Χρονιά που περνά δεν ξαναγυρνά (;)
2011, τι χρονιά κι αυτή. Πράματα και θάματα γίνηκαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν, καθώς το τρομερό θηρίο της κρίσεως εξακολουθεί να ρημάζει ανελέητα τόσο τις τσέπες μας όσο και την ψυχολογία μας. Και μες στο αλαλούμ της λαίλαπας αυτής, μες στη γενικότερη ζοφερότητα και απαισιοδοξία της όλης φάσης, σάλταρα κι εγώ και άρχισα να κάνω περίεργες και υπό άλλες συνθήκες ακατανόητες σκέψεις.
Κι αναρωτήθηκα: Ρε, μπας και η σαπουνόφουσκα της αρχικώς πολλά υποσχόμενης dubstep δεν ήταν τελικά τίποτε άλλο παρά μια τσιχλόφουσκα, άνοστη για το χοντρό μου, νοτιοευρωπαϊκό αφτί; Άσε που ήδη μάζωξε και πολύ τζίβα τριγύρω...
Ή μήπως το άλλο; Φέτος ήταν που μου καρφώθηκε στο κεφάλι ότι οι νέοι Έλληνες μουσικοί ΔΕΝ κυκλοφορούν μόνο μαλακίες, όπως επίσης ότι η Αυστραλία αποδεικνύεται εκτός από εργασιακή ΚΑΙ μουσική Γη της Επαγγελίας και λοιπά άλλα τέτοια παράδοξα.
Τέλος πάντων. Στο μόνο που ελπίζω είναι πως μετά το τέλος της καταραμένης αυτής χρονιάς και την εκπληκτική οικονομικο-πολιτικο-κοινωνική επάνοδο (!) της Χώρας η οποία και θα επακολουθήσει, να επανέλθω κι εγώ στα πρότερα λογικά μου.
Άντε τώρα, με τέτοια ψυχολογία, να ξεχωρίσεις και να εξυψώσεις στις τελικές σου λίστες τη μουσική που ξεχώρισε και σε τούτο το έτος.
Τέρμα το μπλα μπλα. Αρχίζουμε:
Καλύτερα albums
1. Royal Ηeadache - Royal Ηeadache
Αυτά είναι! Γκαραζοπανκιές από τας μακρινάς Αυστραλίας. Με τα γκάζια πατημένα στο τέρμα και με ριφάκια που κινούνται κάπου μεταξύ Thermals και Undertones, η τετράδα από το Σίδνεϊ πλησιάζει σε coolness το κάποτε γαμάτο Is this it. Επιτέλους, ένα άλμπουμ ευδιάθετο και cool από την αρχή ως το τέλος. Μα καλά, γιατί δεν του κάναμε ρηβιού ακόμη; Για στάσου, ούτε το Is this it είχαμε κάνει!
2. Bon Iver - Bon Iver, Bon Iver
Ο Justin Vernon φόρεσε την Άρτα και τα Γιάννενα (τη Minnesota και το Perth στην εν λόγω περίπτωση) και στην καινούργια του υπερπαραγωγή, αποτελούμενη από πλήθος μουσικάντηδων, οργάνων, ήχων και μελωδιών καταφέρνει να χτίσει το πιο νοσταλγικό, ελεγειακό, λαϊκό μελόδραμα του τρέχοντος έτους.
3. Prurient - Bermuda drain
Νεύρο, ένταση, reverb, αρρώστια, θόρυβος, κραυγές, industrial, πείραμα, ρυθμός, ηλεκτροπληξία, beats, αντίλαλος, ντεσιμπέλ, τρόμος, electro, παραμόρφωση, σπλάτερ, κι άλλες κραυγές, synth, μέταλλο, λύσσα, drone, παράσιτα. Αβυσσαλέα επικίνδυνος, ο κόσμος του Ian Dominick Fernow.
4. The Boy - Ηλιοθεραπεία
Πρόκειται για τον πιο άμεσο, τον πιο καυστικό, τον πιο αυθεντικό, τον πιο βλασφήμως, ηθικά ακέραιο ελληνόφωνο δίσκο που είχε να βγει εδώ και πολλά χρόνια. Κυκλοφόρησε ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε, στην τιμή που έπρεπε (τζάμπα), στο ύφος που έπρεπε, από τον άνθρωπο που ΔΕΝ έπρεπε, την ίδια ώρα που πολλοί "άλλοι", τιμητές αρκετών "άλλων", κοιμώμενοι τον ύπνο του δικαίου ποζάριζαν κάπου ανάμεσα σε μπύρες, γκόμενες, καταλήψεις και παχιές, δογματικές, άκαιρες κουβέντες. Τελικά, οι επαναστάσεις χρειάζονται μια υποκίνηση εκ των "άνω" μπας και ξυπνήσουν κάποτε οι "από κάτω". Βούλγαρη, κατάφερες να με πείσεις. Γράψε ό, τι γουστάρεις πια, σε πιστεύω.
