Νορβηγία
Η Ποδοσφαιρική Νορβηγία του Σήμερα:
Η ποδοσφαιρόφιλη πλευρά της χιονισμένης Νορβηγίας, παραμένει εδώ και πολλά χρόνια... χιονισμένη. Η μεγαλύτερη νίκη και ήττα της εθνικής Νορβηγίας είναι ταυτάριθμη. 12-0 και στις δύο περιπτώσεις. Νίκη επί των Φιλανδών και ήττα από Δανούς, αμφότερες πριν την δεκαετία του '50. Η μεγαλύτερη διάκριση της Νορβηγίας σε εθνικό επίπεδο είναι όταν έφτασαν στους 16 του παγκοσμίου κυπέλου της Γαλλίας το 1998. Η νέα φουρνιά των Νορβηγών ποδοσφαιριστών είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη. Αρκεί και μόνο να σημειώσουμε τους John Arne Riise (Liverpool), Morten Gamst Pedersen (Blackburn), John Carew (Aston Villa), Steffen Iversen (Rosenborg), Daniel Braaten (Bolton) και αν συμπεριλάβουμε και τους Erik Hagen (Wigan) και Brede Hangeland, Erik Nevland της Fulham, το σύνολό της είναι πραγματικά αξιόλογο. Αν υπήρχε και ένας καλύτερος τερματοφύλακας, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν ακόμη καλύτερα.
Ο Μεγαλύτερος Νορβηγός Ποδοσφαιριστής Όλων Των Εποχών:
Ξεκίνησε την καριέρα του στην Clausenengen και έμεινε εκεί για 4 χρόνια. Την ανέβασε δύο κατηγορίες αφού σε 109 συμμετοχές πέτυχε 115 γκολ... Άμεση μεταγραφή στην επίσης νορβηγική Molde όπου έκατσε δυο σεζόν και σκόραρε 31 γκολ σε 42 παιχνίδια. Όταν ο Φέργκιουσον δεν κατάφερε τελικά το 1996 να φέρει τον Σίρερ στην Μάντσεστερ, αλλά έφερε τον πανάγνωστο Ole Gunnar Solskjaer, σηκώθηκαν κύματα αποδοκιμασιών. Όμως ο Solskjaer κατάφερε μέσα στα πρώτα 6 λεπτά που πάτησε το χορτάρι ως αλλαγή στον αγώνα με την Blackburn να στείλει τη μπάλα στο πλεχτό στο ντεμπούτο του και να κλείσει πολλά στόματα. Απέδειξε ότι δεν είναι απλώς ένα αστέρι του συρμού και μέσα σε 11 χρόνια στη Manchester, χωρίς να είναι απαραίτητα ο βασικός φουνταριστός της, κάρφωσε την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα 92 φορές. Έβγαλε από το νορβηγικό θρόνο τον Tore Andre Flo (Rangers, Sunderland, Siena και 50 γκολ με την Chelsea στην προ-Αμπράμοβιτς εποχή - τώρα παίζει στη Leeds στα 35 του).
Οικογενειακό Μουσικό Διπλό:
Απλώς φανταστείτε τους παρακάτω 11, με αλλαγές τους Gete, Kaizers Orchestra, Kings Of Convenience, Lust-o-rama, Minor Majority, Thomas Dybdahl, The White Birch, εναντίον των Aeternus, Ancient, Arcturus, Aura Noir, Borknagar, Burzum, Cadaver, Dimmu Borgir, Emperor, Enslaved, Gorgoroth, Immortal, In The Woods..., Isengard, Mayhem, Mortiis, Satyricon, Taake, Thorns, Tsjuder, Ulver, Urgehal. Οι δεύτεροι τυγχάνει να είναι και η μικτή κόσμου στο είδος τους. Δυνατό ματσάκι. Στον αγώνα των παλαιμάχων θα πάρουν μέρος και οι Pussycats, Oriental Sunshine, Young Flowers.
Turbonegro: Όπως μου έχει εκμυστηρευτεί ο δικός μας Γιάννης Παπαϊωάννου, είναι η μοναδική μπάντα που τα μέλη της ντύνονται ναυτάκια επί σκηνής και ο τραγουδιστής τους ανάβει βεγγαλικά έχοντας τη βάση τους καρφωμένη όσο γίνεται βαθύτερα στα οπίσθιά του... Αυτό βέβαια δεν κάνει το Ass Cobra (τώρα καταλαβαίνετε πλέον και εσείς τι εννοεί ο τίτλος του) και το Apocalypse Dudes να είναι πραγματικά από τα καλύτερα γκαράζ δισκάκια των τελευταίων ετών.
