Έντεκα τραγούδια που μου έμαθε η τηλεόραση
"Μα, τι τραγουδάκια μου έμαθε η τηλεόραση;" Σκαλίζω τα βάθη των αναμνήσεών μου και δυσκολεύομαι να εντοπίσω κάτι της προκοπής. Είχε soundtrack το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι; Πιάνονται τα εφηβικά μελό-country των teenagers σειρών πίσω στα μακρινά '90s;; Και κάπου εκεί θυμάμαι τις απεγνωσμένες κραυγές μιας Μαρίας (Midnight Choir - Mercy of Maria), το ουρλιαχτό στην κόλαση μετά το αίμα, τις εμμονές να θρυμματίζονται πάνω στις μελωδίες (Haw) των Sixteen Horsepower, που αποτύπωσαν την αρρώστια, την οργή, τη διαστροφή ή την απελπισία μιας ψυχής που εγκληματεί. A cry for love από The Black Heart Procession και ποιον σπαραγμό να αφήσω συνοδεία ως ύστατη παρηγοριά; Κοκκινόπουλε, μας έκανες ζημιά με τον Κόκκινο Κύκλο και τη Δέκατη Εντολή.
Το βαρύναμε το αρθράκι μας, ακόμα δεν ξεκίνησε, οπότε ας πέσει καμιά διαφήμιση, όπου εδώ τίθεται ένα μεγάλο στοίχημα: μπορεί ο δημιουργός να συλλάβει μια έξυπνη ιδέα, μια ατάκα και να βρει και το κατάλληλο τραγούδι να τη συνοδεύσει; Και όλα αυτά να συμβούν σε λίγα δευτερόλεπτα; Και να πουλήσει και το προϊόν;
Μπορεί, φυσικά, γι' αυτό θέλει ταλέντο, γνώσεις και αδρές αμοιβές! Τώρα, εμείς που δεν οδηγάμε, ούτε (πολυ)πίνουμε, κρατάμε τα τραγούδια για τη συλλογή μας... Σκέφτομαι πως οι περισσότερες διαφημίσεις για αυτοκίνητα έχουν πετυχημένες μουσικές επιλογές. Θες η αίσθηση ελευθερίας που σου δίνει η οδήγηση; Θες το ότι νιώθεις king of the road ή ότι θες να εντυπωσιάσεις εκείνη την όμορφη ξανθιά; (Σοβαρά τώρα, αν ανήκετε σ' αυτούς που έχουν το αυτοκίνητο ως μέσο επίδειξης... μήπως διαβάζετε λάθος post;). Παρ' όλα αυτά, η αυτοκινητοβιομηχανία μας χάρισε μια πολύ καλή διαφήμιση, όπου ακούγεται η διασκευή του Human fly των Cramps, που έκανε ο Hanni El Khatib.
Στο ίδιο ύφος και οι διαφημίσεις αλκοόλ. Αραχτός σε μια παραλία, τα γλαροπούλια τριγύρω, το κύμα και ο (Έλληνας) Sundayman συνθέτει το Now that I found you. Δυναμικά στις διαφημίσεις εισέρχονται και οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, ποιος δε θυμάται (αλήθεια, ποιος;) τους Dandy Warhols με τα "ουουου" τους και το Bohemian like you; Το καλύτερο όμως εδώ μας το επεφύλασσε ένας ...ιός που συντονίζεται με τον καταιγιστικό ρυθμό του Wor από Django Django, πάλι σε διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας.
Τέλος διαφημίσεων, επιστροφή στην κανονική ροή του προγράμματος. 2008 και τα Άγρια Παιδιά εμφανίζονται στις οθόνες μας. Ελληνικής παραγωγής τηλεοπτική σειρά που ξεχώρισε για το σενάριο, την αισθητική και φυσικά τη μουσική της. Κρατάω το τραγούδι που παίζει στους τίτλους αρχής. Πρόκειται για διασκευή του Heroes του David Bowie από τους Θεσσαλονικείς The Prefabricated Quartet και υποκλίνομαι πραγματικά!
Εντάξει, σ' αυτή τη σειρά είναι ΤΟ ρεμάλι και το αποδεικνύει με κάθε τρόπο. Ο David Duchovny καταφέρνει να αποτινάξει τον πράκτορα Μόλντερ των X-Files και να συνδεθεί με έναν εντελώς διαφορετικό ήρωα. Περί Californication, λοιπόν, ο λόγος, μια σειρά που προκαλεί, με καλές μουσικές επιλογές-εδώ πρωτοακούω My Morning Jacket και το Rocket man.
Μπορεί να ήθελα να γίνω γιατρός, δεν εξηγείται η εμμονή με τις σειρές περί νοσοκομείων, από τον Mr Clooney μέχρι τον Dr House, αλλά θα αναφερθώ στο Grey's Anatomy, όπου ακούστηκαν εξαιρετικά τραγουδάκια (οκ, κάποια ήταν και λίγο μελό, αλλά δε γίνεται, παίδες, τόσο δράμα υπήρχε). Παρ' όλα αυτά, εκεί και η Kate Havnevik με το Timeless και μια φωνή σαν παγοθραυστικό μέσα στην Αρκτική νύχτα.
Θα κλείσουμε βρικολακιάζοντας, αλλά I wanna do Bad Things to you, όπως τραγούδησε ο Jace Everett στη σειρά True Blood (2008).
ΥΓ. Ξέρω, ξέρω, θα αναρωτιέστε πού πήγε το Twin Peaks από τον Mark Frost και τον David Lynch, με μουσική από τον μοναδικό Angelo Badalamenti. Ε, λοιπόν, δεν ξέρω, ήμουν μικρή τότε.
_____