Φωνητικές χορδές για άρπισμα

Η λέξη «αγαπημένος» είναι υποκειμενική. Αν το αφιέρωμα είχε τίτλο καλύτερες φωνές, θα προκαλούσε εντονότερες αντιδράσεις. Γιατί το καλύτερος είναι (κάπως) αντικειμενικό. Βασίζεται σε κάποια κριτήρια. Όπως για παράδειγμα πόσες οκτάβες πιάνει η φωνή, πόσο ιδιαίτερη είναι, αν αντιγράφει κάποια άλλη και διάφορα άλλα τέτοια που οι επαγγελματίες μουσικοί τα γνωρίζουν καλά. Οπότε, στον κάθε γραφιά θα μπορούσαν να του την πέσουν διάφοροι ξερόλες με ποικίλα επιχειρήματα. Το αγαπημένο όμως είναι τι αρέσει στον καθένα. Δεν μπορείς να πεις κάτι. Ο ένας προτιμάει παγωτό σοκολάτα και ο άλλος φράουλα. Τι σχόλιο μπορείς να κάνεις γι’ αυτό; Τίποτα. Μόνο να του προσφέρεις λίγο σιρόπι για να το απολαύσει περισσότερο!

Joan Baez
Δεν ξέρω πως ακούγεται σήμερα η φωνή της Ιωάννας στους εικοσάχρονους. Για την ακρίβεια δεν ξέρω πως ακούγεται και στους σαραντάρηδες πλέον. Θα πρέπει όμως να αναλογιστούμε πως αν δεν υπήρχε η ίδια, o Dylan θα αργούσε μερικά χρόνια να βγει στο προσκήνιο και το πολιτικοποιημένο τραγούδι θα έψαχνε λίγο ακόμα για μια κρυστάλλινη φωνή για να το εκφράσει. Πρωτοπόρα από την πρώτη στιγμή στους αγώνες για τα ανθρώπινα και τα πολιτικά δικαιώματα, την ειρήνη, την ισότητα και το περιβάλλον. Συστήνεται για ανάγνωση η αυτοβιογραφία της «Και μια φωνή να τραγουδάω».

Jim Morrison
Από όλη εκείνη την φουρνιά των τραγουδιστών της δεκαετίας του ’60, ανέκαθεν προτιμούσα τον Τζίμι. Ακόμα και σήμερα όταν ακούω τα άλμπουμ των Doors, τα θεωρώ καταπληκτικά. Μια μοναδική περσόνα που είχε την τύχη να βρεθεί με σπουδαίους μουσικούς και όλοι μαζί να φτιάξουν μια από τις καλύτερες μπάντες του ροκ.

Nick Drake
Ας υποθέσουμε ότι ο Νίκος γνώριζε μεγάλη επιτυχία με τον πρώτο του άλμπουμ. Τι θα γινόταν; Μάλλον, δεν θα αυτοκτονούσε στα 26 του, οι μετέπειτα δίσκοι του θα γνώριζαν τεράστια απήχηση, τώρα θα ήταν ένας καλοστεκούμενος (ή μήπως χοντρούλης;) εβδομηντάρης που θα έδινε συνεντεύξεις αραιά και που στο BBC και όλοι θα σέβονταν την γνώμη του.
Θα τον αγαπούσαμε το ίδιο; Θα έβγαζε ποτέ το “Pink Moon”; Και στις δυο ερωτήσεις θα απαντήσω αρνητικά. Η μηδενική εμπορικότητά του, ο αντίκτυπος αυτής στην ψυχοσύνθεσή του, οι ελάχιστες ζωντανές εμφανίσεις του, οι εσωστρέφεια και το τραγικό του φινάλε φωτίζουν σίγουρα από άλλη γωνία τις δουλειές του, οι οποίες εκ των πραγμάτων θα ήταν διαφορετικές (και αν όχι το “Bryter layter” σίγουρα το “Pink moon”). Από την άλλη, ίσως έβγαζε ακόμα καλύτερους δίσκους, πέθαινε στα 36 του σε αεροπορικό δυστύχημα (στην πρώτη του περιοδεία στις ΗΠΑ) και γινόταν ακόμα μεγαλύτερος μύθος. Ποιος ξέρει; Ας αφήσουμε τις εικασίες και ας αρκεστούμε στα αριστουργήματα που μας άφησε.

Nick Cave
Αλήθεια, ποιος θα αποκρινόταν θετικά στην ερώτηση, «Θαυμάζετε έναν κοστουμάτο εξηντάρη που φοράει χρυσά δαχτυλίδια και βάφει τα μαλλιά του;» Ελάχιστοι! Και όμως ο αγαπημένος μας Νικόλας στις μέρες μας είναι πλέον έτσι, αλλά αυτό για να είμαστε ειλικρινείς έχει μικρή σημασία. Η πορεία του από τους Birthday Party μέχρι σήμερα μας δείχνει πως είναι να ωριμάζει όμορφα και φυσιολογικά ένας καλλιτέχνης που (τελικά) δεν τον έφαγαν οι καταχρήσεις και η ματαιοδοξία του (μόνο λίγο στα εξώφυλλα). Ο Νικόλας ακόμα και στην έβδομη δεκαετία της ζωής του φτιάχνει καταπληκτικούς δίσκους και δίνει συναυλίες για σεμινάρια προς όλα τα νέα συγκροτήματα…

