Μα τι ωραίες μουσικές που ακούσαμε το 2015!

Αφημένοι στη μοίρα μας, απογοητευμένοι, στα πρόθυρα της φτώχιας, χωρίς φως, σε λίγο και χωρίς νερό και τηλέφωνο, αλλά μέχρι να μας τα κόψουν όλα αυτοί οι κακοί που μας κυβερνούν εμάς τους καημένους, λαλού, εμείς θα κατεβάζουμε τζάμπα ωραία μουσική, γιέααααα, θέλουμε καλοπέραση και θα την έχουμε, πού θα πάει, πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικά μας θα ναι.

ενότητες

6. C418 - Minecraft alpha

Φιλιά από το τετράγωνο σύμπαν του Minecraft! Οι γιοί μου κι εγώ ψηφίζουμε αναπόφευκτα το ράθυμο, αέναο κι αδιόρατα απειλητικό σάουντρακ του νεαρού γερμανού συνθέτη Daniel Rosenfeld ambient δίσκο της χρονιάς.

2. Μanyfingers - The Spectacular Nowhere

Του πήρε δέκα χρόνια να μ' εντυπωσιάσει, αλλά φέτος τα κατάφερε. Ο Chris Cole έβγαλε τον καλύτερο δίσκο σύγχρονης μουσικής για το 2015.

1. Axel Krygier - Hombre de Piedra

Ιδιοσυγκρασιακή, σχεδόν γκροτέσκα κινηματογραφική ποπ, πολύ ευχάριστη στ' αυτιά, πολύ εθιστική στη σκέψη. Δίσκος της χρονιάς από έναν ενδιαφέροντα ανοιχτόμυαλο αργεντίνο μουσικό που τα τελευταία χρόνια δημιουργεί στην Ευρώπη.

7. Sleater - Kinney - No Cities to Love

Τα πρώην Riotgrrrls έγιναν αυτό που πάντα ήταν γραφτό να γίνουν, σκεπτόμενες μεσοαστές, με παιδιά και καριέρες. Φέτος όμως έβγαλαν και το δίσκο που πάντα πίστευα ότι ήταν γραφτό να βγάλουν: τον καλύτερο ροκ δίσκο της χρονιάς.

3. Mommy - 7 EP

Κάπου ανάμεσα στις γκρεμισμένες μεσοτοιχίες και τις ετοιμόρροπες αποθήκες του Μπρούκλιν, της νέας πιο επικίνδυνης περιοχής στη Νέα Υόρκη, ζουν και δημιουργούν γκρουπ βίαια όσο το περιβάλλον τους. Οι Mommy κυκλοφόρησαν την πιο ακραία μουσική που άκουσα φέτος. Noisecore από το ασυνείδητο του καπιταλιστικού ονείρου.

5. Ludovico Einaudi - The Taranta Project

Ο έθνικ μουσικολόγος/ new age συνθέτης στήνει ένα διονυσιακό fusion πανηγύρι πάνω στην πλούσια μουσική παράδοση, με αρχαιοελληνικές ρίζες, της Αππουλίας. Τούρκοι, Άραβες, Σαρακηνοί και Λατίνοι προσκεκλημένοι συμβάλουν σ' ένα μοντέρνο μεθυστικό μούλτι κούλτι χαρμάνι.

4. Jutz - s/t

Tο Τιρόλο, στην καρδιά των Άλπεων, δεν είναι τόσο διάσημο για τα τυριά του, όσο για τη μουσική και τα τραγούδια του. Η υπέροχη μουσικός Isa Kurz, κοντοχωριανή της Χάιντι, απογειώνει τα πράγματα με το ensemble της, με αποτέλεσμα παραμυθένιο και καινοτόμο μαζί.

11. LA Priest - Inji

Έξω οι ειδικοί houseολόγοι του καταλογίζουν "ανομοιογένεια" λέει και του κόβουν βαθμούς. Εγώ, που δηλώνω άσχετος, θα τη βαφτίσω "ποικιλία" και θα συστήσω ανεπιφύλακτα το Inji σαν τον πιο απολαυστικό house δίσκο που άκουσα το 15.

9. Negative Scanner - s/t

Στο εξώφυλλο ποζάρει γυμνή η τραγουδίστρια/κιθαρίστρια/στιχουργός/συνθέτρια Rebecca Valeriano-Flores, μόνο που με photoshop έχει αφαιρέσει τους κοπτήρες της, οπότε αντί να φτιαχτείς αηδιάζεις, χο χο. Το πάθος αυτού του κοριτσιού ξεχειλίζει κι απ' τα 11 εμπνευσμένα κομμάτια του πρώτου τους δίσκου. Punk δίσκος της χρονιάς.

8. Ghost Culture - s/t

O βρετανός James Greenwood λες και στηρίζει την synthwave electronica του στην επίγευση ενός ονείρου απ' το μακρινό 79 όπου ο Dick Witts των Passage, ο Billy Currie των Ultravox κι ο Richard Barbieri των Japan παίζουν στο ίδιο γκρουπ. Το αποτέλεσμα είναι ακόμα καλύτερο, όμως!

10. Public Service Broadcasting - The Race for Space

Nα ένα σχήμα που ενώ παίζει με όλες τις προδιαγραφές για να το πεις post-rock (τσκ τσκ τσκ, τρε μπανάλ το 2015...) καταφέρνει να μπει και στα καλύτερα της χρονιάς, όχι μόνο εδώ αλλά και αλλού. Το μυστικό είναι στην ατμόσφαιρά του (στρατόσφαιρα ή μάλλον ιονόσφαιρα, για να 'μαστε ακριβέστεροι). Συναρπαστικό κι ενίοτε συγκινητικό, αν γοητεύει το διάστημα κι ο Neil Armstrong.

κομμάτια

Τα παρακάτω άσματα είτε ξεχώρισαν από καλούς δίσκους του 15 που έμειναν απέξω, είτε απλά έλαμψαν ως πυροτεχνήματα. Δεν είναι δύσκολο να πει κανείς ποιό είναι ποιό, οπότε just enjoy!

Leszek Mozdzer - Hunchback Porn Angel (jazz)

Blur - There are too Many of Us (britpop)

Fantasma - Sefty Belt (afrobeat)

Julia Holter - Sea Calls me Home (ethereal)

Goodbye Tomorrow - 100K (hiphop)

Mans Zelmerlow - Heroes (europop)

Unknown Mortal Orchestra - Multi-love (σύμφωνο συμβίωσης)

The Weeknd - Can't Feel my Face (club)

Duran Duran - the Universe Alone (βιντατζιά)

Myra Masa - Lovesick Fuck (anthem)

Motorhead - Till the End (lemmy)

Και για το τέλος, να και 3 βιντεοκλιπάκια που θυμήθηκα ότι μου άρεσαν:

Α) το χαζοχαρούμενο Carly Rae Jepsen - I Really Like You, όπου ο Τομ Χανκς τα σπάει

B) το νοσηρό Paul του Bob Gallagher πάνω στο ομότιτλο κομμάτι των Girl Band

Γ) η εκτοπλασματική live εκτέλεση του Death από τους Viet Cong στο στούντιο του ΚΕΧΡ

Πολλές ευχές για ένα σούπερ 2016, με υγεία, ευτυχία, ανάκαμψη κι επενδύσεις για όλους! Α κι άμα έχετε κάποιο αγαπημένο που δεν διαβάσατε παραπάνω, να μου το πείτε, μήπως να το ψάξω, ε!
________________________________________________________

ΑΡΧΙΚΗ <---> ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΟΤΑΣ