Μικρό μου τραγουδάκι, σου λείπει το στιχάκι…

...έγραφε και τραγουδούσε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης το μακρινό πια 1999 στο «Μικρό μου τραγουδάκι». Η αλήθεια είναι ότι – για μένα τουλάχιστον – ο καλός στίχος μπορεί να απογειώσει ένα μέτριο ή και κακό μουσικά τραγούδι. Οι καλοί στίχοι είναι πολύ ανώτεροι από πολλά «ποιήματα». Ακόμα απορώ που έχει δοθεί Νομπέλ ποίησης μόνο στον Bob Dylan και όχι στην Patti Smith, φερ’ ειπείν. Κι αν οι στίχοι που ακολουθούν δεν είναι απαραίτητα ποιήματα, με έχουν αγγίξει πολύ περισσότερο από πολλά συμβατικά «λογοτεχνήματα».

“The saddest thing that I'd ever seen, were smokers outside the hospital doors" – από το “Smokers Outside the Hospital Doors” των Editors
Ξέρετε το συναίσθημα της ανημπόριας που έχεις όταν πας έναν πολύ άρρωστο και πολύ αγαπημένο σου άνθρωπο μέχρι την πόρτα του χειρουργείου, σου λένε «ως εδώ, παραπάνω δεν μπορείτε να έρθετε» κι εσύ μένεις έξω με την ρόμπα της στα χέρια και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα απολύτως, εκτός από το να περιμένεις και να παρακαλάς κάθε Θεό που υπάρχει να βγει ζωντανή από εκεί; Σας εύχομαι να μην το νιώσετε ποτέ, παρά μόνο ακούγοντας αυτό το τραγούδι.

“But I haven't seen Barbados, so I must get out of this” – από το “Me and a Gun” της Tori Amos
Αυτό το κομμάτι όπου περιγράφει τον βιασμό της είναι ό, τι πιο ανατριχιαστικό έχει γράψει και ερμηνεύσει ποτέ η Tori Amos. Ως γυναίκα, μπορώ να φανταστώ τι σημαίνει να πέφτεις θύμα σεξουαλικής βίας. Και να πιάνεσαι από τα πιο μικρά, από τα πιο ανόητα, από τα πιο απρόσμενα πράγματα που περνάνε από το μυαλό σου για να αντέξεις τη φρίκη που βιώνεις και για να επιβιώσεις. Και το να μην έχεις πάει ποτέ στα Μπαρμπάντος είναι ένα από αυτά.

“Far worse to be Love's lover than the lover that Love has scorned” από το “Let Love In” του Nick Cave & The Bad Seeds
Για όσες και όσους από εμάς που είτε αγαπήσαμε χωρίς ανταπόκριση είτε αγαπήσαμε και μας αγάπησαν – και κάποια στιγμή αυτό που ζούσαμε τέλειωσε χωρίς να το θέλουμε ή να το επιλέξουμε. Και κλάψαμε μέχρι που έτσουξαν τα μάτια μας, κατεβάσαμε χούφτες ζάναξ μπας και κοιμηθούμε λίγες ώρες, κάναμε μέρες να φάμε και ήπιαμε σε σημείο που το συκώτι μας ούρλιαζε «βοήθεια!». Και αν ερωτηθούμε αν θα το ξανακάναμε, θα απαντήσουμε «ναι, ναι, χίλιες φορές ναι».

“I want you to notice when I’m not around” – από το “Creep” των Radiohead
Αυτόν τον στίχο τον έχω εδώ και χρόνια ανακηρύξει ως τον πλέον σπαρακτικό όλων των εποχών μέσα στην απλότητά του. Και μου φαίνεται πολύ παράξενο που δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με αυτόν στο «Λαχταρώ» της Σάρα Κέιν. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πιο μεγάλο παράπονο από το να λιώνεις για κάποιον και αυτός να μην προσέχει καν αν είσαι ή δεν είσαι στον ίδιο χώρο με αυτόν. Και διόλου να μην τον νοιάζει αν υπάρχεις ή όχι, γιατί δεν λαχταράει να σε δει όπως εσύ αυτόν.

“I stand outside this woman's work/ This woman's world/ Ooh, it's hard on the man” – από το “This Woman’s Work” της Kate Bush
Αν και το τραγούδι αναφέρεται στην γέννηση ενός παιδιού, μπορεί να αναγνωστεί σε πολλά επίπεδα. Και προτιμώ αυτήν της γυναικείας αδελφοσύνης. Η τόσο παρεξηγημένη γυναικεία φιλία είναι χτισμένη στο τηλέφωνο που θα πάρει η φίλη για να γλιτώσεις από βαρετό ραντεβού, στο παυσίπονο που θα σου δώσει όταν θα έχεις κράμπες περιόδου, στο μήνυμα «μπήκα σπίτι, όλα καλά» που θα στείλει «γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται». Σε πράγματα που ποτέ κανένας άντρας δεν θα καταλάβει δηλαδή.

