Into the Labyrinth (1993)

Into the Labyrinth [1993]
Yulunga (spirit dance), The Ubiquitous Mr Lovegrove, The Wind That Shakes the Barley, The Carnival Is Over, Ariadne, Saldek, Toward The Within, Tell Me About The Forest (you once called home), The Spider's Stratagem, Emmeleia, How Fortunate The Man With None

Φτάνοντας αισίως στο έκτο άλμπουμ της καριέρας τους, κάτι λιγότερο δηλαδή από μια δεκαετία έπειτα από την εμφάνιση του ομότιτλου ντεμπούτο τους, η Lisa Gerrard και ο Brendan Perry, στηριζόμενοι αποκλειστικά στις δικές τους πλάτες (χωρίς την παρουσία άλλων μουσικών δηλαδή), διευρύνουν ακόμα περισσότερο το φάσμα ήχων, διατηρώντας το πάντα ατμοσφαιρικό και αιθέριο κλίμα, χωρίς όμως να περιορίζονται σε παλαιότερες σκοτεινές εμμονές.

Η τόσο κακόηχη για αρκετούς (ανάμεσα σ' αυτούς κι εγώ) λέξη ethnic, κατά κάποιο τρόπο χαρακτηρίζει έντονα το άλμπουμ, χαράζοντας οριστικά πλέον το ρήγμα μεταξύ των διαφορετικών περιόδων-ηχητικών αναζητήσεων της μπάντας. Τουλάχιστον, αν η μουσική αυτή ταμπέλα διεκδικούσε να βρει το ποιοτικό υπόβαθρο που της αξίζει, το άλμπουμ αυτό των Dead Can Dance θα αποτελούσε σίγουρα ένα εξαίρετο ποιοτικό άλλοθι. Στα αυλάκια του δίσκου μπορεί να βρει κανείς από tribal κρουστά και κατ' επέκταση ρυθμούς, μέχρι μυθολογικές αναφορές στην αρχαία Ελλάδα και από μελοποίηση στίχων του Bertolt Brecht, μέχρι μία καταπληκτική a capella εκτέλεση (στα όρια του ανατριχιαστικού) ενός παραδοσιακού ιρλανδικού τραγουδιού, από την Lisa Gerrard (The Wind That Shakes the Barley). Άξιος αναφοράς και ο δανεισμός ενός στίχου από το The Eternal των Joy Division με σκοπό τη χρησιμοποίησή του στο δικό τους The Carnival Is Over.

Σίγουρα το Into The Labyrinth δεν αποτελεί το καλύτερο άλμπουμ του αυστραλέζικου διδύμου, δεν μπορεί όμως σε καμία περίπτωση να προσπεραστεί. Εξάλλου δε νομίζω ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί με οποιοδήποτε δείγμα γραφής, της ιδιαίτερης για τα μουσικά δρώμενα περίπτωσης των Dead Can Dance.
(8)