Motorpsycho: Από τις μακροβιότερες και ποιοτικότερες σκανδιναβικές μπάντες. Από το 'Lobotomizer' του '91 μέχρι σήμερα, έχουν καλύψει 17 χρόνια πορείας. Από τα γκρουπ που λες πως έχουν παίξει τα πάντα. Από ακουστικές μπαλάντες, μέσα από την νεο-ψυχεδέλεια, στο βρώμικο ροκ'ν'ρολ. Είναι ίσως το μοναδικό νορβηγικό συγκρότημα που θα ήθελα να δω ζωντανά μπροστά μου, μιας και που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία.
Supersilent: Δε θα μπορούσε να μην υπήρχε και μια νορβηγική μπάντα που να ασκεί με απόλυτη επιτυχία το μετα-ροκ, μέσω πειραματισμού και ηλεκτρονικότητος. Φέτος κλείνουν 10 χρόνια πορεία. Ελπίζω να είναι ζωντανοί διότι μετά το '6' του 2003, έχω χάσει τα ίχνη τους.
Burzum: Θα τους/τον χαρακτήριζα το απόλυτο black metal είδωλο. Έκαψε εκκλησίες, σκότωσε μέλη άλλης νορβηγικής μπάντας, καταδικάστηκε, μέσα από τη φυλακή συνέχισε να ηχογραφεί. Το εναρκτήριο 'Dunkelheit' από το δίσκο 'Filosofem' του '96, είναι ηχητικά πολύ κοντά σε όλα τα post-rock συγκροτήματα που εμφανίστηκαν δύο-τρία χρόνια αργότερα. Ένας ζωντανός νορβηγικός μύθος.
Dipsomaniacs: Ίσως η αγαπημένη νεο - ψυχεδελική μπάντα της Σκανδιναβίας. Όταν κάποτε ήρθα σε επαφή με τον τραγουδιστή τους, τον ρώτησα αν γνωρίζει πως το όνομά τους είναι ελληνική λέξη και μου απάντησε πως ναι το γνωρίζει αλλά ακόμα και αν δεν ήταν εμείς σαν Έλληνες θα προσπαθούσαμε να του αποδείξουμε ότι είναι ελληνικό.
Jaga Jazzist: Πρώτη φορά τους είχα ακούσει στο In The Fishtank των Motorpsycho. Πραγματικά αταίριαστοι... όπως έπρεπε δηλαδή για τη συλλογή. Είναι αυτό που λέει το όνομά τους... Jaga και Jazzist με αρκετό ηλεκτρονικό πείραμα όμως.
Madrugada: Ανήκουν στην κατηγορία, στη συνομοταξία των μουσικοειδών, των συγκροτημάτων που ο πρώτος τους δίσκος είναι φοβερός, ο δεύτερος λιγότερο καλός, ο τρίτος μέτριος, ο τέταρτος δεν ακούγεται με τίποτα, αλλά ποιοτικά και χρονικά αντιστρόφως ανάλογα στην Ελλάδα αποκτούν περισσότερους οπαδούς και κάθε συναυλία τους είναι sold out. Θα το λένε και στα παιδιά τους.
The Dream: Το 'Get Dreamy' είναι ένα διαμάντι της ευρωπαϊκής ψυχεδέλειας, χρονολογημένο ακριβώς σαράντα χρόνια πίσω. Δυσεύρετο μεν, τεράστιο δε.
Prudence: Ας με διαφωτίσει και κάποιος... Progressive νορβηγική μπάντα πλην των Prudence δεν υπήρχε, έτσι δεν είναι; Δύο άλμπουμ μέχρι το '73 και τέλος.
Cato Salsa Experience: Το Cato ανήκει στο μικρό όνομα του κιθαρίστα και τραγουδιστή τους Thomassen. Όλα τα λεφτά είναι η Νίνα στα πλήκτρα... Και τι δε θα έδινα να χόρευα μια σάλσα μαζί της, θα ήταν τεράστια εμπειρία...
Midnight Choir: Ακόμα ψάχνουμε για να βρούμε ποιο ήταν το τραγούδι των Midnight Choir που είχε χρησιμοποιήσει ο Κοκκινόπουλος στη σειρά του και μας θερμοπαρακαλούσε ένας ιδιαίτερα ευγενικός φίλος του MiC να του πούμε τον τίτλο του κομματιού... [το τραγούδι βρέθηκε, μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος - εκδ]