Love Hurts : Θάνος Σιόντορος
Με έφτυσε / παράτησε / έπρηξε η γκόμενα! Και τώρα;
Βαρέθηκα να ακούω τις μπηχτές γνωστού και μη εξαιρετέου MiCανθρώπου ότι τα συναισθήματα των παντρεμένων και μακρόχρονα δεσμευμένων βρίσκονται στη ναφθαλίνη γι' αυτό και δεν τους βγαίνει κείμενο για το παρόν αφιέρωμα. Παίρνω λοιπόν πληκτρολόγιο και ποντίκι και ο θεός βοηθός...
Είναι τρανά αποδεκτό ότι η μουσική στις δύσκολες εκείνες στιγμές που έχεις φάει μια ξεγυρισμένη χυλόπιτα ή όπου ο χωρισμός έχει φτάσει προ των πυλών ή που το σερβίτσιο μειώθηκε κατά μερικά πιάτα (γιατί και η ασφάλεια μιας σχέσης δεν είναι συνώνυμο της μακαριότητας), αποτελεί καταφύγιο μέσα στο οποίο οι συναισθηματικές διεργασίες δίνουν και παίρνουν.
Σε μία ευρύτερη κοινωνιολογική προσέγγιση του φαινομένου, θα προσπαθήσουμε να αποδώσουμε λεκτικά και με την εκτεταμένη χρήση του αρσενικού φύλου -για ευνόητους λόγους-, μερικές κατηγορίες πιθανών μουσικών αναζητήσεων τις δύσκολές εκείνες ώρες.
Κατηγορία πρώτη:
Το θύμα μπορεί να θέλει να την δει "king of the world" τονώνοντας το πληγωμένο εγώ δια γκαραζοροκαμπιλοειδών κραυγών και δωσ' του το εκάστοτε θεριό να γρυλίζει στα αυλάκια. Εναλλακτική αυτού οι μονδέρνοι ντισκο(τσουτσούνι)-πανκ ρυθμοί που επιτρέπουν μια πιο ερμαφρόδιτη και ανοιχτόμυαλη οπτική γωνία. Χάσαμε τη γκόμενα αλλά κι εκείνος ο παιδαράς απέναντι καλός είναι...Σαφές ζητούμενο όμως η ένταση και η συσσώρευση του (αχ βαχ) πόνου σε θετική ενέργεια που θα γεμίσει ξανά το κρεβάτι μας.
Κατηγορία δεύτερη και υποκατηγορίες:
Κάποιος άλλος μπορεί να υιοθετήσει έναν βαθύ πεσιμισμό με τον κάθε σκοταδόψυχο να του ψέλνει και πένθος βαρύ να τυλίγει το χώρο. Οι σκοταδόψυχοι συναντώνται σε πολλές κατηγορίες μιας κι αν είσαι λίγο ασχημούλης είναι πιο εύκολο να βγάλεις γκόμενα (ή να προσπαθήσεις ξανά) δια της ευαισθησίας. Αν δεν είσαι, ακόμα καλύτερα! Ο ρομαντικός αγγελόμορφος πρίγκιπας υπάρχει τελικά!
Έτσι έχουμε τραγούδια προερχόμενα από μαυροφορεμένους μούλους που αμφιβάλλεις αν έχει μπει ήλιος ποτέ στο δωμάτιο τους, από γελαδάρηδες που κοιτούν το νυχτερινό ορίζοντα αλληθωρίζοντας, από καρεδάκηδες που δεν έχουν μούτρα να κοιτάξουν τίποτα άλλο εκτός από τα βρώμικα adidas τους, από παιδιά του ωδείου που ο κλασικισμός όμως τους πέφτει κάπως βαρύς, από καταραμένους μυστακιοφόρους τροβαδούρους και πάει λέγοντας.
Εν ολίγοις, αν κάτσεις να καταγράψεις τις μελαγχολικές - θλιμμένες εκφάνσεις των ερωτικών απογοητεύσεων δια πενταγραμμικών ανησυχιών, την έκατσες! Η λίστα δεν έχει τελειωμό και πρέπει να πικραίνεσαι μέρα παρά μέρα για να τα βιώσεις όλα. Δεν συμφέρει αν μη τι άλλο.
Σημείωση: Σχεδόν ποτέ από τις παραπάνω σκηνές δε λείπουν άδεια μπουκάλια Jack και αποτσίγαρα. Όλα κι όλα.
Κατηγορία τρίτη:
Η σύνδεση με την πρώτη κατηγορία είναι αναπόφευκτη ως προς την ενέργεια που απαιτείται αλλά ως εκεί. Απαραίτητα συστατικά: πολύχρωμα χαπάκια (aka κουμπιά), ένας φέρελπις dj, μία μπότα να κοπανάει και εδώ είμαστε! Μέχρι να ξενερώσεις δε γα*@#$ται και οι γυναίκες και τα αισθήματα και τα φρουφρού κι αρώματα. Μπιστάμε φίλε μου τώρα! Δίνει το μαγαζί! Κάμποσες ώρες μετά, αν κλείνει το μάτι, έχουμε χρόνο για ενδοσκοπήσεις...
