Μη Μου Μιλάς Για Καλοκαίρια
Με τον Μιχάλη Βαρνά, στους 88.4 στα FM, το ραδιόφωνο που αποφεύγει τις μπάμιες.
Φίλες και φίλοι καλησπέρα.
Στους τίτλους αρχής της σημερινής μας εκπομπής, η μουσική του Αμερικανού σαξοφωνίστα και φλαουτίστα Larry Nozero από το άλμπουμ του Time το 1975. Θα μπορούσε να είναι ένα χειμωνιάτικο πρωινό στο Μανχάταν ή ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας, όταν ακόμη χτίζεις τη μέρα σου εντός του σπιτιού θωρακίζοντας τον εαυτό σου από δυσάρεστες εκπλήξεις.
Larry Nozero/Reflections Of My Past, Time (1975)
Σε κάθε σπίτι θα βρεις ένα εικονοστάσι είτε με την μορφή αγίων της παλιάς σχολής, είτε των μοντέρνων, όπως για παράδειγμα του Curtis Mayfield και του John Coltrane.
Αν στη Λιμνούπολη εκλέγονταν πρόεδρος ο Ντόναλντ Ντακ θα πανηγυρίζαμε. Η Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ μας τρομάζει.
Τα έλεγε ο Curtis Mayfield από παλιά, There's No Place Like America.
Curtis Mayfield/Jesus, There’s No Place Like America (1975)
Διαβάζουμε ένα απόσπασμα από το Πάτι και Ρόμπερτ της Patti Smith, ακούγοντας ταυτόχρονα το Equinox του John Coltrane, ηχογράφηση για λογαριασμό της Atlantic τον Οκτώβρη του 1960, αν και κυκλοφόρησε το 1964 στο άλμπουμ Coltrane’s Sound.
«Ο Τζον Κολτρέιν, ο άνθρωπος που πρόσφερε στην ανθρωπότητα το A Love Supreme, είχε πεθάνει. Πλήθη μαζεύονταν απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Πέτρου για να τον αποχαιρετήσουν. Οι ώρες κυλούσαν. Οι άνθρωποι έκλαιγαν ενώ η "Κραυγή της Αγάπης" του Άλμπερτ Άιλερ έδινε στην ατμόσφαιρα μια πνευματική, σχεδόν θρησκευτική διάσταση. Ήταν λες και είχε πεθάνει ένας άγιος, που είχε προσφέρει στους ανθρώπους θεραπευτική μουσική, αλλά δεν του είχε επιτραπεί να θεραπεύσει τον εαυτό του. Μαζί με άλλους, άγνωστους, βίωσα ένα βαθύ αίσθημα απώλειας για ένα άνθρωπο που είχα γνωρίσει μόνο μέσω της μουσικής του».
John Coltrane/Equinox, Coltrane’s Sound (1964)
Albert Ayler/Love Cry, Love Cry (1968)
Στην αρχή της χρονιάς αγάπησα την Patti Smith λίγο παραπάνω διαβάζοντας την και κατανοώντας πως μπορείς να βρεθείς στον χώρο της τέχνης με το ταλέντο σου, τις θυσίες, το θράσος σου αλλά και τις συγκυρίες. Όπως για παράδειγμα να σε φλερτάρει ο Allen Ginsberg γιατί σε έχει περάσει για αγόρι, να σε κεράσει μιλκσέικ κι έπειτα να σε συμπαθήσει κιόλας.
Patti Smith/Nine, Banga (2012)
Η επιλογή μας για το «Βιβλίο της Εβδομάδας» είναι το νέο αστυνομικό μυθιστόρημα της Χίλντας Παπαδημητρίου, Η Συχνότητα Του Θανάτου.
Ο Χάρης Νικολόπουλος αφού ξεφεύγει από τα πλοκάμια της ECM Records είναι έτοιμος να ενδώσει στους Madrugada και τους Tindersticks και σε πειρασμούς μοιραίους.
Η Ελληνίδα Nick Hornby στο τρίτο της μυθιστόρημα μας ξεναγεί στο κέντρο της Αθήνας την εποχή που τα ρολά κατεβαίνουν για να μην ξανανοίξουν, με τους ήρωες της πιο σοβαρούς αλλά όχι σοβαροφανείς και μια υπόθεση που ο χειρισμός της συνοδεύεται από πολλούς καφέδες, αρωματικά τσάγια και τους Beatles ως σιγουριά στο προσκεφάλι.
Διαβάζεται μονορούφι ή εξήντα σελίδες την ημέρα για μεγαλύτερη απόλαυση.
Madrugada/This Old House, Industrial Silence (1999)
Tindersticks/Hey Loucinda, The Waiting Room (2016)
Όσοι ξινίσαμε με το νέο άλμπουμ των Lambchop και έχουμε μείνει στον καναπέ με το ουίσκι μας μισοτελειωμένο, βρίσκουμε παρηγοριά στα Future Standards του Howe Gelb. Και το ποτό μας θα πιούμε, και εκείνο το απογευματινό ταξίδι λίγο πριν τη δύση του ήλιου στον αυτοκινητόδρομο της Αριζόνα θα ονειρευτούμε ξανά.
Φίλες και φίλοι φτάσαμε στο τέλος της σημερινής μας εκπομπής. Στο μικρόφωνο και τις επιλογές της μουσικής ήταν ο Μιχάλης Βαρνάς.
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ…
Howe Gelb/Terribly So, Future Standards (2016)