“Your medicine is faith and your flesh divine” – από το “Dynamite Steps” των The Twilight Singers
Να χτίζεται η μια νότα πάνω στην άλλη, να ανεβαίνει και να ανεβαίνει η ένταση, να ξεσπάει το τραγούδι και να φτάνει στην κορύφωση με αυτόν τον στίχο. Η πίστη (στην αγάπη, στο Θεό, στους ανθρώπους) μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα. Η σάρκα είναι ιερή και θεϊκή, πλασμένη «καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση». Η σάρκα του ανθρώπου που αγαπάς είναι καθαγιασμένη και η πίστη σε αυτόν είναι το φάρμακο για κάθε κακό. Ο έρωτας είναι η υπέρτατη δύναμη, όπως μάθαμε στο «Δαμάζοντας τα Κύματα».

“Αs I stand and cross the room, I feel as if my whole life has been leading to this one moment, and as I touch your shoulder tonight this room has become the centre of the entire universe” – από το “F.E.E.L.I.N.G.C.A.L.L.E.D.L.O.V.E.” των Pulp
Μόνο ο Jarvis μπορεί να περιγράψει τόσο απλά τα συγκλονιστικά κλάσματα του δευτερολέπτου πριν πέσεις στο κρεβάτι πρώτη φορά με τον έρωτά σου. Ο πόθος που ξεχειλίζει από παντού, ο φόβος του αγνώστου, το πεπρωμένο που φυγείν αδύνατον, η επιθυμία που κυριεύει τα πάντα, ο κόσμος που εξαφανίζεται γύρω σου. Η αγάπη που έρχεται, κατακλυσμιαία και μοναδική.

“A heavy burden lifted from my soul - I learned that love was out of my control” – από το “Paper Thin Hotel” του Leonard Cohen
Η συνειδητοποίηση ότι για κάποια πράγματα απλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα μπορεί να είναι μεγάλο άχθος. Υπό μια άλλη οπτική γωνία όμως, είναι η απόλυτη λύτρωση. Δυο άνθρωποι μπορεί να αγαπιούνται πολύ, αλλά να μην μπορούν να είναι μαζί. Δεν φταίει κανένας που αυτά τα πράγματα δεν ελέγχονται. Ή όπως το έχει γράψει η Αναΐς Νιν στα Ημερολόγιά της: «δεν μπορείς να σώσεις τους ανθρώπους. Μπορείς μόνο να τους αγαπάς». Κι αυτό είναι αρκετό.

“Gonna wash that man right out of my hair - Heard it before, no more, Gonna take my hips to a man who cares - Turn the corner, another one there” - από το “Sheela-Na-Gig” της Polly Jean Harvey
Θα κλάψεις, θα πιεις τρία μπουκάλια τζιν μόνη σου, θα χτυπηθείς, θα φας τόνους παγωτό, θα σέρνεσαι για μήνες. Και κάποια μέρα θα σηκωθείς, θα ξεπλύνεις αυτόν τον άντρα από τα μαλλιά σου και θα πας να προσφέρεις τους γοφούς σου σε έναν άντρα που θα νοιάζεται. Και που ίσως τον πετύχεις στην επόμενη γωνία. Κι αν όχι εκεί, στη μεθεπόμενη.

“Existence, well, what does it matter? I exist on the best terms I can. The past is now part of my future. The present is well out of hand” - από το “Heart and Soul” των Joy Division
Όλη η φιλοσοφική θεώρηση του νιχιλισμού/μηδενισμού σε τέσσερις σειρές. Αντί να διαβάσετε όλο τον Νίτσε και τον Σαρτρ, ακούστε απλά το “Heart and Soul”. Το παρελθόν θα γίνει κάποτε μέλλον – στο μέλλον από το παρελθόν μας θα μας θυμούνται. Και στο παρόν δεν είμαστε παρά φοβισμένα παιδιά με στολή ενήλικα, που στην πραγματικότητα τίποτα στη ζωή τους δεν μπορούν να ελέγξουν.

“Some will win, some will lose, some were born to sing the blues - oh, the movie never ends, it goes on and on and on and on” από το “Don't Stop Believin'” των Journey
Όσο cheesy ή χαζό κι αν ακούγεται το κομμάτι, αυτό ακούω στις μεγάλες μου στεναχώριες για να μου φτιάξει το κέφι. Και το παραδέχομαι, το guilty pleasure μου είναι το hair metal των 80’s. Είναι σαν τη ζωή: χάνεις, κερδίζεις, κλαις, γελάς, χαίρεσαι, πονάς. Και η ζωή προχωρά και δεν ξέρεις τι θα σου φέρει. Αυτή είναι η μαγεία της, οπότε πάρε ανάσα και προχώρα.