστη στην πρωτεύουσα του νομού. Το 1986 θα μου μείνει για πάντααξέχαστο για πάρα πολλούς, άλλους λόγους. Εκείνη η χρονιά πιθανώς να μου άλλαξε τη ζωή όσο καμιά άλλη και την ταυτίζω έκτοτε με συγκεκριμένα τραγούδια, που μόνον ενδεικτικά μπορώ να αναφέρω εδώ. Εκτίμησα, ας πούμε, πολύ το πάθος που ανακάλυψα στη μακροσκελή εκτέλεση του ...

8. 'Don't LetIt Be Misunderstood/ Nina's School' (The Eric Burdon Band)
... από το 'Sun Secrets' ή τις αλήθειες που είδα κατάματα σε μερικά τραγούδια από το 'Αν Η Γιαγιά Μου Είχε Ρουλεμάν' (από κασέτα εταιρείας), όπως τα 'Ένα Τραγούδι Για Το Χειμώνα', 'Ανακωχή', 'Ναγκασάκι', 'Δεύτερη Προβολή' και το ...

9.'Μια Ασπρόμαυρη Μικρή Φωτογραφία' (Μουσικές Ταξιαρχίες)
Σύχναζα δε τακτικότατα σε ένα κεντρικό δισκοπωλείο, συχνά χαζεύοντας, ψάχνοντας, κουβεντιάζοντας (και ψωνίζοντας ελάχιστα, σας θυμίζει κάτι;), όπου, αν πέρασα την πόρτα του εκατό φορές, τις περισσότερες έπαιζε το ...

10. 'UnderMy Thumb' (Rolling Stones)
... και ο συμπαθής ιδιοκτήτης έκανε ακριβώς τα ίδια σχόλια. Τις ελάχιστες υπόλοιπες έπαιζε διάφορα της Patti Smith, ενώ θυμάμαι και ένα τραγούδι των The Saints από το comeback τους τότε. Τελειώνοντας το σχολικό έτος πλήρωσα περιχαρής στο ταμείο για το 'Straight Ahead'του Greg Sage, το 'The Ghost Of Cain' των New Model Army και ένα των The Three Johns. Πρωτοφανής εκταμίευση!

Τον επόμενο χρόνο με πιάνω με σακίδιο επ' ώμου να κατηφορίζω για την άλλη πρωτεύουσα, τη μεγάλη αυτή τη φορά. Και έμεινα όσο κράτησαν οι σπουδές, μην αφήνοντας συναυλία για συναυλία. Απόόλη εκείνη την περίοδο τι να θυμηθώ και τι να αφήσω. Θα γράψω ότι δεν έχασα ούτε ένα live των Savage Republic και δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που άκουσα ζωντανά το ...

11. 'Next To Nothing' (Savage Rebublic)
Μπορώ να διαλέξω φυσικά τραγούδια από συναυλίες πάρα πολλά, είτε από ελληνικάσυγκροτήματα, είτε από ξενόφερτα, αλλά το αποφεύγω επί του παρόντος. Ίσως κάποτε ...

Το πώς βρέθηκα στην ομάδα του 'Στις Σκιές Του Β-23' είναι μια περίεργη, όσο και απλή ιστορία, και μάλιστα να γράφω το πρώτο μου άρθρο για ... τον Greg Sage! Έκανα και ραδιόφωνο στην επαρχία, είχα και μια στήλη σε εφημερίδα πολιτιστικού συλλόγου, πάντα για μουσική, και ας μην είχα άλλα, ας πούμε να πάρω τσιγάρα ή να φάω κάτι πέρα από σοκολάτες και γαριδάκια. Την περίοδο λοιπόν που μπήκα στο fanzine έβγαινε στη σειρά Fragmenta (πριν ακόμα κερδίσει πέντε ίντσες και γίνει από 7'' σε 12'') το τρίτο νούμερότης, με ένα τραγούδι που μας έκανε όλους να παραμιλάμε και να νιώθουμε ότι κάναμε κάτι πολύ σημαντικό μοιράζοντας τις κόπιες του χέρι-χέρι. Προσπαθούσα μάταια να βρω τρόπο να παίξω το βινύλιο σε ένα αρχαίο πικάπ-βαλίτσα, το οποίο νομίζω είχε ο σπιτονοικοκύρης ή ο συγκάτοικός μου, αλλά το λουρί τουέχανε στροφές! Ήταν η διασκευή του ...

12. 'Αντιλαλούν Οι Φυλακές' (Εν Πλώ)
Θα ξεχωρίσω και άλλα τρία πολύ σπουδαία τραγούδια, τα οποία σημάδεψαν τα φοιτητικά μου χρόνια και που σήμερα, κρίνοντάς τα ψύχραιμα και με το αβαντάζ της απόστασης του χρόνου, τα νιώθω και τα επιλέγω ως τις στιγμέςπου ίσως με συγκλόνισαν περισσότερο. Και κάπως έτσι μοιάζουν κάθε φορά που τα ακούω ξανά.

13. 'Medicine Hat' (The Walkabouts)
14. 'Ο Εξώστης' (Στέρεο Νόβα)
15. 'State Of Shock' (The Ex + Tom Cora)
... και αυτούσιο ένα από τα εκλεκτότερα σαρανταπεντάρια των nineties, το ...

