Love Hurts : Φωτεινή Σίμου
Σ' αφήνω τώρα στον επόμενο...
Ο στίχος συνεχίζει... "τον άτυχο τον γκόμενο, που θα έρθει στη ζωή σου. Είσαι γυναίκα επικίνδυνη, παραμονεύουν κίνδυνοι, στα χάδια, στο φιλί σου". Στίχοι λαϊκοί, αλλά η σύνθεση φέρει κιθάρες-της σειράς. Με αυτό χώρισε- καλή του ώρα- τώρα πρόσφατα ένας γείτονας. Απέναντι πολυκατοικία, δυο πατώματα πιο κάτω. Την ερωτική του απογοήτευση τη γιόρτασε όλη η γειτονιά. Κάθε φορά που δυναμώνει το βόλιουμ, στεναχωριέμαι που τούτοι οι στίχοι δεν έτυχαν της αντίστοιχης πενιάς και αρχοντολεβεντιάς. Του αφιερώνω τα επόμενα. Σ' αυτόν και σε όλους τους ...τυχερούς προηγούμενους.
Misty - Ella Fitzgerald
Το άκουγε η μάνα μου, τις Κυριακές, όταν αργούσε ο πατέρας μου. Λυπόταν πιστεύω, περισσότερο, που θα κρυώσει το φαΐ. Νιάνιαρο εγώ τότε και μοναχοπαίδι ακόμα. Μου ακουγόταν τόσο λυπητερό. Είχα στο μυαλό μου μια θλιμμένη παχουλή κυρία που όταν τελείωνε το τραγούδι της, έβαζε τα κλάματα πίσω από τη μπορντό κουρτίνα. Μου φαινόταν τα χειροκροτήματα στο τέλος, ενοχλητικά και καταθλιπτικά. Μεγάλωσα λίγο και το λησμόνησα. Κάποτε θυμήθηκα το πόνο της θλιμμένη κυρίας. Με είχε προδώσει εκείνο το σκατόπαιδο με το καλό δεξί που είχε βάλει τα περισσότερα γκολ της χρονιάς, στην Πέμπτη Δημοτικού. Είχε υποσχεθεί να με βάλει στην εντεκάδα του τελικού -πριν τις καλοκαιρινές διακοπές- και δεν το έκανε ποτέ.... Όλο καλοκαίρι στο πάγκο έμεινα, ακούγοντας το Misty.
This Mess We're In - Pj Harvey-Tom Yorke
Δεν ακούγονταν ελικόπτερα, και βρισκόμουν μακριά από την Νέα Υόρκη. Κάπου στο κέντρο της αθηναϊκού φοιτητόκοσμου. Το Mess όμως υπήρχε, τραγικό τότε. Παιδαριώδες φαντάζει τώρα. Γόρδιος δεσμός τότε, σαν κόμπο πλαστικής, νάιλον σακούλας, τον λύνω τώρα. Ούτε ελικόπτερα υπήρχαν, αλλά πηγαινοέρχονταν πυροσβεστικά αεροπλάνα. Καίγονταν τα γύρω βουνά. Ποτάμι επίσης δεν υπήρχε, αλλά ποτάμι δάκρυα χύθηκαν πολλά. Εύκολα πολύ και αβίαστα. Ιδιαίτερα στο αγκομαχητό της Pj Harvey εκεί προς το τέλος, οι λυγμοί δημιουργούσαν στο ποτάμι καταρράκτη. Από το παράθυρο ενός υπογείου, βρέθηκα κατευθείαν στο δρόμο. Η φωτιά είχε σβήσει και οι καπνοί της, καλός οιωνός. Τελικά.
Untitled - Interpol
Δεν χώρισα εγώ με αυτό. Μια καλή μου φίλη κάποτε. Το φύλαγα για πάρτι μου, αλλά της το δάνεισα. Σεβάστηκα την κατάσταση της. Εκείνο το τραγικό βράδυ το ακούγαμε συνέχεια, στο repeat. Αυτή πότε να οδύρεται πως τον θέλει πίσω, πότε να τον βρίζει για το κακό που της έκανε. Εγώ βράχος. Έμαθα το τραγούδι απ' έξω, δεν έχει δα και πολλούς στίχους. Έχει όμως μια κορύφωση που σου πιάνεται η ψυχή. Τότε την είχαμε ξεπιάσει με κάτι αγγελικές πίτες από σουβλατζίδικο στην Βείκου που διανυκτέρευε. Κάποιες άλλες φορές, πάλι, η ψυχή δεν ξεπιάνεται με τίποτα, αγκιστρώνεται στις χορδές του μπάσου του, ξεσκίζει φλέβες και μουσκεύει μαξιλάρια. Το κατάλαβα λίγο καιρό αργότερα. Εγώ δεν είχα ούτε βράχο, ούτε διανυκτερεύοντα σουβλάκια. Τίτλο δεν βρήκα ποτέ.
Unravel - Bjork
Ο γόρδιος δεσμός, εδώ έγινε πιο πολύπλοκος από τους κόμπους της πλαστικής σακούλας της μετεφηβείας. Το άκουγα ένα Ιούλη από μια live εμφάνιση της Bjork. Η εισαγωγή με την λύρα το έκανε όσο απόκοσμο και τρομακτικό του/μου χρειαζόταν. Με τον διάβολο να συλλέγει το νήμα και το κουβάρι και να μην τελειώνει ποτέ. Μόνο το κρασί να τελειώνει και ένας ξεχασμένος, ξινισμένος μηλίτης που μου είχαν φέρει από την Φρανκφούρτη. Μαζί τους τέλειωσαν και οι σοκολάτες από το ράφι του υπόγειου ψιλικατζίδικου στη γωνία. Κάποιες από αυτές μάλλον ληγμένες. Καλοκαίρι, γαρ. Αλλά έκανε κρύο για διακοπές και είχε σκοτάδι για ηλιοθεραπεία. When you come back. We'll have to make new love. Μια επιστροφή, τίποτα καινούργιο. Κομμάτια έγινε και έτσι έμεινε.