Elizabeth Fraser
Η φωνή της Σκοτσέζας Ελισάβετ είναι η περίπτωση που αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν τα παραμύθια με τις νεράιδες και τα ξωτικά που σου έλεγαν μικρός είναι αληθινά. Εμφανίστηκε στη ζωή μας το 1982 με το μουσικό σχήμα των Cocteau Twins και από τότε μέχρι σήμερα συνεχίζει να είναι σημείο αναφοράς. Θα πρέπει κάποια στιγμή να ρωτήσουν τους Spain, αν ο τίτλος του δίσκου τους “She hunts my dreams” υποσυνείδητα προήλθε από τα ακούσματα των Cocteau Twins και των This Mortal Coil…

Julianne Regan
H Ιουλιάννα είναι πιθανόν η πιο αγαπημένη μου φωνή από όλες όσες αναφέρονται στο παρόν άρθρο. Oι All About Eve, το συγκρότημα με το οποίο την γνωρίσαμε, επαληθεύει τον τίτλο του βιβλίου του Μπάμπη Αργυρίου «Έχω όλους τους δίσκους τους». LP, 7”, 10”, 12” σχεδόν ό,τι κυκλοφόρησαν το απέκτησα και μάλιστα σε μια εποχή που δεν υπήρχε το discogs και οι ευκολίες του διαδικτύου. Ο καιρός πέρασε από τότε, αλλά οι μεγάλες αγάπες δεν ξεχνιούνται.

Margo Timmins
Δικαίως υπάρχει μεγάλο μίσος στην Ελλάδα για την οικογενειοκρατία (ή μήπως όχι…;). Αν όμως ο Michael Timmins, αδελφός της Margo, δεν την καλούσε να συμμετέχει στη νέα μπάντα που έφτιαξε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 με το όνομα Cowboy Junkies, πιθανόν δεν θα την γνωρίζαμε ποτέ. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και η Μαργαρώ τελικά ξεπέρασε τις φοβίες για τις ζωντανές εμφανίσεις με διάφορα τερτίπια (όπως π.χ. να σιδερώνει τα ρούχα της πριν την συναυλία και να φτιάχνει τα λουλούδια στην σκηνή) και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να ηχογραφεί ωραίους δίσκους με τους Junkies.

Carla Torgerson
Η πόλη του Σιάτλ έγινε παγκοσμίως γνωστή στις αρχές των 90’s από την μουσική σκηνή γκραντζ που ανέδειξε. Μια σημαντική δισκογραφική εταιρία που έπαιξε καθοριστικό ρόλο ήταν η Sub Pop που εδρεύει εκεί. Κατά περίεργο τρόπο, μέσα από τον θόρυβο των παραμορφωμένων κιθάρων των συγκροτημάτων της, ξεπήδησε και ένα φολκ-ροκ συγκρότημα με όνομα Walkabouts. Κάπου εκεί ξεκίνησε και ένας έρωτας με αυτούς και την τραγουδίστριά τους Carla Torgerson που διήρκησε για όλη την δεκαετία του ’90. Μετά ατόνησε λίγο η ένταση και τον ενδιαφέρον, αλλά η φωνή της Κάρλας δεν ξεχάστηκε ποτέ.

Beth Gibbons
Δεν ξέρω αν έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι δουλειά θα έκαναν κάποιοι αγαπημένοι σας τραγουδιστές, αν η ζωή τα έφερνε έτσι και δεν επιβίωναν στον καλλιτεχνικό στίβο. Η εσωστρεφής και ιδιαίτερα ντροπαλή Μπεθ, νομίζω πάντως πως θα ήταν μια πολύ καλή δασκάλα για μικρά παιδιά σε μια κωμόπολη στο Μπρίστολ, που ονομάζεται Πόρτισχεντ…

Charlyn Marshall (aka Cat Power)
Είναι από τις τραγουδίστριες που αν τις δεις ζωντανά κατά πάσα πιθανότατα χάνεις πάσα ιδέα για την αξία της. Σε αντιδιαστολή με τους περισσοτέρους δεν άλλαξα άποψη όταν την είδα στο επεισοδιακό live της στην Αθήνα το 2014  Δεν θα έλεγα ότι οι πρόσφατες δουλειές της με ενθουσιάζουν όσο οι πρώτες, αλλά το ηχόχρωμα της φωνής της συνεχίζει να με συγκινεί.

Sara Lov
H Σάρα είναι η περίπτωση του ανθρώπου που η μουσική αποτέλεσε το σωσίβιο, για να ξεπεράσει τις φουρτούνες της ζωής του. Παιδί χωρισμένων γονιών στην ηλικία των τεσσάρων απήχθηκε από τον πατέρα της στο Λος Άντζελες, (όταν ακόμα διεκδικούσε δικαστικά την επιμέλειά της) και μεταφέρθηκε παράνομα στο Ισραήλ. Εκεί έζησε για δέκα χρόνια, μέχρι που ένας θείος της την έφερε πίσω στην Αμερική. Λίγο πριν συμπληρώσει τα τριάντα της, έφτιαξε μαζί με τον πιανίστα Dustin J. O'Halloran το συγκρότημα των Devics, με τους οποίους γνωρίσαμε την υπέροχη φωνή της.

Μερικές ακόμα (όχι και τόσο εμπορικές) αγαπημένες φωνές.
Heidi Berry
Jason Molina
Amanda Rogers
Alison Shaw
Shannon Wright
Gabby Young

Και μια ελληνική πεντάδα για το φινάλε!
Σαβίνα Γιαννάτου
Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Διονύσης Σαββόπουλος
Μελίνα Τανάγρη
Τάνια Τσανακλίδου