Κατηγορία τέταρτη:
Σκηνή πρώτη:
Έλα Μήτσο, πέρνα από το σπίτι ρε! Πες και στα παιδιά. Έχω πάρει και δυο τελάρα μπίρες, θα βάλουμε και το Reign In Blood / Kill' em All / Pleasure To Kill / Heatwork και θα τα σπάσουμε όλα! Όλες πουτάνες είναι μωρέ! Μη χαλιέσαι αγόρι μου!
Σκηνή δεύτερη:
Τώρα που φύγαν όλοι ρε Μήτσο δεν βάζουμε να ακούσουμε και εκείνο το Wasted Years, έτσι για να κουλάρουμε...Το Fade To Black το έχεις;
Εναλλακτική δεύτερη σκηνή:
Ζιγκουάλα, ζιγκουάλα!!!
Κατηγορία πέμπτη:
Κλασική και πετυχημένη λύση αντιμετώπισης του πόνου, η κατανάλωση γεμισθών τσιγάρων με περίεργο άρωμα και παραλυτικές ικανότητες σε πνεύμα και σώμα. Η μπασογραμμή του Robbie Basspeare γίνεται το κέντρο του κόσμου, τα γλυκά στο ντουλάπι προκαλούν άπειρους εγκεφαλικούς οργασμούς και φυσικά κανείς δεν θυμάται τη Λίτσα/ Καλλιόπη/ Βαρβάρα κοκ. Ο Lee Perry πειράζει κουμπιά και ευτυχώς μέχρι να τελειώσει το απόθεμα, τα δίλεπτα rocksteady γίνονται progressive ελεγείες και οι πεντάλεπτες νταμπιές ομηρικά έπη!
Συνιστάται η αποφυγή αντιπαθών προσώπων αλλά και ερωτικών απωθημένων γιατί δεν ξέρεις πως στα γυρνάει καμιά φορά...
Κατηγορία έκτη:
Εδώ συναντάμε προσπάθεια παρόμοια της προηγούμενης κατηγορίας αλλά μέσο αποχαύνωσης και συναισθηματικής παγωμάρας γίνονται κάθε είδους μηχανιστικοί ήχοι προερχόμενοι από κρυόκωλους γερμαναράδες, ημίτρελους βιομηχανικούς αναζητητές και ιντέλιτζεντ ηλεκτρονικόβιους συνδεδεμένους με μηχανή αιμοκάθαρσης μην τυχόν και ζεσταθεί το αίμα στις φλέβες και θυμηθούν ότι η λογική είναι μονάχα ένα χρήσιμο εργαλείο και όχι μητέρα των πάντων.
Σύνδεση μπορεί να γίνει και με την κατηγορία νούμερο τρία αλλά πολύ αμφιβάλλω αν εκεί η λογική κάνει καθόλου την εμφάνιση της σε αντίθεση με εδώ που πρυτανεύει! Καλά δεν τα λέω κύριε καθηγητά;
Κατηγορία έβδομη (και τελευταία)
Λουλούδια, παγωτά, λιβάδια, μελισσούλες, συννεφιασμένα κυριακάτικα απογεύματα, ξημερώματα με το μάτι γαρίδα από την υπερένταση και ένα δάκρυ να ξεπροβάλλει (σνιφ), πλάνα που τελειώνουν με ένα γλυκό φιλί χωρίς γλώσσα (μετά συνήθως δεν γίνεται τίποτα) και ατελείωτη μελούρα. Αγνός ποπ μελοδραματισμός που όποιος δεν το έχει βιώσει δεν έχει καρδιά! Πάει και τελείωσε!
Σίγουρα θα μπορούσαν να βρεθούν ακόμη περισσότερες κατηγορίες αλλά έχει και η υπομονή τα όρια της. Αν αναγνωρίσατε τον εαυτό σας σε μερικές από αυτές μην ανησυχείτε, είναι απολύτως φυσιολογικό! Κατά την άποψη μου σε όσες περισσότερες τόσο το καλύτερο. Διαφαίνεται η σαφώς πλουραλιστική οπτική σας γωνία και εξέλιξη μέσα στο χρόνο.
Αν πάλι πάντα εμπίπτετε σε μία, για κοιτάξτε το! Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου! Η καμπάνα εβρόντηξε και το μήνυμα εστάλη.
Όσο για μένα, τι ακούω όταν έχω πάθει ερωτικό μπερδεούαουα; Σχεδόν πάντα Field Mice!