5. Iceage - New brigade
Τα είπαμε για δαύτους: Barely legal teen hardcore, από τη Δανία. Μην πάει το μυαλό σου σε τίποτα πονηρό...
6. Veronica falls - Veronica falls
Γιατί περνάς τόσο ωραία όταν ακούς γλυκόπικρη, μίζερη, σέξι ίντυ-ποπ.
7. Disappears - Guider
Γιατί όχι; Θυμίζοντας τους BRMC που όλοι κάποτε αγαπήσαμε, συνεχίζουν στο ίδιο μήκος κύματος με το προηγούμενο, εξίσου καλό Lux. Σύντομο, σοβαρό, μεστό και κιθαριστικό.
8. Youth lagoon - The year of hibernation
Ένα μοντέρνο αλμπουμάκι, χαλαρό και ταξιδιάρικο από την αρχή ως το τέλος.
9. Slug Guts - Howlin' gang
Tales from the swamp. Είπαμε, αυστραλέζικη εισβολή φέτος.
10. Balaclavas - Snake people
Γιατί κάθε καλή λίστα χρειάζεται και τη lo-fi της.
11. The People's Temple - Sons of stone
Βρώμικη, ψυχεδελική, ολίγον χίπικη garage, βγαλμένη από παλαιότερες εποχές. Γιατί, μεταξύ μας, μη νομίζεις! Πού και πού ακούω και καμιά παλιοροκιά.
Καλύτερα τραγούδια
1. Harmony - Cacophonous vibes
Με την απαιτούμενη θρησκευτική ευλάβεια που απαιτούν οι ημέρες, η χρονιά για κάτι κακόφωνες ψυχές σαν και του λόγου μας θα κλείσει λυτρωτικά, υπό τους ήχους του πιο παθιασμένου ίντυ-πανκ-φολκ-σόουλ μίγματος που ηκούσθη εφέτος. Τομ-Γουαιητς-Τζο-Κοκερ-ική χροιά στα φωνητικά, τριμελής γυναικεία χορωδία και οι δύο ελληνικής καταγωγής αδελφές Kastaniotis μας κλείνουν το μάτι από τη μακρινή ήπειρο της Ωκεανίας. Και το Australian-gothic όνειρο επιμένει.
2. Little Girls - Cults
Τέλεια απλό. Απλά τέλειο. Τελείως, όμως! Τελεία.
3. Tropic of Cancer - Be brave
Μετά από τέτοιο χάσιμο τα λόγια περιττεύουν...
4. The Men - Bataille
Αν στα πρώτα τρία δευτερόλεπτα δεν το μπερδέψεις με το Ace of spades, τότε δεν ανήκεις σε φαν-κλαμπ του Lemmy. Αν κάποτε σου άρεσαν οι Six by Seven και το Speed is in, speed is out, τότε θα το λατρέψεις. Αν πάλι όχι, τότε και πάλι θα το λατρέψεις!
5. Pleasure Leftists - Suits
Εμείς οι βλάχοι (του Ohio) όπου λάχει! Άψογα εκτελεσμένες Siouxie-garage-post-punk αλλαξοκωλιές καταφέρνουν να δημιουργήσουν φοβερή διάθεση. Κάτι από τους περυσινούς Estranged μου θύμισαν, στην τελική.
6. The Jezabels - Prisoner
Ήγγικεν η ώρα και οι Jezabels βγάλανε άλμπουμ, με το τελικό αποτέλεσμα να δικαιώνει κάθε προσδοκία. Και σίγουρα, το πιο ευρηματικό τους κομμάτι είναι το εναρκτήριο. Goth, pop, rock και electro αλληλοεναλλάσσονται, την ώρα που η μαγευτική ερμηνεία της Hayley Mary, σημαδεύοντας κάποιες συγκεκριμένες νευρικές συνάψεις του κεφαλιού μου, με κάνει να ξαναγαπήσω το mainstream.
7. Cult of Youth - Casting thorns
Κάπου μεταξύ Murder by Death και Death in June, μέσα στο χαώδη γαλαξία της Sacred Bones, θωρώ το νεογέννητο άστρο τους να τρεμοπαίζει.
8. Twilight Singers - On the corner
Τις θρυλικές εποχές των Whigs θυμίζει το συγκεκριμένο τραγούδι. Λες και γράφτηκε το '93. Α, ρε Dulli τι μας κάνεις!
9. Mount Moriah - Lament
Θρήνος ο τίτλος, χαρμόσυνος ο ήχος του.
10. Cold Cave - Underworld USA
Να σου και το κολλητάρι του Prurient στη λίστα των καλύτερων! Και μια εφηβική ανυπομονησία είναι που με έχει καταλάβει καθώς μέσα από το βαθύ σκοτάδι, ο Eisold δηλώνει ένα αισιόδοξο, ονειροπόλο, παθιασμένο και φωτεινό παρών.
11. Austra - The beat and the pulse
Το μαχαίρι ξαναβγήκε. Δεν είναι IKEA, αλλά καναδικό. Και είναι εξίσου κοφτερό.
_____