16.'Adoration/Brighter' (Cranes)
Αν σταθώ, το θέμα θα γίνει ανεξάντλητο. Θυμάμαι τώρα, για παράδειγμα, τη γνωριμία μου με το 'I Wonder Why' των The Heart Throbs σε ένα πάρτι, νομίζω Φιλαδέλφεια μεριά ή το 'Devil's Hole' του Phil Shoenfelt.

Αυτό που δεν μου ταίριαξε ποτέ, πάντως, ήταν τοχακί. Ο στρατός, αν δεν προσέξεις, μπορεί να σου αφήσει πολλά απωθημένα, να σου επαυξήσει κρυφά κόμπλεξ και να σε αλλοιώσει σταδιακά, όντας μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας που έχει απ' όλα. Ευτυχώς κατατάχτηκα ενημερωμένος.

Όσο υπηρετούσα, λοιπόν, η μουσική ιστορία απέκτησε το 'Dummy' των Portishead και το 'To Bring You My Love' της P. J. Harvey, τα οποία δεν χρειάζεται να γράψω ότι τα άκουσα αμέτρητες φορές. Από την όλη κατάσταση όμως μου έμειναν κάποιες άλλες στιγμές, όπως σε μια άσκηση στη Μυτιλήνη που ένας από παλιότερη ΕΣΟ έκανε την ομήγυρη να ανατριχιάσει τραγουδώντας το αξεπέραστο...

17. 'Ήτανε Μια Φορά' (Νίκος Ξυλούρης)
... του Σταύρου Ξαρχάκου και δίνοντας τη σκυτάλη στο flashback της μνήμης μου με έναν άλλο της δικής μου "σειράς", πολύ ευγενικό και αγαπητό, ασχέτως αν χαθήκαμε από τότε, που με μια κιθάρα και σε παρέα των τριών-τεσσάρων τα έδωσε όλα στο...

18. 'Lovesong' (The Cure)
Και επειδή η ζωή σε ξαφνιάζει και σου δίνεται εκεί που δεν το περιμένεις, ακόμα και σε εκείνο το τρελοκομείο των αντιφάσεων (έτσι θα μου μείνει ο στρατός), ο ίδιος άνθρωπος και ως απόρροια πολλών ωρών κουβέντας και ανταλλαγής μου έδωσε σε ανύποπτο χρόνο μιακασέτα (μπορεί και δυο) από κάποιον που δεν είχα εκτιμήσει μέχρι τότε, αλλά η ακρόασή τους με αποστόμωσε. Σήμερα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπερασπιστώ το 'Big World' ως έναν από τους πολύ αδικημένους δίσκους των δεύτερων eighties. Αξέχαστο λοιπόν το ...

19. 'We Can't Live Together' (Joe Jackson)
Θα δικαιώσω εν μέρει και όσους πιστεύουν πως οι μεγάλες ιστορίες για έναν άντρα τελειώνουν με τη θητεία (αν ζούσε ο παππούς μου θα το ασπαζόταν, το πιστεύω), διότι από τα επόμενα χρόνια μέχρι σήμερα ουσιαστικά μια στιγμή μου έρχεται ως ξεχωριστή.

Ήταν το 1998 στην πρώτη μου επίσκεψηστο Λονδίνο και τη μέρα της κυκλοφορίας του '(Afternoon) Soaps', του τότε νέου single των Arab Strap, σε όλα τα formats. Είχα διαβάσει σχετικώς νομίζω στη New Musical Express, που πήρα μόλις πάτησα στο αεροδρόμιο (για να δω τι περίπου παιζόταν τις μέρες της διαμονής μου εκεί). Να' σου λοιπόν καιεγώ μαζί με κάμποσους άλλους σε μεγάλο, κεντρικό δισκοπωλείο της Oxford Street, όπου και διαπίστωσα την τυπικότητα των βρετανικών βιορυθμών, πήρα υπερβολική δόση χιούμορ στα όρια τις κωμωδίας, αλλά βρέθηκα και με όλες τις εκδόσεις του single αγκαλιά (έκαστο στην τιμή των 0,99p, κάτι που ίσχυε για τιςπρώτες μέρες της κυκλοφορίας του, από τα πολύ θετικά των μουσικών δρώμενων στα εκεί μέρη, παρεμπιπτόντως) και αυτό διότι ενώ κρατούσα ήδη το cd, ψάχτηκα σαν να με είχαν κλέψει ακούγοντας να παίζεται από το 7'' βινύλιο το αποκλειστικό b-side ...

20. 'Phone Me Tonight' (Arab Strap)
Μου είναι πολύ δύσκολο να τελειώσω στα είκοσι. Εντούτοις, ας μου επιτραπεί να κλείσω το παρόν κείμενο με την ημερομηνία, είναι κάτι που όταν τα πράγματα παίρνουν εξ' αποστάσεως ύφος ημερολογίου και μπαίνουν στο βάθος των σελίδων του, είναι μάλλον αναγκαίο. Όντως, ήταν πολύ όμορφο αυτό το αφιέρωμα. Ίσως πρέπει να το επαναλάβουμε από άλλο δρόμο: πότε και πώς γνωριστήκαμε με συγκεκριμένα τραγούδια, ίσως από συμφωνημένη λίστα! Τότε θα σας πω για τον "δικό μου" Ian Curtis!